22 Απρ 2009

" Αναστάσιμες" Κοινότητες.

Αυτές τις μέρες δεν γράφω. Δε προλαβαίνω. Μονάχα σήμερα μετά από τόσες μέρες ένοιωσα ότι μπορώ να κάτσω μπροστά στο pc και να συνάξω λίγο την σκέψη μου, να πληκτρολογήσω τα συναισθήματα μου, δίχως να με συλλέξει σύντομα και αιφνίδια ο Μορφέας. Τα μάτια μου κλείνουν σύντομα και το κορμί μου κουρασμένο εγκαταλείπει την σκιαγράφηση των λογισμών και των προβληματισμών μου, για να κατακλύσει επί την κλίνη του ύπνου και της ξεκούρασης.

Με αυτή την ράθυμη και οκνηρή ματιά που έχει επιφέρει στην ύπαρξη μου, τόσο η κούραση όλων αυτών των ημερών όσο και η διατροφική αλλαγή, κάθισα να γράψω μερικές σκέψεις γύρω από ένα φαινόμενο, που κάθε χρόνο όλο και μεγεθύνεται. Σαρκώνεται και παίρνει μορφή σε χρόνο και χώρο ως νέα συνήθεια και παρουσία στην ζωή των ανθρώπων.

Όταν ήμουν μικρό παιδί ακόμη, ερχόμασταν από το Ηράκλειο στο χωριό της μητέρας μου, για να εορτάσουμε με τον παππού και την γιαγιά το Πάσχα.
Ο παππούς όλο καμάρι με έπαιρνε από το χέρι και με πήγαινε πάνω κάτω στην αγορά του χωριού. Στα καλντερίμια και στις γειτονιές που μύριζαν γιασεμί και βασιλικό, ανθρώπινες μουρμούρες, και πολλές μα πάρα πολλές μυρουδιές από τις κουζίνες των νοικοκυράδων. Όμορφα χρόνια. Γεμάτα θαλπωρή για την τυραννισμένη μου ψυχή.

Ο παππούς, μου έκανε όλα αυτά τα δρομολόγια για δυο λόγους. Ο ένας γιατί χαιρόταν την βόλτα με τον εγγονό του. Και ο άλλος για να με παρουσιάσει στους συγχωριανούς, να δείξει τις σελίδες της προσωπικής του αθανασίας μέσα στο χώρο και τον χρόνο.

- Χριστός Ανέστη Μιχάλη,
- Αθηλώς Ανέστη ο Κύριος…. Μανώλη... Ιντα κάνεις, ίντα γίνεται.;
- Δόξα τω Θεώ όλα καλά, εσείς? Μα ετούτονα το κοπέλι ποιανού είναι; Χαρώ το ωραίο κοπελάκι....
- Της θυγατέρας μου είναι από το Ηράκλειο της Αλεξάνδρας, έλεγε ο παππούς και φούσκωνε η ψυχή του ικανοποίηση.
Το έβλεπα στα μάτια του, το ένιωθα στα χέρια του που με κρατούσαν με περίσσια στοργή.

Εκείνο όμως που μου έκανε εντύπωση πέρα από την χαρά του παππού σε εκείνες τις βόλτες στην αγορά και στα στενοσόκακα του χωριού, ήταν εκείνη η δυναμική χαρούμενη ιαχή από τα χείλη των ανθρώπων και την καρδιά αρκετών. Χριστός Ανέστη!!! Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!!!

Σαν παιδί της πόλης μου φαινόταν πολύ παράξενο, αλλά βαθιά μέσα μου άρεσε. Μου έδινε την αίσθηση μιας διάχυτης χαράς. Ενός πανηγυριού που δεν έλεγε να σταματήσει. Που δεν το χόρταινε η ανθρώπινη λαλιά, τα νοήματα και τα ρήματα, μα κυρίως η καρδιά. Η εσώτερη πληροφορία.
Λαχτάρα και πεθυμιά φανέρωνε στα πρόσωπα εκείνων που δεν υπάρχουν πια. Μια Κρήτη που σιγά σιγά αργοπεθαίνει χάνεται μαζί με όλη την ομορφιά της .


