31 Δεκ 2017

Μάζεψα στιγμές....



Απόψε το βράδυ που αλλάζει ο χρόνος, λίγο πριν πέσω για ύπνο στ' άσπρα σεντόνια του ονείρου, θα στραγγίξω την ψυχή μου, να δω τι απέμεινε από τις μέρες, ώρες και στιγμές που κύλησαν πάνω στην ύπαρξη μου. Θα στραγγίξω με όση δύναμη μ’ απέμεινε, να μαζέψω στάλα στάλα, όλες τις σταγόνες που ένιωσα χαρά, αγάπη, έρωτα, πίστη και ελπίδα. Να μαζέψω τις στιγμές εκείνες που το λίγο έγινε πολύ, που έζησα κι ας μην ήταν όλα «τέλεια», που κατάλαβα και ένιωσα, οτι η ζωή κρύβεται στα απλά και καθημερινά. Σε αυτά που πολλές φορές μας φαίνονται μικρά, ασήμαντα και βαρετά. Κι όμως ευτυχία είναι να δεις όλα αυτά που καθημερινά προσπερνάς. Να αλλάξει ο τρόπος που κοιτάμε εκεί που δεν βλέπουμε.
Τούτες τις στιγμές θα δέσω φυλακτό στο στήθος μου. Γιατί έμαθα με τον καιρό, πως και πάλι θα βρεθώ στις ερημιές της ζωής και λαβωμένος θα ζητώ νερό να ξεδιψάσω. Και τότε μονάχα αυτές οι στάλες θα μπορέσουν να με δροσίσουν. Νερό παραδείσου. Νερό που δεν βρώμισε στην πλήξη και την συνήθεια. Δεν λάσπωσε στην μιζέρια μ' αγιάστηκε στην δοξολογία. Και έχω τόσο ανάγκη να μάθω να λέω "ευχαριστώ" σε ότι ζω, κι ας απορώ πολλές φορές που με πληγώνει…



27 Δεκ 2017

Παράδειγμα δεν ειναι η "τελειότητα".....


Η γλώσσα των χριστιανών είναι το παράδειγμα. Όσα κηρύγματα κι αν κάνουμε δεν έχουμε τίποτα να πούμε εάν ο τρόπος που ζούμε είναι ψεύτικος. Δηλαδή ξενιτεμένος απο το βίωμα μας. Όμως ας προσέξουμε,γιατί εδώ είναι που εισέρχεται ο ευσεβισμός και ηθικισμός της τελειομανίας και ενοχοποίησης. Το οτι διδάσκουμε με το παράδειγμα μας, δεν σημαίνει οτι διδάσκουμε με την τελειότητα μας. Παράδειγμα σημαίνει είμαι αληθινός σε οτι κάνω. Και στην αρετή και στην αμαρτία μου, και στην νίκη και στην ήττα μου. Παράδειγμα δεν ειναι μόνο τα κατορθώματα μας, αλλα και η συντριβή μας, η ταπείνωση και παραδοχή, η ελπίδα, η αναγνώριση της ρακένδυτης φύσης μας. Δεν διδάσκει μόνο η "αρετή" αλλά και η συντριβή. Τα παιδιά μας, οι συνάνθρωποι μας, δεν θα μας κατηγορήσουν επειδή είμασταν αδύναμοι και ειλικρινείς στα λάθη μας, αλλά γιατί υποδυόμαστε τον ρόλο του «τέλειου» και «άψογου», επικριτή των πάντων, ενώ στην πραγματικότητα είχαμε τα μαύρα μας τα χάλια. Γιατί παράδειγμα δεν είναι η τελειότητα, αλλά η αληθινότητα μας.... 

25 Δεκ 2017

"Απόψε γεννήθηκε η ευσπλαχνία..."


Σε πείσμα όλων εκείνων που ήθελαν ένα Θεό εξουσίας, επιβολής, φόβου και απειλής, Εκείνος εισέρχεται μέσα στην ιστορία των ανθρώπων ως ένα ανυπεράσπιστο, ευάλωτο και αδύναμο βρέφος. Δείγμα της φανέρωσης Του, που δεν επιθυμεί να φοβίσει, να επιβληθεί ή να εξουσιάσει κανέναν. Δεν απειλεί αλλά καλεί σε συνάντηση καρδιές αθώες, απλές, που μπορούν να εκπλήσσονται στο απλό και όμορφο. Ψυχές που αντέχουν να πιστεύουν στο αλλιώς της ζωής, πέρα από την βαρβαρότητα του ορθολογισμού, από την τυραννία της τελειότητας ή την αλλαζονεία της αρετής. 
Δεν μπορείς να συναντηθείς με το βρέφος της Βηθλεέμ όσο επιμένεις να σκοτώνεις κάθε παιδικότητα που υπάρχει μέσα σου. Ας κοιτάξουμε ποιοι προσκυνούν το θείο βρέφος. Μάγοι, άνθρωποι που πίστευα στο "παραμύθι", την ποίηση, την άλλη θέαση της ζωής πέρα από τον λογοκρατούμενη δυναστεία του νου. Ποιμένες, απλοί στην αμεσότητα της ζωής. Άγγελοι, κατεξοχήν υπάρξεις δοξολογίας και ευχαριστίας.
Να ναι, τυχαία αυτή η επιλογή των προσώπων; Δεν νομίζω. Αντιθέτως το μήνυμα είναι σαφές, μονάχα απλοί και ταπεινοί άνθρωποι, άμεσοι και ειλικρινείς με την ζωή αναγνωρίζουν στο βρέφος της Βηθλεέμ τον άχρονο Θεό που κένωσε τον εαυτό του, για να συναντηθεί με τον άνθρωπο.
Ψυχές, που μπορούν να βλέπουν αυτά που οι πολλοί απλά κοιτάζουν και αναγνωρίζουν την αιώνια αθωότητα του Θεού σε κάθε αδύναμο, φοβισμένο και ταλαιπωρημένο πλάσμα. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να αντικρύσουν την δόξα του θείου βρέφους. Οι άλλοι απλά θα παραμορφώνονται σε έναν Ηρώδη που επιζητεί να σκοτώσει κάθε τι που του θυμίζει αυτό που εκείνος ξέχασε ή θέλει να λησμονήσει, την αθωότητα της αγάπης.

