Οι παλιές γυναίκες της Κρήτης, τις οποίες πρόλαβα να γνωρίσω και χαίρομαι γι’ αυτό, είχαν μια απίστευτη σοφία ζωής. Μέσα στα λάθη και τα πάθη τους, στις παράξενες πολλές φορές αντιλήψεις και νοοτροπίες τους, υπήρχε κάτι που έλαμπε. Είχαν μια εμπειρική σοφία, ένα ρεαλισμό απέναντι στην ζωή και μια βαθιά πίστη στο Θεό. Κάθε δυσκολία κι αναποδιά της ζωής, φιλτραριζότανε μέσα από αυτά τα δυο στοιχεία: ρεαλισμός και πίστη. Ήξεραν να υπομένουν αλλά και να ελπίζουν. Διότι υπομονή δίχως ελπίδα μετατρέπεται σε μοιρολατρία.
Και τι δεν είχαν περάσει αυτοί οι άνθρωποι. Φτώχεια, πείνα, αρρώστιες, πανδημίες, πολέμους, εξορίες, προσφυγιά, απώλειες, πένθη κ.α. Με λίγα λόγια είχαν δει κατάματα τον θάνατο σε όλες τις μορφές του. Κι όμως, όταν τις επισκεπτόμουν στα σπίτια τους ως εφημέριος της ενορίας, κάθε φορά που η κουβέντα ερχόταν γύρω από τις δυσκολίες και δοκιμασίες της ζωής, η συμβουλή τους ήταν μια, « να μην στεναχωριέσαι παπά μου. Μην τα καταπίνεις όλα και χαλάς την ψυχή και την υγεία σου. Να ξέρεις ότι όλα περνάνε, όλα αλλάζουν και χάνονται. Να λες πρώτα ο Θεός θα περάσει κι αυτό…»
Αισθάνομαι ότι αυτή η φράση, αυτή η βαθιά πίστη είναι όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρη και χρήσιμα ωφέλιμη για όλους μας. Διότι μας χαρίζει δυο δυνατές πραγματικότητες, απαραίτητες για να αντιμετωπίσουμε κάθε μορφή δοκιμασίας.
1. Την βαθιά πεποίθηση ότι τα πάντα αλλάζουν και μεταβάλλονται. Τίποτε δεν μένει σταθερά το ίδιο. Όλα ρέουν, κινούνται και περνάνε. Μονάχα ο Θεός μένει ακίνητος, αμετάβλητος, σταθερός και κραταιός. Οπότε κάθε δοκιμασία είναι προσωρινή.
2. Ότι με την βοήθεια του Θεού, με πίστη και εμπιστοσύνη στην πρόνοια και σοφία Του, θα προχωρήσουμε παρακάτω. Ο πιστός άνθρωπος, γνωρίζει ότι η ζωή του, η ζωή του κόσμου, δεν είναι μια τυχαιότητα. Τίποτε δεν συμβαίνει τυχαία και δίχως νόημα. Όλα στο τέλος ενώνονται σε ένα άρτιο σχέδιο, που εάν εμείς δεν το χαλάσουμε με τις αυτοκαταστροφικές μας ενέργειες, θα είναι προς όφελος μας.
Οπότε η φράση αυτή των παλαιών γυναικών «πρώτα ο Θεός θα περάσει κι αυτό…» κρατάει όλη την ουσία της ορθόδοξης θεολογίας . Τα πάντα μεταβάλλονται και αλλάζουν γιατί είναι κτιστά και φθαρτά. Όλα περνάνε και έρχονται άλλα. Συγχρόνως όμως ο μόνος αμετάβλητος και σταθερός είναι ο Θεός. Εκεί στηριζόμαστε, εκεί ακουμπάμε, γιατί αυτός είναι η παρηγοριά μας στον δύσκολο κόσμο αυτόν, και η ελπίδα μας σε εκείνον τον αιώνιο που έρχεται.
π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος
12 σχόλια:
Aυτές οι παλιές γυναίκες το όνομα τους ήξεραν να το γράψουν; Έλεος με την παρελθοντολαγνεία!
Όσο σέβομαι το δικαίωμα καθενός να έχει την άποψή του και να την εκφράζει, άλλο τόσο σέβομαι τον εαυτό μου που μου υπαγορεύει να εκφράσω πόσο θλίβομαι με απόψεις όπως η παραπάνω, του/της κου/κας ανωνυμου/ης.
Π.Λιβυε, για άλλη μια φορά αγγίξατε φλέβα... Ο Θεός να σας έχει καλά.
Να ενας αληθινος και γνησιος λογος...! Σας ευχαριστουμε πατερ
ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΜΙΚΡΟΣ ΗΛΙΚΙΑΚΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΑΥΜΑΖΑ ΤΟΥΣ ΕΞΥΠΝΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ....ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΩΝΑ....ΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΟΦΟΥΣ...ΓΝΗΣΙΑ ΚΑΛΟΣΥΝΑΤΟΥΣ...ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ...ΜΕ ΚΑΡΔΙΕΣ...ΓΜΗΣΙΕ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΕΣ...
Κι όμως, ας μην ήξεραν να γράφουν, ήξεραν να ζουν και να υπάρχουν κι είναι σίγουρα παράδειγμα. Ευχαριστούμε πάτερ που μας τις θύμισες. Αν δε χάνουμε την την πίστη, δε χάνουμε τη ζωή και τη χαρά μας, όπως εκείνες
Ενώ εμείς που ξέρουμε να γράφουμε το όνομα μας είμαστε τα αγαπημένα παιδιά του Θεού.... έλεος !!!!! Ντροπή!!!
Την Σοφία του Θεού την ανακαλύπτεις στη φύση και στους απλούς και ταπεινούς ανθρώπους. Ευχαριστούμε Πατέρα Χαραλαμπε.
Aυτοί οι παλιοί/ες καταστρέψανε την Ελλάδα για να πετάξω και μιά πολιτική σπόντα , ελπίζω οι νέες γενιές να μην τους μοιάσουν. Υ.Γ: Tόπο στα νιάτα..
Γιατί δεν λέτε τι έχει αλλάξει στην Ελλάδα τα τελευταία 30χρόνια?(δεν ξέρω για την Κρήτη). Γιατί δεν λέτε για τους Αλβανούς που μας κατσικωθήκανε , για τους Ρωσοπόντιους απ' την πρώην Σοβιετική Ένωση που κάνανε κατάληψη στην κυριολεξία σε πολλές περιοχές στην Ελλάδα , για τους Πακιστανούς με τις παντόφλες , για το έγκλημα που φέρανε , τα ναρκωτικά , την βία; Η μεγάλη διαφορά της παλιάς εποχής με την σημερινή είναι ότι τότε ήταν μόνο Ελληνες ενώ τώρα?
Aσ'το φίλε , όλες οικιακά ήταν τότε γι'αυτό κι ήταν και καθαρές , γνήσιες , αυθεντικές , καλωσυνάτες και μπλα μπλα μπλα....
Αντιμετωπζουμε κάθε μορφή δοκιμασίας σωστά όχι όταν λέμε .."θα περάσει κι αυτό", αλλά όταν λέμε απ' την καρδιά μας "γεννηθήτω το θέλημά σου στην ζωή μου Κύριε, μόνο βοήθησε με να το αντιμετωπίσω θεάρεστα".
Eδώ ο Ιερώνυμος κόλλησε κορωνοϊο κι αμέσως στο νοσοκομείο και στους γιατρούς "έτρεξε"...
Δημοσίευση σχολίου