30 Οκτ 2008

Η μοναξιά του Ασυμβίβαστου Βίου

Πολλοί άνθρωποι γεννιούνται με μια προδιάθεση ευαισθησίας, ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στην ψυχοσύνθεση τους και στην μοναδικότητα του είναι τους, που τους οδηγεί να αγαπάνε και να πονάνε για πρόσωπα και πράγματα που υπάρχουν και αναπτύσσονται μέσα και γύρω τους.

Αυτό το ευαίσθητο «γονίδιο» συνδυαζόμενο και με ένα οικογενειακό, κοινωνικό, και γενικότερα πολιτισμικό περιβάλλον, εφοδιάζει τα πρόσωπα αυτά, με μια εκρηκτικότητα και επαναστατικότητα. Τα «προικίζει» με μια «έλλειψη» αντοχής απέναντι στην αδικία, τον πόνο και την γενικότερη κακοπάθεια του συνανθρώπου τους,της φύση που μας περιβάλει.

Σαφέστατα θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες συνάνθρωποι μας που έχουν τις ίδιες ιδέες και τις ίδιες ευαισθησίες με αυτούς.

Είναι αλήθεια ότι η παγκόσμια ιστορία αυτό μας έχει διδάξει. Χιλιάδες λαού, ακολούθησαν μεγάλους επαναστάτες και ηγέτες, διδασκάλους και φιλοσόφους. Δημιουργήθηκαν σχολές, ομάδες, θρησκείες και πολιτικά κόμματα.

Ωστόσο όμως αυτή και πάλι η ιστορική εμπειρία, η ψηλάφηση του εμφανώς πραγματικού είναι εκείνη, που μας αποδεικνύει ότι, τελικά οι μεγάλοι επαναστάτες και ιδεολόγοι, οι ηγέτες και φιλόσοφοι, όλοι εκείνοι που δεν χρησιμοποίησαν τις ιδέες τους και τις διδασκαλίες τους, τα κινήματα και τα κοινωνικά ρεύματα, για ατομικό συμφέρον και εξασφαλισμό. Που δεν εξαργύρωσαν την επαναστατικότητα και τους αγώνες τους, έμεινα φρικτά μόνοι στην ζωή τους.

Έμειναν μόνοι ή δολοφονήθηκαν από τους ίδιους εκείνους ανθρώπους που ιδιαιτέρως, πολυτρόπως και ποικιλοτρόπως ευεργέτησαν, βοήθησαν, οδήγησαν και αφύπνισαν.

Πόσοι έμειναν επαναστάτες για όλη τους την ζωή και πόσοι εκμεταλλεύτηκαν την επανάσταση για να εξασφαλιστούν, να εφησυχάσουν, να κουρνιάσουν μέσα στο σύστημα και να μετριάσουν την ζωή τους σε συμβάσεις και συνθηκολογήσεις.

Πόσοι δεν χρησιμοποίησαν την θρησκεία για να καλύψουν τις προσωπικές φοβίες και ανασφάλειες τους, την δίψα τους για εξουσία και έλεγχο, ακόμη και εκείνου του μεταφυσικού;

Πόσοι δεν ακολούθησαν πολιτικούς όντως χαρισματικούς ηγέτες και πριν το τέλος της ιστορίας, βρέθηκαν δοσίλογοι και επίορκοι των παρθενικών τους οραμάτων για μια διαφορετική κοινωνία και κόσμο, αφού οι ίδιοι είχαν πλέον πλουτίσει και εξασφαλιστεί σε υψηλές θέσεις του συστήματος που ήθελαν και πρέσβευαν να αλλάξουν;

Πόσοι μέσα από μια κατ επίφαση μόρφωση και ψευδή εικονική διανόηση, χόρτασαν την ματαιοδοξία τους και την αυτοειδωλολατρεία τους;

Με πόσους μαθητές έμεινε ο Χριστός στην προδοσία, κάτω από τον Σταυρό; Τι έγιναν όλοι εκείνοι που τον επευφημούσαν και τον χειροκροτούσαν καθώς έμπαινε στα Ιεροσόλυμα για να Σταυρωθεί, όταν μετά από μερικές ώρες χρειάστηκε την παρουσία τους και εκείνοι αντί αυτού βροντοφώναζαν. «Άρον άρον Σταυρωσον Αυτόν…»;

Που ήταν κρυμμένα τα πλήθη που καθημερινά τον ακολουθούσαν, οι άνθρωποι που βοήθησε, θεράπευσε, «ανέστησε» την μίζερη ζωή τους σε μια χαρμόσυνη κοινωνία με τον Άλλο και άλλο;

Ο Σωκράτης θανατώθηκε από την Αθηναϊκή Δημοκρατία ως εχθρός της κοινωνίας.

Ο Τσε δε μπόρεσε να κολλήσει στην καρέκλα την κυβέρνησης Κάστρο. Συνέχισε την επανάσταση με ελάχιστους συναγωνιστές και βρήκε τραγικό θάνατο.