24 Δεκ 2017

Όσα λαμπιόνια κι αν ανάψουμε...


Όσο λαμπιόνια κι αν ανάψουμε δεν φωτίζεται το σκοτάδι μας. Όσο γλυκά κι αν φάμε η πίκρα δεν φεύγει από το στόμα μας. Αυτή η γιορτή θέλει αγάπη, ζεστασιά, αγκαλιές, αποδοχή και παρουσία. Για να προσκυνήσεις τον Χριστό της Βηθλεέμ πρέπει να ακολουθήσεις το Αστέρι, κι εμείς ξεχάσαμε να βλέπουμε τα σημάδια του Θεού στον δρόμο μας. Θα ‘ρθει μια μέρα όμως, κάπου εκεί στα μισά του δρόμου, ίσως και παραπέρα, που σαν κοιτάξουμε πίσω μας όλα θα έχουν ένα νόημα, κυρίως αυτά που μας παίδεψαν πολύ...

23 Δεκ 2017

Πίσω απο το γέλιο...

Πιο πολύ από εκείνους που κλαίνε πονάω αυτούς που συνεχώς «γελάνε» και κάνουν και τους άλλους χαρούμενους. Είναι που καλά γνωρίζω πως πίσω από το προσωπείο του γέλιου, κρύβεται γυμνή και ανυπεράσπιστη μια θρυμματισμένη ψυχή. Μια καρδιά ευαίσθητη, μεταξένια σε βλέμματα, καταστάσεις και πρόσωπα. «Μόνο ένα πράγμα σας ζητώ να ’χετε κατά νου όταν βρίσκεστε με ανθρώπους που σας κάνουν να ξεκαρδίζεστε, που κοντά τους ανοίγει η καρδιά σας: να θυμάστε πως την ίδια στιγμή που δίνουν φτερά στην ψυχή σας, η δική τους δεν μπορεί να πετάξει απ’ το βάρος που την πλακώνει – κι όσο μπορείτε, όσο αντέχετε, να ψάχνετε κάτω απ’ την επιφάνεια του χαμόγελού τους, και βρίσκοντας τον σκοτεινό πυρήνα του, να του δίνετε όση αγάπη και φροντίδα σας περισσεύει.»
Εεε και που' σαι, από όλα τα καλλυντικά που φοράς, το δάκρυ σου πάει περισσότερο, άστο να σε λυτρώσει, μη το τυραννάς στις άκρες των ματιών σου...

13 Δεκ 2017

«Τα παιδιά χρειάζονται γονείς και όχι φίλους».

Το Τμήμα της Σχολής Γονέων του Πολιτιστικού Κέντρου της Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας, σας προσκαλεί σε συνάντηση για γονείς την Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 2017 και ώρα 7:00 μ. μ., στο αμφιθέατρο του Πολιτιστικού Κέντρου στις Μοίρες, με ομιλητή τον Αιδεσιμολ. Πρεσβ. Χαράλαμπο Παπαδόπουλο, Θεολόγο, εφημέριο της ενορίας Πύργου Μονοφ. με θέμα: «Τα παιδιά χρειάζονται γονείς και όχι φίλους».


12 Δεκ 2017

Το διψώ της λύτρωσης...


Σαν ανέβεις στο Σταυρό κάθε ψέμα χάνεται, κάθε αυταπάτη σκορπίζει, σκόνη οι νίκες και τα κατορθώματα σου καπνός. Στον ανήφορο ακολουθούν λίγοι. Ούτε ο εαυτός σου, δεν θα θέλει να έρθει μαζί σου. Τόση μοναξιά δεν ένιωσες ποτέ. Μήτε όμως και τόση πείνα και δίψα για λύτρωση. Σαν ακουστεί στα χείλη σου, μα πιότερο μες στην καρδιά σου, αυτό το Διψώ του Χριστού στο Γολγοθά επάνω, τότε μονάχα θα σπάσει το μνήμα της καρδιάς σου και θα μυρίσει ανάσταση…

8 Δεκ 2017

Ένα "δόξα σοι ο Θεος..."


