2 Δεκ 2017

Λόγοι Αγίου Πορφυρίου α'


Μία είναι η ζωή, είναι ατελείωτη συνέχεια, δεν εχει τέλος, δεν υπάρχει. θάνατος...Κι όταν λέμε επουράνια, μη νομίζουμε οτι θα βρούμε στην άλλη ζωή κήπους με λουλούδια και βουνά και νερά και πουλιά. Δεν εχει εκει τις επίγειες ομορφιές. Ειναι κάτι άλλο., κατι πολύ υψηλό. Αλλά για να πάμε στο κάτι άλλο, πρέπει να περάσουμε απο αυτά, απο τις γήινες εικόνες κι ομορφιές..... 
Να εκμεταλλεύεσθε τις ωραίες στιγμές. Οι ωραίες στιγμές προδιαθέτουν την ψυχή σε προσευχή, την καθιστούν λεπτή, ευγενική, ποιητική. Ξυπνήστε το πρωί, να δείτε τον βασιλιά ήλιο να βγαίνει ολοπόρφυρος απ' το πέλαγος. Όταν σας ενθουσιάζει ένα ωραίο τοπίο, ένα εκκλησάκι, κάτι ωραίο, να μη μένετε εκεί, να πηγαίνετε πέραν αυτού, να προχωρείτε σε δοξολογία για όλα τα ωραία, για να ζείτε τον μόνον Ωραίον. Όλα είναι άγια, και η θάλασσα και το μπάνιο και το φαγητό. Όλα να τα χαίρεσθε. Όλα μας πλουτίζουν, όλα μας οδηγούν στη μεγάλη Αγάπη, όλα μας οδηγούν στον Χριστό.Να χαίρεστε όσα μάς περιβάλλουν. Όλα μάς διδάσκουν και μάς οδηγούν στον Θεό...
Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης του Θεού. Και τα έμψυχα και τα άψυχα και τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και τα βουνά και η θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός. Είναι οι μικρές αγάπες, μέσα απ' τις οποίες φθάνομε στη μεγάλη Αγάπη, τον Χριστό...




4 σχόλια:

ευλογειτε είπε...

https://www.youtube.com/watch?v=cPx-O7rEvQc

Τώρα, άγιε παππούλη μου,
όλα είναι μια άγια Νύχτα για σένα
και Μέρα συγχρόνως
με τόσο άκτιστο Φως!

Ιωάννης Κ. είπε...

Αναμφίβολα "ολα είναι άγια..." όπως μας λέει ο Άγιος μας Πορφύριος, όταν γινόμαστε αυτό που ουσιαστικά είμαστε με την βάπτιση μας, κατά χάρη τέκνα Θεού, δηλαδή άγιοι.

Ο Γέρων Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης καθορίζει την αγιότητα ως εξής: «Αγιότης είναι η επίγνωση της αμαρτίας μας» μας λέει...

και συνεχίζει...

"Ο άγιος έχει τον Θεόν, ξέρει ότι ανήκει στην μία Εκκλησία, στην Εκκλησία των αγίων. Ξέρει επίσης ότι είναι αμαρτωλός, τέκνο του Αδάμ, αναγεννηθέν υπό του δευτέρου Αδάμ, του Χριστού.
Αντιθέτως, εμείς οι άνθρωποι πέφτομε έξω νομίζοντας πως είμαστε άγιοι, διότι βλέπομε μόνο την μία πλευρά μας, την χάρι του Θεού· δεν βλέπομε όμως το φύραμα που κουβαλάμε επάνω μας.
Οι άγιοι έχουν πλήρη την γνώσι· βλέπουν αφ’ενός μεν την δική τους αμαρτωλότητα, αφ’ ετέρου δε την αγιότητα και την χάρι και την αγάπη του Θεού στην οποία συμμετέχουν.

