Αυτές τις μέρες είχα μια πολύ όμορφη εμπειρία, από εκείνες που σημαδεύουν για πάντα την ζωή μας. Αυτές που είναι ικανές να φέρουν αλλαγές στα εσώτερα τοπία. Να σε μάθουν να βλέπεις αλλιώς την ζωή και ιδιαιτέρως να σε κάνουν αντί να γκρινιάζεις να ευχαριστείς.
Η εμπειρία ήταν μια τρίωρη συνάντηση με την ομάδα απεξάρτησης του «ΚΕΘΕΑ» Ηρακλείου. Άνθρωποι με διάφορες εξαρτήσεις, ουσίες, αλκοόλ, τζόγος κ.α. Τώρα βέβαια θα μου πείτε και ποιος δεν έχει εξαρτήσεις, και ποιος δεν έχει πάθη που τον κρατούν δέσμιο; Αλλά βλέπετε υπάρχουν πάθη που φοράνε γραβάτα και άλλα που ξεπαγιάζουν μόνα και γυμνά. Άλλωστε όπως είχε πει ο Π. Σιδηρόπουλος, «πρέζες υπάρχουν πολλές, η ηρωίνη όμως σκοτώνει…..».
Καθίσαμε σε κύκλο, ώστε να μπορεί ο ένας να κοιτάει τα μάτια του άλλου, κυρίως να αισθάνεται τον άλλο δίπλα του. Τα παιδιά πήραν τον λόγο και αυτοπαρουσιάστηκαν, είπαν το όνομα τους και ο καθένας την μικρή του ιστορία. Μετα άρχισε η κουβέντα. Δεν θα γράψω πολλά γι αυτήν την συνάντηση διότι τα περσότερα και σημαντικότερα νομίζω ότι δεν αναλύονται αλλά βιώνονται ως εμπειρία ζωής, οπότε κάθε προσπάθεια περιγραφής στέκει ανίκανη να πλησιάσει την ουσία. Παρα ταύτα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, τα εξής:
1. Καμία στιγμή δεν αισθάνθηκα άσχημα ή σε δύσκολη θέση. Κι τούτο διότι εκεί δεν λειτουργούν οι μάσκες και τα προσωπεία. Εκεί ο καθένας ξεγυμνώνεται σχεδόν ανυπεράσπιστος στο βλέμμα του άλλου, χωρίς φόβο μην τυχόν και φανούν οι πληγές της μοναξιάς του.
2. Αισθάνεσαι άνετα και υπαρξιακά ευρύχωρα, γιατί δεν έχεις την ανάγκη να αποδείξεις τίποτε και σε κανέναν. Πολλώ δεν μάλλον δεν καλείσαι να πείσεις για τις αρετές σου ή να δικαιολογηθείς για αποτυχίες σου, αφού η ήττα δεν ενοχοποιείτε ούτε η αμαρτία σε χαρακτηρίζει ως άνθρωπο.
3. Μπορείς να μιλήσεις γι’ αυτό που σε βασανίζει όσο φρικτό και αν είναι, δίχως να επέρχεται λογοκρισία ή απειλή. Γενικά σου δίδεται η δυνατότητα να είσαι ο εαυτός σου.
4. Μαθαίνεις να δίδεις αξία στα μικρά καθημερινά βήματα προς τον στόχο, χωρίς το άγχος του τερματισμού.
5. Το κυριότερο αισθάνεσαι ότι κάπου ανήκεις και δεν είσαι απλά ένα όνομα σ’ ένα κουδούνι μιας πολυκατοικίας που κανείς ποτέ δεν χτυπάει.
Η αλήθεια είναι, ότι ενώ με κάλεσαν να κάνω εγώ την ψυχοθεραπευτική ομάδα, τελικά ένιωσα να επιδρούν εκείνοι θεραπευτικά πάνω μου. Ήταν πραγματικά μια εμπειρία ζωής, που σαφέστατα θα ήθελα να επαναλάβω, και για τούτο ευχαριστώ την ψυχοθεραπεύτρια της συγκεκριμένης ομάδας του «ΚΕΘΕΑ» Ηρακλείου, κ. Μαρία Σμυρνάκη που μου έδωσε αυτή την βιωματική εμπειρία και ευκαιρία ζωής και συγχρόνως να την συγχαρώ τόσο εκείνη προσωπικά όσο και το πρόγραμμα για το φως που σκορπάνε στο σκοτάδι.
6 σχόλια:
Υπέροχη εμπειρία πάτερ. Ευχαριστώ που την μοιραστήκατε μαζί μας.
Κρατώ το: "Υπάρχουν πάθη που φοράνε γραβάτα και άλλα που ξεπαγιάζουν γυμνά".
Τα πρώτα πάθη κρυμμένα πίσω από την γραβάτα ...κουνούν το δάκτυλο στα δεύτερα πάθη.
Ο Φαρισαϊσμός δεν θα ξηλωθεί πότε από την ανθρώπινη φύση...
Παντως η μουσικη του Παυλου Σιδηροπουλου εχει "στειλει" πολλους νεους στην ηρωινη και σε αλλα ναρκωτικα.
Και έτσι απλά δέχεται ο ένας τον αλλο για αυτο που είναι κι ας έχει κάνει ή δεν έχει κάνει τα μυρια όσα...μακάρι κι εμείς να βρούμε το θάρρος να είμαστε ο εαυτός μας οπ ς ολοι εσείς σε εκείνο τον κυκλο..για μια στιγμή σα να μπήκαμε κι εμείς σε αυτήν την παρέα...Σας ευχαριστούμε πολυ όλους..
Σ' ευχαριστώ πάτερ για τις ομιλίες και τα βιβλία σου , σ'ευχαριστώ για το γλυκό πλησίασμα της ψυχής μου!!!!!
Γι'αυτο πρεπει να προσευχομαστε για τους καλλιτεχνες γιατι εχουν παρει πολλα νεα παιδια στον λαιμο τους μεσα απ'τα μηνυματα που περνανε μεσα απ'τα τραγουδια και την τεχνη τους.
Χριστός Ανέστη!!! Εύχομαι κάθε καλό, σας ευχαριστώ για την παρουσία σας.
Δημοσίευση σχολίου