Να πονάς, να κλαίς, να ουρλιάζουν τα μέσα σου, να ακροβατούν στην κόψη της απόγνωσης και εσύ να λες «Δόξα σοι ο Θεός». Δεν ξέρεις τι θαύμα είναι αυτό!!! Τι δύναμη, τι ευλογία!!! Ένα «δόξα σοι ο Θεός» μέσα στη «κόλαση» είναι σαν χίλιες προσευχές στο παράδεισο….

2 Δεκ 2017

Λόγοι Αγίου Πορφυρίου α'


Μία είναι η ζωή, είναι ατελείωτη συνέχεια, δεν εχει τέλος, δεν υπάρχει. θάνατος...Κι όταν λέμε επουράνια, μη νομίζουμε οτι θα βρούμε στην άλλη ζωή κήπους με λουλούδια και βουνά και νερά και πουλιά. Δεν εχει εκει τις επίγειες ομορφιές. Ειναι κάτι άλλο., κατι πολύ υψηλό. Αλλά για να πάμε στο κάτι άλλο, πρέπει να περάσουμε απο αυτά, απο τις γήινες εικόνες κι ομορφιές..... 
Να εκμεταλλεύεσθε τις ωραίες στιγμές. Οι ωραίες στιγμές προδιαθέτουν την ψυχή σε προσευχή, την καθιστούν λεπτή, ευγενική, ποιητική. Ξυπνήστε το πρωί, να δείτε τον βασιλιά ήλιο να βγαίνει ολοπόρφυρος απ' το πέλαγος. Όταν σας ενθουσιάζει ένα ωραίο τοπίο, ένα εκκλησάκι, κάτι ωραίο, να μη μένετε εκεί, να πηγαίνετε πέραν αυτού, να προχωρείτε σε δοξολογία για όλα τα ωραία, για να ζείτε τον μόνον Ωραίον. Όλα είναι άγια, και η θάλασσα και το μπάνιο και το φαγητό. Όλα να τα χαίρεσθε. Όλα μας πλουτίζουν, όλα μας οδηγούν στη μεγάλη Αγάπη, όλα μας οδηγούν στον Χριστό.Να χαίρεστε όσα μάς περιβάλλουν. Όλα μάς διδάσκουν και μάς οδηγούν στον Θεό...
Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού. Και τα έμψυχα και τα άψυχα και τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και τα βουνά και η θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός. Είναι οι μικρές αγάπες, μέσα απ' τις οποίες φθάνομε στη μεγάλη Αγάπη, τον Χριστό...




30 Νοε 2017

Μην αναβάλεις την χαρά...


Μια από την βασικές αιτίες που δεν χαιρόμαστε είναι ότι περιμένουμε να συμβεί κάτι σπουδαίο, μεγάλο, φοβερό και εκπληκτικό, για να πούμε "έχω αιτία να είμαι χαρούμενος". Άδικα περιμένουμε. Δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα. Η ζωή είναι μικρά πολύ μικρά καθημερινά πράγματα. Εκεί είναι η ομορφιά της.
Μαθαίνουμε να μην αναβάλουμε την χαρά, περιμένοντας μια μεγάλη στιγμή. Η χαρά είναι κρυμμένη στο πρωινό ξύπνημα, στην χαραυγή, στο καφέ ή τσάι που φτιάχνεις ή πίνεις. Στην προσευχή που έχει ευχαριστία και δοξολογία. Σε ένα καντήλι που θα ανάψεις, σε ένα λιβάνι που θα μυρίσεις, στο φαγητό που ετοιμάζεις για σένα ή την οικογένεια σου.
Στην δουλειά που κάνεις ή μοιράζεσαι με άλλους ανθρώπους.
Στον περίπατο με έναν καλό φίλο ή το αγαπημένο μας ζώο. Στην βροχή που σε πλένει, στην γη που σε κρατά, στον αέρα που σε σκορπά, στην φωτιά που μέσα σου κεντά.
Στην χειραψία που είσαι παρών. Στην αγκαλιά που δεν είσαι απών. Στο φιλί που λαχταράς, στην ψυχή που αγαπάς στο έρωτα που δεν ρωτά.
Πάψε να τα αναβάλεις όλα για μετά, δεν υπάρχει παρά μόνο στον νου σου, το μόνο που υπάρχει είναι το τώρα, και εσύ δυστυχώς έμεινες στο πουθενά.

29 Νοε 2017

Ομιλίες...

Ομιλίες Αθήνα-Πειραιά 
...............
1. Κυριακή 3 Δεκ, 6:00μ.μ Άγιος Θωμάς Αμπελοκήπων, "Το δικαίωμα στην θλίψη, και μορφές εξόδου απο αυτήν...."
2. Δευτέρα 4 Δεκ, 7:30μ.μ Ευαγγελίστρια Πειραιά, «Je m’en fous (Δεν με νοιάζει)»συζήτηση με τον π. Σπυρίδων Τσιμούρη.
3. Τρίτη 5 Δεκ, 7:00μ.μ Αγ. Βαρβάρα Αργυρούπολης,"Οταν η σωτηρία της ψυχής, γίνεται άγχος και ενοχή...."
Σας περιμένουμε......