Εμείς περιπίπτομε σε εγωισμό, όταν έχωμε γνώσι της αρετής μας, πρώτον, διότι δεν γνωρίζομε την αμαρτία μας, το τί είμαστε· και δεύτερον, αυτό που είναι το Άγιον Πνεύμα, νομίζομε πως είμαστε εμείς: ότι εγώ είμαι άγιος, εγώ δεν έχω αυτό, δεν έχω εκείνο, ενώ έχω εκείνη την αρετή, έχω την άλλη. Ο εγωισμός είναι λάθος στην κρίσι της νοήσεως. Όποιος νομίζει πως είναι άγιος, κρίνει κατ’ άνθρωπο, κατα σάρκα, και βγάζει το συμπέρασμα πως είναι άγιος.
Ο αληθινός όμως άγιος δεν σκέπτεται και δεν κρίνει κατ’ αίσθησιν αλλά κατά θείαν έμπνευσι και φώτισι, οπότε δεν πέφτει έξω. Εντεύθεν και ο άγιος έχει παρρησία ενώπιον του Θεού· λέγει, “εν ονόματι του Κυρίου Ιησού Χριστού ανάστηθι”, και ο νεκρός ανίσταται. Ταυτόχρονα δε, προσεύχεται ως αμαρτωλός, διότι ξέρει το διπλούν της φύσεως του ανθρώπου, ότι ο άνθρωπος είναι χοϊκός και πνευματικός, είναι ο σαρκωθείς εν αυτώ Χριστός και ο ίδιος, ο γεννηθείς εκ του Αδάμ και της Εύας."

Οι άγιοι έχουν επίγνωσι του ότι είναι άγιοι, με την έννοια ότι συμμετέχουν στην ζωή του αγίου Θεού και ζουν την πληρότητα του αγίου Θεού, την παρουσία του αγίου Θεού· έχουν όμως την επίγνωσι ότι είναι αμαρτωλοί, και αυτό ακριβώς είναι η αγιότης· δεν ζουν εν τη αμαρτία, ξέρουν όμως ότι αμαρτία υπόκεινται εν τοις μέλεσί των. Γι’αυτό καθαίρουν εαυτούς, τους καθιστούν μυρίπνοα δοχεία του Αγίου Πνεύματος· το δε Άγιον Πνεύμα, εφ’ όσον είναι Άγιον, τους αγιάζει, και έτσι έχουν και την παρρησία ενώπιον του Θεού."

Σχόλιό μου:

Σύμφωνα με αυτά που μας λέγει ο γέρων Αιμιλιανός, νομίζω, ότι φανερό σημάδι που μας δείχνει ότι είμαστε σε πλάνη, είναι το γεγονός ότι δυσανασχετούμε και θυμώνουμε όταν κάποιος αμφισβητεί τις αρετές μας, δηλαδή την ψεύτικη αγιότητα μας....

Το δε σημάδι της γνήσιας αγιότητας, νομίζω, είναι να δέχεται κανείς - με χαρά - ως αληθή οτιδήποτε τον κατηγορούν και να ζητάει ειλικρινά συγχώρεση απ τους κατηγόρους του!

Ανώνυμος είπε...

Δεν λέει Η Εκκλησία ότι αυτή η ζωή είναι πρόσκαιρη; Δεν μαθαίνουμε να αναβάλουμε το τώρα για το μετά; Δεν τρώμε αλλά κρατάμε νηστεία. Δεν κάνουμε σεξ παρά μόνο εντός του γάμου. Στις μέρες μας που ο κόσμος παντρεύεται όλο και πιο αργά, έχει αυξηθεί ο σεξουαλικός εκνευρισμός. Όλα εξαιτίας της λεγόμενης καθυστερημένης ικανοποίησης.

Ανώνυμος είπε...

Θυμάμαι την πρωτη φορα που ειρθα σε επαφη με τον Αγιο γεροντα.
Βρεθηκα κατα λαθος σε ενα μικρο μοναστηρι ( δεν ειχα καθολου σχεση με την εκκλησια) και μας πηγαν οι μοναχες στο μερος που πουλουσαν τα πραγματα που εφτιαχναν.Κοιτουσα τα βιβλια και σαν κατι να με ελεγε να παρω το βιβλιο για τον γεροντα"βιος και λογοι"
Δεν τον γνωριζα καθολου ουτε ειχα ακουσει κατι για εκεινον,απο εκεινο το βραδυ ειναι το δευτερο ευαγγελιο,σαν καποιος να ανοιξε ενα παραθυρο σε ενα σκοτεινο μερος που δεν ειχε αεριστη ποτε