20 Φεβ 2018

Ο Θεός δεν φοράει κονκάρδα....


Δυσκολευόμαστε αφάνταστα, να καταλάβουμε οτι ο Θεός εισέρχεται στην ζωή μας, με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, πολλές φορές παράδοξους, που ξεπερνάνε την δική μας"θρησκευτική" λογική. Το μεγάλο πρόβλημα είναι οτι έχοντας τόσο πολύ περιορίσει μέσα μας, τον τρόπο παρουσίας του Θεού στην ζωή μας, δεν αντιλαμβανόμαστε, οτι είναι ήδη εκεί μέσα στην καθημερινότητα μας, με πολλές μορφές και τρόπους.  
Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Jim Forest, "ο Θεός δεν μπαίνει στην ζωή μας φορώντας μια κονκάρδα που γράφει,"Γειά, είμαι ο Θεός". Μας συναντά ανώνυμα, σιωπηλά και διακριτικά, μας κάνει έκπληξη, τέτοια που ούτε την περιμένουμε ούτε την φανταζόμαστε. Και μας βρίσκει παντού, οχι μόνο στην εκκλησία, αλλά και στο ζωολογικό κήπο, στο σούπερ μάρκετ ή στο μετρό..."

6 σχόλια:

Γιαννης είπε...

Πατερα Χαραλαμπε
Παρουσια, θελημα, σχεδιο Θεου... Μαρτυρια, μαρτυριο, μαρτυρας της ζωης του Χριστου... Παραβολες, θαυματα, Σταυρος, Ανασταση, Πεντηκοστη, Αγιο Πνευμα...
Εκκλησια, ιερεις, διακονοι, πιστοι, απιστοι, αθεοι, αδιαφοροι, αδαεις...
Η λογικη της "θρησκευτικοτητας" μου σταματα στο "εγω", στο " γιατι", στο "αδυνατον", στη "συμπτωση"... Μπερδευεται, αναμειγνυεται με το "θελω" μου, την φαντασια μου, με αυτο που βλεπω, πιανω και ακουω! Νομιζω πως δεν καταλαβαινω τιποτα...
Νομιζω πως ειμαι ανικανος, αναξιος, αμαρτωλος... Ειναι κατι που με υπερβαινει, δεν ειναι για μενα αυτα... Κοιταξα τον καθρεπτη και με επιασαν τα γελια... Θα ηθελα να ημουν ηρωας η μαλλον τελειος η ενας αγιος!!

Οχι εγω δεν ειμαι για μεγαλα πραγματα, αλλα για τα μικρα, τα ασημαντα...
Δακρυα κυλησαν απο τα ματια μου!
Χριστε μου δωσε μου περισσοτερη ΠΙΣΤΗ!!
Θεε μου μαθε με να αγαπω τον συνανθρωπο μου,
μαθε με να Σε Α Γ Α Π Ω !!

Αναζητητής της αλήθειας είπε...

Την ευχή σας πάτερ και να με συγχωρείτε αλλά έχω μια ερώτηση για εσάς.Διαβάζω εδώ και λίγο καιρό το ιστολόγιο σας και διαπιστώνω οτι,ανάμεσα στις πολλές και πραγματικά υπέροχες αναρτήσεις σας,προωθείτε μεταξύ άλλων την άποψη οτι γενικά ο Θεός ΔΕΝ τιμωρεί την αμαρτία και οτι,γενικά ο φόβος του Θεού (μέσω της διαίσθησης της αμαρτίας) είναι λανθασμένος και αποτελεί κήρυγμα (εμπαθών) ανθρώπων.

Για παράδειγμα γράφετε:

"Ο Θεός επέλεξε να φανερώνεται στον κόσμο και κυρίως στις ανθρώπινες καρδιές ως πάσχων και σιωπών. Έτσι πολλοί πίστεψαν ότι μπορούν αυτή την μυστηριώδη εκκωφαντική σιωπή Του να την αντικαταστήσουν με τις δικές τους εμπαθείς κραυγές, γεμίζοντας με τρόμο, φόβο, πανικό, ενοχές και μεταφυσικές απειλές τις ανθρώπινες υπάρξεις."

Δυστυχώς πάτερ,διαβάζοντας την Αγία Γραφή,δυσκολεύομαι να αποδεχτώ αυτή σας την θέση διότι είναι σαφές οτι τον φόβο (της τιμωρίας) του Θεού τον κήρυξε πρώτος απ' όλους ο...ίδιος ο Θεός λέγοντας "ὁ πιστεύων εἰς τὸν υἱὸν ἔχει ζωὴν αἰώνιον· ὁ δὲ ἀπειθῶν τῷ υἱῷ οὐκ ὄψεται ζωήν, ἀλλ᾿ ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ μένει ἐπ᾿ αὐτόν"(Ιω. 3,36).