24 Νοε 2017

Επέτρεψε στον Θεό να ονειρεύται μαζί σου....


Πριν πράξουμε το σωστό κάναμε δεκάδες λάθη. Πριν πούμε ευχαριστώ ξεχάσαμε πολλές φορές τους ευεργέτες μας. Πριν φωνάξουμε «δόξα σοι ο Θεός», χαθήκαμε σε δεκάδες οδυνηρά «γιατί», και πριν δοξολογήσουμε, βραχνιάσαμε στην γκρίνια. Γι αυτό, μην πετροβολάμε ως άχρηστο τον εαυτό μας. Είναι αυτός που μας χαρίζει τις όμορφες και άσχημες στιγμές. Μην θες πάντα να είναι στα καλύτερα του. Επέτρεψε του και το λάθος. Ξέρεις τι γλύκα έχει η συγχώρεση του εαυτού μας; Ρωτάς, θα με συγχωρέσει ο Θεός; Σε ρωτώ, εσύ συγχωρείς τον εαυτό σου; Μην κλέβεις το οξυγόνο της Χάρις του Θεού. Ασε να πάρεις και καμιά ανάσα. Παύσε να ζητάς πάντα το τέλειο σε όλα, το αψεγάδιαστο και ατσαλάκωτο. Η ειρήνη θα έρθει μέσα σου, όταν αποδεχθείς αυτό που είσαι και εκείνο που μπορείς να γίνεις. Και ξέρεις κάτι; ο Θεός κάνει όνειρα για μας, που εμείς τα μετατρέπουμε σε εφιάλτες. Εσύ μπορεί να μην πιστεύεις στο Θεό, αλλα Εκείνος πιστεύει πολύ σε εσένα. Επέτρεψε στον Θεό να μπορεί να ονειρεύεται μαζί σου….

18 Νοε 2017

Αγάπη προς κάθε μορφή ύπαρξης....


»Κάποτε στην έρημο πέθαινε ένας σκύλος από τη δίψα. Πέρασε από το δρόμο αυτόν ένας μοναχός και του έδωσε το νερό που είχε για τον εαυτό του και έτσι τον έσωσε. Εκείνη τη στιγμή άνοιξε ο ουρανός και ακούστηκε μια φωνή: “Σε αυτόν που έσωσε τον σκύλο,θα του συγχωρεθούν πολλές αμαρτίες”.Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, πόσο σημαντικότερο είναι αν σώσουμε έναν άνθρωπο».


Όσιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός και Ομολογητής....


***Αγάπη σε κάθε ύπαρξη!!!!!!!!!!!! Ολα είναι του Θεού!!!!

13 Νοε 2017

Παρουσίαση στο Ηράκλειο Κρήτης

Το βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης και οι Εκδόσεις Αρμός σας προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του π. Χαράλαμπου Παπαδόπουλου «ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΕ ΚΡΥΦΤΟ» 
την Τρίτη 14 Νοεμβρίου στην Αίθουσα Ανδρόγεω του Δήμου Ηρακλείου Κρήτης στις 20:00΄.

Το βιβλίο θα παρουσιάσει ο π. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, 
την βραδιά θα προλογίσει και συντονίσει η κ. Αμαλία Γιανναράκη. 

11 Νοε 2017

Στεγνωμένα συναισθήματα....


Έρχονται κοπέλες και μου λένε, "πατερ δεν υπάρχουν άντρες". Έπειτα έρχονται οι άντρες και μου λένε; "δεν υπάρχουν γυναίκες", και εγω λέω, οτι και άντρες υπάρχουν και γυναίκες υπάρχουν, ψυχή ρε δεν μας έμεινε σταγόνα για να ερωτευθούμε. Στεγνώσαμε απο συναισθήματα. Γιατί κρίση δεν ειναι να αδειάζουν οι τσέπες μας, αλλα οι αγκαλιές μας....

10 Νοε 2017

Σε αυτόν τον κόσμο όσοι αγαπάνε τρώνε "βρώμικο ψωμί".......


Και μόνο ένα στοιχείο ήταν ικανό να φανερώσει την αγιότητα του αγίου Νεκταρίου. Ότι ο κόσμος αυτός τον συκοφάντησε, τον αδίκησε, τον δίωξε, τον περιθωριοποίησε. Αυτό αρκεί. "Σ' αυτόν τον τόπο όσοι αγαπούνε, τρώνε βρώμικο ψωμί.." Και όταν ο κόσμος δεν σε αγαπά ή δεν σε τιμά, αναλαμβάνει ο Θεός.Όταν μικραίνει η αγκαλιά των αχαρίστων πλαταίνει του Θεού. Κι όταν η γλώσσα των κατηγόρων σου πικραίνει σπιλώντοντας και αμαυρώνοντας το όνομα σου, ο Θεός γλυκαίνει την καρδιά σου. Αργά η γρήγορα ο Θεός απαντάει στο κακό και σε "δοξάζει". 
Όσο ο κόσμος θα κυνηγάει τα παιδιά του Θεού, τόσο Εκείνος θα γεμίζει με αγίους τον ουρανό. Έτσι για να σπάει πλάκα με την «ηθική» και την «δικαιοσύνη» μας, με αυτά τα απίστευτα κωμικοτραγικά κριτήρια μας.....

