Μπορεί να ακούς κηρύγματα και ομιλίες, να διαβάζεις θρησκευτικά βιβλία, να επισκέπτεσαι μοναστήρια και Γεροντάδες, να κουβεντιάζεις ολημερίς για την αξία της μετάνοιας, αλλά εσύ να μην αλλάζεις σε τίποτα. Τα χρόνια να κυλούν και εσύ απλά να παραμένεις ένας νοητικός θαυμαστής της εκκλησίας σκαρφαλωμένος στο καλάμι της αρετής σου.
Η ζωή σου όμως, κάθε άλλο παρά Χριστό μαρτυρεί. Στα λόγια και στην ανήλικη ψυχική φαντασίωση σου, είσαι ένας «ομολογητής», ένας «ησυχαστής», αλλά ο τρόπος που ζεις και πολιτεύεσαι, πολλές φορές είναι πολύ πιο κοσμικός ακόμη κι απ΄ εκείνους που ξημερώνονται στα ξενυχτάδικα.
Γιατί κοσμική ματαιότητα και ματαιοδοξία, δεν υπάρχει μονάχα όπως πιστεύεις σε ανθρώπους και σε χώρους που είναι έξω από την εκκλησία.
Μπορεί να ζεις στην έρημο και στα μοναστήρια, και ο τρόπος που σκέφτεσαι, νιώθεις και κινείσαι, να είναι απόλυτα κοσμικός. Δηλαδή, να σκέφτεσαι και να κινείσαι από ζήλια, εμπάθεια, κακία και φθόνο, σκοπιμότητα, τακτικισμό. Να ψεύδεσαι με σκοπιμότητα. Να κατακρίνεις, να ειρωνεύεσαι, να λοιδορείς, να υποτιμάς και εκμεταλλεύεσαι κ.α.
Δεν μας σώζει η εξωτερική αμφίεση, όσο "παραδοσιακή" κι προσπαθούμε να φαίνεται εάν το "είναι" μας, παραμένει βαλτωμένο στην αδράνεια της αλαζονείας και αυτάρκειας.
Για να έρθουν οι αλλαγές στη ζωή μας χρειάζονται τα εξής:
1. Ξεκαβάλημα από το καλάμι της "αρετής" μας.
2. Ξεθρόνιασμα από την καθέδρα Μωυσέως, που ολημερίς κάθεσαι κρίνοντας και καταδικάζοντας τους πάντες και τα πάντα, με την δαιμονική αίσθηση ότι εσύ "ξέρεις".
3. Ρεαλιστική αποδοχή των υπαρξιακών σου ορίων. Δεν είσαι παντοδύναμος. Χρειάζεται την βοήθεια του Θεού και την αλληλεπίδραση των άλλων.
4. Ταπείνωση και τόλμη, ώστε να ομολογήσεις, "δεν ξέρω", "δεν τα γνωρίζω όλα", "θέλω να μάθω".
5. Ξεγύμνωμα, από την αυτάρκεια. Στάσου γυμνός από τις δικές σου αρετές να σε ντύσει ο Χριστός με την Χάρι Του.
6. Διάθεση ειλικρίνειας και τιμιότητας με τον εαυτό σου.
7. Ανάληψη ευθύνης για την ζωή σου.
8. Άρση Σταυρού, ως τίμημα κάθε αλλαγής, που πάντα ψυχικά πονάει και κοστίζει.
9. Αποφασιστικότητα και επιμονή. Αλλάζουν εκείνοι που παρόλες τις ματαιώσεις, επέμεναν στην απόφαση τους.
Από όλα τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε ότι η μετάνοια είναι μια πράξη συνεργίας του Θεού και του ανθρώπου. Συμβαίνει όταν είμαστε εσωτερικά έτοιμοι και κυρίως μέσα σε ένα πλαίσιο ταπείνωσης, δηλαδή, ρεαλιστικής ανάγνωσης του βίου μας. Γιατί ο Θεός σημάδια δίνει, απλά εμείς νομίζουμε ότι είναι τα πούπουλα από τα αγγελικά φτερά μας που μαδάνε.
