Μαθήματα χαράς....

 Δεν ξέρω εάν οι άνθρωποι που είναι γύρω μας, θέλουν την ευτυχία μας, επιθυμούν να μας βλέπουν χαρούμενος, αλλά γνωρίζω κάποιον που το θέλει πάρα πολύ, κι αυτός είναι ο Θεός. 

Παρόλο που αρκετοί στο όνομα του, φόβισαν και απείλησαν τους ανθρώπους, τους γέμισαν ενοχές και φόβους, ο ίδιος ο Θεός επιθυμεί να μας βλέπει χαρούμενος και ευτυχισμένους και μας το φωνάζει μέσα από τον Λόγο Του, «Να χαίρεστε πάντοτε με την χαρά που δίνει η κοινωνία με τον Κύριο. Θα το πω και πάλι: να χαίρεστε… Για τίποτε να μην σαν πιάνει άγχος, αλλά σε κάθε περίσταση τα αιτήματα σας να τα απευθύνετε στο Θεό με προσευχή και δέηση, που θα συνοδεύονται από ευχαριστία...» Φιλιππησίους 4: 4, 6. 

Δυστυχώς εδώ και αρκετά χρόνια πέρασε η αντίληψη ότι όσο πιο βλοσυρός και θλιμμένος φαίνεσαι τόσο περισσότερο άνθρωπος του Θεού είσαι. Αυτό όμως είναι ένα τεράστιο ψέμα. Εάν γνωρίσατε ή ίδιοι ή ρωτήσετε ανθρώπους που γνώρισαν τους συγχρόνους Αγίους μας, π.χ Παίσιο, Πορφύριο, Ιάκωβο κ.α θα διαπιστώσετε πόσο χαρούμενοι και κεφάτοι άνθρωποι ήταν. Γελούσαν, έκαναν αστεία, σκορπούσαν ελπίδα, έλαμπαν από χαρά και φως του Χριστού. Εμείς όμως σαπίζουμε στην σοβαροφάνεια και τον ηθικισμό μας. Έχουμε γεμίσει άγχος και ενοχές, νευρώσεις που εμποδίζουν στην ουσία τον Θεό να μας επισκεφτεί. 

Ένα από τα βασικά μαθήματα που μας διδάσκει ο λόγος του Θεού ώστε να αρχίσουμε να περπατάμε την οδό της χαράς, είναι να πάψουμε να ανησυχούμε. Είδατε πως το λέει; «Για τίποτε να μην σαν πιάνει άγχος, αλλά σε κάθε περίσταση τα αιτήματα σας να τα απευθύνετε στο Θεό με προσευχή και δέηση, που θα συνοδεύονται από ευχαριστία...». 

Πως θα έχουμε χαρά όταν είμαστε πνιγμένοι μέσα σε λογισμούς και σκέψεις ανησυχίας; Όταν αγωνιούμε για όλα και όλους; Έχετε σκεφτεί άραγε από που προέρχεται αυτό το άγχος και αγωνία; Σαφέστατα από τον εγωισμό μας να ελέγχουμε τα πάντα. Στην ουσία πρόκειται για μια μορφή απιστίας, αφού θεωρούμε ότι ο Θεός δεν ξέρει και δεν έχει προνοήσει για όλα. Είναι σαν να λέμε στο Θεό, «δεν τα έχει όλα υπό την πρόνοια σου, άσε να φροντίσω εγώ..» Γι αυτό και προσπαθούμε με το νου και τις σκέψεις μας να τα λύσουμε όλα. Αποτέλεσμα; Χάος εσωτερικό. Άγχος, νεύρα, ένταση, φόβος και ανασφάλεια. Πως μπορείς σε αυτές τις συνθήκες να είσαι ευτυχισμένος; Απλά δεν είσαι. Είσαι τρομοκρατημένος και βλοσυρός, αργά η γρήγορα και θλιμμένος. 

Και τώρα σας ερωτώ, ανησυχώντας λύσατε ποτέ κανένα πρόβλημα; Μάλλον χειρότερα τα κάναμε. Τι κερδίζουμε; Άγχος, απώλεια τεράστιας ενέργειας που μας κάνει να χάνουμε το χαμόγελο μας. Η αγωνία δεν μπορεί να αλλάξει το παρελθόν και δεν μπορεί να ελέγξει το μέλλον, μπορεί όμως να σου καταστρέψει το παρόν της ζωής σου. Ναι αυτό το κάνει περίτεχνα. 

Η προσευχή δεν είναι η έσχατη λύση αφού έχουμε δοκιμάσει τα πάντα. Η προσευχή για να γίνει πηγή χαράς και εσωτερική ειρήνης, πρέπει να είναι καθημερινός διάλογος με τον Θεό, άφημα και παράδοση στο θέλημα Του. Εμπιστοσύνη και βεβαιότητα ότι Εκείνος με αγαπά και δεν θα επιτρέψει τίποτε που θα είναι εναντίον μου ακόμη και εάν ο νους μου το ερμηνεύσει καταστροφικά. 

Δεν μπορείτε να ανησυχείτε και να είστε ευτυχισμένοι ταυτόχρονα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το πρώτο βήμα προς την ευτυχία είναι να σταματήσετε να ανησυχείτε - και να αρχίσετε να προσεύχεστε! Δεν είναι πάντα εύκολο να το κάνουμε αλλά ας ξεκινήσουμε, ας δοκιμάσουμε, αξίζει. 

Καθώς σταματάτε να ανησυχείτε και αρχίζετε να προσεύχεστε, θα βρείτε νέα δύναμη στη ζωή σας καθώς ζείτε για τους σκοπούς του Θεού κάθε μέρα.

π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος

*** στην εικόνα απεικονίζεται ο Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

έργο του π. Σταμάτη Σκλήρη