12 Μαρ 2018

Ανακωχή ή συμφιλίωση…


 Διάβασα προσφάτως, ότι κάποτε μια βασανισμένη μάνα, από εκείνες που ο πόνος δεν έκανε ποτέ ανακωχή μαζί τους, με αυτά τα βαθιά και φωτεινά μάτια, πλησίασε τον άγιο Παίσιο, και με παράπονο του είπε, «Γέροντα έρχονται στιγμές που δεν αντέχω άλλο και τότε λέω: Χριστέ μου, κάνε μια μικρή διακοπή και ύστερα ας ξαναρχίσουν τα βάσανα...» Αυτή η φράση, η κραυγή ουσιαστικά αυτής της γυναίκας αισθάνομαι ότι εκφράζει την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. Όλοι μας, ζητάμε μια παύση στις ταλαιπωρίες του βίου μας. Να πάρουμε μια ανάσα, να σηκώσουμε λιγάκι κεφάλι από το σκοτάδι της απόγνωσης. Παρά ταύτα η πολυπόθητη αυτή ειρήνη, δεν έρχεται πάντα.
Δοκιμασίες, δυσκολίες, βάσανα κι’ καημοί, πάθη, λάθη και σταυροί, συνθέτουν πολλές φορές ένα καταθλιπτικό τοπίο, που νομίζεις ότι ποτέ ξανά δεν θα ξημερώσει. Κι όμως, όσο κι αν αργεί ξημερώνει. Σε όλους μας, όταν υποφέρουμε περνάνε λογισμοί, που μονότονα υποστηρίζουν, «ποτέ δεν θα είσαι όπως πριν, όλα τελείωσαν….». Ξέρουμε όμως πως δεν είναι έτσι. Θα έρθει και πάλι η χαρά στα στήθη μας, το φως στην ψυχή μας. Θα σηκώσουμε και πάλι κεφάλι με τα μάτια στραμμένα στην ελπίδα. Ο Θεός είναι σιωπών, μα όχι απών. Μας κρατάει και μα σηκώνει όταν έρθει η ώρα.
Και κάτι ακόμη σημαντικό. Πολλές φορές η δοκιμασία που περνάμε ή οδυνηρή εμπειρία που βιώνουμε, δεν είναι  σίγουρο ότι θα εξαφανιστεί. Ίσως χρειαστεί να εκπαιδευτούμε σε μια συμπόρευση μαζί της. Να μάθουμε το μυστικό πως μπορεί κάποιος να ζει παρέα με τα τραύματα, τα βάσανα και τις οδύνες του.  Ίσως θα πρέπει να αγκαλιάσουμε τον σταυρό μας, και να αγαπήσουμε τα καρφιά μας, όχι με μια νοσηρή ψυχοπαθολογία. Αλλά με την βιωματική γνώση, ότι δίχως τον σταυρό δεν θα μπορούσαμε να δούμε τίποτε καθαρά, τίποτε σοφά, άγια και αγνά, κυρίως αποκαλυπτικά. Είναι οδυνηρή η διαπίστωση, ωστόσο γνωρίζουμε καλά, ότι ο πόνος μας βάθυνε, μας ωρίμασε και μας άνοιξε σε έναν άλλο τρόπο ζωής και κατανόησης των πραγμάτων. Δίχως την μαθητεία μας στις επώδυνες διαδρομές του, η ζωή μας θα έσβηνε με ένα τεράστιο χασμουρητό.

7 σχόλια:

Χριστίνα Πεταλωτή είπε...

Ευχαριστούμε για το κείμενο πάτερ.

ΚΑΥΣΟΜΠΛΟΓΚΙΤΗΣ είπε...

Ένας δικός μου άνθρωπος από το κρεβάτι του πόνου που είχε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα από όπου σώθηκε εκ θαύματος, μου εξομολογήθηκε...
«Όταν οι γιατροί άρχισαν να μειώνουν τα παυσίπονα, πονούσα πάρα πολύ! Διάβαζα τον Άγιο Πορφύριο και κάπου εκεί ο Άγιος είπε "πως όταν ευχαριστείς τον Θεό και για τις δοκιμασίες, τον καθιστάς οφειλέτη". Όταν έλεγα "σ' ευχαριστώ Θεό μου για την δοκιμασία, ο πόνος εξαφανιζόταν!!!».
Κι έβαλε τα κλάματα...

Ανώνυμος είπε...

''Γίνε αυτό που είσαι'' Εξαιρετικό! Τι κρίμα που δεν αναφέρει ο Μητροπολίτης ποιο βιβλίο είναι αυτό... http://www.pemptousia.gr/video/ti-ine-o-anthropos-2/

Ανώνυμος είπε...

Το κείμενό σας εκπέμπει αισιοδοξία και χαρά και όχι μιζέρια.
Κάποτε που είχα κάποια σοβαρά θέματα, ο Θεός μου έστειλε έναν πάτερ, έναν παπά και μου είπε ''Τι κάθεσαι μες στην κατήφεια και τη θλίψη, παιδί μου; Πιάσε τη ζωή απ' τα μαλλιά, πάρε τον έλεγχο στα χέρια σου, τι νομίζεις ότι θα κάθεσαι να κλαίγεσαι στις προσευχές και ο Θεός θα σου τα φέρει έτοιμα;;; Να έχεις έντιμη προαίρεση, τόλμη και να παίρνεις ρίσκα κι ας χάνεις. Δε θα παραιτείσαι να σε ρουφάει η θλίψη και η μιζέρια. Ο Θεός αγαπάει τους τολμηρούς και στην προσευχή σου να 'χεις και λίγο θράσος, καλό είναι. Το έλεγε και ο ΄Αγιος Παΐσιος.''
Με ξύπνησαν και με ενίσχυσαν τα λόγια του και πήρε πολύ θετική τροπή η ζωή μου. Σαν να κατάλαβε τι χρειαζόμουν εγώ προσωπικά ν' ακούσω εκείνη τη στιγμή. Σε κάποιον άλλο άκουσα που έλεγε κάτι άλλο, διαφορετικό. Πολύ φωτισμένος, γιατί είχε διάκριση στο τι χρειαζόταν ν' ακούσει ο καθένας. Δεν είχε πάρει ένα ''manual'', ένα εγχειρίδιο να λέει σε όλους τα ίδια ανεξάρτητα από την προσωπικότητα και τη ζωή του καθενός. Παλεύω ακόμα βέβαια όταν το Εγώ με τραβάει στα δικά του μονοπάτια, αλλά πάντα θυμάμαι τα λόγια του...

Ανώνυμος είπε...

Πάτερ Χαράλαμπε, δεν ξέρω αν έχει σχέση με το κείμενό σας, μου άρεσε πολύ το βίντεο, αυτό το ''με τη μνημόνευση αλλάζουμε τη γνώμη του Θεού''... και επειδή νομίζω ότι σας έχω ακούσει να μιλάτε για το γέροντα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη, σας το στέλνω, αν δεν το έχετε ήδη δει
https://www.pemptousia.gr/video/geron-efrem-katounakiotis-me-ti-mnimonefsi-allazoume-ti-gnomi-tou-theou/

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχο Πατερ μου.
Να ηστε παντα καλα και η ευχη μου να φτασουν στα αυτια κι αλλων η αληθεια και η αγαπη Του. Να σας φωτιζει να γραφετε.. και παντα υγειης και ευλογημενος. Ε.Σ

π. ΛίΒυος είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ όλους, για την συμμετοχή σας, στο χώρο αυτό.