Πόνεσες, κοιμήθηκες μερόνυχτα στην κόλαση, αισθάνθηκες να χάνεις τα λογικά σου και να ουρλιάζεις δίχως λέξεις, το κορμί σου ένιωσες να τρυπάει στην μοναξιά, χιλιάδες φορές κατέρρευσες μα κι άλλες τόσες αναστήθηκες και τώρα είσαι εδώ να κοιτάς μια νέα μέρα που σε καλημερίζει. Πλέον, νομίζω να κατάλαβες, ότι ο πόνος έχει μια μυστική θύρα, μέσα από την οποία εισέρχεται, ο άνθρωπος, ο άγιος, ο σοφός. Εκεί μαθαίνεις και βλέπεις αυτά που οι άλλοι απλά κοιτάζουν, και αισθάνεσαι εκείνα που λίγες καρδιές σε αυτή την ζωή θα νιώσουν, γιατί απλά παρέα με τον πόνο θα κάνεις μακροβούτια στο βυθό την στιγμή που οι άλλοι απλά θα παίζουν επιφανειακά με τα κύματα. Και να θυμάσαι, ότι η θέα είναι στα υπόγεια και ο παράδεισος γεννιέται μες στην "κόλαση". Όταν εσύ θα ανθίζεις πολλοί από τους επικριτές σου, θα σαπίζουν μες στην «ευτυχία» τους….
π.λίβυος
3 σχόλια:
Πατέρα Χαράλαμπε διαβάζοντας αυτό το κείμενο δυναμίτη, νιώθω ότι μόνο μέσα από το βίωμα μπορούν να εκφραστούν τέτοιες λέξεις.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς γιατί με τα κείμενα σας μου υπενθυμίζεται, το πόσο κοινή είναι η ανθρώπινη φύση, ότι ο πόνος είναι ο συνοδοιπόρος μας και έτσι γλυκαίνετε λίγο την πορεία μας.
Εξάλλου η ύπαρξη μας θα είναι πάντα ελλειμματική μέσα στο χωρόχρονο..... όπως κάποτε άκουσα να λέτε σε μια ομιλία σας.
Καλή Παναγιά,
Νάνσυ
H Παναγιά μαζί μας. Ευχαριστώ πολύ!!!
Ανήκετε στους ελάχιστους ανθρώπους που αισθάνομαι, ότι μπορούν να καταλάβουν τί βιώνω.. γιατί στεκομαι τόσο στον πόνο;γιατί δεν μπορώ να πάω τη ζωή μου παρακάτω;
Δημοσίευση σχολίου