Η ζωή σου όμως, κάθε άλλο παρά Χριστό μαρτυρεί. Στα λόγια και στην ανήλικη ψυχική φαντασίωση σου, είσαι ένας «ομολογητής», ένας «ησυχαστής», αλλά ο τρόπος που ζεις και πολιτεύεσαι, πολλές φορές είναι πολύ πιο κοσμικός ακόμη κι απ΄ εκείνους που ξημερώνονται στα ξενυχτάδικα.
Γιατί κοσμική ματαιότητα και ματαιοδοξία, δεν υπάρχει μονάχα όπως πιστεύεις σε ανθρώπους και σε χώρους που είναι έξω από την εκκλησία.
Μπορεί να ζεις στην έρημο και στα μοναστήρια, και ο τρόπος που σκέφτεσαι, νιώθεις και κινείσαι, να είναι απόλυτα κοσμικός. Δηλαδή, να σκέφτεσαι και να κινείσαι από ζήλια, εμπάθεια, κακία και φθόνο, σκοπιμότητα, τακτικισμό. Να ψεύδεσαι με σκοπιμότητα. Να κατακρίνεις, να ειρωνεύεσαι, να λοιδορείς, να υποτιμάς και εκμεταλλεύεσαι κ.α.
Δεν μας σώζει η εξωτερική αμφίεση, όσο "παραδοσιακή" κι προσπαθούμε να φαίνεται εάν το "είναι" μας, παραμένει βαλτωμένο στην αδράνεια της αλαζονείας και αυτάρκειας.
Για να έρθουν οι αλλαγές στη ζωή μας χρειάζονται τα εξής:
1. Ξεκαβάλημα από το καλάμι της "αρετής" μας.
2. Ξεθρόνιασμα από την καθέδρα Μωυσέως, που ολημερίς κάθεσαι κρίνοντας και καταδικάζοντας τους πάντες και τα πάντα, με την δαιμονική αίσθηση ότι εσύ "ξέρεις".
3. Ρεαλιστική αποδοχή των υπαρξιακών σου ορίων. Δεν είσαι παντοδύναμος. Χρειάζεται την βοήθεια του Θεού και την αλληλεπίδραση των άλλων.
4. Ταπείνωση και τόλμη, ώστε να ομολογήσεις, "δεν ξέρω", "δεν τα γνωρίζω όλα", "θέλω να μάθω".
5. Ξεγύμνωμα, από την αυτάρκεια. Στάσου γυμνός από τις δικές σου αρετές να σε ντύσει ο Χριστός με την Χάρι Του.
6. Διάθεση ειλικρίνειας και τιμιότητας με τον εαυτό σου.
7. Ανάληψη ευθύνης για την ζωή σου.
8. Άρση Σταυρού, ως τίμημα κάθε αλλαγής, που πάντα ψυχικά πονάει και κοστίζει.
9. Αποφασιστικότητα και επιμονή. Αλλάζουν εκείνοι που παρόλες τις ματαιώσεις, επέμεναν στην απόφαση τους.
Από όλα τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε ότι η μετάνοια είναι μια πράξη συνεργίας του Θεού και του ανθρώπου. Συμβαίνει όταν είμαστε εσωτερικά έτοιμοι και κυρίως μέσα σε ένα πλαίσιο ταπείνωσης, δηλαδή, ρεαλιστικής ανάγνωσης του βίου μας. Γιατί ο Θεός σημάδια δίνει, απλά εμείς νομίζουμε ότι είναι τα πούπουλα από τα αγγελικά φτερά μας που μαδάνε.
5 σχόλια:
Μπορεί να ζεις στην έρημο και στα μοναστήρια, και ο τρόπος που σκέφτεσαι, νιώθεις και κινείσαι, να είναι απόλυτα κοσμικός. Δηλαδή, να σκέφτεσαι και να κινείσαι από ζήλια, εμπάθεια, κακία και φθόνο, σκοπιμότητα, τακτικισμό. Να ψεύδεσαι με σκοπιμότητα. Να κατακρίνεις, να ειρωνεύεσαι, να λοιδορείς, να υποτιμάς και εκμεταλλεύεσαι κ.α.
