Ο Θεός μας θέλει απλούς, ταπεινούς και φυσικούς. Να είμαστε ο εαυτός μας. Δηλαδή να μην υποκρινόμαστε κάτι που δεν ανήκει σ εμάς, που δεν είναι δικό μας, που δεν είμαστε εμείς. Η πιο μεγάλη αρετή είναι η φυσικότητα. Όχι τόσο εύκολο σε ένα κόσμο που καθημερινά ζητάει και μοιράζει ρόλους και προσωπεία, τα οποία εμείς εθισμένοι δυστυχώς στο φαίνεσθαι τα υποδυόμαστε εύκολα. Η υποκρισία καταστρέφει την ομορφιά της αυθεντικότητας. Δηλαδή οτι ο καθένας μας είναι υπέροχος γιατί είναι διαφορετικός και μοναδικός. Κι όμως δεν το αντέχουμε, ούτε στον εαυτό μας, πολύ περισσότερο στους άλλους.
Ο Χριστός εάν κάτι καταδίκασε απερίφραστα ήταν η υποκρισία. Γι΄ αυτό ο Χριστιανός πρέπει να είναι άνθρωπος ακέραιος, ειλικρινής, αφτιασίδωτος, και γνήσιος. Δηλαδή φυσικός και φυσιολογικός. Ας μην ξεχνάμε οτι τις περισσότερες φορές στην προσάθεια μας να "συναντήσουμε" τον Θεό, χάνουμε την ανθρωπιά μας. Μα αλήθεια υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία και τυραννία, υπάρχει μεγαλύτερο κακό από το να προσποιείσαι τον «καλό»;
Ο Χριστός εάν κάτι καταδίκασε απερίφραστα ήταν η υποκρισία. Γι΄ αυτό ο Χριστιανός πρέπει να είναι άνθρωπος ακέραιος, ειλικρινής, αφτιασίδωτος, και γνήσιος. Δηλαδή φυσικός και φυσιολογικός. Ας μην ξεχνάμε οτι τις περισσότερες φορές στην προσάθεια μας να "συναντήσουμε" τον Θεό, χάνουμε την ανθρωπιά μας. Μα αλήθεια υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία και τυραννία, υπάρχει μεγαλύτερο κακό από το να προσποιείσαι τον «καλό»;
3 σχόλια:
Χαίρομαι που είστε κι εδώ ,
πάτερ,
μετά από μια σημαίνουσα σιωπή!
Ως προς το κείμενο,
δεν νομίζετε πως κάθε φορά
που ολισθαίνουμε σε σφάλματα
χάνουμε την αυθεντική εικόνα μας,
την εικόνα του Θεού,
και φοράμε την αλλιωμένη φόρμα,
την ελαττωματική,
την εξευτελιστική,
"φοράμε" την άρνηση του Θεού,
προδίδουμε Τον Έρωτά μας, Τον Θεό!?
Αν εξαιρέσουμε την "τέχνη "να παριστάνουμε
αυτό που θα θέλαμε κατά βάθος να γίνουμε,
- ίσως και παίζε-παίζε στο τέλος ταυτισθεί κανείς με το προσωπείο-
αν εξαιρέσουμε λοιπόν αυτήν την "τέχνη ",
μέχρι να φτάσουμε στην "προσωπική τελείωση"
που δεν έχει όμως τέλος,
περνάμε από τα σκαλοπάτια,από τα μονοπάτια,
από τους χώρους, τους τόπους και χρονικά σημεία
που δεν χρεώνουν
την εικόνα μας ως αυθεντική!?
Προσπάθησα να μιλήσω
όπως δεν θα πρόδιδα τα λεγόμενα μας'
η πικρία ότι όλο και κάποιος καινούργιος εμφανίζεται
με την μπογιά της αρετής,
με αναγκάζει να παίρνω σβήστρα
και με σθένος να αφαιρώ ό,τι αντιλαμβάνομαι
ως ψεύδος!
Να εύχεσθε να μην πονώ σ' αυτές τις επεμβάσεις'
σκεφτείτε να γίνονται με λάθος τρόπο, σε λάθος χρόνο,
και με το ύφος ενός δεσποτικού προσωπείου!
Να εύχεσθε για όλα τ' άνομα ώστε μη υπάρχειν ούτε αυτά ούτε αυτοί!
Αστείο πράγμα και μαζί δραματικό, οι πνευματικές αποκριές !
Να είσαι καλά καλε μου πάτερ!
"ακόμα και η απιστία είναι σχέση με το Χριστό", "και τα πάθη υπαρχουν λόγω έλλειψης μέσα μας του Χριστού".
Αλλά η υποκρισία είναι διακοπή αυτής της σχέσης, δηλαδή η μεγαλύτερη αμαρτία φανερώνεται πως είναι η διακοπή της σχέσης με το Χριστό μας.
Μια χαρά! Σε ευχαριστώ πολύ! Να είσαι πάντα καλά!
Πόσο αληθινό!
Δημοσίευση σχολίου