Αύριο στην εφημερίδα Κυριακάτικο " ΤΟ ΒΗΜΑ", δημοσιεύεται η συνέντευξη μου στο Γρηγόρη Μπέκο. Τον οποίο και ευχαριστώ θερμά για την όμορφη συζήτηση........
«Αλήθεια είναι ότι αυτό που σήμερα ονομάζουμε “χριστιανική ανθρωπολογία” δεν είναι κάτι ξεκάθαρο. Υπάρχουν πάρα πολλές παρανοήσεις και παραμορφώσεις. Πώς φτάσαμε σε αυτές τις
παραχαράξεις του ευαγγελικού και πατερικού ήθους είναι μια μεγάλη κουβέντα.
Εγώ αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να υποστηρίξω τη φιλάνθρωπη ανθρωπολογία του ευαγγελίου, εκείνη δηλαδή που δεν εξαντλεί τον άνθρωπο σε αυτό που ήταν ή είναι, αλλά κυρίως σε αυτό που μπορεί να γίνει. Κοιτάω τον άνθρωπο από το μέλλον του και όχι από το παρελθόν του. Ο άνθρωπος είναι μεγαλύτερος από τις αμαρτίες και πάθη του, ευρύτερος και σπουδαιότερος από τις αστοχίες και τα λάθη της ζωής του.
Η χριστιανική ανθρωπολογία διακρίνει, με απόλυτο σεβασμό και ιερότητα, την αμαρτία από το πρόσωπο. Ο άνθρωπος δεν είναι μονάχα οι πράξεις του, αλλά κάτι βαθύτερο, οι πόθοι του»
2 σχόλια:
Πρέπει να αισθανόμαστε άνετα κοντά στον Χριστό και όχι μαζεμένοι και κουμπωμένοι κάτω από κανόνες και αυστηρότητες. Ο Χριστός ήρθε να μας ελευθερώσει. Ο Χριστός είναι ελευθερία, όχι τυπικότητες. Πόσες φορές ο ίδιος ο Χριστός λέει ότι είστε φίλοι μου; Πολλές. Δεν θέλει μια σχέση Δεσπότη και δούλου. Η δουλεία που αισθάνεται ο άνθρωπος προς τον δημιουργό του δεν έχει καμία σχέση με τις δουλείες που κατά καιρούς έχει επιβάλει ο άνθρωπος στους συνανθρώπους του. Ο Παύλος δήλωνε δούλος Ιησού Χριστού, ο Πέτρος το ίδιο, όλοι που τον γνώρισαν τότε, θεληματικά ένιωθαν δούλοι Ιησού Χριστού. Με τον τρόπο αυτό δήλωναν την ευγνωμοσύνη τους προς τον δημιουργό των πάντων που ήρθε και έγινε άνθρωπος για να μας δείξει τον δρόμο της επιστροφής στον Παράδεισο αρχικά και στην Βασιλεία μετά, και να μας απαλλάξει από την αμαρτία με το φιλάνθρωπο Μυστήριο της Μετανοίας και Εξομολογήσεως. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι σκοπός της ζωής μας εδώ στην γη, δεν είναι άλλος από το να μπορέσουμε να επιστρέψουμε πίσω στον Παράδεισο, που δεν είναι μια απλή αφηρημένη έννοια.
Το να προσπαθούμε εκ νέου να ξανά-ανακαλύψουμε τον τροχό, την στιγμή που όλα είναι ξεκάθαρα μέσα στην Αγία Γραφή / Καινή Διαθήκη είναι άνευ ουσίας. Αν μελετάγαμε λίγο πιο συστηματικά την Καινή Διαθήκη δεν θα είχαμε ανησυχίες που δυνητικά μπορούν να μας οδηγήσουν σε λανθασμένα μονοπάτια. Υπάρχουν και τα πρόσφατα ζωντανά παραδείγματα Αγίων συνανθρώπων μας (βλέπε Άγιος Παΐσιο) που βίαζαν τους εαυτούς τους για την αγάπη του Ιησού. Βίαζαν τα πάθη τους, τους πόθους τους και κατάφεραν να φτάσουν εκεί που κανονικά κάθε ένας από εμάς πρέπει να φτάσει, στην Αγιότητα. Θαυμάζουμε τους Αγίους και τις Αγίες χωρίς πολλοί από εμάς να προσπαθούμε να τους μοιάσουμε για να εκπληρώσουμε και εμείς όπως αυτοί τον προορισμό τους κατά την διάρκεια της ζωής τους στην γη. Οι Άγιοι και οι Αγίες έκαναν το αυτονόητο. Τίποτα λιγότερο και τίποτα παραπάνω. Εμείς τι κάνουμε;
Μοναδικές ομιλίες, συνεχίστε έτσι....
Ευχαριστώ πολύ...
Δημοσίευση σχολίου