Ακόμη σηκώνω τα χέρια μου απέναντι σ' αυτά τα παραπάνω πνευματικά πυρά -των κατασταλαγμένων ή καλύτερα παρακαρισμένων σε φίλαυτα θρησκευοφανή ιδεώδη- πυρά,που θέλουν να ματαιώσουν, να αναβάλλουν ,να εμποδίσουν,να κάνουν ολοκαύτωμα την πορευόμενη με σημειωτόν αλλά εν αληθεία ζωή των άλλων,ακατάλληλων κατά την γνώμη της εμπάθειας, του φθόνου,της σκοπιμότητας,της ειρωνίας να ζήσουν σαν μικροί εν Χριστώ ήρωες μέσα στο ηλίθιο κοσμικό φρόνημα της γης!
Όσαν αφορά την κλίμακα με τα εννέα σκαλάκια , θα ξεκινούσα από το έκτο ,ως εφαλτήριο για το επόμενο που θα έπρεπε μάλλον να είναι το τέταρτο! Τέλος πάντων, σημασία έχουν όλα και τα εννιά ,γιατί ένα να ξεφύγει ως αιτία θα χάσεις το ωραίο αποτέλεσμα της μετάνοιας και αλλαγής και του προσανατολισμού στον έρωτα της Ζωής ....
Πάντως το κείμενο είναι ένα σημάδι ότι ο κλήρος καλά κρατεί!
Σας εύχομαι ταπεινά κάθε προαγωγή!
Χριστός ανέστη!
Αληθώς ο Κύριος!
υγ.Κάποιος καλός στα τυπικά με παρατήρησε για το ανέστη μετά το αληθώς!
Αφήνω να του απαντήσει το κείμενο!
Αλήθεια τί σημαίνει το "ανέστη" για τον έχοντα το κράτος των θελογικών ψευδογνώσεων?
Ποιος δεν πέρασε τα σταδια που περιγράφεται ρε πάτερ μου . Ποιος δεν έκανε τις στάσεις του .... καθουμενος απέναντι στο ”άγιο” είδωλο του ;
Καλέ μου πατέρα ,ποιος από όλους μας εδώ μέσα που τα λέμε δεν αναπαύσε τον εαυτό του έστω και στιγμιαία σε αυτή την αίσθηση της αυτοδικαίωσης με τον δαίμονα της να σιγοψιθυρίζει , καλά τα κατάφερες ως εδώ .. μπορεις και καλύτερα ακόμα ..!
Τίνος η επίγνωση πάτερ μου δεν θρέφεται από αυταπάτες νομίζοντας ότι επαγγέλεται το πρέπον και το σωστό;
Καλά μας τα λέτε πάτερα Χ. και δίκιο έχετε στα παραπάνω .
Φουλ κακιά ήμαστε όλοι ,εμπάθεια και φθόνο , σκοπιμότητα , τακτικισμό και μύρια αλλά.
Υπάρχει κανείς να έχει καρδιά καθαρή και να εργάζεται το σωστό ;
Πόσες φορές δεν θαυμάσαμε την μεστότητά του λόγου μας ,την σαφήνεια που περιγράφει;
Πόσες φορές δικαίος χαρήκαμε που βοηθήσαμε τον συνάνθρωπο μας και εισπράξαμε την ειλικρινή ευχαριστία του.
Πολλοί από μας , σχεδόν όλοι , έχουμε βρεθεί στην ευχάριστη θέση να κατευθύναμε κάποτε σωστά και προς όφελος του , τον άνθρωπο που μας ζήτησε την γνώμη μας και η ιστορία τελικά μας απέδειξε ότι σωστα για αυτόν τον κατευθυναμε;
Εεεε... αφού λοιπόν ολο το εικοσιτετράωρο με μανία και οδηγό την φιλαυτία και την αυτοδικαίωση προσπαθουμε να είμαστε πάντοτε καλοί και σωστοί (όχι άγιοι γιατί είναι βλασφημία)..!
Καταντά η πλάνη μας να είναι η εικοσιτετράωρη ερωμένη μας.
Έρχεται η στιγμή λοιπόν που δεν αντέχουμε την ψευτιά μας και ξεσπάμε.
Σαν τον ατμό στην χύτρα..!
Ποσο θα άντεχε η ψεύτικη ατσαλάκωτη φιγούρας μας την επίπλαστη καλοσύνη που πιέζει μόνιμα την κακιά μας φύση !