6 Νοε 2017

Απλές σκέψεις....


Κυριακή σήμερα. Ξημέρωσε ο Θεός μια νεα μέρα και πήγαμε στην εκκλησία. Εκεί που ανθίζουν τα χαμόγελα, εκεί που η δύναμη και η ισχύς αναγκάζεται σε ήττα μια και οι αδύναμοι, οι ταλαιπωρημένοι της ζωής γίνονται οι πρωταγωνιστές της Βασιλείας Του. 
Σκοπός κάθε μορφής εξουσίας, είναι να κλέψει το χαμόγελο και την ελπίδα. Να σε φοβίσει. Να σε παραμορφώσει σε «Ανθρωπάκο». Να αρπάξει από την ψυχή σου την ανθρωπιά. Δηλαδή τον Θεό. Εάν το καταφέρει σε υποδούλωσε. Ένα να θυμάστε, τα νέα αντάρτικα δεν θα στηθούν σε βουνά, αλλα στα στήθη και τα χείλη μας. Η μεγαλύτερη επανάσταση είναι η χαρά. Να σε φοβίζουν και εσύ να χαμογελάς. Σε καρδιές που αγαπάνε την ζωή, όλες οι εξουσίες καταρρέουν……

3 Νοε 2017

Αυτός είναι ο Χριστός, κι όποιος αντέξει...


Σήμερα γιόρταζε ο άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός, από την Γεωργία. Διάβασα τον βίο του. Είδα ότι είχε περάσει πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια, έκανε σε φυλακές, νοσοκομεία, ψυχιατρεία, «λέω μέσα μου, καλώς τον, δικός μας είναι αυτός….» Έτσι…. Άγιοι τσαλακωμένοι, «λερωμένοι», στιγματισμένοι, περιθωριοποιημένοι. Ο κόσμος τους είχε για βλαμμένους, για χαζούς και τρελούς, στα σκουπίδια του καθωσπρεπισμού τους ήταν. Κι αυτοί; Γυμνοί, από κάθε υπεράσπιση, από κάθε εξουσία, από δύναμη και επιβολή. Μόνοι μόνο με τον Χριστό.
Εκείνοι βέβαια οι και καλά άνθρωποι της "θρησκείας", που μετράνε την αρετή με την μεζούρα και μοιράζουν μεταφυσικά οικόπεδα παραδείσου, δεν τα αντέχουν αυτά τα συναξάρια και την «τρέλα» αυτών των αγίων. Βασικά τους αγχώνει η ελευθερία. Τα θέλουν όλα, συγκεκριμένα, ορισμένα, καθορισμένα, περιορισμένα, τακτοποιημένα. Αλλιώς καταρρέουν. Αλλά ο Θεός δεν είναι έτσι. Ο Θεός «πουλάει» τρέλα απέναντι στην "λογική" μας, και κοινωνεί μαζί μας, με τους πλέον παράδοξους τρόπους και δρόμους. Το ίδιο και οι άγιοι Του.
Θα έρθει λοιπόν μια μέρα, τότε που θα πάμε εκεί στο Αλλού, που θα τρίβουν τα μάτια τους όλοι αυτοί που στην ζωή τους μέσα απο τον νόμο ενοχοποιούσαν, επέκριναν, και απειλούσαν τις ψυχές των ανθρώπων.
Γιατί ότι πετάξαμε, επικρίναμε, κακομεταχειριστήκαμε, πονέσαμε, λοιδορήσαμε, συκοφαντήσαμε και σταυρώσαμε, το μάζεψε ο Χριστός. Αυτός είναι ο Χριστός και όποιος αντέξει….
"Ότι είναι κακό στον άνθρωπο είναι συμπτωματικό. Να μην περιφρονείτε κανέναν,ακόμη κι αν βλέπετε πόσο ανήθικοι,μέθυσοι και βλάσφημοι είναι.Η Εικόνα του Θεού υπάρχει και σ’αυτούς κάπου, χωρίς βέβαια να το συνειδητοποιούν...." Αγιος Γαβριήλ

1 Νοε 2017

Μείνε αυθεντικός...


