"Άναψε το φως στο υπόγειο..."(Περί λογισμών)

Ποιος από εμάς δεν έχει πνιγεί μέσα σε μια σκέψη κι ένα λογισμό που επιμένει να τρυπάει το μυαλό μας; Κι ενώ προσπαθείς να τον διώξεις, φωνάζεις στον Θεό, αλλάζεις θέμα συζήτησης, στάση σώματος, και ζητάς να φύγει μέσα από το κεφάλι σου, εκείνος περισσότερο κυριεύει την ύπαρξη σου, σκοτεινιάζει την ψυχή και πολλές φορές την απελπίζει. 

Ο Διάβολος δεν μπορεί να φτιάξει ένα πειρασμό από το μηδέν, διότι δεν είναι δημιουργικό πνεύμα αλλά καταστροφικό. Μόνο την καταστροφή σπέρνει και αγαπά να βλέπει. Γι’ αυτό έλεγε ο Άγιος Παίσιος ότι, παίρνει υλικό από το υπάρχον που είναι μέσα μας. Τον ευαίσθητο τον κάνει πιο ευαίσθητο, τον ενοχικό πιο ενοχικό, τον αναίσθητο ακόμη πιο σκληρό κ.ο.κ. Στην πραγματικότητα δηλαδή, χρησιμοποιεί τις υπάρχουσες ψυχικές και πνευματικές καταστάσεις μας, τα τραύμα και πληγές μας. 

 

Οπότε όσο περισσότερο έχουμε ατακτοποίητο το υπόγειο της ψυχής μας, τόσους περισσότερους και δυσκολότερος λογισμούς έχουμε. Ποια είναι η λύση, να αδειάσουμε το δωμάτιο στο βάθος της ψυχής. Αυτό χρειάζεται. Άδειασμα, περιποίηση και τακτοποίηση του ψυχικού μας χώρο. Ιδιαιτέρως δε όλων των πληγών και τραυμάτων μας. 

 

Αυτό όμως δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει με την βία, τον φόβο και τις ενοχές. Διότι κάθε πίεση που ασκούμε στο εαυτό μας φέρει μια αντίδραση. Πρέπει να γίνει ήσυχα, ήρεμα, μαλακά, δίχως βιασύνες και πανικούς. Φανταστείτε έναν άνθρωπο που μετα από πολλά χρόνια κατεβαίνει στο υπόγειο του σπιτιού του να καθαρίσει. Εάν ανοίξει απότομα τα φώτα τι θα συμβεί; Θα τρομάξει, θα πάθει σοκ από τις ακαθαρσίες και την ακαταστασία που θα αντικρύσει. Τι χρειάζεται να κάνει; Να ανοίξει σιγά σιγά τα παράθυρα και να μπει το φως. Τότε θα δει που υπάρχει ακαθαρσία και θα αρχίσει να τακτοποιηθεί και καθαρίζει. 

Χρειάζεται ταπείνωση, υπομονή, πολλή προσευχή και έναν καλό πνευματικό οδηγό. Να στραφούμε μαλακά και ήσυχα προς τον Χριστό, όχι με βία και πίεση του νευρικού μας συστήματος, διότι τότε θα αυξηθούν οι λογισμοί, θα κυριευτούμε από άγχος και πανικό, αργά ή γρήγορα θα έρθει η θλίψη και η απελπισία στην ζωή μας. 

 

Ο Άγιος Πορφύριος έλεγε, «Μην πολεμάτε να διώξετε το σκοτάδι απ΄ το δωμάτιο της ψυχής σας. Ανοίξτε μια τρυπίτσα, για να έλθει το φως, και το σκοτάδι θα φύγει…». Δηλαδή με λίγα λόγια ο Άγιος μας λέει μην προσπαθείς να αλλάξεις τον εαυτό σου με αρνητικές κινήσεις, απαξίωση και βία, αλλά θετικά. Το να σκέφτεσαι πόσο κακός είσαι, άχρηστος και κακομοίρης δεν οδηγεί κάπου, όταν μάλιστα αυτό γίνεται ψυχολογικά και όχι Χαριτωμένα, δηλαδή μέσα από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος που σε οδηγεί στην ταπείνωση. Μην ξεχνάμε ότι είναι άλλο πράγμα η χαρισματική ταπείνωση και άλλο το ψυχολογικό κόμπλεξ. 

 

Οπότε είναι σημαντικό να διορθώνουμε τον εαυτό μας και να θεραπεύουμε τις πληγές μας με θετικό και φωτεινό τρόπο, μέσα από τον Χριστό, την προσευχή, την Θεία Λειτουργία και κοινωνία, τις ανθρώπινες σχέσεις, αγάπης και φιλίας, την σχέση με την φύση, τα ζώα, την κτίση ολάκερη. Τα πάντα όταν τα βλέπεις μέσα από τον Χριστό μπορούν να γλυκάνουν και να θεραπεύσουν την ύπαρξης μας, τα πάντα είναι αγγίγματα του Θεού, αρκεί να του επιτρέψουμε να μας αγγίξει....

Υ.Γ Μάθετε να λέτε και μην αφήνετε την Ευχή του Ιησού, από τα χείλη και την καρδιά σας. Αυτή θα σας οδηγήσει στα άλλα...