Κάπου δεν θα ξεσπάσει;
Ακολουθεί το τσαλάκωμα και το ξεβράκωμα της κακιάς και της αθλιότητας μας με πράξεις που δεν συνάδουν στον καλό άνθρωπο/χριστιανό και κάνουν τον μαστροπό της γειτονιά να φαντάζει αρνί του θεού μπροστά μας .. Οκ συμβαίνει αρκετά συχνά αυτό.
Από την άλλη ρε πατερα Χ. αφού ο άνθρωπος θέλει και τρέχει και ξεποδαριάζονται στα μοναστήρια και ψάχνει να βρει παππούληδες να μην καταλαβαίνει τι του λένε , η ανάγκη του για θεό είναι μεγάλη .
Αφού έχει δίψα και ψάχνει να ακούσει ,να διαβάσει , μέχρι και νέα φιλαράκια κάποιοι ψάχνουν , συμβατά στην νέα κατάσταση που θέλουν να βιώσουν.. η ανάγκη του για θεό είναι μεγάλη .
Σέρφερς στην φουρτουνιασμένη ψυχή μας είμαστε όλοι με σανίδα τον Χριστό , μόνο που θελουμε παραπάνω εκπαίδευση ..!
Δεν είναι και τόσο κακό ρε πάτερ μου αυτό νομιζω;
Και αρκετά φυσιολογικό νομιζω είναι για τον απομακρυσμένο αδαή ανθρωπο .
Και σαν εκπαίδευση ακόμα θα μπορούσα να το δω , ομως αν είμαι πλάνη επιπέδου Β και εσείς το βλέπετε αυτό , να μου το πείτε .
Παλιάνθρωποι σοδομων και γομορρων είμαστε πάτερ μου , και εσείς που ξέρετε πολλά και ακούτε αλλά τόσα , το ξέρετε καλύτερα από εμάς αυτό.
Και αν τα κερατά μας τα περνάμε για φτερούγες καλε μου πατερα Χαράλαμπε , πήρε μας σε ποια κατεύθυνση να στραφούμε;
Σε εκείνη που μας απαλλάσσει από τα κέρατα ή συνειδητοποιήσει ότι φέρουμε κερατά μπάς και ντραπουμε ;
Δεν τα πάω καλά με τις τεχνολογίες ..!
Αν σας έστειλα παραπάνω από μια φορά το σχόλιο μου συχωρέστε με.
D.K
O Θεός
-Μεσούσης της εορτής-
την διψώσα του ψυχή ,
του(D.K)
να την γεμίσει δοξολογίες ,
χωρίς ρε (ισοδύναμο με το μω-ρέ),
χωρίς σπατάλη σε καταγγελίες ανυπόστατες και αόριστες,
χωρίς αυτομεμψίες -πούπουλα,
αγαπητέ σε νέους και νεώτερους,
πάτερ Χαράλαμπε!
υγ,Τον ταλαιπωρημένο από τις κακογνωμίες του κ.D.K.λόγο,
ως προς το κράτος των λέξεων και συλλογικών ελιγμών
θα τον έβαζα σε υψηλό επίπεδο συγγραφής!
Θα χαιρόμουν να διάβαζα μια ακόμη τοποθέτησή του
μακριά από το κράτος του παλαιού ανθρώπου,
αλλά με το θάρρος του νεαρού του αναστάντος και ορθοποδήσαντος!
Συγγνώμη για το θάρρος πάτερ-Χαράλαμπε!
Είμαι στα εξήντα χρονικά ελπίζω και πνευματικά στα μάτια του Θεού!
Καλημέρα σας. Τα ''ρε'' γενικώς, ενώ από αρκετούς θεωρούνται ένδειξη οικειότητας, μάλλον το αντίθετο εκφράζουν και ετυμολογικά να το πάρουμε. ΄Οπως και ο ενικός σε άτομα που δε γνωρίζουμε και άλλες περιπτώσεις.
Στο λινκ κάτι σχετικό
https://antifono.gr/%CE%B1%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1/
Ωραίο το σχόλιό σας ''ευλογείτε'', ωραία γραφή.
Ευλογία και ειρήνη σε όλους μας.
Πολύ ωραία τα γράψατε ...την ευχή σας..
Δημοσίευση σχολίου