22 Μαΐ 2018

Όταν ξεχνάμε τι δεν είμαστε...

Κάθε που θα χάνουμε την ειλικρινή επαφή με τον εαυτό μας θα εμφανίζεται μια δοκιμασία, μια σκιά που θα απειλεί να κρύψει όλο το γαλάζιο της ψυχής μας. Παρόλο που πολλές φορές θα νιώθουμε ότι φτάνουμε στα όρια της αντοχής μας, ας μην απογοητευθούμε. Η δοκιμασία που μας επισκέφτηκε δεν είναι τίποτε άλλο παρα ο Θεός που προσπαθεί να μας οδηγήσει και πάλι πισω σε μια αλήθεια που ξεχάσαμε. Να μας θυμίσει τι «δεν είμαστε». Και ναι, δεν είμαστε ούτε τέλειοι ούτε παντοδύναμοι. Απλά είμαστε άνθρωποι. Και αυτό δεν πρέπει να μας φοβίζει. Δεν είμαστε αναμάρτητοι και αυτό δεν πρέπει να μας απελπίζει. Αντιθέτως. Σε αυτό το ταξίδι της ζωής, δυο πράγματα δεν πρέπει ποτέ να λησμονήσουμε. Πρώτον στον παράδεισο δεν πάμε νίκη νίκη, αλλά όπως λέει ο Άγιος Σέργιος ήττα ήττα. Και δεύτερον, ότι μονάχα όταν μεγαλώνεις τον άνθρωπο μέσα σου μοιάζεις του Θεού. Κράτα την ανθρωπιά μέσα σου και μην απελπίζεσαι.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Αυτή η δοκιμασία μπορεί να πάρει τη μορφή ενός μονόφθαλμου γίγαντα. Γίνεται τότε Κύκλωπας.
Και άλλοτε Λαιστρυγόνας. Γίγαντας πελώριος και ανθρωποφάγος. Έτοιμος να σε κάνει κομματάκια. Αλλά πράγματι, μέσα από μια θεολογική θεώρηση των πραγμάτων, επιτρέπεται να εμφανιστεί από τον Θεό, για να τον κάνει σκόνη η Ψυχή μας. Γιατί αυτό ακριβώς διδάσκει ο ποιητής: την ακαταμάχητη Δύναμη της Ανθρώπινης Ψυχής, που μπορεί να σαρώσει τους προσωπικούς μας δαίμονες. Ωραία μιλάτε π. Λίβυε για το ταξίδι της ζωής, όπως ο ποιητής. Σημασία σ' αυτό έχει μονάχα η ίδια η αξία του ταξιδιού. Και η αξία είναι ο άνθρωπος που ειν' ο συνάνθρωπος που ειν' ο Θεός μας. Και τα ταξίδια είναι πολλά, η κάθε ώρα, η κάθε μέρα, η κάθε στιγμή..
Σας ευχαριστούμε..