Ο παππούς μου, με συμβούλευε ζηλωτικά, σαν μ’ έστελνε να πάρω πράμα ψιλικά από την αγορά.
- Γιάε, όποιον και να συναντήσεις στο δρόμο, δεν θα του λες Καλημέρα και Καλησπέρα σας, ούτε γεια σας και Χρόνια Πολλά. Μονάχα Χριστός Ανέστη θα λες!!!!!! Και άμα προλάβει και στο πει πιο μπροστά ο άλλος, θα απαντάς Αληθώς Ανέστη!!!! Πρόσεχε γιατί επαε τα παρατηρούνε!!!!!! Ε και πόσο καιρό θα κρατήσει αυτό, ρώταγα; Για 40 μέρες. Αααα μάλιστα. Εντάξει … έλεγα και έφευγα βολίδα για την αγορά με τα πολλά καφενεία, και τα πολύχρωμα μαγαζάκια. Τους παράξενους αλλά συμπαθητικούς εμπόρους τους.

Έτσι και έκανα μαζί με τα σάλτα και τις άλλες κουζουλάδες που κάνει κάθε μικρό κοπέλι στους δρόμους, σαν το στείλουν για δουλειές οι πιο μεγάλοι.

Σήμερα μετά σχεδόν από 24 χρόνια, όλα είναι τελείως διαφορετικά!!!!!

Καταρχήν δεν είμαι πια κοπέλι, τουλάχιστον στην ηλικία, γιατί στην κουζουλάδα μπορεί και να είμαι. Δεν μένω πλέον στην πόλη αλλά στο χωριό του παππού. Είμαι παπάς σε αυτό το χωριό που έκανα τις διακοπές μου, και έπαιζα στα σοκάκια του. Βλέπω και μιλάω με ανθρώπους στους δρόμους που μπάζωσαν τα καλντερίμια και τα ποταμάκια, αλλά ελάχιστοι έως κανείς δεν λέει το Χριστός Ανέστη!!!! Όλοι λένε Χρόνια Πολλά!!! Και το πανηγύρι τελειώνει με το πρώτο φιλί το βράδυ της Ανάστασης στην αυλή της εκκλησίας. Όχι ως βίωμα, αλλά ως συνήθεια και κοινωνική σύμβαση.

Τώρα γιατί και πως, έγιναν αυτές οι αλλαγές, θέλει πολύ κουβέντα. Την οποία μπορώ να κάνω αλλά δεν θέλω γιατί θα πρέπει να μπω πάλι στα κλιπάκια της σκέψης, των διανοημάτων, των αναλύσεων, και των επιλύσεων.

Τελείως εμπειρικά μιλώντας, ούτε καν θεολογικά, μια και η θεολογική ανάλυση και οργάνωση, η μεθοδολογία και η επιστημολογία της με κουράζει για να μην μπω ότι με αδειάζει, εκείνο που μπορώ να καταθέσω χωρίς να διεκδικώ την αντικειμενικότητα της αλήθειας ή την απολυτότητα της ερμηνείας επάνω στην εμπειρία, είναι ότι προτιμώ, ένα κόσμο, μια κοινωνία που επί 40 μέρες χαίρεται, πανηγυρίζει, γιορτάζει και χρησιμοποιεί μια βαθύτατη υπαρξιακή ομολογία και αναζήτηση ως χαιρετισμό "Χριστός Ανέστη" από την κοινωνία του αστικοποιημένου χριστιανισμού, του ευρωπαϊκού και ξενόφερτου ραγιαδισμού, του φτωχού συγγενή και της χαμένης ιδιοπροσωπείας, μοναδικότητας και ετερότητας.


Προτιμώ μια κοινωνία που στο χαιρετισμό της κρύβει ελπίδα, αισιοδοξία, προσδοκία, αναμονή και προοπτική, από τον σημερινό μηδενισμό της ολικής κατάρρευσης. Ένα χαιρετισμό που ακροβατεί υπαρξιακά μεταξύ ζωής και θανάτου. Που μιλάει την γλώσσα τους Αλλιώς, του επέκεινα. Δεν αναζητώ μια εορταστική ευγένεια. Ένα κοινωνικό καθωσπρεπισμό δίχως υπαρξιακό προσδιορισμό, αλλά μονάχα ευγένεια και κοινωνικό ψέμα.

