26 Μαρ 2020

Όταν όλα τελειώσουν τι θα έχει αλλάξει;.....


Όταν με το καλό τελειώσει αυτή η δοκιμασία, με τους λιγότερους νεκρούς-μακάρι να μην υπήρχε ούτε ένας- ίσως να έχουμε αναθεωρήσει κάποιες αξίες μας. Διότι η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν άλλαξε όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά στην ζωή του. Δεν είναι κακό να σου πηγαίνει ωραία η ζωή, αλλά δεν θα είναι πάντοτε έτσι. Θα έρθει μια αρρώστια, ένα θάνατος, ένας χωρισμός, μια απώλεια, ένας πόλεμος, τώρα μια πανδημία, και θα γυρίσουν όλα ανάποδα. Και τότε; Τότε στα δύσκολα φαίνεται ποιοι είμαστε, τι είμαστε και πως ζούσαμε. Δηλαδή πόσο αξία είχαν οι αξίες μας. 
Εύχομαι λοιπόν σαν τελειώσει αυτή η δοκιμασία όλοι να έχουμε γίνει έστω και ελάχιστα παραπάνω «άνθρωποι». Ξέρεις κάτι. Πολλές φορές για να γίνουμε «άγιοι» ξεχνάμε να είμαστε άνθρωποι. Και δίχως ανθρωπιά αγιότητα δεν υπάρχει.
Μακάρι λοιπόν μετά απ αυτή την κρίση, να καταλάβουμε ότι τα πάντα στην ζωή δεν είναι ρολόγια και αριθμοί. Χρήμα και δουλειά. Αλλά είναι και σχέσεις, επαφή, φύση, ζωή, Θεός. 
Να αισθανθούμε ως αλήθεια μέσα μας, ότι ο σύντροφος μας, τα παιδιά, οι φίλοι και δικοί μας άνθρωποι έχουν ανάγκη την παρουσία μας. Τα κοιτάγματα μας, τα σώματα, τα μάτια, την φωνή, την αγκαλιά μας. 
Κανένα εικονικό μήνυμα από τηλέφωνο ή υπολογιστή δεν μπορεί να αντικαταστήσει την σωματική παρουσία του άλλου στην ζωή μας. Το χάδι, το φιλί, την ζεστή αγκαλιά, το σώμα του που κοιμάται δίπλα μας και ζεσταίνει την ύπαρξη μας. 

Μακάρι να συνειδητοποιήσουμε ότι η αγάπη δεν πρέπει να αργεί ούτε μια μέρα ούτε μια στιγμή. Να μάθουμε να λέμε τώρα στο άλλο «σ αγαπώ, μου λείπεις, είσαι σημαντικός για μένα…» Η μάνα, ο πατέρας, ο φίλος ο δικός μας άνθρωπος μπορεί αύριο να μην υπάρχει στην ζωή μας. Μην αναβάλεις την αγάπη. 
Να συναισθανθούμε επιτέλους ότι είμαστε μέσα σε ένα δίκτυο σχέσεων. Εάν ο άλλος δεν είναι καλά αργά ή γρήγορα δεν θα είμαι ούτε εγώ. Εάν δεν φροντίζω τον πλανήτη, μαζί του θα καταστραφώ κι εγώ. 
Να καταλάβουμε ότι δίχως Θεό ο κόσμος είναι παράλογος, δεν βγάζει κανένα νόημα. Είναι τραγωδία να ζεις ένα σενάριο που δεν έγραψε κανείς. 
Αυτή η δοκιμασία της πανδημίας, θα νικηθεί με δυο τρόπους, εάν είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι απέναντι στους συνανθρώπους μας και εάν μετα το τέλος της έχουμε λάβει τα μαθήματα ζωής που μας παρέδωσε. Διαφορετικά θα έχει συμβεί κάτι ακόμη πιο τραγικό από το θάνατο. Θα έχουμε πονέσει δίχως κανένα νόημα. Δηλαδή θα έχει χαθεί ακόμη μια ευκαιρία να περάσουμε από την νεκρή επιβίωση στη χαρά της ζωής.

5 σχόλια:

Unknown είπε...

