10 Μαρ 2010

Για αυτά τα χέρια.


«Η πλουτοκρατία ητο, είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής αντίχριστος»


Αλ. Παπαδιαμάντης, Οι Χαλασοχώρηδες


Αυτές τις μέρες στα μέρη που ζω οι άνθρωποι του τόπου διατηρούν μια παλαιά συνήθεια -καλή κακή θεολογικά δεν θα την κρίνουμε αυτή την στιγμή- να κάνουν ευχέλαια στα σπίτια τους. Καλούν λοιπόν το παπά, μαζεύεται όλοι η οικογένεια και μέσα σε ένα όμορφο κλίμα πίστης ελπίδας και οικογενειακής αλληλοβοήθειας γίνεται το μυστήριο.

Δεν είναι όμως αυτό καθ αυτό το γεγονός στο οποίο θα ήθελα να μείνω. Εκείνο που πραγματικά κάθε φορά με συγκλονίζει είναι η εκείνη η στιγμή στο τέλος του μυστηρίου όπου καλούμαι σύμφωνα με την ιεροτελεστική τάξη να αλείψω διάφορα σημεία τους σώματος των ανθρώπων με το λάδι.

Συγκλονίζομαι. Νιώθω δέος όταν φτάνω στο σημείο των χεριών και βλέπω χέρια βαθιά χαρακωμένα από την δουλειά. Γεμάτα ρόζους από τα χιλιάδες μεροκάματα. Αδύναμα, πολλές φορές να ανοίξουν ή να κινηθούν ευλύγιστα από τον μόχθο, την κούραση, την πάλη και τον αγώνα για ένα κομμάτι ψωμί. Για την ευημερία της οικογένειας τους, του τόπου τους, της γης τους.

Σε αυτά τα χέρια που δεν γνωρίζουν άνδρα ή γυναίκα, κρύβεται μια ολόκληρη ζωή στερήσεων, πόνου, αγωνίας, που μόνο όποιος έχει ζήσει με αγρότες και έχει βιώσει την ζωή τους μπορεί να το καταλάβει. Να νιώσεις τις λέξεις που συλλαβίζω τούτη την στιγμή.

Για αυτούς του ανθρώπους, που είναι το μεγαλύτερο μέρος της ενορίας μου, την εκκλησιαστικής κοινότητας μου, αλλά και των προγόνων μου, θα κάνω ότι μπορώ, το λίγο που μπορώ, για να είμαι αλληλέγγυος στα αντικοινωνικά, αντεργατικά, εξαθλιωτικά για τους αδύνατους οικονομικά και εργασιακά ανθρώπους.

Αυτά τα χέρια δεν μπορώ, και δεν μπορούμε να τα προδώσουμε. Γιατί δεν είναι μόνα τους. Είναι χιλιάδες τέτοια χέρια που έχουν την ίδια όψη με εκείνα των οικοδόμων, των ναυτεργατών, των λογής λογής εργατών και εργατριών στα σύγχρονα δουλεμπόρια της μαύρης εργασίας ή της διαρκώς φθίνουσας οικονομικά και κοινωνικά εργατικής και ευρύτερα μεσαίας κοινωνικής τάξης.

Την οικονομική κρίση δεν την διαμόρφωσε ο λαός ώστε να την πληρώσεις αυτός με περικοπές ιστορικών κεκτημένων και δικαιωμάτων του, που υπήρξαν αποτέλεσμα κοινωνικών αγώνων και κατακτήσεων ποτισμένα με αίμα.

Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, του άκρατου απάνθρωπου οικονομικού φιλελευθερισμού της παγκοσμοποιούμενης ελεύθερης αγοράς των αριθμών και όχι των ανθρώπων και της φύσης.

Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κατάρρευση της τοκογλυφικής πυραμίδας του χρηματοπιστωτικού συστήματος των τραπεζών.

Δεν θα πληρώσουμε εμείς για να σώσουμε μια πατρίδα που ποτέ δεν υπήρξα πραγματικά ελεύθερη αφού οι πολιτικάντηδες της μαζί με την άρχουσα πλουτοκρατία φρόντιζαν πάντα να την έχουνε παραδομένη στα ξένα συμφέροντα με το αζημίωτο.

Δεν θα πληρώσουμε εμείς για μια Πατρίδα που οι πολιτικοί την έχουν πουλήσει σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες (βλέπε Λιμάνι Πειραιά).

Δεν θα πληρώσουμε εμείς για να βγούμε από την κρίση ώστε και πάλι να ανοίξει ο δρόμος για Siemens, Βατοπαίδια, ομόλογα, χρηματιστήρια κ.ο.κ.

Όχι !!! με σθένος ρωμαλεότητα θα αγωνιστούμε ο καθένας μέσα από το δικό του μετερίζι, και την κοινωνική άποψη του, να εμποδίσουμε την αφαίμαξη των λαϊκών και εργατικών κεκτημένων. Μέσα από τους αγώνες μας να αποδώσουμε ουσιαστικό φόρο τιμής σε όλους εκείνους που έδωσαν την ζωή τους για ένα καλύτερο κόσμο, για μια δικαιότερη κοινωνία, για ένα μέλλον που θα ανήκει στους πολλούς και όχι στους λίγους. Για αυτά τα χέρια με τους ρόζους, τις παλάμες με τις χαρακιές, τα πρόσωπα με το βλέμμα του μόχθου και του αγώνα, αγωνιζόμαστε και εμείς.