Ο Γκάντι δε προφύλαξε το άτομο του και έπεσε θύμα της πολιτικής μισαλλοδοξίας.

Ο Μαρίνος Αντύπας, προαισθάνθηκε το τέλος του και γνωρίζοντας την ενέδρα που του είχαν στήσει οι μισθοφόροι των Τσιφλικάδων, ακολούθησε τον δρόμο του Σταυρού και όχι της άνεσης και της αυτοσυντήρησης. Της Σύμβασης και του συμβιβασμού.

Ο Άρης Βελουχιώτης προδόθηκε από το ίδιο το κόμμα στο οποίο και ανήκε, βρίσκοντας φρικτό θάνατο.

Ο Καμίλο Τορρές προδόθηκε από την επίσημη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και έπειτα θανατώθηκε σε ενέδρα παρακρατικών στα Βουνά της Βολιβίας. Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Όπως δεν έχουν τέλος τα βάσανα και οι καημοί του κόσμου καθώς μαρτυρεί με οδύνη, ο καθ ημάς Παπαδιαμάντης.

Όλα τα παραπάνω φανερώνουν ότι οι αληθινοί επαναστάτες, ιδεολόγοι, μάρτυρες, ήρωες και άγιοι, ήταν πάντα λίγοι. Ήταν μια μειοψηφία στην πλειοψηφία της σήψης, της οσμής και σκιάς θανάτου σε ένα κόσμο που δε ξέρω αν μπορούμε να κάνουμε παράδεισο, αλλά σίγουρα δε πρέπει να αφήσουμε να γίνει κόλαση.

Λίγοι ναι, ελάχιστοι ναι, μοναχικοί ναι, γιατί όλες οι παραπάνω κατηγορίες ανθρώπων δεν είναι το σύνηθες, αλλά η εξαίρεση. Είναι διαφορά. Η ομορφιά. Ο ορισμός και η αξία του ανθρώπινου προσώπου. Η άνοιξη αυτού του κόσμου που βουρκώνει και βαλτώνει στην αναμέτρηση του με τον θάνατο.


π. Λίβυος

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Με άγγιξες π. Λίβυε.... βαθιά!

Ανώνυμος είπε...

εξαιρετικό κείμενο! και πόσο πολύ "δένει" με το τσιτάτο του κ.Γιανναρά!

Ανώνυμος είπε...

Είναι και αυτό που περιγράφεις αδελφέ μου, μια από τις πολλές νομοτέλειες αυτού του κόσμου. Η νομοτέλεια που ορίζει τη μοίρα των ιδεολόγων που παραμένουν σταθεροί στις αρχές τους δια βίου, χωρίς να συνθηκολογούν με το προσωπικό τους συμφέρον.
Το μόνο παρήγορο είναι πως τελικά αυτοί γίνονται συνώνυμοι των ανθρώπινων αξιών και όχι όσοι εξέπεσαν πρόδωσαν και ξεπούλησαν αντί πινακίου φακής τις αρχές τους.
Για παράδειγμα, ο Τσε είναι το σύμβολο της επανάστασης και όχι όλοι όσοι ξεκίνησαν μαζί του, αλλά μετά βολεύτηκαν σε θέσεις. Τελικά αυτό που επαινείται είναι η συνέπεια και όχι η προδοσία.

Katerina είπε...

συμφωνω με το εγκολπιο . Ωραια ανάρτηση.

Ψαράκης Κ. είπε...

εξαιρετική ανάρτηση
γι αυτούς που

στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ' ίσοι σ' όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ' ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι
κι όταν είναι πτωχοί,
πάλ' εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος
κ' οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Vlaxos (Σιάτρας Σπύρος) είπε...

Τι να πω;;

Θα ακουστεί κοινότυπο και "ελαφρύ" και η τοποθέτησή σου έχει το βάρος της αλήθειας π.Λίβυε.

Μια καλησπέρα μοναχά...

Ανώνυμος είπε...

Η Επανάσταση ως ιδέα θέλγει πολλούς υποστηρικτές, οι οποίοι είναι πάντα έτοιμοι να την υπηρετήσουν(θεωρητικά πάντα),όποτε χρειαστεί.Όμως στην κρίσιμη ώρα ελάχιστοι αποδεικνύονται πραγματικοί επαναστάτες, αφού λυγίζουν υπό το βάρος κοινωνικών και προσωπικών συμβιβασμών...Για τον λόγο αυτόν η πρώτη επανάσταση πρέπει να γίνει ενάντια στον εαυτό μας και μετά για να αλλάξουμε τον κόσμο που οι ίδιοι συμβάλαμε στο να διαμορφωθεί, όπως είναι σήμερα. Αλλά μετά από κάθε επανάσταση και αλλαγή στα πρώτα θύματα αυτής συγκαταλέγονται και μερικοί από αυτούς που την ξεκίνησαν, γιατί ίσως δεν θέλησαν να εξαργυρώσουν τον αγώνα τους στο βωμό της μετεπαναστατικής "διευθέτησης" και καταλαγής των πάντων, προκειμένου να εξυπηρετηθεί το σύστημα...

