Προφανώς και όταν στον πνευματικό μας δεν μπορούμε να πούμε την μεγαλύτερη πτώση και αστοχία μας, τότε παύει να λειτουργεί η θεραπευτική διάσταση του μυστηρίου αλλά και η πνευματική σχέση. Διότι στον πνευματικό μας και γενικά στην εξομολόγηση δεν πάμε για ν’ αναφέρουμε τις επιτυχίες μας και να λάβουμε τον έπαινο και την αξιομισθία της Θείας κοινωνίας, αλλά για να ομολογήσουμε την πιο μεγάλη και φρικτή αποτυχία μας. Το έργο του πνευματικού δεν είναι η επιβράβευση της πρόοδο μας, αλλά η φανέρωση της αγάπης του Θεού προς τα πρόσωπα μας. Ο πνευματικός είναι εκείνος που θα σπείρει στην ύπαρξη μας την αίσθηση του παραδείσου ενώ ακόμη είμαστε κάτοικοι της κολάσεως……
π.λίβυος
7 σχόλια:
Μπράβο πατερούλη μου μας ανάπαυσες πάλι
ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΝΑ ΝΑΙ ΠΑΤΕΡΟΥΛΗ
Με την ευχουλα του γεροντος μου.
Δεν κανω βημα,να σαι καλα πατερ μου.
Πολυ καλο το αρθρο π.λιβυε.
Ο πνευματικός είναι εκείνος που θα σπείρει στην ύπαρξη μας την αίσθηση του παραδείσου ενώ ακόμη είμαστε κάτοικοι της κολάσεως……σορι πατερ μου
το οτι οι πνευματικοι εχουν κερδισει τον παραδεισο ενω εμεις ειμαστε
κατοικοι της κολασεως δεν το περιμενα απο εναν ιερεα που δεν φοραει παρωπιδες.
οταν η πραγματικοτητα διαψευδει τα λεγομενα σου.
οσο για την κολαση και τον παραδεισο εμεις ειμαστε υπευθυνοι και
κανενας δαιμονας η θεος.
Δεν έχω διαβάσει πιο ανθρώπινο κείμενο από αυτό.
ο πνευματικός δεν ειναι ο παράδεισος...ο Χριστός ειναι ο παράδεισος...ο πνευματικός ομως ειναι το σύρμα που μας δίνει το ρευμα...κ σκουριασμένο να είναι, οπως έλεγε ο γέροντας Παΐσιος, το ρεύμα που είναι η χάρη του Θεού κ ο ιδιος ο παράδεισος θα έρθει σ εμάς...αρα αγάπημενε μου "ανώνυμε" ολοι στην κολαση είμαστε..ο Χριστός μας δίνει τον παράδεισο...απλα ο πνευματικός φοράει ενα πετραχήλι...κι αυτο είναι η γεφυρα μας για τον παράδεισο...εύχομαι καθε ευλογια σε ολους...
Δημοσίευση σχολίου