30 Μαρ 2010

Το κράτος φυλακίζει αντί να θεραπεύει.

Στον φίλο Κώστα Μπικάκη που έφυγε από την ζωή μετά από νοθευμένη δόση ουσιών στα 26 του χρόνια. Το αφιερώνω στην μνήμη του και ιδιαιτέρως στον άνθρωπο με το Α κεφαλαίο ιερέα Χαράλαμπο Κοπανάκη που έδειξε και έδωσε αγάπη, στήριξη, συμπαράσταση στον Κώστα. Που άνοιξε το σπίτι του και του χάρισε μαζί με την οικογένεια του- με τεράστιο κοινωνικό κόστος- στιγμές στοργής και ανθρώπινης θαλπωρής. Εάν είχαμε πολλούς τέτοιους παπάδες τόσο η εκκλησία μας όσο και η κοινωνία μας κατά προέκταση όλα θα ήταν "Αλλιώς" . Τον ευχαριστούμε που υπάρχει. Και του στέλνουμε το μήνυμα να συνεχίσει να αγαπά το " περιθώριο" της κοινωνίας όπως έπραττε και ο Χριστός μας. Μπορεί να χάθηκε μια μάχη αλλά όχι ο πόλεμος. Ο αγώνας συνεχίζεται.

Φίλε Κώστα, δεν θα σου πω πολλά λόγια τα οποία άλλωστε δεν αγαπούσες μια και δεν είχες συνηθίσει να ακούς στην σιωπή της μοναξιάς των ανθρώπινων συναισθημάτων. Στην παγερή σιωπή της κοινωνικής απομόνωσης και περιθωριοποίησης. Άλλωστε ο κόσμος αυτός έχει μάθει να λέει πολλά για να κατηγορήσει, να διαπομπεύσει, να συκοφαντήσει και να παραπλανήσει. Την γλώσσα και την μιλιά της αγάπης, της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας λίγοι έως ελάχιστοι την γνωρίζουν, παρόλο που ο Χριστός μας είπε ότι ο κόσμος θα σας αναγνωρίζει ως μαθητές μου, εάν ανάμεσα σας υπάρχει αγάπη.

Λίγα λοιπόν λόγια διάλεξα να σου πω. Να κάνουμε την τελευταία μας κουβέντα. Μην φοβάσαι δεν θα μας ακούσουνε. Δεν είναι πολλοί εδώ. Μεταξύ μας είμαστε. Ποιος άλλωστε δίνει σημασία σε ένα νέο παιδί που πέθανε μόνο του στους δρόμους της Ομόνοιας. Έτσι απευθύνομαι μονάχα σε εσένα γιατί είμαι απόλυτα σίγουρος ότι με ακούς μέσα από την νέα πραγματικότητα ύπαρξης που έχεις ήδη εισέλθει.
Δύο πράγματα θέλω να σου πω και ύστερα να σωπάσω πάνω στην οδύνη της μορφής σου. Ταλαιπωρημένη, ματωμένη, σταυρωμένη.

Πρώτον να προσευχηθώ για σένα και να σου που το προσωρινό αντίο. Και δεύτερον να σου ζητήσουμε μια συγνώμη γιατί τελικά δεν καταφέραμε να σε κρατήσουμε στην ζωή. Να διαρρήξουμε τον μελαγχολικό μανδύα και ιστό που σε είχε καταστήσει δέσμιο της απαισιοδοξίας και της αρνητικότητας απέναντι στην ζωή η οποία για πολλούς λόγους δεν μπορούσε να σου δώσει χαρά και νόημα. Δεν είναι εύκολο το έργο αυτό. Δεν τα καταφέραμε και σου ζητάμε συγνώμη. Δεν ήταν εύκολο να μάθεις την γλώσσα της αγάπης της οποίας το αλφάβητο δεν γνώρισες ποτέ. Συχνά μας έλεγες ότι δεν μπορείς να καταλάβεις τι σημαίνει αγάπη, θαλπωρή, οικογένεια, συντροφικότητα. Επόμενο ήταν φίλε γιατί ποτέ δεν τα γνώρισες.

Δεν είμαστε βλέπεις όλοι ίδιοι. Δεν αντιμετωπίζουμε όλοι τις συνθήκες της ζωής με τον ίδιο τρόπο. Είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας οι άνθρωποι γι αυτό και αντιδρούμε διαφορετικά στα ίδια γεγονότα. Εσύ δεν άντεξες την βαρβαρότητα της ζωής. Δεν είμαστε εμείς καλύτεροι από σένα, απλά διαφορετικοί είμαστε και προς το παρόν αντέχουμε.

Τέλος θα θέλαμε να σου πούμε με κάθε μορφή ειλικρίνειας και με όση δύναμη έχει τούτη την ώρα η πενθούσα μας καρδιά
ότι δεν φταις εσύ.
Ότι δεν είσαι ένοχος, όπως τόσο χρόνια άκουγες στις αίθουσες των δικαστηρίων, όπου το ανάλγητο κράτος δίχως ίχνος ανθρωπισμού και ντροπής, σε έσερνε από τα πολύ μικρά σου χρόνια. Όχι δεν είσαι ένοχος. Είσαι αθώος. Και αυτό ήρθαμε να στο βροντοφωνάξουμε να το ακούσεις.
Ένοχοι είναι όλοι εκείνοι που θα έπρεπε να σε αγαπήσουν και δεν τον έκαναν. Εκείνοι που έπρεπε να σε αγκαλιάσουν στα πρώιμα σου χρόνια και «ξέχασαν» το πράξουν.


