4 Σεπ 2008

Από τους ήρωες στις συνταγές μαγειρικής

2/9/2008
Ανοικτή επιστολή εκατό δασκάλων προς τον Υπ. Παιδείας με θέμα τα νέα βιβλία της γλώσσας
«Πιστεύουμε ότι το μάθημα της Γλώσσας είναι το σημαντικότερο, δίχως να υποτιμούμε κανένα άλλο μάθημα, διότι διδάσκεται περισσότερες ώρες και πάντα πρωινές, όπου η διάθεση και η αφομοιωτική ικανότητα των μαθητών είναι οι καλύτερες.


Με τα νέα βιβλία διαπιστώνουμε να χαράσσεται και νέα άποψη για το μορφωτικό αγαθό και για την ποιότητα της παρεχόμενης παιδείας. Μέχρι τώρα το μάθημα της Γλώσσας ήταν το μάθημα που ανακεφαλαίωνε όλα τα άλλα μαθήματα και τα ενοποιούσε, καθώς στην ύλη του υπήρχαν κείμενα από την Ιστορία, τα Θρησκευτικά, τη Γεωγραφία, τη Φυσική, τη Λαογραφία, κείμενα αναφοράς στον πολιτισμό, στη λαϊκή σοφία, παροιμίες, γνωμικά και άλλα.


Αλήθεια, γιατί με τα νέα βιβλία όλα αυτά υποχώρησαν;
Γιατί δεν πρέπει τα παιδιά μας να τρέφονται με τον πλούτο του πολιτισμού μας και της παραδόσεώς μας;
Γιατί δεν πρέπει να προβάλλονται πρόσωπα-πρότυπα;
Γιατί δεν πρέπει να μαθαίνουν ότι ήρωας είναι αυτός που υπερβαίνει τον εαυτό του και προσφέρεται στην κοινότητα την οποία ανήκει;
Γιατί δεν πρέπει οι μαθητές μας να διαλέγονται με τις μεγάλες μορφές της πεζογραφίας μας και της ποιήσεώς μας και αντ’ αυτού να διδάσκονται τη γλώσσα τους από πενιχρά κείμενα εφημερίδων και περιοδικών;
Γιατί δεν πρέπει να ξεδιψάνε με το δημοτικό μας τραγούδι, με τη λαϊκή μας σοφία, ή με τους μύθους του Αισώπου;


Αλήθεια, γιατί;


Γιατί πρέπει να τρέφονται με συνταγές μαγειρικής: “Μακαρόνια με κιμά” και “Φασολάκια λαδερά”;


Πώς θα εμπνεύσει ο δάσκαλος τους μαθητές του όταν έχει να διδάξει για μάθημα “οδηγίες χρήσεως καφετιέρας” και “μικρές αγγελίες αγοραπωλησίας ακινήτων και σκαφών αναψυχής”;
Πώς θα ανεχθεί, δάσκαλος με στοιχειώδη πνευματική εντιμότητα, να στέκεται ενώπιον των μαθητών του και να διδάσκει απροκάλυπτα τον καταναλωτισμό, τον οποίο, εμμέσως πλην σαφώς, προωθούν κείμενα τέτοιας θεματικής;


Πώς θα αρματώσει τους μαθητές του να αντιμετωπίσουν αύριο γενναία τη ζωή και τις δυσκολίες της, όταν πρότυπα γενναιότητας είναι η γάτα που σβήνει πυρκαγιές και το παιδί που αναγκάζεται από τους γονείς του να πάει μόνο του στην κατασκήνωση, για να πάνε και αυτοί μόνοι τους διακοπές;


Κύριε υπουργέ, με πόνο ψυχής και αγωνία περισσή για το μέλλον των παιδιών μας και του τόπου μας, σας παρακαλούμε να ξεφυλλίσετε τα βιβλία των παιδιών σας, για να διαπιστώσετε ο ίδιος με τι μορφώνονται τα παιδιά του ελληνικού λαού, με ποιες αξίες, με ποια πρότυπα»


Ακολουθούν υπογραφές

Η ιστορία των νέων βιβλίων έλκει την καταγωγή της από το 1989. Τότε, ο πολύς Φ. Φουκουγιάμα, με το Τέλος της Ιστορίας με μεγάλο «Ι», θα προσπαθήσει να μας πείσει ότι η ιστορία ως μια διαδοχική πάλη των συλλογικών υποκειμένων, των εθνών, των τάξεων, για να βελτιώσουν τους όρους της ύπαρξής τους, έχει τελειώσει. Ζούμε στον καλύτερο δυνατό κόσμο, τον κόσμο της φιλελεύθερης δημοκρατίας της αγοράς, κι έτσι, ό,τι έχει απομείνει, θα γίνει αφορά στα παραλειπόμενα: στο εύρος των δικαιωμάτων που θα πρέπει να αποδοθούν, στα ζητήματα της καθημερινότητας.

