Μονάχα ένας άνθρωπος που έχει πνευματική ωριμότητα καθώς και μια ψυχολογική ενηλικίωση, μπορεί να βλέπει τα λάθη του δίχως να τα φοβάται και συγχρόνως να μετανοεί γι’ αυτά, αναλαμβάνοντας την ευθύνη ενώπιον του Θεού, του εαυτού του και του άλλου. Γιατί η μετάνοια εκτός των άλλων, είναι και μια βαθιά πράξη ωριμότητας.
Το δυστύχημα με αυτές τις περιπτώσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι πως αναθέτουν σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους ,
την ταλαιπωρημένη από τις τύψεις ψυχή τους,
και σπρώχνουν στο υποσυνείδητο
αυτό που χρειάζεται να φέρουν ενώπιον του Θεού,
όποιο λάθος είναι αυτό,
από σκέψη, λόγο ή πράξη!
Αλλά,
βλέπεις δεν είναι της μόδας ο πνευματικός!
Ή αν τον προσεγγίσουν απογοητεύονται
και η ενδεχόμενη μετάνοια μετατρέπεται σε αδράνεια!
Πόσο δίκιο !
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ για την παρουσία σας σε αυτό το διαδικτυακό χώρο, και τα αγαπητικά σας λόγια που ενισχύουν την μια προσπάθεια και διακονία. Ο Θεος να ευλογεί την ζωή σας.
ΑπάντησηΔιαγραφή