Πρέπει με κάθε κόστος να κρατήσεις ανοιχτή την πληγή. Μην βιαστείς να βάλεις ψεύτικα φάρμακα πάνω της. Μην την κρύψεις κάτω από το ψυχικό σου χαλί.
Άφησε το κενό να φωνάζει. Να λαχταρά την πλήρωση του. Να λέει "δεν την παλεύω", "δεν αντέχω", "κάτι μου λείπει", "κάτι ζητάω". Μη φοβάσαι τα επώδυνα συναισθήματα. Μείνε πεινασμένος, μονάχα έτσι θα βρεις τροφή.
Είναι τόσο αληθινό αυτό, ίσως να είναι το πιο αυθεντικό κομμάτι της ύπαρξης σου. Είσαι γεννημένος για το Όλον δεν σε γεμίζει το μερικό, το λίγο και ελάχιστο. Είσαι πλασμένος για αθανασία δεν σε χωρά ο θάνατος.
Ασε αυτή την κραυγή, την πείνα και την δίψα να σε οδηγεί στην αλήθεια. Να σκάβει μέσα σου ανοίγοντας δρόμους. Κάθε πληγή, κάθε τραύμα μπορεί να γίνει ο τρόπος της σωτηρίας σου. Δηλαδή ο τρόπος να δεις αλλιώς την ζωή.
Γιατί συνήθως μέσα από τις πληγές μας βλέπουμε αλλιώς το κόσμο και την ζωή. Είναι η καταστροφή που ορίζει μια νέα αρχή. Όπως λέει ο Χριστός μας, πρέπει να χάσεις για βρεις. Πρέπει να σου λείψω για να με αναζητήσεις. Πρέπει κάτι να πεθάνει για να αναστηθεί.
Ακριβώς αυτή η βαθιά έλλειψη που είναι στις ψυχές όλων μας, εκείνο το κενό που ζητά πληρότητα, είναι που κινεί τα βήματα μας. 'Άλλωστε πριν γευθούμε τον παράδεισο είχαμε βιώσει την πίκρα της κολάσεως. Γι αυτό μην βιαστείς να βγάλεις το καρφί από την πληγή, λίγο ακόμη μέχρι να μυρίσει Ανάσταση.
Αυτή είναι η αλήθεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν βλέπουμε κατάματα τον εαυτό μας. Τις ανάγκες του που τις κρύβουμε ως αδυναμίες. Τότε γινόμαστε δυνατοί.
Όταν τις αναγνωρίζουμε και αναλαμβάνουμε δράση με διάθεση αναγέννησης.
Όλα βέβαια Θεού βοηθουντος και ευλογουντος.
Να είστε καλά!
Με τον δικό μου εγωισμό πατέρα ερμηνεύω τον λόγο σας και λέω ΝΑΙ σε ότι διαβάσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν στιγμές που ψάχνω απεγνωσμένα στο κινητό να πέσω σε κάνα απόσπασμα ομιλίας ή κειμένου να γεμίσω το κενό από την έλλειψη που νιώθω . Μετά μοιραία ξεσπαω στο ψυγείο ή σε μέρει του κορμιού που προκαλούν θλίψη η ενασχόληση τους.
Αυτό το κενό που μένει απλήρωτο , υπάρχει μέσα μου και η χάρης απούσα.
Δεν εχω εν κατακλείδι πρόταση να κάνω πάτερ .
Μόνο που πολύ θα ήθελα ο θεός να είναι ποιο συχνός και ποιο πολύς . Πόσο ωραία θα ήταν αν είχα λιγότερο το εγώ μέσα μου.
Τι καλά που θα ήταν πάτερ μου αυτό .Ποσο θέλω τον θεό παραπάνω από μένα μόνο ο θεος το ξερει .
Κι όταν μυρίσει Ανάσταση.... Τότε να λέμε Δόξα το Θεό και να γεμίζει το στόμα μας σα να τρώμε το αγαπημένο μας φαΐ , να πάει να σπάσει η καρδιά μας σα να βλέπουμε την αγάπη της ζωής μας και να γεμίζουν τα μάτια μας από δάκρυα χαράς και ευγνωμοσύνης και για την πίκρα που νιώσαμε και για την Ανάσταση που ζουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφή