29 Μαρ 2011

Άυπνες καρδιές - Η Μαρία Ιορδανίδου και το Γεροντάκι του Αγίου Όρους -


π. Λίβυος

Πάνε δυο μέρες απο εκείνο το βράδυ που ο ύπνος δεν έλεγε να συμφιλιωθεί με τα μάτια μου. Σηκώθηκα και μπήκα στην βιβλιοθήκη. Σκέφτηκα κάτι να διαβάσω, αλλά η νευρικότητα της αϋπνίας δεν με άφηνε. Έτσι άνοιξα την τηλεόραση. Είναι ίσως από τις λίγες στιγμές που το κάνω. Την βαριέμαι την τηλεόραση. Εκτός και αν έχει κάτι πολύ ενδιαφέρον, όπως εκείνο το γλυκό ξημέρωμα.

Επανάληψη μιας εκπομπής από το «Μονόγραμμα» για την Μαρία Ιορδανίδου. Πόσο πολύ την αγάπησα! Την γνώρισα παιδί μέσα από το τηλεοπτικό σίριαλ «Λωξάντρα». Την μεταφορά στο γυαλί από το ομότιτλο σπουδαίο βιβλίο της. Αυτή την μεγάλη λογοτεχνική επιτυχία. Πόσες όμορφες στιγμές περάσαμε παρέα με την "Λωξάντρα" της Ιορδανίδου. Απίστευτο έργο.

Έτσι ήταν αδύνατον να μην καθίσω να παρακολουθήσω το ντοκιμαντέρ. Μιλούσε για την ζωή και το έργο της. Ένα υπέροχο ξημέρωμα παρέα με την Ιορδανίδου. Το απόλαυσα .Το θαύμασα παρθενικά. Η Ιορδανίδου αρχόντισα μέσα στην απλότητα της, την άμεση εμπειρία της με την ζωή, τις χαρές, τις ευλογίες που έχει η ζωή και ας σκιάζεται από τόσο πόνο. Απλή αλλά σοφή. Έμπειρη στην τέχνη της ζωής. Γεμάτη δύναμη και δημιουργία.

Γνήσια Πολίτισσα. Στην Πόλη των ονείρων μας. Των μύθων και των θρύλων. Σε αυτή την απίστευτη γωνιά της γης, όπου σαν κοιμηθείς βλέπεις κατανυκτικά όνειρα. Εκεί όπου η ζωή υπήρξε εμπειρία και όχι αποστεωμένη γνώση σπουδαστηρίων. Εκεί όπου η γνώση αναζητούσε την ολοκλήρωση στην σοφία. Μια και η γνώση είναι απλά μάθηση, ενώ η σοφία εμπειρία. Στην εποχή μας, ένα έλλειμμα και μια μονομέρεια, είναι ότι ο σοφός αντικαταστάθηκε από τον γνώστη, τον εξειδικευμένο. Που χάνει όμως το όλον την ζωής και την κατακερματίζει επιζήμια για την αλήθεια της.

Πολλά λόγια της Ιορδανίδου με άγγιξαν. Με ταρακούνησαν κατάβαθα. Από αυτά διάλεξα μόλις λίγα για να το μοιραστώ μαζί σας μια και σαν ξημέρωσε ήρθαν σαν πρώτη σκέψη στο μυαλό.

Είπε η Ιορδανίδου: «Γράφω συνήθως τα βράδια και με βρίσκει το ξημέρωμα. Έχω αϋπνίες. Αλλά εγώ δεν αφήνω τις αϋπνίες να με τυραννούν, της κάνω δημιουργία. Έτσι κάθομαι και γράφω αυτές τις ώρες.»

Αυτομάτως ήρθε στο μυαλό μου, η γνωριμία μου με ένα Γεροντάκι στο Αγιον Ορος. Από εκείνα που δεν λένε λόγια, δεν σου κάνουν κανένα κήρυγμα και όμως μιλούν δυνατά στην καρδιά.

Είχε και αυτό αϋπνίες. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί εύκολα και έλεγε στο εαυτό του, ότι εφόσον δεν κοιμάσαι κάτι πρέπει να κάνεις για όλους εκείνους τους ανθρώπους που αυτές τις ώρες δουλεύουν, διασκεδάζουν, είναι σε δύσκολη κατάσταση κ.ο.κ. Έτσι τι σκέφτηκε; Είδε ότι από το παράθυρο του κελιού του, στο βάθος του σκοτεινού ορίζοντα κάθε βράδυ φαινόντουσαν αεροπλάνα. Όλο την νύχτα κάθε λίγο και λιγάκι περνούσαν αεροπλάνα, και στο σκοτεινό ορίζονται ανάμεσα στα αστέρια, αναβόσβηνα και τα δικά τους φωτάκια.