Επίσης,αυτή η αλήθεια είναι φανερή,τόσο στην Αγία Γραφή (πχ "Ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ Θεοῦ ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων"(Ρωμ. 1,18),"καὶ ἀρχαίου κόσμου οὐκ ἐφείσατο, ἀλλὰ ὄγδοον Νῶε δικαιοσύνης κήρυκα ἐφύλαξε, κατακλυσμὸν κόσμῳ ἀσεβῶν ἐπάξας, καὶ πόλεις Σοδόμων καὶ Γομόῤῥας τεφρώσας καταστροφῇ κατέκρινεν, ὑπόδειγμα μελλόντων ἀσεβεῖν τεθεικώς"(Β Πε. 2,5)),όσο και στην πατερική διδασκαλία και στην διδασκαλεία των αγίων γερόντων με πλήθος παραδειγμάτων.

Πως λοιπόν εσείς δικαιολογείτε αυτή την αντίληψη;
(Θα με ενδιέφερε να με παραπέμψετε σε κάποιο βιβλίο κτλ)


Με βαθύτατη εκτίμηση

Θεόδωρος

Ανώνυμος είπε...

@Θεόδωρος
Αγαπητέ κύριε Θεόδωρε, χωρίς να θέλω να επεμβαίνω σε θέματα που μόνο ο π. Χαράλαμπος ως θεολόγος θα μπορούσε να απαντήσει -γιατί εγώ δεν είμαι θεολόγος, ώστε να κάνουμε συζήτηση- από αυτά που τον έχουν ακούσει να λέει στις ομιλίες του κατά καιρούς, αλλά που έχω ακούσει και άλλους φωτισμένους θεολόγους να λένε, οι λέξεις σ'αυτά τα άγια κείμενα δεν ερμηνεύονται ούτε κυριολεκτικά, ούτε όπως έχουμε μάθει εμείς να τις ερμηνεύουμε. ΄Ενας γέροντας μάλιστα μια φορά σε μια ομιλία του στο διαδίκτυο (δυστυχώς δεν έχω το λινκ αυτή τη στιγμή), αφιέρωσε δύο ώρες να εξηγεί δυο λέξεις' ''Πάτερ ημών''! Μέσα στη λιτότητα των λέξεων βρίσκεται μεγάλος ερμηνευτικός πλούτος.
Προσωπικά, όπως και πολλοί άλλοι, έχω μεγαλώσει με έναν Θεό που οργίζεται και τιμωρεί... ποιος θέλει να έχει σχέση με έναν τέτοιο Θεό... κάποια στιγμή κατάλαβα ότι πολλοί κάνουν προβολές του εαυτού τους και στο Θεό.

Το μόνο που θα μπορούσα να σας συστήσω είναι, αν σας ενδιαφέρει κι αν δεν το γνωρίζετε, ένα εξαιρετικό βιβλίο του Α. Κοσματόπουλου ''Το αναγνωστικό των Ευαγγελίων''. https://www.youtube.com/watch?v=gQNjBF512fw
Να είστε πάντα καλά.

Ανώνυμος είπε...

Στις χειρότερες στιγμές της ζωής μου είχα μια υπερβατική εμπειρία.

Αυτές τις εμπειρίες είναι δύσκολο να τις περιγράψεις με λόγια γιατί εμπλέκεται:
-η λογική σου, που είναι σμιλεμένη από το κοινωνικό και πολιτισμικό περιβάλλον που έχεις μεγαλώσει καθώς κι απ’ το γνωστικό σου επίπεδο,
-το συναίσθημά σου, που έχει πηγή στο φύλο και στην ιδιοσυγκρασία του ατόμου που τολμά ή ασθενεί, πιστεύει ή απογοητεύεται, έχει ηθικές αξίες ή έχει αλλοτριωθεί, και τέλος
-η επιθυμία σου, να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου σε ατομικό επίπεδο, να ενταχθείς σε ένα ανθρώπινο σύνολο και τη ζωή ή να τα υποτάξεις στις ιδιοτελείς σου επιδιώξεις.

Η “εμπειρία” μου έχρηζε ερμηνείας δια της λογικής μου και του γνωστικού μου υποβάθρου. Πάντα μέσα στην έλλειψη, προσπάθησα να τα καλλιεργήσω και τα δύο προκειμένου να βοηθήσω τη λογική μου, τις σκεπτομορφές που δέχτηκε, να τις κάνει αντίληψη για να γονιμοποιήσουν θετικά την ταραγμένη μου ψυχή.

Ήταν και είναι ένας επίπονος αγώνας προκειμένου να επαναπροσδιορίσω πού χάθηκα, πού βρέθηκα και πώς θα πορευτώ στο εξής.

Δεν είμαι άνθρωπος του τυπικού της Εκκλησίας, όμως, η ενέργεια που δέχτηκα και τα δώρα της επίγνωσης με βοήθησαν να εμβαθύνω ατομικά σε προγενέστερες αξίες και να προσπαθήσω να τις επαναπροσδιορίσω στις παρούσες συνθήκες που βιώνω. Νομίζω, κάτι ανάλογο γίνεται από τον καθένα μας είτε σε επιστημονικό είτε σε θρησκευτικό είτε σε κοινωνικό είτε σε ατομικό επίπεδο.