Μην σε φοβίζουν οι αλλαγές και οι διαφορετικές φάσεις που περνάς στην ζωή σου. Προσπάθησε να είσαι ο ευατός σου και όσο το δυνατόν αυθεντικός σε οτι κάνεις, σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεσαι. Στην χαρά, την θλίψη, στην αρετή και πτώση, στο γέλιο και το δάκρυ, εκεί που αισθάνεσαι τον Θεό να σου "μιλάει", εκει που ραγίζεις απο την "απουσία" Του. Να είσαι εσύ, ολόκληρος εκεί. Παρόν. Μην φοβάσαι να ζήσεις τα πάντα και να περάσεις απο ολες τις φάσεις μιας αληθινής ζωής. Καλύτερα ο πόνος μιας αυθεντικής ζωής παρά το κρυφτό σε δύσοσμες κρυψώνες.
Μονάχα εκείνος που γονάτισε, λύγισε, φοβήθηκε και γκρίνιαξε πολύ έφτασε κάποια μέρα στην αληθινή δοξολογία Θεού. Διότι η Χάρις του Θεού αναπαύεται στην ψυχική μας ειλικρίνεια. Στα τίμια σωθικά ανθίζει ο παράδεισος.

30 Οκτ 2017

Άγια κορμιά…


Κοιτούσα την εικόνα του αγίου Δημητρίου, και η μνήμη μου περπάτησε στην Θεσσαλονίκη, συγκεκριμένα στο ναό του. Θυμήθηκα αυτό το θαύμα του μύρου που τρέχει από το κορμί του αγίου και κερνάει πικραμένες καρδιές. Όχι «καθαρές» πικραμένες, πληγωμένες και αναγκεμένες.
Τι όμορφο να μην αγιάζει μόνο η ψυχή μα και το κορμί. Να σου λέει ο Θεός, ολόκληρο σε θέλω κι ας μας έχουν στο όνομα της «θρησκείας» τεμαχίσει εδώ και αιώνες.
Και το κορμί μετέχει στο αγιασμό, στην δόξα, στην ομορφιά της βασιλείας Του. Έτσι πεσμένο κι αυτό, κουρελιασμένο και ρακένδυτο, απο κάθε "αρετή" και επιβεβαίωση του "εγώ" το ντύνει ο Θεός με την Χάρι Του.
Και κάπου εκεί, στις σκέψεις αυτές, θυμήθηκα τον Άγιο Γέροντα Ευμένιο Σαριδάκη. Όταν τον έφεραν στο χωριό του την Εθιά, διπλά ακριβώς το δικό μου χωριό. Τρεις μέρες σχεδόν άταφος. Τι φως ήταν αυτό στο πρόσωπο του; Τι λάμψη; Δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Μα πιο πολύ δεν θα λησμονήσω, πως στάθηκα σε όλη την εξόδιο ακολουθία στο ύψος το ποδιών του. Στις πατούσες του συγκεκριμένα. Δεν του φορούσαν παπούτσια αλλά κάτι μαύρες κάλτσες. Όταν τελείωσε η ακολουθία, και περάσαμε να το αποχαιρετίσουμε, αισθάνθηκα την ανάγκη να τον ακουμπήσω. Δε μου έφταναν μονάχα οι ευχές ήθελα και μια τελευταία αγκαλιά. Έπιασα τα πόδια του, τα φίλησα και έβραζαν. Ήταν ζεστά και μαλακά. Ήταν το πιο ζεστό κορμί που άγγιξα ποτέ μου, τρεις μέρες άταφο, μα ζωντανό.

27 Οκτ 2017

Ομιλίες


Ομιλίες:
29 Οκτ. 7.μ.μ Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Μπραχαμίου, "Το ταξίδι της ψυχής είναι η προσευχή"(Αναφορά στην Ευχή του Ιησού)
30 Οκτ. 7.μ.μ Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Πειραιώς, Ταμπούρια, "Ο Ηθικολόγος της ψυχής μας, κατα τον Άγιο Πορφύριο".... 

23 Οκτ 2017

Οτι εμείς πετάμε το μαζεύει ο Χριστός...


Μόλις είχε τελειώσει η Θεία Λειτουργία. Μοιράζω το αντίδωρο. Τελευταίο ένα παλικάρι, όμορφο, χρόνια σταυρωμένο, βαθιά πληγωμένο από την ψυχική νόσο. Γι αυτό κι λάμπουν τα μάτια του. Ποιος στις μέρες μας ξέρει να κοιτάει τον άλλο στα μάτια ; Ελάχιστοι. Στην εποχή μας το πιο έρημο τοπίο είναι τα μάτια μας, και το πιο ακατοίκητο η αγκαλιά μας. 
-«Πάτερ τι ωραίο σήμερα το κήρυγμα σας. Θα έρχομαι κάθε Κυριακή εδώ να σας ακούω.» 
Τον είχα δει που κοινώνησε. Με πάθος και πόθο, με δίψα ερωτική του Χριστού. Μέσα από ένα τεράστιο εκκλησίασμα εκείνος ένιωσε, αυτός είδε, αυτός εξέφρασε θαυμασμό, δοξολογία, ευχαριστία. Ποιος; Ο πληγωμένος, ο στιγματισμένος και για τον κόσμο τρελός. Ένιωσε την Χάρι εκείνος που όλοι εμείς οι καθωσπρέπει, βάλαμε στο περιθώριο. Έλα όμως που οτι εμείς πετάμε το μαζεύει ο Χριστός. Γι αυτό εαν πάμε στο παράδεισο θα τρίβουμε τα μάτια μας, με τις εκπλήξεις που θα αντικρύσουμε. Γιατί δεν θα δούμε εκεί αυτούς που πιστεύαμε οτι σίγουρα θα συναντήσουμε, αλλά εκείνους που η «ηθική» μας είχε ξεγράψει.
Καθώς το παλικάρι απομακρυνόταν απο το ναό, θυμήθηκα κάποιους όμορφους στίχους του παπα Βασίλη Θερμού:
«Σημαίες, πρόεδροι, επίσημοι,
κατά την καθιερωμένην τάξιν,
έχουν λάβει την θέση στον ναό.
Και ο Ιησούς παράμερα
συνωθείται με κάτι άσημους
Που θα Τον Κοινωνήσουν.....»

