Πιστεύω στο Θεό που με ξεπερνά, που είναι ακατάληπτος και απερινόητος, που ευτυχώς που δεν τον καταλαβαίνω γιατί μόνο τότε είναι αληθινός. Εάν τον καταλάβαινα δεν θα ήταν Θεός. Θα ήταν ένα είδωλο του νου και της φαντασίας μου, ένα είδωλο των λέξεων μου.
Πιστεύω στο Θεό που είναι αόρατος αλλά ορατώς μέσα μου, δε έχει στόμα κι όμως μιλάει τόσο καθαρά στην ζωή μου, δεν έχει χέρια αλλά όταν με αγκαλιάζει νιώθω ευτυχισμένος. Είναι πνεύμα μα γεμίζει το κάθε κύτταρο του σώματος μου. Γιατί αυτός δημιούργησε τη ψυχή αυτός και το κορμί μου. Και με αγαπά όλον.
Πιστεύω σε Εκείνον που καμιά φορά μου φαίνεται να μην υπάρχει. Που μου επιτρέπει να μαλώνω μαζί Του. Που ενώ εγώ φεύγω Εκείνος τρέχει να με βρει, να με μαζέψει. Που ενώ εγώ δεν πιστεύω σε αυτόν, Αυτός επιμένει να πιστεύει σε εμένα.
Δεν χρειάζεται να τον ανακαλύψω με το μυαλό αλλά να τον δω με την καρδιά. Δεν είναι όραση των οφθαλμών αλλά αίσθησης της ύπαρξης.
Ολάκεροι μήνες και χρόνια έρευνας και σκέψης δεν θα με γνωρίσουν μαζί Του, και ένα δάκρυ, μια προσευχή, μια μετάνοια, ένα ξημέρωμα απελπισίας, μια κραυγή «που είσαι Κύριε, έλαα…..», μπορεί να γεμίσουν την ύπαρξη μου από την Παρουσία Του.
"Η προσωπική μου αγωνία τελειώνει όταν πω «ας γίνει το θέλημα σου»". Αυτό με ελευθερώνει από τις σκέψεις, τους λογισμούς, την πίεση στο μυαλό και στην καρδιά, την ανάγκη όλα να τα ελέγχω, να τα καθορίζω και προορίζω.
Αναπαύομαι ότι δεν ξέρω τίποτα αλλά ξέρει Εκείνος πολύ καλύτερα από μένα. Τον εμπιστεύομαι, τον πιστεύω και του αφήνομαι. Σπάω την σκληρότητα του εγω μου, του ελέγχου σε όλα και όλους, μαθαίνω να χάνω στο μυαλό και να κερδίζω στην καρδιά. Αφήνομαι να νιώθω και να αισθάνομαι περισσότερα από αυτά που μπορώ να πω. Τον αφήνω να με νικήσει.
Μόνο όταν στηρίζεσαι "σε αυτό τον «ανύπαρκτο» μπορείς να υπάρξεις.
8 σχόλια:
Καλημέρα π.Χαράλαμπε,
Διαβάζοντας προσεκτικά ή μάλλον μελετώντας τις σκέψεις σας των τριών τελευταίων αναρτήσεων σας, αναρωτιέμαι πόσοι τελικά έχουμε την όρεξη, το κουράγιο, την πίστη,να κάνουμε αυτό που πραγματικά αναζητούμε και θέλουμε... άνθρωποι είμαστε, εγωιστές γίναμε, ως ακραίοι ωφελιμιστες προσπαθούμε να κερδίσουμε τα προσωρινά, τα σημερινά, εις βάρος όλων των αλλων και όταν δεν τα καταφέρνουμε τα βάζουμε με τον Θεό που μας αδικεί... Αυτοι είμαστε...
το παράδοξο είναι ότι όταν πετυχαίνουμε κάτι δεν το χαιρόμαστε, μάλλον μας θλίβει, γιατί θέλουμε πάντα περισσότερα... Συμφωνώ απόλυτα στο να αφήσουμε τα πάντα στο θέλημα του Θεού, αλλά οι άλλοι, ο περίγυρος μας δεν μας αφήνει, με αποτέλεσμα να μένουμε χλιαροι, ουδέτεροι...
