Όταν στην αποτυχία σου πεθαίνεις και χάνεις τον κόσμο από τα μάτια σου, στάσου λίγο στην καρδιά σου και ρώτα με βλέμμα απαιτητικό για απαντήσεις, «Είμαι εγώ που απέτυχα; Σε τι απέτυχα; Αυτό που θέλησα ήταν το δικό μου θέλω ή κάποιου άλλου; Γιατί νιώθω τόσο χάλια;»
Τότε με έκπληξη θα καταλάβεις, σαν μέρα γιορτινή, ότι ο θρήνος και τα δάκρυα σου δεν έχουν αντικείμενο. Εσύ ποτέ δεν πόθησες αυτό που «θέλησες». Το στόχο που δεν πέτυχες ποτέ εσύ δεν τον έθεσες. Δεν είσαι εσύ καλέ μου που θρηνείς μα εκείνος ο «άλλος» που από μικρός έμαθες να υπηρετείς και πάντα χαρούμενο να κάνεις. Ένιωσες «αποτυχημένος» γιατί την επιτυχία την έχεις συνδέσει μέσα σου με την ευχαρίστηση κάποιου «άλλου»(πατέρα, μάνας, αδελφού, σχολείου, θρησκείας….). Έτσι σε έμαθαν. Να είσαι «ευτυχισμένος» μονάχα όταν ικανοποιείς τα θέλω κάποιου «άλλου».
π.λίβυος
8 σχόλια:
Μέσα σε λίγες γραμμές όλη η αλήθεια για τους δυστυχισμένους ανθρώπους που διαιωνίζουν τα κόμπλεξ μιας υποκριτικής κοινωνίας.
Εξαιρετικό.
τι να πω..απλά..ευχαριστούμε και πάλι!!πόσο δίκιο έχετε...τι να σας πω..τα λόγια είναι λίγα..τα ευχαριστώ..μία λέξη..να σας φωτίζει ο Θεός..
Δεν είναι αγάπη η ικανοποίηση των θέλω που εχουν οι αδελφοί γύρω μας;
Θέλω να προσθέσω σε αυτά που είπατε αγαπητέ πάτερ ότι πολλές φορές η υπερβολική λύπη για την αποτυχία μας, οφείλεται σε υπερηφάνια. Έτσι μας λέει ο Αγιος Νικόδημος.Κυρίως βέβαια αναφέρεται στις πνευματικές πτώσεις, και μας συμβουλεύει να προσευχόμαστε λέγοντας "ιδού ο δούλος Σου, έκανα καθώς είμαι, και χειρότερα θα έκανα αν δεν με κράταγε το Άγιο Χέρι Σου".. και με περισσότερη αγάπη και ευγνωμοσύνη προς Αυτόν (αφού το έλεός Του μας καταδιώκει "πάσας τας ημέρας της ζωής μας")να συνεχίζουμε τον αγώνα μας..Έτσι ελευθερωνόμαστε..Και δεν θέλουμε να κάνουμε το κακό.. Δηλ. το μισούμε,γιατί δεν θέλουμε να Τον λυπήσουμε.. αντί να το επιθυμούμε και να το νιώθουμε ως απαγορευμένο.
Αλλά και στα βιωτικά θέματα, ο Θεός επιτρέπει κάτι ως παιδαγωγικό μέσο.Τα πάντα εξαρτώνται από Αυτόν." Ένα στρουθίον δεν πέφτει στη γη άνευ του θελήματος του Πατρός σας". Τα γεγονότα της ζωής μας είναι τα υλικά της Δημιουργίας μας για την αιωνιότητα. Όποιος τα δέχεται με χαρά μοιάζει με τον παραμορφωμένο, που υπομένει το νυστέρι του πλαστικού χειρουργού, για την αποκατάσταση της εικόνας του (όπως την σύλλαβε ο Νους του Θεού προ καταβολής κόσμου). Όποιος χτυπιέται και αντιδρά, ναι μεν θα υποστεί την επέμβαση αλλά το αποτέλεσμα δεν θα είναι τέλειο (γιατί δεν συνεργάζεται).
Ευχαριστώ για τα ωραία σας κείμενα!
Μαρία Π.
Μαρία το τελευταίο κομμάτι του σχολίου σου μου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση. Π. ΛΙΒΥΕ ΘΑ ΉΘΕΛΑ ΝΑ ΔΩ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΆ ΣΑΣ ΣΧΌΛΙΑ ΣΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΚΟΜΜΆΤΙ..
Αγαπητέ Λεωνίδα, αυτή είναι η διδασκαλία του Αγίου Νικοδήμου, του Αγίου Ισαάκ Σύρου, αλλά και του γερ. Σωφρονίου.
Ο Άγιος Νικόδημος στον "Αόρατο πόλεμο" εξηγεί αναλυτικά, γιατί επιτρέπει ο Θεός οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή μας.Τονίζει ιδιαίτερα το θέμα της υπερηφάνειας και τις πνευματικές πτώσεις που παραχωρεί ο Θεός, για να "εξευτελιστούμε" απέναντι στον εαυτό μας, και να αποκτήσουμε ταπεινό φρόνημα. Μας λέει ότι όπου δεν υπήρξε καθόλου υπερηφάνεια όπως στην Υπεραγία Θεοτόκο, δεν υπήρξε αντίστοιχα και καμμία πτώση.
Επίσης ο γερ. Σωφρόνιος κατά τις πρώτες δεκαετίες μετά την επιστροφή του από τον βουδισμό, βίωσε την απόλυτη μετάνοια, συντριβή, απόγνωση.. Ζούσε στο Άγιο Όρος σε μια σπηλιά, και όπως περιγράφει ο ίδιος στο βιβλίο του "Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστίν, σύντριβε ακόμα και τα κόκαλά του από το υπερβολικό κλάμα. Ένιωθε ότι είχε υπερβεί όλους τους αμαρτωλούς γιατί τα 8 χρόνια που ήταν στον βουδισμό, έκανε διαλογισμό και έλεγε "είμαι ο Ων" όπως κάνουν σε αυτή την θρησκεία. Αυτό όπως μας λέει το βίωσε ως επανάληψη της πτώσης του Αδάμ.
Όταν ήρθε στην Παρουσία του Αληθινού Θεού ένιωσε "ως το ουδέν" που κρέμεται πάνω από την άβυσσο. Μας λέει "Δεν κατεννόουν το τελούμενον εν εμοί τώρα όμως δεν βρίσκω λόγια να εκφράσω την ευχαριστίαν μου προς τον Θεόν τον ΤΕΛΕΙΟΝ ΓΛΥΠΤΗΝ ΜΟΥ".
Έπρεπε λέει να εκμηδενιστώ, να γίνω το "ουδέν" εκ του οποίου είναι ίδιον στον Θεόν να δημιουργεί αφού "εκ του μη όντος εις το είναι ημάς παρήγαγε". Αυτή είναι η Νέα Δημιουργία, η Καινή Κτίση.
Ο Θεός σε όλα τα πλάσματά του καθορίζει την ζωή τους με βάση το αιώνιο συμφέρον τους. Είναι στο χέρι των πλασμάτων η ανταπόκριση. Το κλειδί για όλα είναι η πίστη ή οποία είναι ελπιζομένων ΥΠΟΣΤΑΣΙΣ (υπάρχουν δηλ. ΗΔΗ για σένα (ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ) και ας μην τις βλέπεις όλες οι υποσχέσεις του Θεού ότι θα κάνει το ΚΑΛΥΤΕΡΟ για σένα), ΕΛΕΓΧΟΣ πραγμάτων μη βλεπομένων (το βλέπεις με τα πνευματικά μάτια της πίστης).Έτσι έκανε ο Αβραάμ και χαρακτηρίστηκε ΔΙΚΑΙΟΣ! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ για να εκπληρωθούν σε σένα οι τέλειες προδιαγραφές με τις οποίες δημιουργήθηκες..
Κατά το μέτρο της πίστης και αποδοχής ότι ακόμα και "οι τρίχες της κεφαλής είναι πάσαι αριθμημένες" όπως λέει ο Κύριος, εννοούμε και όλα τα υπόλοιπα.
Αυτό φέρνει την ΕΙΡΗΝΗ της καρδιάς, χωρίς την οποία δεν έρχεται στον άνθρωπο ο Παράκλητος για να μπορέσει να επιτελέσει τον αγιασμό στον άνθρωπο και την ένωση με τον Κύριο. Αντίθετα όπως λέει ο Άγιος Νικόδημος, η έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό, φέρνει ταραχή, ακαταστασία, φόβο και απελπισία, που είναι μια καλυμένη απιστία και το μεγαλύτερο όπλο του διαβόλου, στον πόλεμο που μας κάνει. Παραλύουμε πνευματικά, σερνόμαστε και δεν έχουμε κανένα πνευματικό καρπό στη ζωή μας.Και φυσικά δεν έχουμε χαρά παρά μόνο γογγυσμό, και μιζέρια. Ο Θεός βέβαια είναι πάντα ΕΚΕΙ, πάντα μας περιμένει, είναι "ο Αυτός χθες, σήμερα και εις τους αιώνας".. Θα κάνει το δικό Του μέρος, όπως έχει κάνει ήδη το Έργο της Σωτηρίας μας με την Σταύρωση και την Ανάστασή Του. Όλο το θέμα είναι αν εμείς συνεργαζόμαστε με την εκούσια αποδοχή και αγάπη του δικού μας σταυρού, και την ευχαριστία μας. Στις "Παροιμίες" διαβάζουμε: "Άδραξε την παιδεία, γιατί είναι η ζωή σου"..
Καλό Πάσχα σε όλους
Μαρία Π.
...μην κανεις τονα μην κανεις το αλλο τι θα πει ο κοσμος στο τέλος πνίγεσαι !!
Προσωπικά συνεχίζω να νιώθω αποτυχημένος... επειδή παραμένω δίχως παρέα έναν ακόμη χρόνο ενώ το όνειρο μου ήταν να κάνω οικογένεια και ειλικρινά είχα πιστέψει πέρσι ότι ο Θεός μου έστειλε μία κοπέλα στη δουλειά την οποία και ερωτεύτηκα αλλά στη πραγματικότητα τίποτα δεν υπήρξε ποτέ...
Δημοσίευση σχολίου