Περπάτημα δίχως ενοχές... (α΄ μέρος)

Ένα από τα ερωτήματα που με απασχολεί στα μέσα της ζωής μου, είναι πως εγώ ένας τόσο έντονα αθλητικός τύπος, σε επίπεδο πρωταθλητισμού, έφτασα στο σημείο να βαριέμαι να περπατήσω δυο μέτρα γης. Δεν δυσκολεύτηκα για να φτάσω στο συμπέρασμα. Επί χρόνια έζησα μέσα σε ένα θρησκευτικό περιβάλλον, που στην καλύτερη κάθε ενασχόληση με το σώμα θεωρείτο μάταιη πράξη και αμαρτία. Η ζωή αυτή, το σώμα αυτό, δεν είχε καμία αξία. Αλλού ήταν τα σπουδαία(αυτό κι αν είναι αίρεση). Δεν έζησα και δεν ευχαριστήθηκα τίποτα, πέρα των απέραντων ενοχών πως ζω και υπάρχω. Γι αυτό και σε όλα μου τα βιβλία και ομιλίες, προσπαθώ να απενοχοποιήσω τους ανθρώπους από το βάσανο της μεταφυσικής απειλής και να τους πω με απλά λόγια ότι ο Θεός δεν είναι σαδιστής και δήμιος της ζωής μας, και ότι μας θέλει χαρούμενους και γελαστούς, να ζούμε την χαρά ζωής που μας χάρισε της οποίας συνέχεια και ολοκλήρωση είναι η εν ουρανοίς βασιλεία Του. Τώρα για το περπάτημα και την άθληση, προσπαθώ κι πάλι να την εντάξω στην ζωή μου. Πότε τα καταφέρνω πότε όχι. Οι πολλές ώρες καθιστικής ζωής που απαιτεί το γράψιμο και οι ποιμαντικές μου δραστηριότητες, επιβάλουν την σωματική άσκηση για να επέλθει αρμονία, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους που θα σας εκθέσω σύντομα απ’ εδώ. Εκείνο πάντως που μπορώ να πω μετά βεβαιότητας είναι ότι, δεν εχω πρόβλημα να περπατήσω πολύ ώρα και να κάνω χιλιόμετρα, υπό έναν όρο, να μην γυρίσω πάλι πίσω από τον ίδιο δρόμο. Τι περίεργο πράγμα ο ψυχισμός μας. Με κουράζει η επανάληψη και η επιστροφή στα γνωστά. Αναζητώ το νέο και αχαρτογράφητο στην ψυχή μου. Άλλωστε στα «ταξίδια», κάθε επιστροφή είναι προδοσία…

π.λίβυος 

Υ.Γ

Επειδή είμαι σίγουρος και βέβαιος, ότι αρκετοί, που έχετε μέσα σας, αυτές τις θρησκευτικές ενοχές, θα κολλήσετε σε δυο σημεία του κειμένου, σας ξέρω καλά γιατί ξέρω εμένα πρώτα, και θα σκεφτείτε μα το σώμα δεν είναι υποδεέστερο της ψυχής;  η επιστροφή  δεν είναι μετάνοια, θα απαντήσω δίχως να με ρώτησέ τε. 
Η άποψη οτι το σώμα ειναι κατώτερο της ψυχής, ειναι νεοπλατωνική και όχι Βιβλική. Η Βίβλος πιστεύει στην ενότητα και στην ισοτιμία τους σώματος μετά της ψυχής, γι αυτο και ως Ορθόδοξοι, πιστεύουμε και ομολογούμε την Ανάσταση των Σωμάτων, εν ετέρα μορφή. Όποιοι θέλετε διαβάστε π. Γιώργιο Φλωρόφσυ για το θέμα αυτό και όχι μόνο. Επίσης, εδω, δεν ομιλούμε για μια ειδωολοποίηση του σώματος αλλά για μια φροντίδα και ενα υγιή σεβασμό. Τέλος, η μετάνοια δεν ειναι επιστροφή σε ψυχικό χρόνο. Αντιθέτως, ειναι άνοιγμα σε κάτι νεο. Την αγνοημένη αγάπη και πατρότητα του Θεού μας, και την επίγνωση του εαυτού μας. Γι αυτό και οταν ρώτησαν εναν Γέροντα τι κάνει μεσα στο κελί του, συνεχώς προσευχόμενος, απάντησε, Ταξιδεύω.