Αναπολώ την κοινωνία των εορτών, του πανηγυριού, από εκείνη της καθημερινής δουλειάς- δουλείας, στο χρόνο, το χρήμα, στα αφεντικά του καπιταλιστικού εκσυγχρονισμού και «ανάπτυξης» . Που καθημερινά κλέβουν αργίες και εορτές από την ανθρώπινη ζωή και βίο, για να δώσουν "ανάπτυξη" και τεχνοκρατική δομή στην κοινωνία της χρηστικότητας και της ανθρώπινης κυριαρχίας επί των πραγμάτων, της κτίσης και της φύσης. Ένα σύστημα που δομήθηκε και συνεχίζει να επιζεί στην «αιμοβόρα» απορρόφηση των προσώπων, των πολιτισμών, της ιστορίας και γενικά της ανθρώπινης ψυχής και ζωής.


Η αναζήτηση της "ουτοπίας", της εναλλακτικής κοινωνικής δομής είναι δικαίωμα κάθε ελεύθερου ανθρώπου που έχει αποτινάξει δεσμά και συρματοπλέγματα από το νου και την σκέψη του. Ακόμη και εκείνα - τα χειρότερα- της «αντικειμενικότητας» , της «προόδου» και του «εκσυγχρονισμού» .


π.Λίβυος



26 σχόλια:

Katerina είπε...

Χριστός Ανεστη.
και εγώ παρατηρώ να χρησιμοποιω τη φράση καθε χρόνο και λιγότερο.

Ανώνυμος είπε...

Χριστός Ανέστη!

manitari tou bounou είπε...

Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι....

ολα θα πανε καλα... είπε...

Χριστός Ανέστη,πατέρα Λίβυε,ελπίζω να είστε καλά!Πέρασα να σας αφήσω την καλημέρα μου και τις ευχές μου!

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Χριστός Ανέστη π. Λίβυε.
Αν με αξιώσει να στο πω και από κοντά, θα ήμουν ευτυχής.
Παππούς, όμορφη λέξη.
Κρύβει μέσα της τις μνήμες μας και το είναι μας.
Καλότυχοι όσοι τους είχαμε οδηγούς στα πρώτα μας βήματα.
Ακόμη περισσότερο, όσοι τους έχουν ακόμη.
Να είναι ευλογημένοι.

Theoprovlitos είπε...

Χριστος Ανεστη π.Λιβυε!

Σας σκεφτομουν αυτες τις ημερες σφορδα, ιdιως ενθυμουμενος και την περσινη σας ανάρτηση.

Σκεφτομουν ακριβως το ιδιο πραγμα σχετικα με εκεινο το ερμο το Χρονια Πολλα που αντικατεστησε το Χριστος Ανεστη. Μαλιστα αναφερθηκα στο ιδιο ζητημα και στην τελευταια αναρτηση στο blog μου που ειναι αναδημοσιευση από το portal της ελευθεροτυπιας παρ ολο που νομιζα πως δεν θα το δημοσιευαν.

Επισης σας σκεφτηκα γιατι παλι προεκυψε και θα με κυνηγα επ απειρον το θεμα της ιερωσυνης.

Ερωτηση Α) Πως επιβιωνει ενας διανουμενος ή εστω φιλοδιανουμενος ιερεας στο συγχρονο πολιτιστικο γουπατο της Ελληνικης επαρχιας όπου πλεον ολα αυτα που περιγραψατε ομορφα, εχουν χαθει και την θεση τους πήρε το χαζοκουτι της τηλεορασης, η αρπαχτη από τον τουρισμο και τις επιδοτησεις, το Lidl και η Careffour και οι Ρωσιδες, Ρουμανες, Βουλγαρες;

Ερωτηση Β) Πως μπορει να επιβιωσει ενας ιερεας που εχει ΠΛΗΡΗ επιγνωση του τι ειναι μικροαστισμός, στενοκεφαλιά, ατομισμός, ψευτοευσεβισμός, νεοπλουτισμός των εκκλησιαστικων, παραεκκλησιαστικων, ψευτομοναστικων και συναφων περιβαλλόντων τα οποία καταδυναστευουν την Εκκλησια και διαστρευλωνουν το Ευαγγελιο.

Ρωτω γιατι περναω και μια κρισαρα όπου εχει καταρρευσει ΤΕΛΕΙΩΣ στα ματια μου το "συστημα" εχω γεμισει απέχθεια με τα συγκεκριμενα περιβαλλοντα σε βαθμο που να αντανακλα και στην πιστη μου (δεν εννοω στον Χριστό, αλλα σε αυτό που λεμε γενικοτερα εκκλησια) και δεν βλεπω φως πουθενα.

