22 Αυγ 2015

Θρησκευτική φλυαρία...


Νέος κληρικός. Δεν είχε «παλέψει» αρκετά με τον Θεό. Ούτε του είχε κοστίσει ακόμη τίποτα η σχέση μαζί Του. Έτσι μπορούσε με ευκολία να φλυαρεί «θεολογικά». Να μιλάει για πράγματα που δε ζούσε. Αναφερόταν στην αιώνια ζωή, το παράδεισο και την κόλαση, και μοίραζε θέσεις. «Θεός» στην θέση του Θεού. Τότε θυμήθηκα τα λόγια του Σ. Ζουμπουλάκη, «Πρέπει πάντα να ξέρεις τι είναι αυτό για το οποίο μιλάς. Προσωπικά δεν δέχομαι να ακούσω για την ανάσταση των νεκρών παρά μόνο από κάποιον που βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου…»

π.λίβυος 

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Προσωπικά δεν δέχομαι να ακούσω για ανάσταση νεκρών από κανένα, πάτερ μου. Αν ο Στ. Ζουμπουλάκης νομίζει ότι εκείνος που βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο έχει να του πει κάτι περισσότερο για την ανάσταση πλανάται πλάνην οικτράν. Έχει και εκείνος την ίδια άγνοια με τον πρώτο, με μόνη εξαίρεση την αλαζονεία της "γνώσης".
Αν και το τελευταίο, ναί, είναι κάτι που αξίζει να το προσέξει κανείς.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάλι, δέχομαι ν΄ακούσω. Όχι γιατί έχω φτάσει κοντά στο Θάνατο, αλλά γιατί μ΄έχει παγώσει χρόνια τώρα. Και τον συναντώ ακόμη συχνά στη δουλειά μου - ισχυρός πολύ και άνιση η μάχη.