Ένα αληθινό χριστιανό και άγιο άνθρωπο, σαν τον συναντήσεις έστω και γι΄ μια στιγμή στην ζωή σου, εάν επιτρέψει ο Θεός τα μάτια σας να κοιταχτούν για ελάχιστα δευτερόλεπτα, δεν πρόκειται ποτέ να τον ξεχάσεις. Αρκεί μια στιγμή ώστε να σημαδέψει για πάντα την ζωη σου. Κι τούτο γιατί δεν υπάρχει πάνω στη γη πιο ιλαρό και αγαπητικό βλέμμα από εκείνο ενός αγίου ανθρώπου. Εκεί μέσα βλέπεις και συναντάς την αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο και την κτίση ολάκερη.
Δεν ξέρεις το γιατί μα θες να το κοιτάς, να τον παρατηρείς, σε κάθε εκδήλωση και κίνηση του, σε κάθε λόγο και πράξη του, σαν κάτι να σου θυμίζει μια χαμένη εμπειρία που όμως ζει μέσα σου, μια παλιά ιστορία βαθιά χαραγμένη στην ψυχική σου μνήμη, λες και στο πρόσωπο του ξαναζείς τον χαμένο παράδεισο που διψάς με όλα τα κύτταρα σου.
Και τα μάτια του μακαριστού μητροπολίτη Σιατίστης κ. Παύλου, είχαν αυτή τη θέα. Τι θέα του Ουρανού. Στην επιφάνεια κυματισμοί μιας ζωής γεμάτη δοκιμασίες και σταυρικές θυσίες και στο βυθό γαλήνη και φως Χριστού. Νύχτες λυγμών και καλημέρες δοξολογίας, πάλη και παράκληση, μάχη και ειρήνη μαζί. Ο μακαριστός Σιατίστης κ. Παύλος είχε το βλέμμα του αληθινού χριστιανού, βλέμμα χαρμολύπης. Χαραγμένη ματιά στα βαθιά σκοτάδια μιας νύχτας που ξημερώνει ο Χριστός.
Γι αυτό από εχθές που η πένθιμη καμπάνα της Σιάτιστας ήχησε, οι καρδιές όσων των γνώρισαν έστω και για ένα λεπτό μίλησαν, συνομολογώντας ότι στο βλέμμα και άγγιγμα του, είδαν τον Θεό. Τέτοια βλέμματα δεν ξεχνιούνται, γιατί μας θυμίζουν αυτό που είμαστε και μπορούμε να γίνουμε, τέκνα της Βασιλείας Του.
Γέροντα θα μας λείψεις, ήσουν η φωνή της εκκλησίας που αγαπάμε. Επέτρεψε μας να πούμε οτι είναι μεγάλη η απώλεια σου για την εκκλησία μας.
Αιωνία σου μνήμη.
Δεν ξέρεις το γιατί μα θες να το κοιτάς, να τον παρατηρείς, σε κάθε εκδήλωση και κίνηση του, σε κάθε λόγο και πράξη του, σαν κάτι να σου θυμίζει μια χαμένη εμπειρία που όμως ζει μέσα σου, μια παλιά ιστορία βαθιά χαραγμένη στην ψυχική σου μνήμη, λες και στο πρόσωπο του ξαναζείς τον χαμένο παράδεισο που διψάς με όλα τα κύτταρα σου.
Και τα μάτια του μακαριστού μητροπολίτη Σιατίστης κ. Παύλου, είχαν αυτή τη θέα. Τι θέα του Ουρανού. Στην επιφάνεια κυματισμοί μιας ζωής γεμάτη δοκιμασίες και σταυρικές θυσίες και στο βυθό γαλήνη και φως Χριστού. Νύχτες λυγμών και καλημέρες δοξολογίας, πάλη και παράκληση, μάχη και ειρήνη μαζί. Ο μακαριστός Σιατίστης κ. Παύλος είχε το βλέμμα του αληθινού χριστιανού, βλέμμα χαρμολύπης. Χαραγμένη ματιά στα βαθιά σκοτάδια μιας νύχτας που ξημερώνει ο Χριστός.
Γι αυτό από εχθές που η πένθιμη καμπάνα της Σιάτιστας ήχησε, οι καρδιές όσων των γνώρισαν έστω και για ένα λεπτό μίλησαν, συνομολογώντας ότι στο βλέμμα και άγγιγμα του, είδαν τον Θεό. Τέτοια βλέμματα δεν ξεχνιούνται, γιατί μας θυμίζουν αυτό που είμαστε και μπορούμε να γίνουμε, τέκνα της Βασιλείας Του.
Γέροντα θα μας λείψεις, ήσουν η φωνή της εκκλησίας που αγαπάμε. Επέτρεψε μας να πούμε οτι είναι μεγάλη η απώλεια σου για την εκκλησία μας.
Αιωνία σου μνήμη.