Εκανα μια σκέψη: Μήπως πρέπει να καταλάβουμε ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε για εμάς και όχι εμείς για τον κόσμο; να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή ζωής, την κάθε ανάσα μας, την πλάση όλη;
Σε παρακαλώ Θεέ μου βοήθησέ μας να αποδεχθούμε το θέλημά Σου
Τι αγαλλίαση, να διαβάζω όλα αυτά που σκέφτομαι αλλά που εσείς τα εκφραζετε τόσο εύστοχα. Σας ευχαριστούμε
Δεν ξέρω ζαλίζομαι πορεύομε και αφήνομε, η πολύ σκέψη πολλές φορές με κάνει να αναρωτιέμαι θα μπορέσω να κάνω το θέλημα του Θεού θα μπορέσω να τον καταλαβω θα ....θα πολλά πράγματα μήπως αν πορεύομε δίχως πολύ σκέψη αλλά προσπαθώντας να πορεύομε όσο μπορώ σύμφωνα με το θέλημα του και ελπιζοντας ότι εκείνος είναι εδώ μπορώ να χαλαρώσω και να πορευθώ καλύτερα και με ειρήνη εσωτερική δεν ξέρω δεν ξέρω προσπαθώ να βρω το δρόμο μέσα από όλους εμάς που κάνουμε την ίδια προσπάθεια δόξα το θεό δόξα το θεό που μας επιτρέπει να πορευθούμε και μας δίνει ελπίδα δόξα το θεό!!!!
Εσείς αφήνεστε σε Εκείνον... και ταυτόχρονα μεταφέροντας μας όλα αυτά τα υπέροχα συναισθήματα... μας κρατάτε συντροφιά... στον δρόμο της υπέροχης αγκαλιάς Του * Συνεχίστε να γράφετε τόσο όμορφα & αληθινά... από καρδιάς... * Ευχαριστούμε για άλλη μια φορά*
"Δεν είναι ο Χριστός το τέλος, είναι η αρχή. Δεν κάθεται αναπαυμενος σε μαλακά σύννεφα,θαλασσοδερνεται μαζί μας. Γι'αυτό θα πάω μαζί του." Ν.Καζαντζακης
Κι εγώ πάτερ σε αυτόν το θεό πιστεύω. Τον γνωρίζω λίγο λίγο και τον αγαπάω κάθε μέρα περισσότερο . Δεν μου φτάνουν οι λέξεις του μυαλού μου να περιγράψω το ευχαριστω μου σε Αυτόν που με έσωσε . Κάθε λέξη σας την καταταλεβαινω σε βάθος και ξέρω ότι κι εσεις , εμένα.
Ειχα καιρό να σας διαβάσω . Απέφευγα !
Σας έγραφα αλλά μετά μετάνιωνα κάθε λέξη που σας έγραφα βλέποντας μέσα τους την θλιβερή φιλαυτία μου και τον άκρατο εγωισμό μου. Ευτυχώς ο καλος Θεος λυπήθηκε το μαρτύριο μου , δέχτηκε τις συγνώμες μου και μου φανερώνει έγκυρα το σφάλμα πριν τη διάπραξη του .. όχι πάντα αλλά αρκετα συχνά . Τον δοξάζω και τον ευχαριστω γιατί είναι παντου στην ζωή μου , στην καθημερινότητα μου , πολύ πριν ακόμα τον ανακαλύψω εγώ Αυτος υπηρχε και με την πατρική του εποπτεία πάντοτε με αγαπά . Αναγνωρίζω αυτήν Του την αγάπη παντού γύρο μου πατέρα Χαράλαμπε . Όλοι οι άνθρωποι την ίδια αγάπη δεχόμαστε καθημερινά , την ίδια πρόνοια , ίσα και δίκαια κατανεμημένη την παρατηρώ στο κάθε τη. Ξέχωρα ,με φροντίδα προσωπική και μοναδική για τον καθένα μας . Τον αγαπώ πολύ πάτερ , είναι στο μυαλό μου όλη την ημέρα . Ξέρω τι πρέπει να ξεπεράσω ..έχω σαν μέτρο της αγάπης μου γι’Αυτόν την αγάπη που εχω νιώσει για τους άνθρωπους που αγάπησα και παράφορα ερωτεύτηκα με πάθος στην παραζάλη της νιότη μου , αυτό είναι το όριο της αγάπης που πρέπει να ξεπεράσω .
