4 Νοε 2013

Ο δράκος της ψυχής μου...


Ο Άγιος Γεώργιος σκοτώνει ένα δράκο. Όχι της ιστορίας, μα των αρχέτυπων συμβόλων της ψυχής μου. Γιατί εκτός από την ιστορία εκεί έξω, εκτός τον χρόνο που μετρά το ρολόι του χεριού σου, υπάρχει κι μια άλλη ιστορία που γράφεται στα φύλλα της καρδιάς σου, υπάρχει κι ένας άλλος χρόνος που ονομάζεται ψυχικός. Εκεί λοιπόν μάχομαι καθημερινά με τους δράκους της ύπαρξης μου, τις σκιές που σκοτεινιάζουν το υπαρξιακό τοπίο μου.
 Αυτόν λοιπόν τον δράκο σκότωσε και σκοτώνει καθημερινά ο Άγιος Γεώργιος στις ψυχές εκείνων που τον επικαλούνται, τον δράκο που ζει μέσα μου, που χάνεται και απλώνεται στα σκοτάδια της καρδιάς μου και καθημερινά τρομάζει τις επιθυμίες μου, βγάζει φωτιές και καίει τα όνειρα μου, αγριεύει, οργίζεται και προσπαθεί να απελπίσει τον ορίζοντα μου. Να χάσω προσπαθεί τον δρόμο προς την πνευματική ωρίμανση και ολοκλήρωση. Το Χριστό πολεμά μέσα από την ευθύνη μου να υπάρξω ως πρόσωπο.
Τον δρακοκτόνο λοιπόν Αϊ Γιώργη παρακαλώ, την τέχνη να μου μάθει, πως το δαμάζουν εκείνο το θεριό που κατοικεί στα απάτητα τα μερη της ψυχής μου.

 π. λίβυος

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα π. Λιβύε, μετά από καιρό χαίρομαι που διαβάζω και πάλι τον λόγο σας. Το αντίδωρο σας. Από όλο το κείμενο με σφράγισε η λίγο πριν τον επίλογο σας φράση ''την ευθύνη να υπάρξω ως πρόσωπο'' .
Και όπως έχετε γράψει και άλλες φόρες για να αναλάβουμε την ευθύνη αυτή πρέπει να το βρούμε αυτό το πρόσωπο, να το αποδεχτούμε να το αναζητήσουμε περισσότερο να του δώσουμε χώρο και χρόνο, να το αγκαλιάσουμε , να το υπερασπίσουμε , να το αγαπήσουμε για να μπορέσει υπεύθυνα να συν-υπάρξει.

καλημέρα Πατέρα μας, καλή συνέχεια !

Ανώνυμος είπε...

Κι αν δεν μπορείς να τον πολεμήσεις στα ίσια, προσπάθησε να του ξεφύγεις με την ταπεινότητα. Υπάρχουν τρόποι και για τους αδύναμους.

π. ΛίΒυος είπε...

Καλημέρα σε ολους σας. Έχετε την αγαπη και τις πολλές ευχές μου!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Και από εμάς, καλησπέρα!