Δεν χρειάζεται να ζεις μέσα στο άγχος και τον φόβο.
Δεν είσαι εδώ κατά λάθος. Κάποιος σε αγάπησε πριν γεννηθείς και θέλησε να έρθεις στην ύπαρξη. Να υπάρξεις, για τώρα, για αιώνια. Δεν θα πεθάνεις ποτέ, γιατί πέθανε και αναστήθηκε για σένα ο Χριστός.
Για μερικά μόνο χρόνια θα χρειαστεί να μπεις στο χώρο και τον χρόνο, ώστε να μάθεις ότι χρειάζεσαι για το μεγάλο ταξίδι στο Φως του Θεού.
Θα φορέσεις ρόλους, αλλά δεν θα είσαι εσύ.
Θα σου δώσουν όνομα κι αριθμό μα δεν θα είσαι εσύ.
Θα μάθεις μια δουλειά και θα ζήσεις κάπου εκεί στην γη μα δεν θα είσαι εσύ.
Ίσως πονέσεις και πληγωθείς, μα δεν θα είσαι εσύ.
Ίσως πνιγείς σε μέριμνες και φροντίδες της γης, στο άγχος και το φόβο μα δεν θα είσαι εσύ.
Γιατί εσύ δεν είσαι οι ρόλοι σου, η ταμπέλα που σου έβαλαν, η ετικέτα που κρέμασαν στο μέτωπο σου, εσύ είσαι φως, εικόνα Θεού, μέσα σου ζει ο Χριστός, είσαι παιδί δικό Του.
Μέσα σου πάντα ήσουν καλά, ήρεμος και γαλήνιος, αλλά ο φόβος και τα τραύματα δεν σε άφησαν να το νιώσεις και να το καταλάβεις ότι εσύ δεν είσαι αυτό που είπαν οι άλλοι για σένα αλλά Εκείνο που επέλεξε ο Θεός, αιώνια δικός Του και δική Του.
Πρέπει να καταλάβεις, να νιώσεις και να αισθανθείς ποιος είσαι, ποια είσαι, να εμπιστευτείς τον Θεό και τότε δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τίποτα. Σε κρατάει αγκαλιά κι ας νομίζεις ότι περπατάς.
Αυτός ο κόσμος είναι έργο του Θεού. Η ζωή στην οποία ήρθες δεν θα τελειώσει ποτέ, άρχισε άλλα δεν έχει τέλος γιατί έτσι θέλησε Εκείνος.
Άρχισε να χαίρεσαι τις χαρές της ζωής είναι δώρο, μη φοβάσαι τις θλίψεις είναι μαθήματα, μην τρομάζεις στον θάνατο είναι πέρασμα.
Νιώσε αυτό που στα αλήθεια είσαι, πίστεψε στο Θεό που ονειρεύεται μέσα σου και σε θέλει χαρούμενο.
Η ειρήνη είναι μέσα σου, η αγάπη είναι μέσα σου, δεν χρειάζεται να πας πουθενά για να βρεις τον Θεό, γιατί είναι μέσα σου.
Η σκάλα που οδηγεί στο παράδεισο είναι μέσα στην καρδιά σου λέει ο Αγιος Ισαάκ ο Σύρος.
Περπάτησε την. Μην βιάζεσαι. Σκαλί σκαλί, σιγά σιγά και ήμερα. Δεν σε κυνηγάει κανείς, δεν σε απειλεί και φοβίζει κανείς, είναι η δική σου σκάλα είναι η οδός του Ουρανού, σε περιμένει ο Χριστός στην άκρη της γεμάτος Φως και χαρά.
Δεν χρειάζεται να πας στους ουρανός να τον βρεις ήρθε Εκείνος στην γη. Δεν χρειάζεται να ψάξεις αλλού να συναντηθείτε, ζει μέσα σου, ζει στον αδελφό σου, ζει στην Εκκλησία Του, που είναι όλο το Σύμπαν. Κοίτα μεσα σου και πάρε ανάσες από την Πνοή του Θεού που ανασαίνει στην ψυχή σου. Εκείνος ήταν, είναι και θα είναι πάντα εκεί, φρόντισε να μην λείπεις εσύ.
4 σχόλια:
΄΄ Άρχισε να χαίρεσαι τις χαρές της ζωής είναι δώρο, μη φοβάσαι τις θλίψεις είναι μαθήματα, μην τρομάζεις στον θάνατο είναι πέρασμα.΄΄:
Οι ωραιότερες και συνοπτικότερες ΄΄οδηγίες χρήσης΄΄ που θα μπορούσαν να δοθούν για το πολυτιμότερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο, που είναι η ίδια η ζωή!
Ευχαριστούμε πάτερ!