Κοινότοπα αυτά και άσχετα με την επιστολή που έστειλαν οι εκατό δάσκαλοι στον υπουργό Παιδείας, για την κατάντια του μαθήματος των Νέων Ελληνικών στα σχολεία, όπου τα νέα βιβλία εξορίζουν συστηματικά οτιδήποτε το μείζον από την ύλη, από τον Αίσωπο και τον Όμηρο μέχρι τους ποιητές μας, για να την μπουκώσουν με οτιδήποτε έλασσον, από συνταγές μαγειρικής μέχρι καταναλωτικές προσφορές.

Κι όμως, αν δούμε τα παραπάνω από μια άλλη σκοπιά, σαν να μην αποτελούσαν «υψηλή θεωρία» αλλά μια ειλικρινή εξομολόγηση για το πώς θα ήθελαν να ήταν ο κόσμος, το πώς θέλουν να φτιάξουν απ’ την αρχή τους ανθρώπους ώστε να χωρέσουν στα καλούπια της παγκοσμιοποίησης, τότε ο μίτος ξεδιαλύνεται.

Γιατί ακριβώς τα νέα εκπαιδευτικά ήθη, αυτά της χρηστικότητας, που επιτάσσουν ότι η διδασκόμενη γλώσσα θα πρέπει να εξομοιωθεί με το πενιχρό λεξιλόγιο των καθημερινών επικοινωνιακών αναγκών –να διαβάζεις οδηγούς πόλεων, συνταγές, να μπορείς να καταλάβεις γιατί η προσφορά του τάδε σουπερμάρκετ είναι συμφέρουσα– στοχεύουν ακριβώς στο να υλοποιήσουν ό,τι σκέφτηκαν οι «μεγάλοι θεωρητικοί» της παγκοσμιοποίησης.

Το να υποβαθμίζει κανείς την εκπαίδευση στην εξοικείωση των παιδιών με την καταναλωτική καθημερινότητά τους ισοδυναμεί με το να χαμηλώνεις, να κονταίνεις βίαια τους ανθρώπους στο επίπεδο της καταναλωτικής μονάδας, της ανώνυμης «κοινής γνώμης», του εργάτη-αριθμού στην κολοσσιαία παραγωγική αριθμομηχανή.

Όλοι αυτοί δεν έχουν Ιστορία με μεγάλο «Ι». Κι ούτε μπορούν να γράψουν τέτοια Ιστορία, ενώ η μικρή καθημερινή τους ιστορία δεν μπορεί παρά να αποτελεί το άθροισμα συγκεκριμένων αρχείων, που απλώς καταγράφουν για τις ανάγκες τις στατιστικής και της λογιστικής το πόσο δούλεψαν, το τι αγόρασαν, το πού και πώς ψυχαγωγήθηκαν.

Μέσω της ιδιαίτερης παράδοσής τους, αλλά και της ευρύτερης, παγκόσμιας κληρονομιάς της ανθρωπότητας, οι άνθρωποι εκπαιδεύονται στα ήθη, στα πρότυπα, στις στάσεις ζωής, αποκτούν μέτρο για να κρίνουν τους εαυτούς τους, τους γύρω τους, την κοινωνία τους. Τα υλικά της αυτεξουσιότητάς τους πηγάζουν απ’ αυτή την τεράστια δεξαμενή.

Το να την υποκαταστήσει, λοιπόν, κάποιος αυτή την τεράστια δεξαμενή έτσι όπως την υποκαθιστούν σήμερα το υπουργείο Παιδείας, οι μέντορες των παιδαγωγικών ινστιτούτων, αλλά και οι προοδευτικοί προγραμματάκηδες των παιδαγωγικών τμημάτων, με τα υποπροϊόντα του σύγχρονου πολιτισμού, δεν συνιστά τίποτε άλλο πέρα από μια απόπειρα μετατροπής του σύγχρονου σχολείου σε μια κρεατομηχανή που παράγει κούφιους ανθρώπους. Κι αυτό με τη σειρά του αποτελεί γενοκτονία της νέας και των μελλοντικών γενεών. Ο καθένας, λοιπόν, ας αναλάβει τις ευθύνες του.

Γ. Ρακκάς
από την “ρήξη” φύλλο 37


6 σχόλια:

Katerina είπε...