4 σχόλια:
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΝΑΝΕ, ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΓΑΛΗΝΙΑ ΚΑΙ ΕΥΚΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΣΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΟΥ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΩ ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΩ ΠΑΡΟΥΣΑ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΣΩΚΟΣΜΟ ΜΟΥ· ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΜΑΙ, ΠΩΣ ΜΑΛΛΟΝ ΜΑΤΑΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΒΡΩ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΩ, «ΑΚΡΙΒΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ» ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΤΟΣΕΣ ΚΑΙ ΤΟΣΕΣ ΤΩΝ ΓΝΩΣΤΩΝ ΜΟΥ.
ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΑΠΟ ΘΕΟΥ ΕΥΛΟΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΔΩ ΚΑΙ ΝΑ ΤΙΣ ΑΚΟΥΣΩ· ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΤΩΡΑ ΝΑ ΤΙΣ ΛΗΣΜΟΝΗΣΩ; ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΒΙΩΣΕΙΣ, ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ, ΕΠΙΚΛΗΣΕΙΣ, ΚΑΙ ΑΝΑΦΩΝΗΣΕΙΣ, ΠΟΥ ΘΥΜΙΖΑΝ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΤΗΣ ΝΥΜΦΗΣ-ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΑΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΣΜΑΤΩΝ, ΤΗΣ ΑΛΛΟΦΡΟΝΩΣ ΑΝΑΖΗΤΟΥΣΗΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΙΟ ΝΥΜΦΙΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΣΦΟΔΡΩΣ ΕΠΙΠΟΘΟΥΣΗΣ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.
ΛΗΣΜΟΝΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΙΚΕΣΙΟΙ ΚΛΑΥΘΜΟΙ, ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΧΝΕΣ ΠΥΚΝΕΣ ΑΝΑΦΩΝΗΣΕΙΣ ΣΟΥ, «ΠΑΡΑΔΕΙΣΕ, ΑΧ, ΑΧ ΠΑΡΑΔΕΙΣΕ»!
ΤΟΣΟΣ ΠΟΘΟΣ ΤΩΝ ΘΕΙΩΝ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΩΝ! ΤΟΣΟ ΕΜΜΟΝΟ ΚΑΙ ΕΜΠΟΝΟ ΤΑΝΥΣΜΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΟΝΤΟΤΗΤΑΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΦΘΑΣΕΙ ΚΑΙ ΑΓΓΙΞΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΘΕΝΔΕ, ΕΣΤΩ ΑΚΡΩ ΔΑΚΤΥΛΩ, ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΕΦΕΤΟ. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΣΗ ΧΑΡΙΣ ΑΠΟ ΠΑΝΑΓΑΘΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΛΟΓΙΚΟ ΠΛΑΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥ.
ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΛΗΣΜΟΝΗΣΩ ΠΟΤΕ. ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΔΙΑΠΥΡΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΕΥΧΕΤΗΣ, ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΣΟΥ ΑΙΤΟΥΜΑΙ ΚΑΛΕ, ΣΤΟΡΓΙΚΕ, ΤΡΥΦΕΡΕ, ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ, ΦΙΛΤΑΤΕ ΚΑΙ ΕΝ ΚΥΡΙΩ ΠΕΡΙΠΟΘΗΤΕ.
Δεν το γνώρισα προσωπικά, οπως εσείς αλλα πιστεύω σε εσάς που Τον γνωρίσατε πως επρόκειτο για έναν γνήσιο παιδί του Θεού, έναν χριστιανό ανάμεσα μας, έναν Άγιο ! Μαζί σας αναφωνώντας: αιωνία η μνήμη του!
Αυτά τα βλέμματα που κατά καιρούς έχουμε αντικρύσει όλοι μας
- αλλιώς θα είχαμε χάσει πάσαν ιδέα περί ανθρώπου του Θεού-
δυστυχώς
άλλοτε δύουν νωρίς, κάποιες φορές δικάζονται με
"γιατί και πώς και έτσι και αλλιώς".
Φορές-φορές χάνουν την λάμψη τους ανάμεσα
σε παράλογες απαιτήσεις σκοτισμένων ανθρώπων.
Πόσοι είναι άραγε γύρω μας που ελέγχονται
από φωτισμένες ψυχές?
Οι περισσότεροι!!!
....και τότε αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση
των κατά βάθος δειλών και αναποφάσιστων στην μετάνοια'
μετρούν τα πάντα σε ένα καθαρό πρόσωπο με δυσανάλογα μέτρα,
επιστρατεύουν πολλή μπογιά για να το αμαυρώσουν'
ψάχνουν κουσούρια, πετούν σκουπίδια,
γενικά επιδιώκουν την σπίλωση,
δρώντας μηδενιστικά, πρώτα για τις συνειδήσεις τους,
κι ύστερα για τον διωκόμενο!
Άραγε γιατί φοβούνται τόσο το βλέμμα του Χριστού,
όταν ξαναδικάζεται στα βλέμματα αληθινών ανθρώπων ?
Τον γνώρισα απο το YouTube,απο τις ομιλίες του που με βοήθησαν και με βοηθάνε να καταλαβω πολλά πράγματα για τα οποία ήμουν βαθιά νυχτωμένος...Δεν νιώθω ότι έφυγε από κοντά μας...Καλο Παράδεισο και καλή αντάμωση...
Δημοσίευση σχολίου