Και μόνο ένα στοιχείο ήταν ικανό να φανερώσει την αγιότητα του αγίου Νεκταρίου. Ότι ο κόσμος αυτός τον συκοφάντησε, τον αδίκησε, τον δίωξε, τον περιθωριοποίησε. Αυτό αρκεί. "Σ' αυτόν τον τόπο όσοι αγαπούνε, τρώνε βρώμικο ψωμί.." Και όταν ο κόσμος δεν σε αγαπά ή δεν σε τιμά, αναλαμβάνει ο Θεός.Όταν μικραίνει η αγκαλιά των αχαρίστων πλαταίνει του Θεού. Κι όταν η γλώσσα των κατηγόρων σου πικραίνει σπιλώντοντας και αμαυρώνοντας το όνομα σου, ο Θεός γλυκαίνει την καρδιά σου. Αργά η γρήγορα ο Θεός απαντάει στο κακό και σε "δοξάζει".
Όσο ο κόσμος θα κυνηγάει τα παιδιά του Θεού, τόσο Εκείνος θα γεμίζει με αγίους τον ουρανό. Έτσι για να σπάει πλάκα με την «ηθική» και την «δικαιοσύνη» μας, με αυτά τα απίστευτα κωμικοτραγικά κριτήρια μας.....
Δεν μας συκοφαντούν, αδικούν και μας διώκουν επειδή είμαστε άγιοι, αλλά για να γίνουμε άγιοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ακριβώς είναι αγαπητέ μου πάτερ Χαράλαμπε όπως τα βιώνετε και τα μοιράζεστε μαζί μας με πατρική αγάπη κι ενδιαφέρον για μας! Ευχαριστούμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύστοχο επίσης και το σχόλιο που υπάρχει σ'αυτή την ανάρτηση σας, το οποίο σε συνδυασμό με τα λόγια σας μου θύμισε το παρακάτω...
Είπε γέρων: "Οι χαρακτήρες των συνανθρώπων μας είναι η σμίλη που το χέρι του Θεού έβαλε δίπλα μας, για να γίνουμε κομψοτεχνήματα και να αναπαύεται το βλέμμα Του επάνω μας, να δοξάζεται το άγιο όνομά Του."
Βεβαίως, σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες, όπως μας το λέει στις διδαχές του και ο Άγιος Νεκτάριος, χρειάζεται η ελεύθερη συγκατάθεση μας στον Θείο Καλλιτέχνη, η οποία εκφράζεται με το εξ όλης της καρδιάς μας "γεννηθήτω το θέλημά σου στη ζωή μου Κύριε", πάσα θυσία!...
Άγιοι δεν γινόμαστε γιατί δεν ταράζεται η καρδιά μας( λίγο πολύ συμβαίνει σε όλους μας) αλλά οταν ταραχθεί να το αποδεχτούμε και να το ομολογήσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Άγιοι της Εκκλησίας μας δεν μιλούσαν ποτέ για τις αρετές τους αλλά για τις αδυναμίες τους.
Σας ευχαριστώ Πατέρα Λίβυε για την φιλοξενία