Αυτή την δυνατότητα αγάπης προς Εκείνον θέλω να μου χαρίσει , γι αυτήν παρακαλώ . Την πίστη , το πάθος και τον έρωτα αυτό θέλω , αν κι Εκείνος θέλει να μου χαρίσει. Αυτήν την εμπειρία την γνωστή σε μένα απο τα παλιά , αλλά ολοκληρωμένη αυτή την φορά . Γεμάτη από την σοφή και φωτεινή του αλήθεια , αυτό θέλω να εχω δώρο Του.
Λέω σε σένα πάτερ κάτι που σκεφτικά και σίγουρα εχεις σκεφτεί κι εσύ κάποιο βράδυ μονολογώντας τα Αγία λόγια Του με το ταβάνι συντροφιά , ότι ο Θεος μας επιτρέπει τον έρωτα , τον πόθο και τα πάθη ,ακόμα και αυτά τα αμαρτωλά να συμβούν στις ζωές μας για να έχουμε γνώση του μέτρου της έλξης μας προς το στρεβλό ή φυσικό και ανθρώπινο και να ξέρουμε έτσι στην αναζήτησή μας προς Αυτόν ποιο μέτρο πρέπει να ξεπεράσουμε , ποιο ανθρώπινο φράγμα πρέπει να σπάσουμε ..
Αυτό το πάθος και πίστη ας μου χαρίσει η αναζήτησή Του , αυτή την αγάπη ας με ποτίσει . Ας με παιδέψει και ας με δοκιμάσει αν αξίζω . Ξέρω ότι δεν αξίζω αλλά έχω πίστη σε Αυτόν τον απλόχερο θεό της δικαίωση , της δικαιοσύνης και της άμετρης αγάπης και φροντίδας ότι θα μου δώσει ότι του ζήτω . Αν βέβαια είναι προς όφελος μου , τότε ας επιτρέψει το θέλω μου να συναντήσει την ουσία Του.
Βλέποντας πίσω την ζωή μου παρατηρώ ότι κανένα χατίρι δεν μου χάλασε ποτέ , ακόμα κι αυτά που με οδηγούσαν στον χαμό μου , ακόμα κι αυτά μου τα επέτρεψε να τα γευτώ για να με φέρει γρήγορα κοντά του . Θα μου στερήσει άραγε τώρα την στενή γνωριμία που ζήτω να έχω μαζί Του!
Τώρα που θέλω Αυτόν να αγαπώ και να πιστεύω!
Με συγκινεί η αγάπη Του και η σοφια Του . Παρακαλάω να με έχει σφιχτά δεμένο κοντά Του , να είναι ο Θεος μου και να Τον αναγνωρίζω πάντοτε για ευεργέτη και προστάτη μου , από το πρωί που ανοίγω τα μάτια μέχρι το βράδι που τα κλείνω. Είναι καλός και με αγαπά , μου πέρνει γρήγορα την θλίψη ακόμα και οταν τον προδίδω πάτερ Χαράλαμπε . Είναι υπέροχος ο Θεος μας . Είναι τόσο απαλός , τόσο παντού και μέσα σε όλα , λεπτός και διεισδυτικός , πελώριος και αποιροαμετρητος . Χωμένος μέσα στις λεπτές σκέψεις και ολοφάνερος στον κόσμο που το μάτι μαρτυρά και βλέπει. Κουράγιο στον πόνο τον δυνατό και πόνος σωτήρας . Όλα γι’αυτόν δουλεύουν κι Αυτόν έχουν σκοπό , ακόμα και το κακό από Αυτόν τον πάνσοφο Θεό ορίζεται αλλά και περιορίζεται . Δεν γυρίζω πίσω να διαβάσω τις λεξεις μου πάτερ , μισώ αυτόν τον εαυτό μου που αρέσκεται σε αυτή την άθλια συνήθεια .
Ο θεος να μας συγχωρεί και να μας ευλογεί ολους .
Σε μια τέτοια ιδανική σχέση με τον Θεό
ποιος θα μπορούσε να παρεμβληθεί με σχόλια?
Δημοσίευση σχολίου