31 Μαΐ 2020

Υπάρχει μια παρηγοριά που βλασταίνει στον πόνο...

Υπάρχουν δοκιμασίες που με τον Χριστό γίνονται ευλογίες.
Μένουμε κοντά Του, ακόμη και όταν νιώθουμε ότι δεν μας ακούει.
Λέμε την ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με…»,δίχως αναλύσεις, συναισθηματισμούς και ερμηνείες.
Δεν υπάρχει καλή και κακή προσευχή. Η αξία της προσευχής δεν είναι σε αυτό που λέμε αλλά σε εκείνο που πράττουμε. Αυτή η εσωτερική κίνηση προς τον Θεό έχει την αξία, το άνοιγμα στην παρουσία Του. Ότι θέλω να τον γνωρίσω. 
Κοινωνάμε το σώμα και το αίμα Του, κι ας επιμένει ο νους να τον καλεί απόντα στο προσκλητήριο της δοκιμασίας μας. Είναι εκεί ακόμη κι όταν δεν φαίνεται πουθενά.
Άσε να λέει το μυαλό. Άλλωστε πότε σε συμβούλευσε σωστά; Πάντα σου έπαιζε παιγνίδια μαζί με τις πληγές σου.
Εσύ μείνει μαζί Του ακόμη κι αν θες να φύγεις μακριά Του.
Μίλα του και λέγε Του τα πάντα.
Ότι σε νευριάζει η σιωπή του, ότι δεν αντέχεις την απουσία Του, ότι είναι άδικος και άκαρδος, ότι δεν έχει έλεος, ότι θέλεις πες του.
Μονάχα μην τα κρατάς μέσα σου, να του τα λες. Όταν την νύχτα του μιλάς το πρωί θα είσαι καλύτερα. 
Θα δεις ότι θα έρθει και θα σε γλυκάνει, θα σε μαλακώσει,
θα σου δώσει πίστη, ελπίδα, κουράγιο, χαρά, φως, εμπειρίες της χάριτος Του.
Θα ανοίξει δρόμους θα φωτίσει τα σκοτάδια σου.
Υπάρχει μια παρηγοριά που βλασταίνει από τον πόνο.
Μια βοήθεια που έρχεται μετα από μεγάλες θλίψεις.
Μια γλύκα στην καρδιά μετα από εσωτερικά γδαρσίματα.
Μια ζεστασιά μετα από κρύα βράδια.
Μια χαρά που έρχεται μετα από μια σκληρή δοκιμασία.
Μια ανάσταση που ακολουθεί πάντα τον Σταυρό.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μια απαντηση σε ερωτηματα που εθεσες στον εαυτο ακομα και πολυ μετα απο τις δοκιμασιες.

Φωτεινή Ανδρικοπουλου είπε...

Κι εκεί που λες δεν γίνεται, σε περιβάλλει η αραχνούφαντη χάρη Του και λες έκπληκτος : Κι όμως μαζί Του γίνεται

Αννα είπε...

Γιατι χρειάζεται όμως να του τα πούμε; Αφου σαν Θεός ξέρει κι απο μόνος του τι μας συμβαίνει, τι νιώθουμε, τι θέλουμε να πουμε και τι χρειαζόμαστε...

Αννα είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Γιατί ο Θεός μας έπλασε ελευθερους!Σέβεται την ελευθερία μας και μας περιμένει αν το επιθειμισουμε να τον συναντησουμε!!!!!

Ανδρέας είπε...

Πάτερ λιβυε, είναι τόσα πολλά που νιώθω να του εκφράσω
Μέσα από τις δυσκολίες έφτασα εδώ που είμαι και είναι φορές που ευχαριστώ τις δυσκολίες που με ώθησαν να με ανακαλύψω
Σε δύσκολες στιγμές η προσευχή ήταν η παύση από την στεναχώρια και την απελπισία ,λίγες ώρες ανακούφισης και κάποιας αισιοδοξίας και ειδικά όταν υποφέρεις από κατάθλιψη και ψυχοσωματικά και κρίσεις πανικού και κάπου θέλεις να πεις τον πόνο σου
Πόνος που δυσκολεύει την καθημερινότητα, τις επαγγελματικές υποχρεώσεις, να είμαι συνεπής στους άλλους για να μην καταπατησω τα δικαιώματά τους, να κατανοήσω εμένα όμως, να μου απλώσω το χέρι;
Το πέτυχα κάποιες φορές, ένιωσα όμορφα, εθισμός σε μία γλυκιά πράξη από εμένα προς εμένα
Οι καταστάσεις, οι ενοχές, ό φόβος και η απελπισία μου δημιουργούν οργή στα συναισθήματα, στην σκέψη τρικυμία
Απορώ τι να πρωτοπιασω να ασχοληθώ μέσα από τις σκέψεις
Σχεδόν όλα πονάνε και όλα φτιάχνουν, αρκεί να έχουμε ηρεμία
Είμαι από Κρήτη, κάποια στιγμή και κατόπιν συνεννόησης θα είναι χαρά μου να σας συναντήσω, εφόσον και υπάρχει χρόνος
Έχω πολλά που είναι βαρίδια στην συνείδηση, στην ψυχή κάποια τα θεωρώ λάθος εκλογικεύσεις
Ευχαριστώ εκ των προτέρων και το Άγιο πνεύμα να μας δίνει κουράγιο και υπομονή και να μας ανακαλύψουμε, αγκαλιάζοντας τα "λάθη " μας και να μαθαίνω προσπαθώ, ελπίζω και σε όλους εσάς