21 Οκτ 2017

Ένοχα μυστικά...


Σαν μεγαλώνουμε με θαυμαστή αγωνία ανακαλύπτουμε ότι φόβοι, ενοχές, άγχος και μια βαθιά ντροπή για τον εαυτό μας, δεν μας ανήκουν απόλυτα. Πως τα αποκτήσαμε άραγε; Απο που έρχονται και τι ζητάνε από εμάς; Έμεινα εκστατικός οταν διάβασα στον Αγιο Πορφύριο οτι μέσα μας κουβαλάμε τους αιώνες. "Είναι ένα μυστήριο ο άνθρωπος. Φέρομε μέσα μας κληρονομιά αιώνων....". Κι είναι αλήθεια, οτι μέσα μας κουβαλάμε ένοχα μυστικά αιώνων, γενεών, εκείνα που δεν είπαν, εκείνα που δεν μαθεύτηκαν, αυτά που δεν εξομολογήθηκαν. Σαν σκιές τα ένοχα αυτά μυστικά, στοιχειώνουν την ζωή μας και κληρονομούνται στις υπάρξεις μας.
Όταν μεγαλώνεις με ένα πατέρα αγχώδη ή φοβικό, μια μητέρα εμμονική ή ψυχωτική, δίχως να το ξέρεις και να το θες, ταυτίζεσαι μαζί τους. Νιώθεις ένοχα, ντρέπεσαι για το τραύμα τους. Αισθάνεσαι ότι φταις εσύ. Ότι κάτι πρέπει να κάνεις για να τους λυτρώσεις. Ότι είναι δική σου η ευθύνη της θεραπείας τους.
Και τότε πέφτεις στο φαύλο κύκλο της ψυχικής επανάληψης. Γιατί στην προσπάθεια σου, ασυνείδητα ή μή, να τους λυτρώσεις θα ταυτιστείς μαζί τους. Το πρόβλημα τους, θα γίνει δικό σου.Θα αναπαραγάγεις ίδιες συμπεριφορές, φοβιές, πανικούς, εμμονές, και γενικότερα ολο το τραύμα θα κυλήσει μες στην ύπαρξη σου. Αντι να τους λυτρώσεις, θα χαθείς μαζί τους στην ψυχική μίμηση του τραύματος. Θα πάρεις το μυστικό τους, την δικη τους ντροπή.
Και πως θα ρωτήσει κάποιος σπάει αυτός ο φαύλος κύκλος των ένοχων μυστικών και ψυχικών μεταβιβάσεων;
Όταν συν-χωρέσουμε την αδυναμία των γονέων μας. Όταν αποδεχθούμε ότι δεν ήταν και δεν έπρεπε να είναι παντοδύναμοι και τέλειοι για να είναι καλοί γονείς. Οτι απλώς ηταν άνθρωποι και οχι θεοί. Έκαναν αυτό που μπορούσαν και άντεχαν.
Συγχρόνως όμως χρειάζεται και μια αποδοχή και συγχώρεση προς τον εαυτό μας, αναγνωρίζοντας οτι δεν έχουμε την ευθύνη της ζωης των άλλων, οτι δεν είμαστε υπεύθυνοι για τις αδυναμίες, τα λαθη και τα πάθη των άλλων. Η λύτρωση έρχεται όταν αγκαλιάζοντας την αδυναμία σου νιώσεις επιτέλους δυνατός. Γιατί αυτή είναι η χριστιανική θεραπευτική, μια αδυναμία που γίνεται δύναμη, ένας σταυρός που μεταμορφώνεται σε ανάσταση, μια άρνηση που γίνεται ζωή και φως.

19 Οκτ 2017

Δεν είναι καιρός για πρόβες θανάτου...