Μου λείπει πάρα πολύ ο πάτερ Χαράλαμπος του 'όλα είναι δρομος' που σε κάθε λέξη σας ένιωθα τον πόθο, το πάθος, τον έρωτα και τον ζήλο για Τον Χριστό. Το πιο πιθανό είναι να κάνω λάθος αλλά μου λείπουν εκείνα τα κείμενα που με έκαναν να αγαπήσω τα 8 χειρουργεία μου και τα ταλαιπωρημενα στομάχια έντερα. Σας αγαπώ πολύ.Μην σταματάτε να σκορπιζετε Φως Χριστού.

Kapetan_nikolas είπε...

Επέστρεψα σπίτι μετά από σχεδόν ένα μήνα ταξίδι και ανυπομονούσα να γυρίσω σπίτι μου στην γυναίκα μου και στο γιο μου. Δεν με νοιάζει να βγω έξω άλλωστε έχω χορτάσει θάλασσα και την "καραντίνα" του σιδερένιο καράβιου. Και δεν με πειράζει να με διακόπτει στη μέση των Χαιρετισμων ο γιος μου γιατί πεινάει και θέλει να φάει γιατί η Παναγιά μας είναι μάνα και καταλαβαίνει.ουτε με κουράζει να βλέπω το χαμόγελο της γυναίκας μου που χαίρεται που με έχει κοντά της. Υπαρχει χειρότερη καραντίνα από αυτήν που ζω μέσα στο σπίτι μου και την απολαμβάνω...Μας λείπει που είμαστε για λίγο μακριά από το σπίτι του Θεού.... Μπόρα είναι... Θα περάσει...Ολα για καλο... Ο Θεός το καλό μας, έτσι λέτε εσείς στη Κρήτη από όσο ξέρω... Καλη δύναμη σε όλους...

Ανώνυμος είπε...

Μόνο με έναν τρόπο περνάμε "από την νεκρή επιβίωση στη χαρά της ζωής"• όταν σε κάθε περίσταση θέλουμε με πόθο τον Χριστό να πρωταγωνιστεί στην ζωή μας.

«Εκείνος πρέπει να αυξάνεται, ενώ εγώ πρέπει να ελαττώνομαι».
​(Ιωάννη 3:30)

Δεν πειράζει αν υπερισχύει το εγώ μας, καλό μας κάνει. Διότι κάθε φορά που εκείνο υπερισχύει τόσο περισσότερο εμείς το ποθούμε. Δεν έχουμε κάτι άλλο να προσφέρουμε για την σωτηρία μας, παρά μόνο τον πόθο της καρδιάς μας και δεν υπάρχει περίπτωση να μην ανταποκριθεί σ' αυτόν ο Χριστός!

Την αγάπη και τα σέβη μου πάτερ μου.



elengoula2013@gmail.com είπε...

Καλησπέρα καλέ μου πατέρα Χαράλαμπε,τελικά πανδημία σημαίνει μετάνοια,αλλάγη νοός.Ο Θεός να δώσει σε όλους μας και σε εμένα που σήμερα φωνάζω μαζί με τον πατέρα του σημερινού ευαγγελίου"πιστεύω Κύριε,βοήθει μου τη απιστία".Καλή σύναμη σε όλους.Την ευχή σας

Γιάννης είπε...

"Καλημέρα!", "Σ'αγαπώ!"
λέξεις και συναισθήματα που πλέον παίρνουν την αξία που τους αξίζει... Αλλοίμονο μας αν δεν αλλάξουμε, αλλοίμονο μας αν δεν δώσουμε αξία στην ημέρα, την ώρα, την στιγμή, στο χάδι, στο φιλί, στον άλλο, στον Χριστό! Αν όχι τώρα, τότε πότε;
Ελπίζω να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο της καλοπέρασης μας και να ακούσουμε, να δούμε και να γευτούμε το Άγιο Πνεύμα που μας καλεί ακόμη μια φορά. Ο Θεός της αγάπης δεν μας εγκαταλείπει. θα Τον ακούσουμε;
Ας μην χάσουμε πάλι την ευκαιρία να Τον συναντήσουμε!!