Να αγαπάς τον πραγματικό άλλον. Τις καλές και κακές στιγμές του, τους χειμώνες και τα καλοκαίρια του. Τις φωνές και την σιωπή του. Το γέλιο και το δάκρυ του, το φως και το σκοτάδι του. Τότε μονάχα δικαιούσαι να πεις ότι στην ζωή αυτή κατάφερες να αγαπήσεις, όχι αυτό που εσύ ήθελες ή περίμενες να συναντήσεις, αλλά εκείνο που πραγματικά ήταν ο άλλος. Άλλωστε η ζωή είναι ωραία μονάχα όταν θρυμματίζεις καθρέπτες που σε κρατάνε εγκλωβισμένο στο αυτοείδωλο σου. Κι η αληθινή αγάπη είναι ακριβώς αυτό, μια έξοδος συνάντησης με το διαφορετικό.
7 σχόλια:
Χαίρομαι να μοιράζομαι
μαζί σας
τις σπάνιες σκέψεις και εμπειρίες σας!
Ας είναι για μια πορεία ομαλή όλα
και να μας κερνούνε πάντα Θεό!
Ευχαριστούμε!
Όταν θρυμματίζεις καθρέφτες που σε κρατάνε εγκλωβισμένο στο αυτοείδωλό σου .... Τελειο
Την ευχη σας Πάτερ, να έχουμε, ευχαριστώ για τα λόγια σας, που τόσο μπαίνουν στις καρδιές μας! Τόσο αληθινά.Ομως, εύχολα διαβάζουμε , και ευχολα συμφωνούμε...Η γνώση του εαυτό δεν είναι όμως απλό και αυτονόητο...θέλει πολύ αγώνα, και ταπείνωση ...!
Α
Το αυτοείδωλο δεν συντρίβεται από εμάς, αλλάζει εύκολα μορφές και μας εξαπατά. Μόνο η επίγνωση της αγάπης και του κάλλους του προσώπου του Χριστού το σντρίβει.
Αγαπάμε τον άλλον ανάλογα με το πόσο βιώνουμε την αγάπη του Χριστού. Κι όσο περισσότερο την βιώνουμε τόσο περισσότερο ποθούμε να ανταποκριθούμε• κινούμενοι από αγάπη, φιλότιμο καί ευγνωμοσύνη• κι Εκείνος ανταποκρίνεται στον πόθο μας, προσφέροντας όλο και περισσότερο τον Εαυτό Του.
Κοιτάζω τη φωτογραφία. Τι σημαίνει; Πώς δε γνωρίζουμε τον εαυτό μας και τον άλλον; Ποια η σχέση της με το κείμενο; Μιλάει μήπως για την ουτοπική αγάπη ή για τη γνήσια, αληθινή, καρδιακή αγάπη; Η γνήσια όμως αγάπη έχει πρόσωπο, γι' αυτό αναρωτιέμαι.
Μήπως, επειδή αγαπάμε προσπαθώντας να αλλάξουμε τον άλλον(κείμενο), γι' αυτό η ζωή μας γίνεται ψεύτικη, ουτοπική(καλυμμένα πρόσωπα);
Αυτά τα ερωτήματα μου γεννήθηκαν από αυτή την ανάρτηση, βλέποντας εικόνα και κείμενο.
να έχουμε την ευχή σας
Αν δε χανόταν το Πρόσωπο τί νόημα θα είχε ο "σπόρος" της αναζήτησης και το "άνθος" της αποκάλυψής Του;
Ιχνηλάτης εν τω μέσω της νυχτός είναι ο άνθρωπος, σ' ένα προδιαγεγραμμένα φωτεινό μονοπάτι. Άλλος μετράει τα βήματα κι άλλος ανοίγει την αγκάλη. Στην απόγνωση τα δοκιμάζει όλα μέχρι να επιβεβαιώσει τη διαίσθησή του. Ανέκαθεν υπήρχαν τρόποι.
Με σεβασμό,
σας ευχαριστώ π. Λίβυε για τη φιλοξενία.
Δημοσίευση σχολίου