Κατέληξα πως σαν άτομα και κοινωνικά σύνολα είμαστε στιγμές του χρόνου με πανομοιότυπη ουσία αλλά διαφορετική μορφή, εξ ου και οι ποικίλες ερμηνείες που αποδίδουμε στη ζωή και στα κείμενα στο πέρασμα του χρόνου. Στη στιγμή θα αποδώσω τη μορφή, την ερμηνεία, την πεποίθηση, τη δημιουργία. Στην ουσία θα αποδώσω το αναλλοίωτο που δεν χάνεται ποτέ και δίνει την αφορμή της μεταμόρφωσης στο Χρόνο. Το Αιώνιο στοιχείο απ’ όπου εφορμεί η ύπαρξη και φτιάχνει ζωή.

Η μεταμόρφωση, είτε προς το καλό είτε προς το κακό, προϋποθέτει την οδύνη. Μ’ αυτήν την οδύνη δεν θεωρώ ότι μας καταδικάζει ο Θεός αλλά τα δικά μας σταυροδρόμια και οι αποφάσεις που καλούμαστε κάθε στιγμή να πάρουμε στη ζωή μας ώστε να τη διαμορφώσουμε σε πρακτικό επίπεδο ή να την ερμηνεύσουμε σε θεωρητικό. Κατ’ αυτήν την εκδοχή θεωρώ, καθαρά υποκειμενικά και εμπειρικά, ότι ο Θεός δεν θα μπορούσε να είναι τιμωρός αλλά εξουσιοδοτώντας τον ίδιο τον άνθρωπο τον καθιστά υπεύθυνο να αναλάβει την τιμωρία και τη σωτηρία του μέσα στην αναλλοίωτη και πανταχού παρούσα ουσία Του.

Έτσι, πριν παρακαλέσω για την εύνοιά Του θεωρώ χρέος μου να αναλύσω και να χωνέψω τη δική μου κόλαση ενόσω ζω και ελπίζω.



* Πάτερ ΧαράΛαμπε καλή δύναμη στο ΑναΚουφιστικό σας έργο.

Γιαννης είπε...

Με ολο τον σεβασμο προς την ελευθερια της αποψης σας κ. Θεοδωρε (αναζητητης της αληθειας) και ως μη ειδικος επι θεολογικων θεματων θα ηθελα να σας απαντησω στην απορια σας με οσα η πιστη μου με αγαπη Θεου με συμβουλευει να σας πω:
1) για να εχετε πληρη αποψη ως προς την πληρη αποψη που εκφραζει ο πατερας Χαραλαμπος, καλο θα ειναι να διαβασετε τα πεντε (5) βιβλια του και κυριως τα δυο τελευταια " η ενοχη της χαρας" και το "ενας θεος που επαιζε κρυφτο"
2) ερμηνευστε σωστα αυτο που λεει η Αγια Γραφη και στην οποια αναφερεστε. Θα ηθελα να σας κανω μια ερωτηση: αν πουμε σε ενα μικρο παιδακι να μην αγγιξει τον φουρνο της κουζινας που καιει και παρα την εντολη μας εκεινο παει αγγιζει και καιγεται, ποιο ειναι το αποτελεσμα; Θα τρεξουμε να το βοηθησουμε αλλα και θα εκνευριστουμε με την ανυπακοη του!...
3) μην σας προβληματιζουν τα επιθετα που χρησιμοποιει ο πατερας Χαραλαμπος. Ναι, δυστυχως, η Εκκλησια οφειλει να εκσυγχρονιστει σε επιπεδο νοοτροπιας, συγχωρεσης και αγαπης προς τους πιο αμαρτωλους αλλα και ως προς εκεινους που θελουν να αυτοχαρακτηριζονται "αθεοι"! Να σταματησουμε να υπερασπιζομαστε τους καθωσπρεπιστες και ο,τι το συντηρητικο απομακρυνε τα νεα παιδια απο την Εκκλησια.
4) μια τελευταια συμβουλη:αγοραστε μια μεταφραση της Αγιας Γραφης στα νεα ελληνικα
Αν κανω λαθος συγχωρεστε με...οπως ειπα δεν ειμαι θεολογος.

Γιάννης Νικολουδάκης είπε...

Ο Χριστός αν ξαναερχόταν σήμερα θα περνούσε και για κανα σφηνάκι!
Βλάσφημο;
Κάθε άλλο...
Περισσότερο στα μπαράκια θα σύχναζε παρά στους κοινοβιακούς οίκους γνωστών παραεκκλησιαστικών οργανώσεων και συνέδρια θεολόγων! Τι να συζητούσε δηλαδή με αυτούς; Για τον "επάρατο" Οικουμενισμό; Ή για το αν οι Καθολικοί κοινωνούν με όστια και οι Ορθόδοξοι με ένζυμο άρτο; Δε νομίζω να καθόταν να χαραμιζόταν με κάτι τέτοια...