Τότε άνοιξε η καρδιά του και είπε αυτό θα κάνω. Θα προσεύχομαι όλο το βράδυ, όσο τέλος πάντων διαρκούν οι αϋπνίες μου, για αυτούς τους ανθρώπους. Για του ταξιδιώτες. Να πάνε δυνατοί και γεροί στα σπίτια τους.

Αυτό και έκανε. Όλο το βράδυ μετάνοιες και προσευχές για αυτούς τους ανθρώπους. Με τον καιρό τα γόνατα του έκαναν πέταλα σαν της καμήλας. Η καρδιά του γέμισε άνθη.

Το πρωί στην εκκλησία, κατά την διάρκεια της ακολουθίας κοιμόταν. Οι αδελφοί σκανδαλιζόταν. Πήγαιναν και τον ξυπνούσαν. Εκείνος δεν παραπονιόταν. Δεν εξηγούσε σε κανένα τίποτα. Δεχόταν τις προσβολές και τις παρατηρήσεις.

Μέχρι που το έμαθε ο Ηγούμενος και είπε στην αδελφότητα να μην τον ενοχλούν γιατί «αγάπησε πολύ».

Και η Μαρία και ο Παππούλης από το Όρος, αγάπησαν πολύ. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Το σημαντικό όμως είναι ότι και η δυο, το πόνο τους, το πρόβλημα τους, τις αϋπνίες τους, τις έκαναν δημιουργία. Δεν κλαψούρισαν, δεν μοιρολόγησαν αλλά δημιούργησαν ο καθένας με τον δικό του τρόπο, την χαρά και τον παράδεισο μέσα τους και για τους ανθρώπους. Ο ένας χάρισε τα βράδια του στην προσευχή και ο άλλος στην συγγραφή. Και οι δυο στο Θεό κρατούσαν παρέα.


26 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ωραία Ιστορία και Διδακτική.

Unknown είπε...

Έτσι, αυτά είναι τα γεροντάκια. Ψάχνουν μια ευκαιρία για προσευχή, και η προσευχή μόνο χαρά δίνει. Αυτός ο Ρώσος μοναχός τα λέει όλα: http://www.youtube.com/watch?v=rQXuy-GeLok
... καλή συνέχεια.

ΦΩΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ είπε...

καλημέρα, πολύ όμορφη αλληγορία. Μου θυμίζει λόγια που έλεγε πριν γίνει μοναχός ο γέροντας Πορφύριος. Ότι δούλευε πολύ σκληρά σ' ένα μαγαζί και δεν παραπονιόταν καθόλου για την κόπωση του. Ανακάλυψε πως ακόμη και η δουλειά του θα μπορούσε να γινόταν μια ατραπός αγιασμού της ψυχής του. Η ταπείνωση, η πειθαρχία, η αγάπη...

Mairi είπε...

Θαυμάσια αφήγηση. Να είσαι καλά.

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Να κάνουμε ..παρέα στο Θεό..
Με κάποιο τρόπο..

Σπουδαίο κείμενο!

γρηγόρης στ. είπε...

Δυστυχώς δεν έχουμε πια τέτοιες αϋπνίες, αλλά κι ο ύπνος μας δεν είναι πια ήσυχος....

Ανώνυμος είπε...

Φυσική άσκηση προσευχής που απορρέει με φυσικό τρόπο απο την σωστή αντίληψη για τον Θεό.
Η ανείπωτη πτωχεία του πνεύματος μπροστά στο Θεό με τον πλέον φυσικό τρόπο.
Σίγουρα η καρδιά του γέροντα συνέπασχε με τον πόνο των ανθρώπων.
Κι ετσι οι προσευχές του γίνανε σιωπή,ανάμεσα στη σιωπή των πραγμάτων και τη σιωπή της ύπαρξης μας. Ανάμεσα στη σιωπή του κόσμου και τη σιωπή του Θεού.
Το ταπεινό γεροντάκι μου δίδαξε την ελημοσύνη..

Σας ευχαριστώ π. Λύβιε
τα σέβη μου

Αίγλη

π. ΛίΒυος είπε...

@Ανώνυμος
@koilos_films
@ΦΩΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
@mairi
@Ρεγγίνα
@γρηγόρης στ.
@Αίγλη

Πραγματικά μέσα απο την καρδιά μου σας ευχαριστώ όλους για την συμμετοχή σας μέσα απο τα σχόλια. Μου δίνετε τεράστια δύναμη και κουράγιο για να γράφω κάτι που αγαπώ πάρα πολύ.