Κάνεις χρόνια προσευχή και προσμένεις να σε βοηθήσει ο Θεός. Να σου δώσει ένα τόσο δα σημαδάκι της παρουσίας του. Και κάποια μέρα ανοίγει η πόρτα της ζωής σου, και ένας άνθρωπος έρχεται σκορπώντας φως και αγάπη στα κατάβαθα της ψυχής σου. Εκεί που κανείς ποτέ δεν κοίταξε κι όλοι φοβήθηκαν να πάνε. Κι όμως, αυτός αγάπησε τα πάντα πάνω σου, ακόμη και το πιο σκοτεινό σημείο της ύπαρξης σου το φίλησε. Κι όταν σε ανέσυρε και πάτησες στα πόδια σου, τον κλότσησες τόσο δυνατά, που μάτωσες την αθωότητα του. Μια στιγμή δεν πέρασε από το μυαλό σου, ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να ήταν η απάντηση του Θεού στις προσευχές σου; Γιατί η αγάπη του Θεού, φανερώνεται μέσα από τις αγκαλιές των ανθρώπων. Κι όταν πετάς αυτούς που σε αγάπησαν, πετάς τον ίδιο τον Θεό. Και κάνει τόσο κρύο εκεί έξω, τόση παγωνιά, που σαν βρεις μια ζεστή αγκαλιά να σκεπάσει τους καημούς σου, κράτα την σφικτά, δεν είναι καιρός για πρόβες θανάτου…

17 Οκτ 2017

Τοξικές αγάπες...


Με ρωτάς εάν σε αγαπάει. Το θέμα δεν είναι εάν σε αγαπάει έλα εάν εσύ αντέχεις τον τρόπο που σε αγαπάει. Γιατί αυτός ή εκείνη μπορεί να λέει οτι σε αγαπάει και να σε πνίγει σαν τρεμάμενο χέρι γύρω από τον λαιμό της ελευθερίας σου, κόβοντας σου ολες τις ανάσες ζωής. Μπορεί να λεει οτι σε αγαπάει άλλα εσυ να χάνεσαι, να αλλοιώνεσαι, να καταστρέφεσαι και να παραμορφώνεσαι, άγνωστη και άγνωστος να καταντάς ακόμη και στο ίδιο σου τον εαυτό. Ξέρεις πόσες ψυχές χάθηκαν σε αγάπες φτηνές και τοξικές, σε αγάπες χειριστικές; Χιλιάδες στις ερημιές της ζωής. Κι ολο αυτό γι ένα βαθύ λόγο. Όταν δεν αγαπάς και εκτιμάς τον εαυτό σου. Οταν εχεις την χειρότερη εικόνα και άποψη γι αυτό που είσαι, κάνεις τα πάντα για να το επιβεβαιώσεις. Οπότε με ενα ασυνείδητο τρόπο, επιλέγεις πάντα τον φονιά και δήμιο της καρδιάς σου, ώστε να τρέξει το σενάριο οτι είσαι μια αποτυχημένη ή ενας άχρηστος της ζωής.
Ο φαύλος κύκλος θα σπάσει και οι κατα εξακολούθηση ασελγοί θα φύγουν απο κοντά σου, όταν εσυ πάψεις να μισείς τον εαυτό σου. Γιατί δίχως να το ξέρεις, όλους αυτούς ή εκείνες που έπαιξαν μαζι σου εσύ τους προσκάλεσες και τους επέτρεψες ψυχικά να σε τεμαχίσουν. Και ενώ αυτοί φώναζαν "σ' εξαπατώ" εσύ ήθελες να ακούς "σ αγαπώ", έτσι, για να θρηνείς κάθε φορά κι ένα κομμάτι απο έναν εαυτό που ποτέ δεν αποδέχθηκες....

11 Οκτ 2017

Το χασμουργητό της "τελειότητας"...




Μας μεγάλωσαν με το άγχος του λάθους. Λες και δεν θα το συναντούσαμε ποτέ στην ζωή μας. Αναγκαστήκαμε να υποκρινόμαστε τους τέλειους. Με τον καιρό μπερδέψαμε το πραγματικό με το φανταστικό.Τότε είναι που αρχίσαμε να αμαρτάνουμε "ευσεβώς" και να κοροιδεύουμε «τίμια».
Η υποκρισία γίνεται σαν δεύτερη φύση σου. Γιατί; Μα για να αντέξεις οτι δεν είσαι τέλειος. Ο πρώτος που εξαπατάς δεν είναι οι άλλοι, μα ο εαυτός σου. Αυτόν κοροιδεύεις, αφού ζεις την ζωή ενός άλλου που στην ουσίαδεν είσαι εσύ.
Έρχεται όμως η ώρα και αυτό ισχύει για όλους μας, που οι μπογιές της μάσκας θα λιώσουν και ή θα σε λυτρώσουν ή θα σε λερώσουν.
Γιατί την ζωή την χαίρονται εκείνοι που αποδέχονται την πραγματικότητα και δεν κυνηγάνε το τέλειο. Εκείνοι που όταν όλοι τους λένε στρίψε αριστερά πάνε δεξιά στο δρόμο της ζωής, γνωρίζοντας οτι το «λάθος» πολλές φορές είναι η πιο σωστή επιλογή. Το να αρνείσαι το «ασφαλές», το «βέβαιο» και «σίγουρο» κάνει συναρπαστικό το ταξίδι της ζωής. Διαφορετικά θα είσαι τόσο «καλά» που στο τέλος θα σε καταπιεί το χασμουρητό σου...