Προτιμώ τα λάθη από την ακινησία....

Σήμερα διάβαζα μέσα στα άλλα συνεντεύξεις. Μου αρέσουν πολύ οι συνεντεύξεις ως αναγνωστικό είδος.Μπορεί να διαβάζω ώρες.Έπεσα πάνω σε μια καταπληκτική της μεγάλης Σαρλότ Ράμπλινγκ που είχε δώσει στον Θ. Λάλα και θέλησα να μοιραστώ μαζί σας, αυτό: 

Δεν σας προβληματίζει η πιθανότητα της λάθος επιλογής;

«Και βέβαια. Αλλά δεν μπορώ να μην κάνω τίποτε στη ζωή μου για να μην κάνω και λάθη... Προτιμώ τα λάθη από την ακινησία. Όποιος δεν θέλει να κάνει λάθη κάθεται όλη την ημέρα ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι. Δεν μπορώ την ακινησία. Η διάθεσή μου να κινηθώ είναι τόσο μεγάλη που ξεπερνάει τον φόβο του λάθους. Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι στα λάθη περιέχεται το ταλέντο για ζωή».

Απέτυχες στις εξετάσεις;

Να πούμε συγχαρητήρια στα παιδιά που πέτυχαν στις εισαγωγικές εξετάσεις. Είναι ένα πρώτο βήμα στην ζωή τους. Ένα όνειρο που γοητεύει εάν ήταν βέβαια δικό τους και όχι ικανοποίηση και επιβεβαίωση της γονεϊκής επιθυμίας. 

Να πούμε όμως και συγχαρητήρια και στα παιδιά εκείνα που "απέτυχαν"στις εξετάσεις. Να μην τρομάξουν μπροστά στην "αποτυχία" τους. Άλλωστε η αποτυχία δεν είναι κατάρα αλλά ευκαιρία, μια νέα αρχή που μας περιμένει κλείνοντας το μάτι. Είναι αυτό το πολύ όμορφο και δυνατό που διάβασα σε μια συνέντευξη του φίλου  Θ. Λάλα "Η επιτυχία είναι ένα λεωφορείο που μέσα της σε παίρνει ο ύπνος..."

π.λίβυος 

Όταν περνάς όμορφα.....

Είναι αλήθεια, πως όταν περνάς όμορφα και ωραία, ο χρόνος χάνεται. Σαν να μην υπάρχει. Λες και βρίσκεσαι στο παράδεισο που δεν κρέμονται ημερολόγια στους τοίχους μήτε κουρδίζουν ρολόγια στις φτερούγες των αγγέλων. Δεν ισχύει όμως το ίδιο, όταν τα πράγματα δεν κυλούν και τόσα ιδανικά. Όταν η πραγματικότητα που βιώνεις, είναι κόλαση. Εκεί υπάρχει χρόνος. Και είναι τόσο αργός και ζοφερός που σου φαίνεται πως δεν περνάει, δεν κυλάει. Σέρνεται ως φίδι που κοιτά να σε πλανέψει για δηλητηριάσει τα όνειρα σου…

π.λίβυος 

Θρησκευτική φλυαρία...

Νέος κληρικός. Δεν είχε «παλέψει» αρκετά με τον Θεό. Ούτε του είχε κοστίσει ακόμη τίποτα η σχέση μαζί Του. Έτσι μπορούσε με ευκολία να φλυαρεί «θεολογικά». Να μιλάει για πράγματα που δε ζούσε. Αναφερόταν στην αιώνια ζωή, το παράδεισο και την κόλαση, και μοίραζε θέσεις. «Θεός» στην θέση του Θεού. Τότε θυμήθηκα τα λόγια του Σ. Ζουμπουλάκη, «Πρέπει πάντα να ξέρεις τι είναι αυτό για το οποίο μιλάς. Προσωπικά δεν δέχομαι να ακούσω για την ανάσταση των νεκρών παρά μόνο από κάποιον που βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου…»

π.λίβυος 

Η μετάνοια είναι γλυκιά...

Η μετάνοια δεν έχει μέσα ενοχή, πείσμα και βία. Δεν απειλεί. «Από σήμερα θα δεις εγώ τι θα κάνω….». «Σήμερα τελείωσαν όλα, θα δείτε…». Αυτές οι απόλυτες δηλώσεις, έχουν μέσα εγωισμό και πείσμα. Προσπαθούν να φοβίσουν κι να απειλήσουν, άλλους ή ακόμη και τον ίδιο μας τον εαυτό. O Άγιος Πορφύριος έλεγε, «όχι έτσι… τα ακούει αυτά που λέτε ο κρυφός εαυτός σας(*υποσυνείδητο) και αντιδράει..». Η μετάνοια, είναι γλυκιά, ταπεινή, ήσυχη, ήρεμη. Αγκαλιάζει. Αναπαύει. Δεν απειλεί, δεν κάνει δηλώσεις. Έρχεται μόνη της. Δεν επιβάλλεται. Δεν αναγκάζει. Δεν ψυχαναγκάζει. Ανθίζει μέσα σου όταν δεν το περιμένεις. Όταν έρθει η ώρα να σπάσει ο βράχος και να αναστηθείς.

π.λίβυος