Όσο κι αν ένας άνθρωπος έχει πέσει σε ολέθρια λάθη, ακόμη κι αν κινείτε μέσα σε φρικτά πάθη και αμαρτίες, αδύναμες στιγμές και αστοχίες, δεν παύει να είναι εικόνα Θεού. Να ζει δηλαδή μέσα του το θεϊκό στοιχείο. Γι αυτό και η συγνώμη δεν είναι απλά μια συναισθηματική ανοχή προς τον άλλο, αλλά η θέαση του Θεού στο βάθος της ύπαρξης του άλλου ανθρώπου. Η συγχώρεση δεν είναι συναίσθημα αλλά πράξη ζωής, κίνηση και άνοιγμα. Κάνω χώρο στην ζωή μου να χωρέσει ο άλλος ακόμη και με τα λάθη του. Δεν ζητώ να τον αλλάξω, ούτε να τον κρίνω ή ερμηνεύσω αλλά να τον αγαπήσω, έτσι όπως είναι και όχι όπως θα ήθελα να είναι. Συγχώρεση σημαίνει κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να είναι ο άλλος καλά.
Η εκκλησία δεν είναι μια κοινωνία τελείων, αλλά ένας χώρος που με την χάρη του Θεού, διαχειριζόμαστε τα τραύματα και τα σκοτάδια μας. Αναφέρει ο Jim Forest, « ας το παραδεχθούμε λοιπόν: για τους περισσότερους ανάμεσα μας, ακόμη είναι νύχτα. Διότι, αντί να βλέπουμε τα αδέλφια μας, εμείς βλέπουμε ταμπέλες: μαύροι-άσπροι, άντρες-γυναίκες, ετεροφυλόφιλοι-ομοφυλόφιλοι, φιλελεύθεροι-συντηρητικοί. Με βάση αυτά τα δίπολα, μαθαίνουνε ποιον να καλοδεχτούμε και ποιον να κρατήσουμε σε απόσταση, ποιον να νοιαστούμε και ποιον αν αγνοήσουμε, γινόμαστε εν ολίγοι στρατευμένοι πολίτες της νύχτας…».
Η αλήθεια όμως είναι, ότι για να συμβούν τα παραπάνω δεν φτάνει, ούτε αρκεί μονάχα η δική μας βούληση, χρειάζεται η ενίσχυση της χάριτος του Θεού. Ωστόσο εμείς θα κάνουμε αυτό που μπορούμε και αντέχουμε σε κάθε φάση της ζωής, δηλαδή θα αγαπάμε τους άλλους δίχως να σκεφτόμαστε εάν το αξίζουν ή όχι. Αυτή η πράξη μας ακόμη και αν δεν είναι σε τέλεια μορφή θα φέρει το επόμενο στάδιο, όταν εντός μας, θα ξημερώσει η βασιλεία του Θεού, δηλαδή όταν ο άλλος πάψει να είναι ο εχθρός μας και θα γίνει ο αδελφός μας. Είναι ακριβώς το σημείο εκείνη που η ύπαρξη μας, δια της Χάριτος του Θεού, αντιλαμβάνεται ότι η αίσθηση της ξεχωριστότητας ήταν η μεγαλύτερη πλάνη μας, μια και στην πραγματικότητα είμαστε ενωμένοι, δηλαδή όλοι είμαστε ένα…
6 σχόλια:
Λίγη αποστασιοποίηση και αποχή από το διαδίκτυο θα διαμορφώσει άλλη αίσθηση π.Λίβυε. Το χρειάζεστε κι εσείς κι εμείς. Αναχώρηση - προσευχή - κι έχει ο Θεός έπειτα. Ας Του δώσουμε χώρο κι ας αποφύγουμε την αίσθηση ότι ο λόγος μας είναι τόσο συχνά απαραίτητος. Ας Του δώσουμε τόπο να κατοικήσει π.Λίβυε, δίχως λόγια και εικόνες, μόνο την κατακαίουσα από προθυμία ύπαρξή μας...
Συγγνώμη κιόλας, αλλά επειδή δεν μπορεί να εκπροσωπούμε όλο τον κόσμο με ένα σχόλιο, προσωπικά μου αρέσει να διαβάζω τα κείμενα του πατρός Χ. στο διαδίκτυο. Και δεν βλέπω πώς δεν Του δίνουμε χώρο, αν διαβάζουμε εμπνευσμένα κείμενα στο διαδίκτυο. Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο... Και ευτυχώς που ο πάτερ διατηρεί και μπλογκ, γιατί εγώ δεν έχω Fb, το αντιπαθώ ως μέσο. Να γράφει, για να προσφέρει ένα σημαντικό δώρο που του έδωσε ο Θεός, το ταλέντο στο λόγο, για όσους αναπαύονται με το λόγο του και είναι πολλοί αυτοί. Προσωπικά δεν με εκφράζουν όλα τα κείμενά του, αλλά δεν έχει σημασία, μου δημιουργείται ένας δημιουργικός προβληματισμός ούτως ή άλλως.
Ευχαριστώ. Υγεία σ' όλο τον κόσμο.
Πόσοι μας π.Χαράλαμπε μπορούμε να αγαπήσουμε τον άλλο για αυτό που είναι και όχι για αυτό που θα θέλαμε να είναι; Γιατί το τελευταίο είναι απόρροια του εγωκεντρισμού μας...Μόνο με την υπέρβαση εαυτώ που θα επέλθει με τη Χάρη Του Θεού, μπορούμε να υπερνικήσουμε το φόβο της αποδοχής του διαφορετικού. Έχουμε ο καθένας να διασχίσει μεγάλη διαδρομή για να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Εγώ, πολύ μεγάλη διαδρομή, ξεκινώντας από την αυτο-αποδοχή.
Να είστε καλά!!
Ο Θεός έχει τους ανθρώπους του να μας μιλάνε για Αυτόν.
'Η κρίση είναι ιδιοτελής'.
Καλέ μου πάτερ την ευχή σας, καλή δύναμη στο γολγοθά σου.
Ας μας φωτίζει ο Κύριος την προοπτική της Ανάστασης να παίρνουμε κουράγιο.
Εύχομαι σε όλους χρόνια καλά και ευλογημένα. Η Παναγία Μητέρα να σκέπει και χαριτώνει την ζωη σας.
π. Χαράλαμπος
Δημοσίευση σχολίου