5 Μαΐ 2015

Τα λάθη..


Αχ και να ξερες ότι αυτά τα λάθη για τα οποία τόσο άσχημα ένιωσες. Αυτές οι αποτυχίες για τις οποίες θρήνησες. Και οι αμαρτίες που βάναυσα τιμώρησες τον εαυτό σου, με την εσχάτη των ποινών, ενοχή, ήταν αιτία που σήμερα λάμπει το πρόσωπο σου και το κορμί σου ευωδιάζει αρετή!! Δίχως αυτές τις κολασμένες μέρες,  δε θα μου μιλούσες τώρα από τον παράδεισο.....

π.λίβυος 

4 σχόλια:

M-meggie είπε...

Επειδή δεν υπάρχει εποχή εν ζωή χωρίς "λάθη", η λάμψη μάλλον είναι περιορισμένη, επέρχεται όμως κάποτε ισορροπία.

Καλό απόγευμα :)

katerinaKrem είπε...

Η αλήθεια είναι, πατέρα Λίβυε, ότι αισθάνεσαι καλύτερα όταν διακρίνεις τα λάθη σου, τα πεσίματά σου, τα κωλύματά σου, τις ανασφάλειές σου, τον κακό εαυτό σου, το μίσος σου γι' αυτό που σου υπενθυμίζει την αναπηρία σου, για... για... Ναι, κάποιες μέρες είναι κολασμένες. Και έρχονται και επανέρχονται, οι άτιμες, για να σε κάνουν να αναγνωρίσεις ακριβώς τα ίδια πράγματα, ιδωμένα όμως από άλλο παραθυράκι του σπιτιού. Πώς γίνεται να μειώνουμε την τρέλλα αυτών των ημερών και να αποδεχόμαστε την ύπαρξή μας με κατανόηση και αγάπη?

Ανώνυμος είπε...

Αχ,παπά μου,μόνο μη πέσουμε στο "πρέπει να αμαρτήσεις για να αγιάσεις".
Έτσι κι αλλιώς αμαρτάνουμε,ως άνθρωποι..
Καταλαβαίνω τί θες να πείς,απλά..
δίχως τη Χάρη να διώχνει την ενοχή και να συγχωρεί αρχοντικά δε θα μιλούσαμε για παράδεισο..
Σχώρα με
Αληθώς Ανέστη

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Η Αλήθεια ζυγίζει πιο βαριά από τη ζωή, και είναι πιο ελαφριά όταν Την ξέρεις!