Έρχεται ο κακός λογισμός και σου λέει, «μην προσπαθείς, δεν αλλάζεις, δεν γίνεται, η ζωή σου δε μπορεί να γίνει καλύτερη, τα πάθη σου δεν μεταμορφώνονται…». Και εκεί κάπου αρχίζει ένας αόρατος πόλεμος, μια μάχη μέσα στο νου που ξαπλώνεται σε όλο το είναι σου. Όμως σκέψου:
Όταν λέμε ότι γίνονται αλλαγές δεν λέμε ότι θα γίνουν αύριο το πρωί.
Όταν λέμε ότι γελάμε δεν σημαίνει ότι δεν θα ξανακλάψουμε.
Όταν λέμε ότι επιλέγουμε την χαρά, δεν σημαίνει ότι δεν θα νιώσουμε ποτέ ξανά θλίψη.
Όταν λέμε ότι είμαστε καλά δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε προβλήματα.
Όταν λέμε ότι γελάμε δεν σημαίνει ότι δεν θα ξανακλάψουμε.
Όταν λέμε ότι επιλέγουμε την χαρά, δεν σημαίνει ότι δεν θα νιώσουμε ποτέ ξανά θλίψη.
Όταν λέμε ότι είμαστε καλά δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε προβλήματα.
Χτύπα δυνατά την πόρτα της θλίψης να την ακούσει ότι φεύγεις, και είσαι αποφασισμένος σε πείσμα των πληγών, της κληρονομικότητας σου και των συνθηκών ζωής.
Όλοι αυτοί που τα κατάφεραν δεν ήταν τέλειοι αλλά είχαν πίστη και πείσμα. Εάν θες να πετύχεις να είσαι έτοιμος για πολλές αποτυχίες. Είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος, τον παράδεισο τον ποθούμε όταν είμαστε στην κόλαση. Μην φοβάσαι το πέρασμα από αυτήν, είναι μονάχα μια φάση ζωής. Όλοι αυτοί που κοιτάνε τώρα το φως κάποτε κοιμήθηκαν στο σκοτάδι.
2 σχόλια:
Η ελπίδα θρέψει τη θλίψη. Όσο υπάρχει ελπίδα πως κάτι μπορεί να αλλάξει, αλλά δεν αλλάζει, συνεχίζει και η θλίψη, για να μην πω πως διογκώνεται. Καλά τα λόγια, αλλά δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο έζησαν και πέθαναν θλιμμένοι από καταστάσεις που δεν άλλαξαν ποτέ. Όχι πως δεν προσπάθησαν ή δεν έλπιζαν. Αλλά επειδή όπως και να το κάνουμε η ζωή έχει και αυτή την πλευρά. Για αυτό ακόμα και η ελπίδα πως τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν έχει τις συνέπειες της
Όσο περισσότερο αγαπά κανείς τον Κύριο, τόσο λιγότερο ενδιαφέρεται κι ασχολείται με τις θλίψεις, δηλαδή το εγώ του...
Δημοσίευση σχολίου