Καλή μέρα να έχετε και να μην ξεχνάτε να περνάτε όμορφα της στιγμές που σας χαρίζει ο Θεός!!!
Την αγάπη μου!!!!

Agapwsa kardia είπε...

Πάτερ Λίβυε πραγματικά χαίρεται η καρδια κάθε φορά που διαβαζω το μπλοκ σας...λιώνετε κάθε υπολοιπόμενο πάγο με αυτά που μας χαρίζετε...είχατε αναφέρει κάποια στιγμη για ένα βιβλίο σας που θα δημοσιευόταν σύντομα...ισχύει? αν ναι θα ήθελα να ξέρω ποιο ειναι..την ευχή σας να εχουμε πάντα

π. ΛίΒυος είπε...

@Agapwsa kardia
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την αγάπη σου. Ναι θέλω και κάπου κάπου δουλεύω με αυτή την υπόθεση που λέγεται βιβλίο, το πότε όμως πραγματικά δεν το γνωρίζω. Οταν όμως έρθει η ώρα να είσαι σίγουρη οτι θα το μάθεις.
Και πάλι σε ευχαριστώ για το ένδιαφέρον.
Ευχομαι κάθε καλό στην ζωή σου!!!!

Unknown είπε...

Μια ζωγραφια το κείμενό σου.Γλυκά τα χρώματα του και απο κει ,από τα παράθυρά του να βγαίνει φως. Το φως της ψυχής σου. Με πόση ζεστασία και σοφία την έχεις ζυμώσει!!!!Ευλογημένος νασαι. Κλεάνθη

π. ΛίΒυος είπε...

@Kleanthi
Σε ευχαριστώ Κλεάνθη μου. Για το πέρασμα σου απο εδω για οτι υπάρχεις μέσα στον κόσμο μου, για τα όμορφα λόγια σου.
Να εύχεσαι για μένα. Την αγάπη μου!!!!

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο κείμενο και παρηγορητικός ο λόγος σου, ευχαριστούμε πάτερ Λίβυε!

Καλή συνέχεια εύχομαι
Κωνσταντίνος

π. ΛίΒυος είπε...

@Κωνσταντίνος
Ευχαριστώ πάρα πολύ Κωσταντίνε. Ευχομαι κάθε καλό στην ζωή σου.

Άστρια είπε...

Οι "συμπτώσεις" που λέγαμε...

Όταν έρχονται, χωρίς προγραμματισμό, γεγονότα ή απαντήσεις σε πράγματα που μας συμβαίνουν, ή μας απασχολούν ..καμιά φορά από ασήμαντα μέχρι πολύ σημαντικά, κάνοντάς μας να δούμε αλήθειες που ενώ ήταν τόσο κοντά μας, αγνοούσαμε (ή ξεχνούσαμε, ή δεν θέλαμε να δούμε, ή ακόμα, πιστεύαμε ψέματα γι΄αλήθειες..)

Εδώ, ήταν μια γόνιμη αϋπνία αφού ήταν η αιτία να συναντήσει ή να ξαναθυμηθεί τις "άυπνες" σκέψεις ενός συγγραφέα και προσευχές ενός γέροντα.

Όσο για τη γνώση και τη σοφία ...
" Μια και η γνώση είναι απλά μάθηση, ενώ η σοφία εμπειρία" πολύ δίκηο έχουν τα λόγια σου π. Λίβυε, όμως μέσα μου πιστεύω ότι η σοφία έρχεται όχι από εμπειρία αλλά "χαρίζεται" σε κάποιον όταν είναι δεκτικός και "έτοιμος" γι' αυτό, και τότε γίνεται Η Εμπειρία του.

Να είσαι πάντα καλά!
Καλή δύναμη!

π. ΛίΒυος είπε...

@Άστρια
Σαφέστατα υπάρχει και αυτή η μορφή της χαρισματικής σοφίας. Που έρχεται ως δώρο. Βεβαια και αυτή θα χρειαστεί το υλικό απο τις εμπειρίες για να καμώσει.
Πάντως συμφωνώ.

Καλά να είσαι και να περάσεις μια κατανυκτική και γεμάτη εσωτερικά νοήματα Μεγάλη εβδομάδα.

Τατιάνα Καρύδη είπε...

π Λύβιε,
σας εύχομαι από καρδιάς να έχετε ένα όμορφο Πάσχα , με όλη την Αγάπη που μπορεί κανείς ν αντέξει, κι όλη την Ειρήνη την Αναγκαία για ν αγγίξουμε όλοι το Νόημα της Ανάστασης..
Σας εύχομαι μια διαρκή Αναστάσιμη Χαρά!

π. ΛίΒυος είπε...

