Κανένα φάρμακο* και καμία μορφή ψυχοθεραπείας δε μπορεί να φέρει αποτέλεσμα εάν μέσα σου δεν έχεις πάρει την απόφαση να γίνεις καλά. Εάν δεν έχεις πειστεί εσωτερικά ότι αξίζεις να είσαι καλά και όχι να ταλαιπωρείσαι. Διότι μπορεί να κλαις, να παραπονιέσαι, να ζητάς την θεραπεία σου, αλλά μέσα σου, ο βαθύτερος εαυτός σου να φωνάζει, «όχι δεν αξίζω να είμαι καλά, δεν ξέρω να ζω χωρίς την αρρώστια, φοβάμαι την ευθύνη της υγείας…».
Εξωτερικά μπορεί να φωνάζουμε λέγοντας, «Θεέ μου πάρε μου αυτό το πάθος», ωστόσο βαθύτερα λέμε, «άστο Κύριε δεν είμαι έτοιμος να το αποχωριστώ. Δε ξέρω να ζω δίχως το πάθος μου...». Και πας στους πνευματικούς και κάνεις παράπονα, και διαμαρτύρεσαι, τα βάζεις με τον Θεό και την αδικία της ζωής, αλλά μέσα σου δεν είσαι ακόμη έτοιμος να κάνεις αλλαγές, να μετανοήσεις, να ζήσεις από την θέση του υγιούς αναλαμβάνοντας την ευθύνη να αξίζεις.
Δεν μπορεί η προσευχή να σε ωφελήσει θεραπευτικά εάν με το βαθύτερο κομμάτι του εαυτού σου αρνείσαι να υπάρξεις από την θέση του υγιούς. Γι’ αυτό ο Χριστός ρωτάει «θέλεις υγιής γενέσθαι;». Θέλεις, είσαι σίγουρος ότι αντέχεις να αναλάβεις την ευθύνη της ζωή σου; Είσαι έτοιμος και πιστεύεις φίλε μου ότι αξίζεις κάτι καλύτερο σε αυτό τον κόσμο πέρα από την θέση του θύματος και κακόμοιρου της ζωής;
Αντέχεις να σ αγαπάνε και να σε κοιτάνε στα μάτια ως ίσο; Αποδέχεσαι τον ανθρώπινο βίο σε όλες τις εκφάνσεις του; Κλάμα και γέλιο μαζί; Η θα κρύβεσαι πίσω από προβλήματα για να μην ζήσεις ποτέ;
Εάν αισθάνεσαι ότι θέλεις να φέρεις βαθύτερες αλλαγές στον βίο σου, ξεκίνα να το ζητάς με ειλικρίνεια από τον Χριστό. Ζήτα του με αίσθημα ευθύνης, πίστης και αποφασιστικότητας να έλθει μέσα στην ύπαρξη σου και να επιτρέψει να γίνουν οι αλλαγές που χρειάζεσαι και είναι ωφέλιμες για σένα.
Λέγε καθημερινά και βάλε στην προσευχή σου την εξής πεποίθηση: «Χριστέ μου, παρόλα τα τραύματα και τους φόβους μου, αξίζω, θέλω και μπορώ να αλλάξω την ζωή μου. Αξίζω, θέλω και μπορώ να γευτώ τις ευλογίες, τα δώρα και την χαρά της Παρουσία Σου….».
Αυτές οι φράσεις και προσευχές πρέπει να ποτίσουν στην κυριολεξία την ύπαρξη σου, ώστε να καμφθούν οι αθέατες αλλά υπαρκτές αντιστάσεις του εγώ που δεν σε αφήνουν να προχωρήσεις σε αλλαγές, σε υγεία, φως και χαρά στην ζωή σου.
Ο Χριστός είναι Εκείνος που ανασταίνει νεκρούς από τα μνήματα τους, δηλαδή είναι Εκείνος που μπορεί να σε αναστήσει από μια πεθαμένη νεκρή ζωή.
............................................................................................
Έτσι εξηγούνται κάποιες ακραίες συμπεριφορές,
ΑπάντησηΔιαγραφήκραυγαλέες, πυροτεχνήματα,
που έχουν πάντα αρνητικά τα αίτια,
και με ανάλογα αποτελέσματα
οδηγούνται στο ψυχοπνευματικό αδιέξοδο,
που δεν έχει ανάπαυση ,λύση,
και αποτέλεσμα απ' όλους αποδεκτό!
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΒΑΘΥ ΣΕ ΝΟΗΜΑΤΑ ΚΕΙΜΕΝΟ!!! Μπράβο σας, πάτερ Χαράλαμπε, όπως σας παρακολουθώ, έχετε εμβαθύνει πολύ στη σκέψη σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα είπατε όλα, με λέξεις απλές, και άμεσες. Ευχαριστώ προσωπικά.
ΑπάντησηΔιαγραφή