π. Λίβυος


13 σχόλια:

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Αυτά είναι τα χέρια του Χριστού του ξυλουργού, του από Ναζαρέτ της Γαλιλαίας. Ναι...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Μαζί σου π.Λίβυε.
Η σκληράδα τέτοιων χεριών, άφησαν το πιό τρυφερό χάδι στην ψυχή μου.
Αυτά τα χέρια, νοιόθω πως είναι ανθρώπινα.
Κουβαλούν όχι μόνο τον κάματο της δουλειάς, μα και τις σκέψεις τους όσο δούλευαν.
Η σοφία ζαρωμένη ανάμεσα στις ρωγμές των σκαμένων χεριών, μας μοιράζεται σε κάθε άγγιγμα.
Τους πρέπει κάθε τιμή, μα κυρίως αγάπη.
Και μιά και φτάσαμε σε αυτούς τους καιρούς, να μην τους αφήσουμε απροστάτευτους στην λαίλαπα που έρχεται.
Την αγάπη μου σου στέλνω.

Modern Father είπε...

δεν το συνηθίζω να δημοσιεύω τόσο μεγάλα κείμενα άλλων αδελφών ή μπλόγκερ(ς) αλλά το κείμενο του συλλειτουργού μου Πρεσβυτέρου, π.Λιβύου, και εις την ηλικίαν φαντάζομαι και εις την ιερωσύνην, την ποιοτική μετοχή στη ιερατεία (ή ιερωσύνη) του Χριστού, είναι κείμενο σημαντικό και ποιοτικά ανώτερο από ότι θα έγραφα εγω εδώ μεσα!

Αν ήμουν σε θέση σήμερα θα βρισκόμουν στη μέση των δύο διαφορετικών πορειών για να εκφράσω την αντίθεση μου την προσωπική αλλά και την εκ του ιερατικού μου λειτουργήματος προς την πλουτοκρατία αλλά και την διάσπαση που υφίσταται ο αγώνας της πάλης κατά της κομματικής εξουσίας που καπελώνει το κράτος, δύο χώροι συγκέντρωσεως των ανθρώπων που βλέπουν καθημερινά οι απολαβές τους να μειώνονται ενώ ακούμε για πλούτο εκκλησιαστικό (το σπίτι μας δεν θα το αφήσουμε απ’ έξω…), για διάθεση αχόρταγη με την οποία έφαγαν χρήματα από τα δημόσια ταμεία, για μισθούς χιλιάδων ευρώ που εκείνοι που τους έχουν απλά θα δώσουν ψίχουλα…ενώ ο απλός οικογενειάρχης μισθωτός θα πληρώσει τα σπασμένα!
Αλλά ήρθε μια σοσιαλιστική (((Σοσιαλισμός

Ο σοσιαλισμός είναι ένα κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό σύστημα στο οποίο η κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής αντικαθιστά την ατομική ιδιοκτησία[1]. Ο όρος ιστορικά αφορά ένα πολιτικό κίνημα του 19ου αιώνα, γέννημα των οικονομικοκοινωνικών συνθηκών της βιομηχανικής επανάστασης, και συσχετίζεται στενά με τον όρο Αριστερά.

Οι ιδέες του σοσιαλισμού πρέπει να αναζητηθούν στις απαρχές της Γαλλικής Επανάστασης, στη παράταξη των Ιακωβίνων. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα του σοσιαλισμού είναι η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής (γαίες, εργοστάσια, μεγάλες επιχειρήσεις) και η δημιουργία νέων συλλογικών σχέσεων παραγωγής, διανομής των προϊόντων και κατανομής του κοινωνικού πλούτου κάθε κοινωνίας ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε πολίτη. Οι νέες αυτές σχέσεις παραγωγής στηρίζονται στο ότι τα μέλη μιας κοινωνίας θα προσφέρουν ανάλογα με τις δυνατότητές τους και θα αμείβονται ανάλογα με τις ανάγκες τους ή με την εργασία τους. Τη θέση της ατομικής ιδιοκτησίας θα πάρει πλέον η συλλογική διαχείριση με μορφή εθελοντικά συνεταιριστική ή κρατική, οι λεγόμενες κολεκτίβες. Μία κοινωνία οργανωμένη κατ' αυτόν τον τρόπο, ο τελικός στόχος του σοσιαλιστικού κινήματος, αποκαλείται πολλές φορές κομμουνιστική και αντιπαρατίθεται με τον καπιταλισμό και την ελεύθερη αγορά.

