Διάβασα, ένα ωραίο διήγημα, για μια πόρνη που έδινε τα λεφτά της ελεημοσύνη, τάιζε τα γατιά της γειτονιάς και μεγάλωνε την μονάκριβή κόρης της, η οποία βέβαια ήταν νεκρή εδώ και χρόνια, αλλά εκείνη δεν ήθελε να το αποδεχτεί. Γι αυτό έλεγε στους πελάτες της, "σιγά σιγά, θα μου ξυπνήσετε το παιδί". Ένα πρωί την είδαν να θυμιάζει το σπίτι, και να ανοίγει δειλά δειλά την πόρτα και τα παράθυρα. Όποιος ερχόταν, τον έδιωχνε, λέγοντας, ότι δεν θα δουλέψει. Έλεγε, ότι της εμφανίστηκε η Παναγία, και της ζήτησε να κόψει το τσιγάρο και την πορνεία. "Εεε να στεναχωρήσω και να απογοητεύσω την Παναγία δεν γίνεται...". Έκλεισα το βιβλίο και θυμήθηκα τα λόγια του Γέροντος Κορνηλίου, που μου έλεγε, "Έρχονται πόρνες για εξομολόγηση, και στο τέλος δεν ξέρω εάν πρέπει να τις αφήσω να μου φιλήσουν αυτές το χέρι ή εγώ το δικό τους".
2 σχόλια:
Και στην καρδιά μας έχουμε κλείσει την δική μας Παναγίτσα, όπου στρέφουμε το βλέμμα στις χαρές και στις λύπες κι εκείνη πάντα μας μας ακούει και μας χαμογελά:)
Π. Λίβυε, να είσαι καλά, πάντα περνάω και διαβάζω όσα γράφεις με τον νου και την καρδιά σου.
Σ' ευχαριστώ που εκπέμπεις Φως. Καλή δύναμη πάντα!
ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ
Δημοσίευση σχολίου