Εδώ στην θέση την δική μου σήμερα και σε κάθε κηδεία από τα εκατοντάδες νέα παιδιά που φεύγουν κάθε χρόνο από την ζωή θύματα των ουσιών, έπρεπε να είναι όλοι εκείνοι που με τον ένα ή άλλο τρόπο σου άρπαξαν την ζωή μέσα από τα χέρια. Σου έκοψαν το δικαίωμα στην ελπίδα και το όνειρο.

Συγγνώμη έπρεπε να έρθουν να σου πουν - και όμως δεν είναι εδώ- οι δικαστές που σε δίκαζαν και σε έστελναν κάθε τόσο στην κόλαση των φυλακών, ενώ ήσουν παιδί ακόμα, ενώ χρειαζόσουν θεραπεία. Εκείνοι οι αστυνομικοί – όχι όλοι υπήρξαν και εξαιρέσεις- που δεκάδες φορές σε χλεύασαν, οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι
– όχι όλοι υπήρξαν και εξαιρέσεις- που ποτέ δεν σε είδαν ως άνθρωπο, η εκκλησία με την ανεπαρκής και πολλές φορές παντελώς απούσα ποιμαντική της μέριμνα.

Μα κυρίως και πάνω από όλους οι υπουργοί δικαιοσύνης και δημοσίας τάξεως, που φυλακίζουν και εξοντώνουν ψυχολογικά και σωματικά παιδιά άρρωστα σαν και εσένα, τα εκατοντάδες που αυτή την στιγμή είναι στις φυλακές και υποφέρουν αντί να είναι σε θεραπευτήρια και να επουλώνουν τις ψυχικές και σωματικές πληγές τους.
Γιατί όλα αυτά τα παιδιά δεν είναι εγκληματίες αλλά άρρωστοι άνθρωποι που χρειάζονται αγάπη, αποδοχή, στήριξη, ενίσχυση και κυρίως σωματική και ψυχολογική ενίσχυση. Είναι τρελό και συγχρόνως επικίνδυνα υποκριτικό οι έμποροι του θανάτου να κυκλοφορούν ελεύθεροι και μάλιστα κρυμμένοι στην μεγαλοαστική νεοπλουτίστικη κοινωνική ζωή και οι χρήστες που είναι τα θύματα τους, η καθημερινή λεία τους, να πεθαίνουν στις φυλακές.

Αντί να θεραπεύει, το κράτος φυλακίζει με αδιαφορία, μίσος και εκδικητικότητα.
Αντί μιας ανθρώπινης αγκαλιάς, σιδεριές και χειροπέδες κυκλώνουν τα σώματα των χρηστών, λουκέτα που κάνουν τον ίδιο ήχο με τους εφιάλτες των στοιχειωμένων παιδικών τους ονείρων κλειδαμπαρώνουν την ζωή τους. Οι φυλακές δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αδυναμία και η ανικανότητα μιας κοινωνίας να αγαπήσει και να θεραπεύσει τα μέλη της. Είναι το σύμβολο της υποκρισίας της. Του εσωτερικού της οχετού.


Καλό ταξίδι φίλε Κώστα και εύχομαι ο Χριστός που και αυτή την Μ. Εβδομάδα θα βιώσει την απόρριψη, την προδοσία και τέλος τον Σταυρό του μίσους από ένα κόσμο που ποτέ δεν κατάλαβε ποιος στην πραγματικότητα ήταν, από σήμερα να συντροφεύει στην νέα σου ζωή, μακριά από τον εφιάλτη και την κόλαση της κοινωνίας που φτιάξαμε όλοι εμείς.
Καλή Αντάμωση.


π. Λίβυος


11 σχόλια:

hamomilaki Anthemis είπε...

Καλή Ανάσταση, Κώστα, και Καλό Παράδεισο

Καλή Ανάσταση π.Λίβυε
με αγάπη
το χαμομηλάκι

Zed είπε...

π. Λίβυε, αυτή τη φορά δεν συγκρατήθηκα και θα σχολιάσω.

Αν υπήρχαν μερικοί ακόμη άνθρωποι που έθεταν ως αξία την Αγάπη, άνθρωποι που δεν αδυνατούσαν να καταλάβουν τους πιτσιρικάδες που έκαψαν τη χώρα το Δεκέμβρη του 2008, άνθρωποι που να αντιλαμβάνονται τη φυλακή ως δυνατότητα σωφρονισμού και όχι ως ευκαιρία εκδίκησης, άνθρωποι που αντιμετωπίζουν τέτοιους ανθρώπους ως αρρωστους, τότε τα πράγματα θα ήταν σίγουρα "αλλιώς"...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

π.Λύβιε, να προσυπογράψω το κείμενό σου, και να αναζητήσω τον Κώστα, στα μάτια όλων όσων συνεχίζουν αυτόν τον μοναχικό δρόμο, αποκομένοι από τον κακοφορμιζμένο κόσμο μας.
Καλή Ανάσταση, σε όλους όσους την νοιόθουν στην καρδιά τους και όχι στο στομάχι τους.
Την αγάπη μου.