Μα τι υπέροχο κείμενο!Πως γίνεται αυτή τη συνειδητοποίηση οτι ο Θεός υπάρχει μέσα σου; Πώς έρχεται η θεία Χάρις κ καταλαβαίνεις ότι όλα τα άσχημα,τα κακά κ τα αρνητικά τέλος πάντων που συμβαίνουν δεν είναι τιμωρία αλλά μαθήματα κ μη φοβάσαι; πώς έρχεται Πάτερ αυτή η πίστη που διώχνει επιτέλους την ολιγοπιστια,το φόβο για τη ζωή,τις ενοχές,την τοξικότητα που ξεκινά από μας;Τόσο όμορφα λόγια Πάτερ που μιλάνε όντως μέσα μας αλλά ο δρόμος μακρύς κ ενίοτε μας απογοητεύει- ως να βρούμε ξέφωτο, Φώς...Καλή δύναμη κ καλή συνέχεια στο όμορφο συγγραφικό κ όχι μόνο έργο σας
Πατέρα Χαράλαμπε, την ευχή σου να έχουμε.
Πολύ ποιητικό το κείμενο σου, με την καλή έννοια του όρου.
Όχι ψεύτικος εντυπωσιασμός και κούφια ρητορεία.
Αλλά η γνήσια ποιητικότητα, η ανάγκη που έχουν τα ανθρώπινα όντα να σηκωθούν πάνω από το εφήμερο και φθαρτό και να δουν την ύπαρξή τους σαν κομμάτι του αιώνιου.
Είναι ολοφάνερη η έγνοια σου να στηρίξεις τον πλησίον σου, κι ας μην τον ξέρεις.
Να του απλώσεις λίγο βάλσαμο στον καταματωμενο "έσω" του "άνθρωπο", αυτόν που ποδοπαταει και συντρίβει με σαδιστική μανία και ευχαρίστηση η σάπια κοινωνία που ζούμε.
Ζητάς, με προσεχτικά διαλεγμένες λέξεις, να πραΰνεις τις τρομερές πληγές μας, να δώσεις ανακούφιση.
Πραγματικά, άγιο το έργο σου.
Όμως, νιώθω πάλι την ανάγκη να γκρινιάξω, να χαλάσω την εικόνα της γαλήνης.
Λες:
"Ίσως πονέσεις και πληγωθείς, μα δεν θα είσαι εσύ.
Ίσως πνιγείς σε μέριμνες και φροντίδες της γης, στο άγχος και το φόβο μα δεν θα είσαι εσύ."
Πολύ ωραία ολ' αυτά, αν μπορούσαν να 'χουν πραχτική αξία!!
Όταν ο πόνος σε διαλύει, πατέρα Χαράλαμπε, σίγουρα πολύ καλά το ξέρεις, δεν μπορείς να δεις πάνω σου τίποτε άλλο πέρα από ένα ξεσκισμενο σαρκίο.
Ίσως βαθιά μέσα μας να σαλεύει ακόμα η πνοή του Θεού, αλλά όταν ο πόνος θεριεύει, το μυαλό δεν υπακούει.
Όταν είσαι άστεγος, πεταμένος σαν κουρελοπανο στο δρόμο, όταν αργοπεθαινεις σ' ένα κρεβάτι νοσοκομείου μόνος σου, όταν σε ρημάζει αγιατρευτη αρρώστια, δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεις αυτοπεποίθηση ή γαλήνη.
Σ' ευχαριστώ για την ακούραστη προσπάθειά σου να γιατρέψεις ρημαγμενα κορμιά και ψυχές, αλλά, συχωρα με, το βαλσαμο των λέξεων δε φτάνει.
Η κοινωνία που ζούμε, κι ας είναι βαρετό να το λέμε, θέλει ξεθεμέλιωμα και χτισιμο απ' την αρχή.
Κατακρεουργεί ανθρώπινα όντα και αφήνει πίσω της σωρους ερείπια.
Διαφορετικά, όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα προσπαθούν να βρουν παρηγοριά στα λόγια σου και στο πετραχειλι σου, μα ο ψυχικος και σωματικός τους πόνος δε θα μαλακώνει.
ΥΓ. Να είσαι πολύχρονος και ο άγιος Χαράλαμπος, που γιορτάζουμε αύριο τη χάρη του, να σε φυλάει.
Πολύ εύστοχο και παρηγορητικό το κείμενό σας, ένα από τα καλύτερα που έχω διαβάσει, πραγματική ευλογία. Νομίζω ότι τέτοια κείμενα πρέπει να διδάσκονται στο σχολείο και να γίνονται κτήμα όλων των αδελφών μας.
Γιατί; Επειδή συνοψίζετε σε λίγες γραμμές όλο τον πυρήνα της πίστης μας, ότι είμαστε παιδιά του Θεού, ότι αγωνιζόμαστε σε αυτό τον κόσμο, χωρίς να είμαστε στην πραγματικότητα "εκ του κόσμου", ότι το Κακό δεν έχει αληθινή υπόσταση, είναι κατά βάση ανθρωπογενές και επιφαινόμενο αυτού του κόσμου, και στο τέλος θα νικηθεί από την Αγάπη και θα λησμονηθεί, ότι η σωτηρία μάς περιμένει αρκεί να το θέλουμε και να μην απελπιζόμαστε.
Χρόνια Πολλά, πάτερ, να ζείτε, να φωτίζετε και να ευλογείτε τον κόσμο!
Δημοσίευση σχολίου