Αύριο Κυριακή του Τυφλού. Ο Χριστός θεραπεύει ένα εκ γενετής τυφλό. Τελικά τι είναι τύφλωση; Είμαστε βέβαιοι ότι βλέπουμε ή μήπως απλώς κοιτάμε; Οι άνθρωποι που είναι γύρω μας, δεν είναι μονάχα χρώματα μαλλιών, ύψος και σωματικός βάρος, αλλά κάτι πολύ βαθύτερο. Αυτό το έχουμε δει ποτέ; Έχουμε ενδιαφερθεί για να το ανακαλύψουμε;
Χρόνια φίλοι και δεν ξέρουμε ποιος στην πραγματικότητα είναι ο άλλος. Παντρεμένοι, στο ίδιο σπίτι και κρεβάτι για δεκαετίες, και αγνοούμε τις βασικές ανάγκες της γυναίκας μας, ποια φαγητά της αρέσουν, ποια είναι τα αγαπημένα χρώματα ρούχων που φοράει, τι είναι αυτά που την κάνουν χαρούμενη.
Μεγαλώνουν τα παιδιά μας, φεύγουν από το σπίτι, και τότε μονάχα, όταν τα κοιτάμε να μακραίνουν με την βαλίτσα στον ώμο, σκεφτόμαστε, «πάει έφυγε. Μα πότε μεγάλωσε;» σαφέστατα όταν εσύ ήσουν απών.
Αυτά όλα και άλλα πολλά δεν είναι τύφλωση; Μα αυτή είναι η πραγματική τύφλωση όταν η ζωή σε προσπερνάει και εσύ μένεις να την κοιτάς δίχως να βλέπεις. Γιατί δεν φτάνει να σου αρέσει η θάλασσα εάν ποτέ δεν τολμήσεις να βουτήξεις στα βαθιά για να την απολαύσεις...
Κι αν τύχει και βουτήξεις νύχτα με πανσέληνο
ΑπάντησηΔιαγραφήτότε, σας διαβεβαιώ, οι ανακλάσεις του
λευκού φωτός σε πείθουν πως η ομορφιά
που βλέπεις δεν είναι παραμύθι αλλά...
υπόσχεση Χαράς!
Θα έμοιαζε με τύφλωση,
ΑπάντησηΔιαγραφήαν προσπερνούσα το κείμενο,
που εκπέμπει φως,
ακόμη και...σ' αυτούς που βλέπουν
ό,τι χρειάζεται η καρδιά τους!
Η τοποθέτησή μου, πάτερ,
πάνω σ' αυτήν την ψυχική αναπηρία,
είναι πως όποιος θέλει να δει ,
βρίσκει τρόπο και ανοίγονται τα μάτια της ψυχής του'
η τύφλωση η πραγματική είναι να καταλάβει κάποιος
ότι δεν θέλει...να βλέπει τις αιτίες που δημιουργούν
μια τέτοια αρρωστημένη κατάσταση!
Συνεπώς, όσο αγωνίζεταί τις ν'απαλλαγεί
από τις μικρότητες και τους αδέξιους χειρισμούς
από τις κοσμικές αγωνίες
και του μείνει μια χαρά να αναπαύεται
μόνο όταν αναπαύει το αναγκεμένο
κι όχι χειριστικό πρόσωπο,
μόνο τότε θα κυλήσει εύκολα κάθε προσπάθεια να δούμε
τις πραγματικές- όχι προσποιητές- ανάγκες του άλλου,
(ακόμη και τις αισθησιακές)'
τότε θα βλέπουμε όχι εν αινίγματι και εσόπτρω
αλλά πρόσωπο προς πρόσωπο,
όπως στον παράδεισο!
Το να βλέπεις λοιπόν την ψυχή του άλλου.
κι εκείνος την δική σου,
εξασθενώντας τις αιτίες της" τύφλωσης",
είναι Φως,
Παράδεισος,
ακόμη και εν μέσω τυφλών παραγόντων!
Αν γίνει η διαπίστωση περί τυφλώσεως,
υπάρχει ελπίδα να έλθουν στο φως και οι αιτίες'
ποιος όμως είναι τόσο δυνατός να τις δεχθεί'
είναι σα να ομολογεί πως χρειάζεται να κουρέψει
πολλά λάθη και τραγικά ελαττώματα.
Ευχαριστούμε ,
πάτερ,
γιατί προσπαθείς,
να είσαι επίκαιρος και ...εύκαιρος!