Πολιτικά ο σοσιαλισμός έχει συσχετιστεί κατά καιρούς τόσο με συστήματα λήψης αποφάσεων βασισμένα στην άμεση δημοκρατία, όσο και στηριγμένα στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία ή στον ολοκληρωτισμό.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82)))

_δήθεν_ κυβέρνηση να μας βάλει μέσα στην τρύπα και να βάλει και φίδια μέσα…τα τρία σύγχρονα μεδούσια φύδια που έχουν όψη εξωτερικά εξωραϊσμένη και στο βάθος και εσωτερικά είναι δηλητηριώδη φύδια και εξηγούμε η περικοπή επιδομάτων στο δημόσιο τομέα σημαίνει ότι στον ιδιωτικό τομέα θα πιούν το αίμα του λαού…και των εργαζομένων ούτως ει άλλως άνευ ωραρίου…άρα αν δεν επαναστατήσουμε μαζικά και σύντομα αυτοί οι δήθεν (αντι-)καπιταλιστές με (αντι-)κομμουνιστικό καπέλλο θα γίνουν ηλεκτρολόγοι του σκότους και θα σβήσουν και το φώς της τελευταίας ελπίδος για ανάκαμψη που μας είχε μείνει!

Κοινώς μας άλλαξαν ήδη τα φώτα!!!

Modern father

υ.γ. : συγκλονισε μας το άρθρο σας...δυναμη επελθόντος του Πνεύματος εφ' υμάς πάντοτε ευχόμεθα,
π. Ιερόθεος

Ανώνυμος είπε...

Άξιος παπά Λίβυε

π. ΛίΒυος είπε...

@π.Παντελεημων
@epikuros
@Modern Father
@ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙ

Την μεγάλη καλησπέρα μου προς όλους. Και το ευχαριστώ μου για την αγαπη που με περιβάλλεται.

Καλή δύναμη στο αγώνα σας.

Σπύρος είπε...

Καλά τα λες π. Λίβυε. Ελπίζω να συναντηθούμε όλοιστους δρόμους

Σοφία Κου είπε...

άξιος π. Λίβυε! ο Θεός να σε σκεπάζει πάντα!
(δεν άντεξα! το αναδημοσίευσα:http://anatash.pblogs.gr/2010/03/gia-ayta-ta-heria-anadhmosiefsh-apo-p-libyo-.html

π. ΛίΒυος είπε...

@Σπύρος
Ευχαριστώ πολύ. Καλή μέρα να έχεις!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@Σοφία Κου
Σε ευχαριστώ Σοφία μου. Καλά έκανες και η τιμή δική μου.
Καλή δύναμη στο αγώνα σου!!!! Καλά να περνάς!!!

Ανώνυμος είπε...

"Αυτά τα χέρια είναι δικά Σου
Και τα 'χεις στείλει για να μάς δικάσουν
Είναι μαχαίρια που 'χουν τ' όνομα Σου
Αυτά τα χέρια, τα χέρια τα δικά Σου"


Κάποια τέτοια χέρια μάς μεγάλωσαν, μάς έμαθαν να κάνουμε το σταυρό μας , και τα προσκυνάμε σαν άγια λείψανα...

Την ευχή σου πάτερ μου!

Άστρια είπε...

"Για αυτά τα χέρια" το ευχέλαιο θα είναι αληθινά μυστήριο ευλογίας και ίασης. Είναι προετοιμασμένα να το δεχτούν αφού έχουν ασκηθεί στην αγάπη της φροντίδας και στη στέρηση και έχουν νηστέψει από κάθε πολυτέλεια. Και είναι δίκαιο στον Θεό ο κάθε πόνος τους να γλυκάνει. Μακάρι!

Για τα άλλα χέρια, τα συνηθισμένα να είναι γεμμάτα χρυσάφι κλεμμένο, η χούφτα τους είναι πάντα κλειστή, κρατώντας το σφιχτά, χωρίς να μπορεί ν' ανοίξει να δεχτεί καμία ευλογία.
(Αλήθεια πόσο θα πληρώνουμε ακόμα γι' αυτό το χρυσάφι;;;)

Ευχαριστούμε αυτά τα χέρια με τους ρόζους που μάτωσαν για να μας χαρίσουν από το χρυσάφι της γης και ναι, δεν μπορούμε να τα προδώσουμε.

Τύχη αγαθή αυτά τα χέρια να ανήκουν στο μεγαλύτερο μέρος της ενορίας σου π. Λίβυε, τύχη αγαθή που είσαι πάντα κοντά τους.

Καλή εβδομάδα, καλή δύναμη!

υγ.ευχαριστούμε για τον τρόπο που προσεγγίστηκε αυτό το μυστήριο. Ήταν άλλο ένα κήρυγμα που μας άγγιξε!

π. ΛίΒυος είπε...

@Άστρια
Εγω σε ευχαριστώ για τα όμορφα και εύστοχα σχόλια σου. Οντως πολλές φορές ευχαριστώ το Θεό που είμαι σε μια αγροτική και κτηνοτροφική ενορία για πολλούς λόγους που κάποια μέρα θα γράψω.
Καλά να είσαι!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@Misha
Αδελφέ την ώρα που επέλεγα τον τίτλο του κειμένου, αυτό το τραγούδι είχα στο μυαλό μου χαχαχαχα

Να είσαι καλέ φίλε!!!