Και εκει ακριβως που λεω μακρυα από τους ψευτορθοδοξους, θρησκευομενους, μικροαστους, γιατι αυτο το πραγμα ΔΕΝ μπορει να ειναι Εκκλησια από την άλλη σκεφτομαι πως η ΜΟΝΗ ελπιδα για να αλλαξει κατι ειναι να υπαρξουν ιερεις που με τον Α ή Β τροπο θα δειξουν στα χαμενα προβατα την Οδο.

Τελικα τι ισχυει και τι μπορει να ισχύσει;

Ανώνυμος είπε...

XΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Π.Λίβυε .
μα προσέχουμε που το λέμε πια
για να μην εισπράξουμε το
'' επίσης ''.

κατερίνα

Ανώνυμος είπε...

Μήπως όμως αναπολείς μια κοινωνία που δεν υπήρξε ποτέ; Οι άνθρωποι που αναπολείς, δεν είναι αυτοί που καταστρέψανε τον τόπο μας; Μήπως η εποχή εκείνη σου φαίνεται καλύτερη απλά γιατί εσύ ήσουν μικρός;
Οι άνθρωποι αυτής της εποχής δεν ήταν αδίστακτοι προκειμένου να πέτύχουν το ατομικό (και κοματικό)τους συμφέρον, καταστρέφοντας τις πόλεις, τα χωριά και το φυσικό περιβάλλον;
Αν και τώρα ακολουθούμε τον δρόμο που χάραξαν οι πρόγονοί μας, τουλάχιστον είμαστε πιο υποψιασμένοι, πιο προβληματισμένοι, προσπαθούμε να διορθώσουμε ότι μπορούμε...
Και μια διόρθωση, ο ραγιαδισμός δεν είναι ξενόφερτος, αλλά γνήσιο προϊόν αυτής της γης!
Όλοι θα θέλαμε να ζούμε στον ονειρικό κόσμο της παιδικής μας ηλικίας!

π. ΛίΒυος είπε...

@ocean soul
Ετσι είναι. Το θεμα ειναι να την χρησιμοποιούμε εκ πεποιθήσεως και το ιδανικότερο εκ του βιώματος, και οχι χάριν εθίμου!!!!
Χριστός Ανέστη!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@ηλιογράφος
Χριστός Ανέστη!!!

@manitari tou bounou
Χριστός Ανέστη και πεπτώκασι δαίμονες όντως, αλλα μια φορά σε ένα χωριό όπου ενας παπας δεν εβλεπε καλά, ειπε και πεντακόσιοι δαίμονες χαχαχαχ

Τα λέμε Χριστός Ανέστη!!!!


@ολα θα πανε καλα...
Χριστός Ανέστη. Να είσαι καλά και χαίρομαι που σε ακούω.

π. ΛίΒυος είπε...

@epikuros
Σε περιμένω όποτε θέλεις. Χριστός Ανέστη !!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@Theoprovlitos
Αδελφέ μου, εσένα η απάντηση θέλει λίγο χρόνο. Θα στο δώσω όμως. Περίμενε λίγο και επιστέφω να τα πουμε. Χριστός Ανέστη!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@Κατερίνα
Χριστός Ανέστη!!!! Και να ζεις!!! Τα λεμε

π. ΛίΒυος είπε...

@Ανώνυμος
Αγαπητέ μου Ανώνυμε που για μένα δεν είσαι Ανώνυμος αλλά γνωστότατος.
Καταρχήν να ξεκινήσω από την διαπίστωση και βασική μου αρχή, ότι τα πράγματα είναι και έτσι και αλλιώς και πέρα από το αλλιώς. Για μένα δεν υπάρχει τίποτε το απόλυτο και το αντικειμενικά αληθές. Αρα λοιπόν μπορεί και να έχει δίκιο.

Αλλα χάριν της συζητήσεως έχω να πω τα εξής πάνω στο σχόλιο σου.

Πρώτον να ξεκινήσουμε απο την βασική αρχή οτι δεν υπάρχει τέλεια μορφή και δομή, τόσο σε πρακτικό άμεσο επίπεδο, όσο και σε θεωρητικό εμεσο κοινωνίας. Τέλεια κοινωνία ανθρώπινη δεν υπάρχει και τέλεια συστήματα και θεωρητικές προτάσεις επίσης.
Αρα εκ των πραγμάτων διαλέγουμε την λιγότερο ζημιογόνα!!!

