"Οι πειρασμοί που αντιμετωπίσατε ως τώρα δεν ήταν παρά στα ανθρώπινα μέτρα σας. Κι ο Θεός, που κρατάει τις υποσχέσεις του,
δε θα επιτρέψει σε κανέναν πειρασμό να ξεπεράσει τις δυνάμεις σας· αλλά, όταν έρθει ο πειρασμός, θα δώσει μαζί και τη διέξοδο, ώστε να μπορέσετε να τον αντέξετε." (Α' Κορ. ι' 13)
Όταν ο ίδιος ο Θεός σου δίνει μια τέτοια υπόσχεση, όταν μέσα στο Λόγο Του ,υπάρχει αυτή η συμφωνία, τότε δεν πρέπει να απογοητευόμαστε. Βέβαια ως άνθρωποι λυγίζουμε, τα χάνουμε και ραγίζουν οι αντοχές μας. Ναι, απόλυτα ανθρώπινο, εάν δεν ήταν έτσι θα σήμαινε ότι δεν είμαστε άνθρωποι αλλά θεοί. Άνθρωποι είμαστε και πέφτουμε κι όλας. Όμως κρατώντας την ελπίδα μας στον Χριστό μπορούμε χίλιες φορές να πέσουμε και χίλιες να σηκωθούμε. Όταν μάλιστα ακούς την φωνή Του να σε διαβεβαιώνει "δεν θα σε αφήσω να πονέσεις πάνω από τις δυνάμεις σου" τότε τι κάνεις; Αναθαρύνεις, γλυκαίνεται η πίκρα της καρδιάς σου, γεμίζεις δύναμη και κουράγιο και ας είσαι ακόμη στο σταυρό, εσύ ήδη μιλάς για την Ανάσταση.
Οσες φορές νιώσαμε ότι δεν αντέχαμε άλλο ήταν γιατί δεν γνωρίζαμε που μπορούμε να φτάσουμε. Είμαστε πλασμένοι για τον ουρανό και δεν μας χώρα ο θάνατος.
"δεν θα σε αφήσω να πονέσεις πάνω από τις δυνάμεις σου"
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως να πεις αυτά τα λόγια πάτερ σε μια χαροκαμένη μάνα, όταν όλη της η ύπαρξη κομματιάζεται, η ψυχή της αιμορραγεί , όταν το μυαλό της καίγεται με μια φωτιά που διαλύει τα πάντα
"δεν θα σε αφήσω να πονέσεις πάνω από τις δυνάμεις σου"
Δεν θέλω και δεν μπορώ να πιστέψω οτι ο Θεός επιτρέπει σε κάποιους ανθρώπους να μετρήσουν τις δυνάμεις τουςμε αυτόν τον τρόπο
΄΄Οσες φορές νιώσαμε ότι δεν αντέχαμε άλλο ήταν γιατί δεν γνωρίζαμε που μπορούμε να φτάσουμε''
Και ποιά είναι η ικανοποίηση να μάθει κανείς οτι ''άντεξε'' και έφτασε
στην απόλυτη συντριβή αφού τελικά άντεξε τον αβάσταχτο πόνο μόνο και μόνο γιατί η καρδιά δεν σταμάτησε...
Με όλο το σεβασμό, την εκτίμηση και την αγάπη , μια εξομολόγηση από την καρδιά μου.