5 Ιαν 2022

Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔγινε Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου...

  Υἱὸς το Θεο γινε Υἱὸς το νθρώπου. Δηλαδή έγινε ένας από εμάς. Δεν ήρθε να μας κρίνει από το ύψος του ουρανού και της τελειότητας Του, αλλά να γίνει ένας από εμάς, να πονέσει μαζί μας, να βραχνιάσει στα «γιατί» μας, να ακούσει την κραυγή μας, να νιώσει τι θα πει ανθρώπινη μοναξιά, φόβος κι αγωνία. Τι σημαίνει να χάνεις φίλους και ανθρώπους αγαπημένους, τι σημαίνει προδοσία και συκοφαντία, ψέμα και αδικία, πόνος και θάνατος, ανθρώπινο γέλιο και δάκρυ μαζί. Περπατά τον Γολγοθά της ζωής μας και ανεβαίνει στο Σταυρό μας, πεθαίνει μαζί μας και μας χαρίζει την Ανάσταση. Μετά τον Χριστό ο θάνατος δεν είναι πλέον προορισμός αλλά μονάχα πέρασμα. 

 

Ο Χριστός είναι ολότελα δικός μας, σάρκα και αίμα μας, τροφή και ανάσα μας, είναι η ίδια η ζωή μας. Τι ανάγκη είχε Εκείνος ως αναμάρτητος να βαπτιστεί υπό του Ιωάννου στον Ιορδάνη; Καμία. Κι όμως το κάνει. Μπαίνει στην σειρά και περιμένει ως ενας κοινός θνητός, με άκρα ταπείνωση να τον βαπτίσει ο Ιωάννης, γιατί; Ποιος ο λόγος; 

 

Την απάντηση μας την δίνει ο π. Αλέξανδρος Σμέμαν, « Χριστς δεχόμενος τ βάπτισμα ταυτίζεται μ τος νθρώπους, μ λους τούς μαρτωλος νεξαιρέτως. Ταυτίζεται μ κάθε μαρτωλ πο χρειάζεται συγχώρηση, σωτηρία κα ναγέννηση… Ταυτίζεται μ λους κα μ τν καθένα μας.

 

Μ τ Βάπτισμά Του δείχνει πς δν ρθε γι ν κρίνει  ν καταδικάσει, οτε γι ν φέρει ντικειμενικος νόμους κα κανόνες, π τ ψος τς τελειότητας κα Θεότητάς Του, λλ γι ν νωθε μαζί μας…..

 

Κα τ κανε ατ χι γι τος δικαίους, λλ γι τος μαρτωλούς, γι τος πολωλότες. Τος γαπ μθυσιαστικ γάπη, τος προσφέρει τν αυτό Του κα λόκληρη τ ζωή Του.

 

Ο ναμάρτητος νώνεται μ τος χαμένους, πειδ δν πάρχει καμι μαρτία πο μπορε ν περβε τν γάπη το Θεο γιά μς.

λα ατ μαρτυρον πς  Χριστς πιθυμε ν μς σώσει μ τν γάπη· γάπη μως πάνω π λα σημαίνει νωση μ’ ατν πο γαπς….»

 

Αγάπη σημαίνει να σε βρίσκω στα χαμηλά και να σηκώνω ψηλά, να ξαπλώνω μαζί σου στα κρύα πατώματα της μοναξιάς και να σε κοιμίζω στην ζεστή αγκαλιά μου, να πεθαίνω εγώ για να ζήσεις εσύ, να λερώνομαι για να σε καθαρίσω, να λέω "χίλιες φορές να πάω εγώ στην κόλαση αρκεί εσύ να ζήσεις στο παράδεισο…".

1 σχόλιο:

Γιάννης είπε...

Καλημερα π. Χαραλαμπε,
Κειμενο βαθια ανθρωπινο και ταυτοχρονα βαθια θεολογικο!
Κρατω τη φραση:"Αγαπη πανω απ' ολα σημαινει ενωση"
Θα προσθεσω πως το "αγαπω" ξεκινα απο το Α καο τελειωνει στο Ω. Η μεγαλυτερη δυναμη, η μεγαλυτερη αξια, το μεγαλυτερο ιδανικο ειναι η ΑΓΑΠΗ.
Ενα μικρο παιδι αγαπα αυθορμητα τους γονεις του καο επειτα τους εμπιστευεται, δυο νεοι παντρευονται, ενωνονται απο αγαπη, ενα ενηλικο ζευγαρι δημιουργει μεσω της αγαπης, ενας γεροντας και μια γριουλα κοιτιωνται στα ματια με αγαπη, δεν χρεισζονται λογια...
Αυτη ειναι η δυναμη της αγαπης! Ας σκεφθουμε τωρα πως ο Θεος δημιουργησε τον ανθρωπο απο αγαπη!