Τωρα πολύ χονδρικά πάνω σε αυτά που αναφέρεις.
Δεν ειπα οτι η μορφή και η δομή κοινωνίας της εποχής εκεινης ήταν τέλεια. Αλλα κατα δική μου άποψι πολύ πιο όμορφη και λειτουργική.
Αν ζούσε σε χωριό θα καταλάβεβες άμεσα την διαφορά της κοινότητας απο τον δήμο, ακόμη και σε θέματα τεχνοκρατικά.

Κάνεις λάθος ότι αυτοί οι άνθρωποι κατέστρεψαν το περιβάλλον.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι που έκτιζαν με σεβασμό στο περιβάλλον, με πέτρα, χώμα, με κήπους, με καλλιέργειας γεμάτες αγάπη και ομορφιά. Αυτοί δημιούργησαν μια τεράστια λαογραφική τέχνη, πολιτισμικά μνημεία με ανθρώπους που καλλιεργούσαν οικογενειακές και τοπικές τέχνες που σήμερα χάθηκαν. Πράγματικοι καλιτέχνες με σεβασμό στην φύση.

Εσυ προφανώς αναφέρεσαι στον νεοέλληνα ευρολιγούρη που αρνούμενος αυτή την παράδοση έχασε την ταυτότητα του, τον προσανατολισμό του, την υπαρξιακή ιδιοπροσωπεία του με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ενα τέρας πολιτισμικής αφασίας, που είχε ως μόνη επιδίωξη του, την κομπίνα, την πισίνα, τον εύκολο πλουτισμό κ.ο.κ

Επίσης η οικολογική καταστροφή, δεν αρχίζει απο την καφρίλα του νεοέλληνα, αλλα απο τις Δυτικές κοινωνίες της τεχνοκρατικής άναρχης ανάπτυξης εις βάρος του ανθρώπου και του περιβάλλοντος.

Τελος όταν λεώ μιλάω για ευρωπαικό ξενόφερτο ραγιαδισμο διαφαίνεται και απο τα παραπάνω οτι μιλάω για την πολιτισμική και εθνική υποτέλεια σε καθετι ξενο και " Δυτικό" . Ο ραγιαδισμός σαφέστατα και ειναι προιον εγχώριο.

Τα λεμε.........

Γιάννης είπε...

Χριστός Ανέστη λοιπόν!

π. ΛίΒυος είπε...

@Γιάννης
Αληθώς Ανέστη αδελφέ!!!!

SkyWatcher είπε...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ αδελφέ!
Μου άρεσε πολύ το άρθρο σου.
Μακάριος όποιος έζησε για λίγο έστω σε χωριό. Και αν είχε και παππού ακόμα πιο μακάριος! Ο δικός μου δυστυχώς πέθανε όταν ήμουν 3 χρονών... Ήταν όμως λεβέντης!
Καλή δύναμη και ο θεός μαζί σου!

ΥΓ. Όχι δεν θα πω "χρόνια πολλά" που να σκάσουν..

π. ΛίΒυος είπε...

@SkyWatcher
Να είσαι καλά. Χριστός Ανέστη!!! Οντως το χωριό έχει τις ομορφιές του, όπως βεβαια και τα προβλήματα του. Αλλα γενικά ειναι όμορφα.

Να είσαι καλά και ο Θεός να ευλογεί την προσπάθεια σου!!!!!
Τα λέμε!!!!

Ανώνυμος είπε...

Xριστός Ανέστη με υγεία και χαρά!
Είμαι και εγώ από τη Κρήτη,και έχω βιώσει την Ανασtάσιμη Χαρά που περιγράψατε και αναπολώ την Λαμπρή της παιδικής μου ηλικίας. Το " Χρόνια πολλά" πρέπει να είναι συμπληρωματικό κατά τη γνώμη μου εκείνες τις μέρες, έκφραση που χρησιμοποιείται ούτως ή άλλως και για άλλες περιπτώσεις. Το Χριστός Ανέστη είναι ένα και μοναδικό και έχει τη σημασία του μόνο τότε.Κάθε χρόνο που κατεβαίνω κάτω (εκτός από φέτος) όλο και πιο πολύ απομακρύνεται η εικόνα που είχα. Πολύ μπετόν πέφτει, μου κρύβει τις αυλές και τη θάλασσα.Την αλλαγή σε Χρόνια πολλά, η αλήθεια είναι δεν την είχα προσέξει,μήπως δεν ήθελα κιόλας...;
Αλλά για πρώτη επίσκεψη εδώ μάλλον πολλά έγραψα!
Χριστός Ανέστη και πάλι!

katerina είπε...

