Κάθε στάση δηλώνει μια κατάσταση .... (Σώμα και προσευχή α' μέρος)

Το σώμα μας είναι η γη πάνω στην οποία ανθίζει το πνεύμα μας. Κάθε σωματική στάση περιγράφει μια κατάσταση. Κάντε το πολύ απλό, σηκώστε το κεφάλι σας ψηλά, να κοιτάει τον ουρανό και προσπαθήστε να κλάψετε. Σχεδόν αδύνατο. Τώρα αντιστρέψτε το, κοιτάξτε χαμηλά την γη, με κατεβασμένο κεφάλι και προσπαθήστε να χαρείτε. Δύσκολο και πάλι. Διότι κάθε σωματική στάση δηλώνει μια ψυχική κατάσταση.

Δες τους ώμους σου πως είναι, η πλάτη ή το στέρνο σου, η μέση ή τα πόδια σου, όλα δηλώνουν μια κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ψυχή σου. Το σώμα μιλάει, ακούει, κοινωνεί και συμπορεύεται με την ψυχή.

Γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο οπου οι ησυχαστές πατέρες της νηπτικής παραδόσεως αναφέρονται στην σωματικότητα της προσευχής. Δηλαδή το σώμα μετέχει στην διαδικασία της κοινωνίας μετα του Θεού. Ξέρουν καλά οι ασκητές της ερήμου, εκείνοι που κατέβηκαν βαθιά μέσα στην ανθρώπινη συνείδηση, ότι η στάση που θα πάρει το σώμα μας οδηγεί σε μια κατάσταση τον νου μας.

Πολλοί ρωτάνε μα γιατί στην προσευχή πρέπει να είμαστε ακίνητοι ή να λαμβάνουμε μια στάση. Διότι δηλώνουμε σωματικά που θέλουμε να πάμε. Δηλαδή σε τι κατάσταση ζητάμε να βρεθεί ο νους μας. Σταματάμε την κίνηση του σώματος γιατί με αυτόν τον τρόπο στέλνουμε το μήνυμα στο νου να παύσει την πολυλογία του. Να σταματήσει να κινείται όπως σταμάτησε και το κορμί μας. Σκύβουμε τους ώμους μας, κοιτάμε μέσα στην καρδιά μας, ώστε να εισέλθουμε βαθύτερα μέσα στο πνεύμα μας. Κάνουμε μετάνοιες για να εκφράσουμε την αλλαγή που θέλουμε να πετύχουμε στην ζωή μας. Το σώμα μετέχει στην λατρεία του Θεού, μετέχει στην αλλαγή του νου, της καρδιάς.

Κλείνουμε τα μάτια δηλώνοντας στο νου μας, ότι δεν χρειαζόμαστε την διάσπαση και διάχυση, αλλά την κατάδυση εντός της ύπαρξης. Όχι έξω από αυτήν μέσα μας πρέπει να κατέβουμε. «Σπούδασον να εισέλθης εντός του ταμείου της καρδίας σου και θέλεις ιδή το ταμείον το ουράνιον. Διότι ένα είναι και τα δύο και δια μιας εισόδου συγχρόνως βλέπονται• επειδή η κλίμαξ εκείνη της Βασιλείας είναι εντός σου κεκρυμμένη» (Άγιος Ισαακ Σύρος, Λογος Λ´).

Δεν χρειάζεται να μετακινηθώ για να βρω αυτό που ζητάω, το πνεύμα του Θεού είναι εδώ, μέσα μου. Δεν χρειάζεται μετακίνηση αλλά κατάδυση από νου στην καρδιά. Η φύση μου είναι γεμάτη Θεό. Με την βάπτιση ο Χριστός είναι σε ολάκερη την ψυχή και το κορμί μου. Σε κάθε κύτταρο μου, σε κάθε φτερούγισμα της ψυχής μου.

Είμαι πλασμένος «κατ΄εικόνα και καθ' ομοίωσιν» δική Του και κανένας διάβολος ή αμαρτία δε μπορεί αυτό να το καταστρέψει. Αλίμονο εάν το κακό μπορούσε να με χωρίσει οριστικά από τον Θεό. Τότε θα του δίναμε τεράστια δύναμη απέναντι στην δημιουργία του Θεού. Χωρίζομαι απ τον Θεό μονάχα εάν τον θέλω εγώ. Η κόλαση είναι αυτοεξορία και όχι τιμωρία.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς έλεγε ότι στην προσευχή ο ησυχαστής μαζεύει τον όλον άνθρωπο μέσα στο σώμα του. Η προσευχή ενώνει τον άνθρωπο. Ο Χριστός είναι το Αρχέτυπο μας. Η αιτία και ο σκοπός της δημιουργίας μας, οπότε όταν τον επικαλούμαστε συναντάμε την αληθινή φύση μας, αυτό για το οποίο πλαστήκαμε και εκεί που οδεύουμε να πάμε.

π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος