31 Δεκ 2014

Στην αλλαγή του χρόνου...


Οφείλω μια συγνώμη στο Θεό για όσα μου χάρισε και δεν τα χάρηκα. Για εκείνα που μου έδωσε και δεν τα πήρα. Μα κι γι αυτά που μου ζήτησε και δεν του έδωσα. Πάνω από όλα θέλω να κλάψω στην αγκαλιά Του, για όλες εκείνες τις μέρες που δεν έζησα και απλά επιβίωσα. 
Να πω συγνώμη για όσα σε αγαπώ δεν είπα, σε αγκαλιές που δεν έδωσα, σε πόρτες που έκλεισα, σε τηλέφωνα που δεν σήκωσα, σε μάτια που δεν αντίκρισα, σε φιλιά που δεν σαρκώθηκαν και σε προσευχές που δεν ειπώθηκαν…
Τέλος να πω, ότι εάν βρήκες έναν άνθρωπο να σε νιώσει, να σε καταλάβει, να σε αγαπήσει, κράτα τον, κι ας είναι στην άλλη άκρη της γης. Φτάνει που τον βρήκες…. Δεν θα σου τύχει πολλές φορές την ζωή. Και να θυμάσαι, οτι στα δώρα λες ευχαριστώ κι ας μην τα ξετυλίξεις ποτέ..


π.λίβυος 

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Και αν δεν βρήκες έναν άνθρωπο να σε νιώσει, να σε καταλάβει ή νόμισες ότι βρήκες αλλά τελικά αυτή η αίσθηση ήταν ψευδαίσθηση, τότε ποια στάση αρμόζει να έχεις; Και πώς μπορείς να το πετύχεις αυτό; Ειδικά όταν βλέπεις άλλους να βρίσκονται μεταξύ τους...

Ανώνυμος είπε...

Τελειο!!!!!
Σ' ευχαριστουμε π. Λιβυε!

διογένης / ε. μ. είπε...

Καλή χρονιά και ευλογημένη ,
π. Χαράλαμπε ! ! !

Διαβάζω τα κείμενά σας και με έκπληξη διαπιστώνω ότι είστε στην κυριολεξία αστείρευτος !

Αυτό όμως που με συγκινεί βαθύτατα σε σας είναι η αυθεντικότητα του λόγου σας και η ειλικρίνεια, πράγμα που δύσκολα συναντά κανείς στο περιβάλλον των κληρικών, όπου θριαμβεύει η τέχνη της υποκριτικής και η πλεονάζουσα ψυχοπαθολογία!

Λόγος πικρός, αλλά μάλλον αληθινός και πάντως σε κάθε περίπτωση ρεαλιστικός!!!

Το κακό έχει συντελεστεί πλέον στο εκκλησιαστικό σώμα και πρωτίστως στη νέα γενιά, την άγευστη από τον βιβλικό λόγο και την εκκλησιαστική μας εμπειρία , γι' αυτό και η παρουσία του δικού σας λόγου κρίνεται απαραίτητη!

Σήμερα, σε καιρούς κρίσης και υπαρξιακής αποδόμησης, μονάχα άνθρωποι σαν και εσάς μπορούν να βοηθήσουν τις ρημαγμένες ψυχές - που δεν είναι λίγες - και πάντως σε καμία περίπτωση ο εξουσιαστικός εκκλησιαστικός λόγος και ο ξύλινος θεολογικός !!!

Θερμά συγχαρητήρια πάτερ μου και για τα δύο σας βιβλία, τα οποία έχω διαβάσει με μέγιστο ενδιαφέρον!

...και πάλι καλή χρονιά...
και να έχουμε τις ευχές
και τις ευλογίες σας να μας συνοδεύουν ! ! !

Υ. Γ. Π. Χαράλαμπε, είχαμε γνωριστεί στη θεολογική ακαδημία του Βόλου! ! !

Διογένης/ Ε. Μ.

Ανώνυμος είπε...

"Τέλος να πω, ότι εάν βρήκες έναν άνθρωπο να σε νιώσει, να σε καταλάβει, να σε αγαπήσει, κράτα τον, κι ας είναι στην άλλη άκρη της γης. Φτάνει που τον βρήκες…. Δεν θα σου τύχει πολλές φορές την ζωή."

Αγαπητέ μου πάτερ,
αυτός ο άνθρωπος υπάρχει. Είναι ο Θεάνθρωπος Κύριός μας Ιησούς Χριστός.

Αν ακόμα δεν Τον βρήκαμε, αν δεν Τον αναγνωρίσαμε σε κάθε άνθρωπο, ίσως αιτία είναι το ότι απουσιάζει η "εξ όλης της καρδίας" μας αγάπη πρός Αυτόν. Ίσως διότι έχουν άλλοι και άλλα προτεραιότητα στη ζωή μας...

Μακάριος ο άνθρωπος που με ειλικρινή διάθεση Τον αναζήτησε και Εκείνος του αποκαλύφτηκε, τόσο στο πρόσωπο των άλλων όσο και στο δικό του πρόσωπο.

Τον "κράτησε", πάσα θυσία...

Konstantinos είπε...

Μπραβο Σου παπα-Χαραλάμπη μου. Νασαι καλά και να μας φωτιζεις τα μονοπατια που χρόνο το χρονο γίνονται ολα και πιο νυχτωμένα, γιατι φροντιζουν κάποιοι να κλέβουν τις λαμπτηρες του φωτισμου. παπα-κων. ν. καλλιανος

Ανώνυμος είπε...

Καλά καλά εσύ είσαι άγιος - 2:26' δεν σου χρειάζονται τα λόγια του π. Λίβυου!
Γράψε κάτι κι εσύ για να μας βοηθήσεις ναγιάσουμε γρηγορότερα!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Πρός
@3 Ιανουαρίου 2015 - 11:38 μ.μ.

Το γνήσιο Ορθόδοξο Χριστιανικό φρόνημα είναι οπωσδήποτε μαρτυρικό.

Ο μάρτυρας σε έναν διωγμό καλείται να κάνει μία μοναδική ολοκληρωτική θυσία. Ο μάρτυρας συνείδησης - μοναχός, έγγαμος ή μόνος - καλείται σε ισόβια αυτοπροσφορά, που θα ανανεώνεται συνεχώς, όχι σε μία μεγάλη θυσία, αλλά ένα πλήθος μικρότερες. Αυτές οι καθημερινές θυσίες, οι καθημερινοί μικροί "θανάτοι", είναι συγχρόνως και καθημερινή ανάσταση!

Το τώρα, η κάθε στιγμή, είναι η ώρα της αποφάσεώς μας, γιά τον Θεό ή γιά τον διάβολο.

Ιδού λοιπόν ο δρόμος αγιασμού. Η εκούσια επιλογή που απαιτείται από κάθε Χριστιανό:

...«ουχ ως εγώ θέλω, αλλ' ως συ».

nikblog είπε...

https://www.youtube.com/watch?v=pekahBBuNSc

Ανώνυμος είπε...

π.Χαράλαμπε,

να ευχηθώ;
και ποια είμαι μπροστά σας!
Θα πω μόνο πως χαίρομαι που έχετε μια καρδιά νυμφευμένη,
και εκτός γάμου διπλοπαντρεμένη
με τον Χριστό και την Παναγία!
Όσα λέτε εσείς με τον εαυτό σας,
λέω κι εγώ με τον δικό μου
κάποιες φορές απολογίας-μετανοίας-αλλαγής
και αποφάσεων νέων
για να γίνεται κάθε νέος χρόνος, νεώτερος
και να πετάει κάθε γερασμένη θεωρία...
ήδη απ' την αρχή του "χρόνου" νιώθω νεώτερη
παρόλο που τα έχω 55 τα 33!

Την ευχή σας
Ιωάννα
:)&(:

16. 4 είπε...

Τι συγκινητικό!!!!<3

Ανώνυμος είπε...

Αν δεν βρήκες κάποιον άνθρωπο να σε νιώσει ή να σε καταλάβει γίνε εσυ ένας τέτοιος...!!!