Χριστός Ανέστη!
Δεν έχω ζήσει σε χωριό για να έχω αυτή τη γευση....αν και σεις ξέρετε καλύτερα πως δεν είναι ο τόπος που κάνει αναστάσιμη μια κοινότητα αλλά ο τρόπος...!
Καλό σας βράδυ π.Λίβυε!

π. ΛίΒυος είπε...

@thalassinimatia
Να εισαι καλά χαρηκα για την όμορφη παρουσία σου.
Να περνάς να τα λέμε μια και εισαι και Κρητικιά χαχαχα

Την Καλημέρα μου!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@katerina
Χριστός Ανέστη Κατερίνα. Ετσι ειναι όπως τα λες. Δεν διαφωνώ. Απλά ο τόπος κάποιες φορές ευνοεί καλύτερα τα πράγματα να εξελιχθούν.

Τα λέμε!!!!

Μisha είπε...

Πάτερ, XΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ξανά και ξανά!
Αν δεν υπήρχε η Ανάσταση όλα θα ήταν μάταια.
Και τα γιατί μας,οι υπαρξιακές αναζητήσεις μας, θα ήσαν μάλλον κάποιο χοντρό αστείο μιας σαδιστικής μετάλλαξης του γονιδιώματος μας.

Συμφωνώ σε γενικές γραμμές με τον Ανώνυμο 4.54 μμ και τον Θεοπρόβλητο στις διαπιστώσεις τους.

Η παλιά γενιά τσιμέντωσε τα χωριά,εξολόθρευσε την άγρια πανίδα σαν δήθεν επιβλαβή, τραβούσε «σιδερικά» και αφαιρούσε ζωές για πλάκα.
Από την δεκαετία του 1980 μπήκε για τα καλά,σε όλα τα σπιτικά και ο παγκόσμιος προαγωγός TV και η εκπόρνευση των μυαλών πήρε επιδημικές διαστάσεις ,ειδικά στην ανεκπαίδευτη ελληνική επαρχία.Πλάκωσε κι ο τουρισμός με τα εύκολα κέρδη του και το γλυκό έδεσε.
Τέλος πάντων,μού φαίνεται πως το σύντομο ταξίδι τού βίου,καθίσταται ανόητο κι αβίωτο αν όλα τελειώνουν στο μνήμα.
Γι αυτό :«Χριστός Ανέστη» ξανά και ξανά !!!

ολα θα πανε καλα... είπε...

Χριστός Ανέστη και πάλι!Εγώ κατάγομαι από την Πελοπόννησο και όταν μεγάλωνα κοντά στη γιαγιά,με έβγαζε καμιά φορά βόλτα στη γειτονιά,να πάμε "στην παράκληση"τα απογεύματα,να περάσουμε από τις φίλες της.Και τη ρωτούσαν,όπως και τον δικό σας παππού:"η μικρή ποιανού είναι;".Της θυγατέρας μου της μεγάλης! - έλεγε,η γιαγιά,με καμάρι!Το καταλάβαινα από τον τρόπο που με κοίταζε και μου χάιδευε τα μαλλιά.Ακριβές αναμνήσεις,εύχομαι να μην τις ξεχάσω ποτέ.

π. ΛίΒυος είπε...

@Μisha
Εάν όλο τελειωνουν πραγματικά στο μνημα, η ζωή είναι ενας σκέτος παραλογισμός, γεμάτος οδύνη και πόνο.
Αλλα Πιστεύουμε και Ελπίζουμε!!!
Χριστός Ανέστη και καλό μηνα!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@ολα θα πανε καλα...
Πραγματικά ''ακριβές'' αναμνήσεις. Και βλέπω οτι κάπου είχαμε και κοινές εμπειρίες.

Ο Θεός ας αναπαύσει τις ψυχές τους, για τις όμορφες στιγμές που μας χαρίσανε.

Να είσαι καλα και καλό μήνα!!!!