Σταμάτα να αισθάνεσαι για όλους και όλα υπεύθυνος. Εάν γελά κάποιος ή κλαίει. Εάν έχει μούτρα ή είναι λυπημένος. Εάν περνάει ή δεν περνάει καλά στην βόλτα που βγήκατε, εάν έχει ή δεν έχει όρεξη. Θα ενδιαφερθείς. Θα ρωτήσεις. Θα τείνεις χείρα βοηθείας. Αλλά μέχρι εκεί. Έπειτα αρχίζει η αρρώστια. Δεν είναι πνευματικότητα αυτό. Είναι ενοχικότητα και νεύρωση καραμπινάτη. Μια βαθιά ενοχή εκφράζεις και όχι ενδιαφέρον. Μην μπερδεύεσαι. Άσε που κρύβει και τεράστια δόση εγωισμού να πιστεύεις ότι εσύ μπορείς να επηρεάσεις τα πάντα και τους πάντες. Δεν είσαι Θεός και ούτε πρέπει να πάρεις την θέση του…..
π.λίβυος
3 σχόλια:
Ομολογουμένως μοιάζουν με βακτηρία τα παραπάνω λεγόμενα, σε ανθρώπους που ενώ είναι αρτιμελείς, χάνουν την γη κάτω από τα πόδια τους, γιατί κάποιος επιμένει να κλέβει την χαρά τους με το χέρι της ζήλειας, ή την ησυχία τους με παραστρατημένη λογική και ...συναίσθημα!
Άργησα κι εγώ να το καταλάβω....
Χαίρομαι που το θυμίζετε για να μην χρειαστεί και πάλι να πω:ΑΓΑΠΑ και τον εαυτό σου όπως τον πλησίον σου!
Ναι , αν και λάθος, ΣΩΣΤΑ το είπα, ελπίζοντας να μην σκοντάφτω σ' εκείνο που λέει , εκείνος που θέλει να σώσει την ψυχή του πρέπει να την χάσει!
Τί νομίζετε?
.ευλογείτε.
Συνεχως νομιζουμε οτι μπορουμε να ελεγχουμε ακομα και τα αισθηματα των αλλων,οτι ειμαστε υπευθυνοι για ολους, τελικα χανουμε εμας μεσα σ αυτο.Απο τη μια ο εγωισμος,απο την αλλη το αγχος
Ένα κείμενο ενός θεολόγου που μίλαγε για την Αγάπη και το οπισθόφυλλο του βιβλίου σου πάτερ, ''Κάθε τέλος μια αρχή'', με βοήθησαν να έρθω κοντά στο Θεό και να βρώ τον εαυτό μου. Άσχετο αν ξανακύλησα στην πορεία, πάντως κατάλαβα πως το όλο θέμα είναι ο αγώνας.
Ο Θεός να σε έχει καλά π.Χαράλαμπε και να σε φωτίζει για να βοηθειόμαστε κι εμείς στον αγώνα μας!
Δημοσίευση σχολίου