7Demons είπε...

Παπά μας,

Ξεχάσατε να αναφέρετε ότι και στο άκουσμα μόνο κάποιων από τα ονόματα αυτά,η επίσημη εκκλησία ανατριχιάζει,καταριέται και βγάζει αφρούς.
(πάντα μας άρεσε ο λεκτικός πλούτος του υβρεολογίου από το παπαδαριό-δείχνει το τι έχουν μέσα στο μυαλό τους...).

Ανώνυμος είπε...

Σκέψεις τόσο αληθινές,
τόσο πονεμένες!
Σου εύχομαι και συ στη ζωή σου
πάντα να ελέγχεσαι και πάντα
να βγαίνεις ικανοποιημένος
από τον διάλογο με τη συνείδησή σου!!


(Υ.Γ. χάθηκες από εμάς! γιατί;)

Ανώνυμος είπε...

Το σύστημα σήμερα έχει καλά οργανωμένο ανοσοποιητικό και "σκοτώνει" κάθε επαναστατικότητα εν τη γεννέσει της.
Λυπάμαι που το λέω αλλά οι ήρωες τώρα πια νυχτώνουν πιο μόνοι από ποτέ στις σελίδες τις Ιστορίας και μόνο.

π. ΛίΒυος είπε...

@manitari tou bounou
Την αγάπη μου !!!!

@egolpio
Να σαι καλα βρε Αδελφέ μου. Ναι του Γιανναρά τρομεροοο

@π. Χαράλαμπος
Αυτη την συνέπεια και την παρθενική πιστότητα που χάνουμε κάθε μέρα.....
Δεν ειναι και λίγο να μείνεις πιστός στους πρωταρχικούς σου όρκους.....

Την απεριόριστη αγάπη μου!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@ocean soul
Την Καλημέρα μου!!!!

@Ψαράκης Κ.
Σε ευχαριστούμε για την όμορφη παράθεση του Καβάφη.

@Vlaxos
Για σου φίλε μου...... Την αγάπη μου και τα πολλά χαιρετίσματα στο έτερο αδελφό μας px !
Σας ευχαριστώ για όλα!!

π. ΛίΒυος είπε...

@π.Αντώνιος
Θα συμφωνήσω με τα σχόλια σου!!! Την καλημέρα μου!

@7Demons
Αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια την οποία οχι μόνο δε ξεχνάω αλλά έχω παλέψει και συγκρουστεί στην ζωή μου. Παρά ταύτα ει ναι ένα θέμα που θέλει μεγάλη συζήτηση..... Κάποια στιγμή ίσως κάτι γράψουμε και τα ξαναπούμε...
Να είσαι καλά Φίλε!!!


@Σοφία Κου
Να εύχεσαι Σοφία μου....Δεν χάθηκα. Σε ''παρακολουθώ'', εδώ ειμαι...


@pandora
Αισθάνομαι και κατανοώ την ''απογοήτευση σου''. Ωστόσο ας κάνουμε εκείνο που ορίζει η καρδιά μας και ας είμαστε μόνοι και ας μην γράψουμε λαμπρές σελίδες. Τουλάχιστον να είμαστε καλά με εμάς.....

Την καλημέρα μου και να περνάς. Είδα το μπλοκ σου και μου άρεσε. Καλή δύναμη.

Unknown είπε...

Πατέρα Λίβυε χαίρομαι που είσαι χριστιανός Ορθόδοξος και επανάστατης, γιατί ακολουθείς κατα γράμμα της εντολές του Δεσπότη Ιησού Χρηστού.
Τουλάχιστον μέσα απο το υπέροχο blog σου διακρίνω μια τέτοια σπουδαία τάση.
Απο ένα ταπεινό αμαρτωλό όπως εγώ τα λόγια μου για το che είναι περιττά πέθανε για το κόσμο και για την αλλαγή του.

Έχω γράψει στο blog ένα κείμενακι θα ήθελα να το κοιτάξεις αν μπορείς.

http://topaiditisplateias.blogspot.com/2008/10/41.html

Είμαι απο την Ζάκυνθο και πλέον θα επισκέπτομαι το blog σου συχνά.

Να είσαι καλά και να μάχεσαι για τα δίκαια των ανθρώπων απο το μετερίζι σου...

Το παιδί της πλατείας απο Ζάκυνθο

Ανώνυμος είπε...

για τις μεγάλες ιδέες δεν μπορώ να μιλήσω τουλάχιστο ας κάνουμε κάτι για τα μικρά, ας μην πατάμε το γκάζι όταν κάποιος προσπαθεί να μας προσπεράσει, αλλά ούτε αυτό γίνεται.....