@Ρεγγίνα
Σε ευχαριστώ παρα πολύ για τις ευχές σου. Το κυριώτερο που με θυμήθηκες. Να είσαι καλα και σου εύχομαι καθημερινές Αναστάσεις θεανθρώπινες χαράς στην ζωή σου.
Η Ανάσταση υπήρξε παρακαταθήκη ζωής. Τρόπος η ζωής μας να έχει νόημα και πληρότητα.
Ευχομαι κάθε καλό. Χριστός Ανέστη!!!!

Άστρια είπε...

Αγαπητέ π. Λίβυε,
ευχές από καρδιάς για Καλή Ανάσταση
με όλους τους αγαπημένους σου ανθρώπους και είθε το μήνυμα της Ανάστασης κάποτε να απλωθεί σε όλη τη γη!

Καλή δύναμη πάντα εύχομαι

π. ΛίΒυος είπε...

@Άστρια
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τις όμορφες ευχές σου.
Χριστός Ανέστη και καλό πάσχα να περάσεις με οτι και όποιος αγαπάς!!!!

Theo είπε...

Καλή Ανάσταση, πάτερ, κι είθε ο Αναστάς να φωτίζει, γλυκαίνει και καρποφορεί τις αγρύπνιες μας υπέρ της των πάντων ενότητος!

π. ΛίΒυος είπε...

@Theo
Αληθώς Ανέστη ο Κύριος.
Εύχομαι κάθε καλό παρα Κυρίου Ανασταντος στην ζωή σας.
Ευχές σε όλους!!!!

Provato είπε...

Χριστός Ανέστη Π. Λίβυε! Χρόνια πολλά! Να ζήσεις χίλια χρόνια να σε χαιρόμαστε όσοι σε διαβάζουμε!

Γράφεις "το πόνο τους, το πρόβλημα τους, τις αϋπνίες τους, τις έκαναν δημιουργία"... μήπως έτσι δεν προχωρά ο κόσμος μπροστά; από αυτούς που βρίσκουν τρόπο να κάνουν τον πόνο έργο;

σε ασπάζομαι με γλύκα και σεβασμό

π. ΛίΒυος είπε...

@provato
Φίλε μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τις ευχές σου.
Χριστός Ανέστη και χρόνια καλά!!!
Ευχομαι κάθε καλό και να μας αξιώνει ο Θεός να μεταμορφώνουμε τον πόνο μας σε δημιουργία!!!!
Την αγάπη μου απο καρδιάς!!!!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Χριστός Ανέστη!
Σας διάβαζα κατά διαστήματα και πάντα έπαιρνα κάτι αξιόλογο από εδώ.
Σας γράφω τώρα γιατί με παιδεύει ακριβώς αυτό το : "αγάπησε πολύ!" και το πώς χωράει στη ζωή μας. Με ποιού είδους αγάπη. Εδώ μιλάει για την Αγάπη στο Θεό που έκανε την πόρνη να ράνει με μύρα τα ποδια Του Χριστού και να σκουπίσει με τα μαλλιά της και τη Χαναναία, και και και Τι γίνεται με την Αγάπη σε άνθρωπο; Μόνο γιατί αγάπησε Πολύ μπορεί να σταθεί ο Θεός συγχωρητικά απέναντί της;

π. ΛίΒυος είπε...

@Ρεγγίνα
Με τον Χριστό αγαπητή μου Ρεγγίνα η αγάπη στον Θεό γίνεται απο θυσία έλεος. Δηλαδή αγάπη. Γίνεται ιστορική, σακρωμένη, οχι αόριστη ή ουράνια.
Ο Χριστός ταυτίζει το πρόσωπο του στα πρόσωπα των ανθρώπων. Καί μάλιστα των αδυνάτων. Ο Ιωάννης Ευαγγελιστής λεει οτι όποιος πιστεύει οτι μπορεί να αγαπάει τον Θεό που δεν βλέπει και την ίδια στιγμή δεν αγαπάει τον συνάνθρωπο του που βλέπει.. ειναι ψεύτης. Ο Θεός αγάπη εστί. Και όποιος αγαπάει τους ανθρώπους αγαπάει τον Θεό και ο Θεός κατοικεί μέσα του.

Με λίγα λόγια η αγάπη ως τρόπος ζωής μας ανοίγει. Μας κάνει θεικούς. Σπάει τα όρια της ατομικότητας, πλαταίνει την ύπαρξη μας.

Αγάπα λοιπόν και ο Θεός θα φανερωθεί μέσ σου.

Ευχαριστώ για την επικοινωνία. Παρόλο που δεν ειναι ο καλύτερος τόπος για τέτοιες συζητήσεις.
Σε ευχαριστώ!!!!!