ο καθένας ας αναλάβει τις ευθυνες του και ο καθε δάσκαλος τις δικές του. Τα βιβλία ειναι όργανα αλλά ο δάσκαλος με το παιδί ειναι οι πρωταγωνιστές. Πάει να πει την ύλη τη χειρίζεσαι οπως θέλεις. π.χ Τα μακαρόνια με κιμα μπορεί να θυμίσουν το τραπέζι της οικογένειας , την ενότητα της κλπ.
Η χρήση της καφετιέρας γινεται για να προσεγγισουν τα παιδιά τη γλώσσα της τεχνόλογικής ορολογιας.
Θα τους επισημανθει ότι πρεπει να διαβάζουν πριν αγοράσουν και καταναλώσουν φάρμακα, τροφιμα κλπ
εγώ δε βλέπω τιποτε κακό.

Ανώνυμος είπε...

Για την Παιδεια
της μεταλλαγμενης μακαροναδας


Το πιο σοβαρο ειναι οτι ΟΛΟΙ
θα σπευσουν να στειλουν τα παιδια τους σχολειο για να μαθουν ΤΕΤΟΙΑ γραμματα ..

Βλεπεις π.Λιβυε η βλακεια δεν ειναι μονο καταναλωσιμο προιον αλλα και διεκδικησιμο ..

Η προτροπη να ξεφυλλισει ο ιδιος Ο Υπουργος τα βιβλια για να δει τι μαθαινουν τα παιδια φανερωνει οτι ακομα.. κρυβομαστε πισω απο το δακτυλο μας και
μεταφερουμε την δικη μας ευθυνη
σε πλατες εντολοδοχων οργανων.

Οταν ο πολιτισμος χτυπιεται στις
ριζες του και ο σκοταδισμος
του επερχομενου Μεσαιωνα ειναι
προ των πυλων απειλωντας να
ακρωτηριασει την νοημοσυνη των
επερχομενων γενεων και την δικη μας ανυπαρκτη λογικη αποδεικνυει
οτι εχουμε καταφανως αποκοιμηθει
επικινδυνα με ο,τι αυτο συνεπαγεται για ΜΑΣ ως ανθρωπινη φυλη και για το μελλον του πλανητη..


Με εκτιμηση

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

π. Λύβιε , ξεχάσαμε όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι ,ότι η εκπαίδευση των παιδιών μας δεν είναι δουλειά μόνο των δασκάλων στο σχολείο.Πρωτίστως είναι δική μας. Των γονιών.Ας μη παραπονιόμαστε για την κατάντια της παιδείας στην χώρα μας ,γιατί έγινε με την ανοχή μας και με την αποχή μας απο την υποχρέωση να συνδιδάσκουμε τα παιδιά μας. Όχι με τα φροντιστήρια. Αλλά με τον τρόπο ζωής μας.Τα παιδιά βρίσκονται στα χέρια των δασκάλων τους ελάχιστες ώρες της ημέρας.Και η γνώση που προσλαμβάνουν από την σχολική εκπαίδευση είναι "ξύλινη" και άνευ αντικρίσματος αν δεν συνοδεύεται από το δικό μας ενδιαφέρον και τον παραδειγματικό τρόπο ζωής μας.Είναι ένα τεράστιο θέμα και δεν θα ήθελα να καταχραστώ τον χώρο.Ευχαριστώ για την ανάδειξη του θέματος που μας καίει.Καλό Σαββατοκύριακο.

Άστρια είπε...

Ευτυχώς! ναι ευτυχώς!
Ακούμε ακόμα φωνές δασκάλων. Και διατυπώνουν τα ελάχιστα "ΓΙΑΤΙ" στα οποία θα μπορούσαν να προστεθούν και άλλα πολλά.
Τη γλώσσα μας ακολουθούν όλες οι μαγείες και τα ταξείδια του μυαλού και της ψυχής μας (γιατί όλα αυτά πάνε μαζί).
Ένα θέμα που κεντρίζει να γραφτούν πολλά, αλλά δεν χωράνε σε ένα σχόλιο.

Καλή σχολική χρονιά στα παιδιά και στους δασκάλους!!

υγ. Δεν νομίζω πάντως ότι προσεγγίζουν τα παιδιά τη γλώσσα της τεχνικής ορολογίας με τη χρήση της καφετιέρας.

π. ΛίΒυος είπε...

@ocean soul

@Ανώνυμος

@epikuros

@Άστρια

Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας και στις σκέψεις στο μπλοκ...

Να είστε όλοι καλά....

Ανώνυμος είπε...

Δε βγαίνετε στη σύνταξη εσείς οι 100 να ησυχάσυμε?
Μια χαρά είναι τα βιβλία και αρέσουν και στα παιδιά
Σκουριασμένα μυαλά και νοσταλγοί του παρελθόντος ΟΡΙΣΤΕ ΜΑΣ!