Άστρια είπε...

π.Λίβυε, μίλησες στον Κώστα με όλη τη δύναμη της ψυχής σου και έφτασαν τα λόγια στη δική μας!

Ίσως και να αναλογιστούμε ποιος είναι ο βαρύτερα ασθενής εδω, οι θύτες ή το θύμα; Και βέβαια μιλάμε για ανίατη ασθένεια της ψυχής.

Σ' ευχαριστώ αληθινά π. Λίβυε για όσα κάνεις, για όσα γράφεις. Είναι μια ανακούφιση να νοιώθει κανείς ότι γύρω του υπάρχουν Άνθρωποι και ότι δεν έχει χαθεί ακόμα η ελπίδα.
Κι αυτές τις μέρες έχουμε ανάγκη γι αύτό ακόμα πιο πολύ. Όποτε έρχομαι νοιώθω σαν μία πραγματική Όαση. Σ' ευχαριστώ!

καλή δύναμη,
Καλή Ανάσταση!

Ανώνυμος είπε...

Καλή Ανάσταση Κώστα

Πάτερ Λύβιε Φως

π. ΛίΒυος είπε...

@hamomilaki ♀
Καλή Ανάσταση να έχουμε. Καλή δύναμη στην προσπάθεια σου.

@Zed
Αδελφέ μου έδωσες χαρά που έγραψες. Πράγματι θα ήταν όλα "Αλλιώς". Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε εστω και εαν στο τέλος ειναι μόνο για την συνείδηση μας. Καλό αγώνα.



@epikuros
Καλή Ανάσταση να έχουμε. Εχεις και την δική μου αγάπη. Και ας κάνουμε ολοι αυτό που μπορούμε.


@Άστρια
Εγω σε ευχαριστώ για την ευαίσθητη ψυχή σου, που μπορεί και ΝΙΩΘΕΙ. Δεν είναι αυτονόητο αυτό. Χάρισμα είναι. Καλλιέργησε το και σκόρπισε του γύρω σου.



@ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙ
Καλή Ανάσταση!!!!! φίλε!!!

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ είπε...

Καλή Ανάσταση πάτερ.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Κατά σύμπτωση ανέβασα και στο δικό μου ιστολόγιο ένα θέμα με ανάλογο περιεχόμενο.
Για τον παπ' Αντώνη στον Κολωνό.

Ανώνυμος είπε...

Χριστός Ανέστη παπα Λίβυε!
Όταν πήγαινα βόλτες στα Εξάρχεια πριν δυο δεκαετίες και βάλε, έβλεπα γραμμένο στους τοίχους το σύνθημα «οι μπάτσοι πουλάνε την ηρωινη»
Τότε το νόμιζα υπερβολικό.

Σήμερα ξέρω πως με την πρέζα η εξουσία διατηρεί ένα μεγάλο κομμάτι της νέας γενιάς κοιμισμένο και αδρανές και τις οικογένειες τους συνέχεια στην τσίτα.

Πήραν οι φαρμακοεταιρείες την παπαρούνα κι έφτιαξαν την ηρωίνη,πήραν την κόκα κι έφτιαξαν την κοκαΐνη, τα διαφήμισαν δεόντως κι από κει και πέρα άρχισαν την εμπορία των ψυχών.

Παπούλη μου, ο εικονικός «πολιτισμός» μας είναι «πολιτισμός» φίλαυτης ιδιωτείας και εξαρτητικής ψυχοδιέγερσης από ουσίες, εικόνες, ακούσματα, σπορ κ.ο.κ

Σε αυτό τον χορό της φθοράς χορεύουμε όλοι μας, ανίκανοι να απεμπλακούμε από το φαύλο κύκλο.


Κι έρχεται ο σταυρωμένος Χριστός «γευσάμενος τον εσμυρνισμένον οίνον ουκ ήθελε πιείν»...

Καλοτάξιδος ρε συ Κωστή, καλή αντάμωση εκεί πάνω...

π. ΛίΒυος είπε...

@ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ-gvardavas
Καλή Ανάσταση.

@Ασκαρδαμυκτί
Το είδα. Σπουδαία προσωπικότητα, σπουδαίο έργο.


@Misha
Ετσι...
Καλο ταξίδι να έχει το παλικάρι και οι υπόλοιποι συνεχίζουμε τον αγώνα.

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Aν και σεις πιστεύετε στο δικαίωμα των ΑμεΑ σε μιαν αξιοπρεπή ζωή υπογράψετε την διαμαρτυρία

Online petition - Είναι έγκλημα η κατάργηση του δικαιώματος των ΑμεΑ να ζήσουν σαν άνθρωποι

http://ligery.pblogs.gr
http://pygemos.blogspot.com