Ο Κύκλος των Παθών

Ο κύκλος των παθών

είναι λαβύρινθος.

Μινώταυρος που κατασπαράζει

κάθε επίδοξο ελευθερωτή.

Το ένα πάθος οδηγεί στο άλλο.

Όπως τα σημάδια στους δρόμους

σε παγιδεύουν σε αδιέξοδα

ή τα πουλιά που ο καιρός τα τρέλανε

και δεν βρίσκουν τον ακριβή προσανατολισμό τους.

Κάθε φορά που διακονείς το πάθος σου

ανοίγεις την πόρτα σε ένα άλλο.

Η μια ματαίωση γεννά την άλλη,

και η εικονική λύτρωση χαράσσει μαρτυρικά την αυτοεκτίμηση.

Ο κύκλος των χαμένων ευκαιριών δεν έχει τέλος.

Οι νύχτες σε βρίσκουν πάλι στην αφετηρία της αυγής.

Κάθε φορά που διακονείς το πάθος σου,

υπηρετείς τις υπόγειες διαδρομές του ψυχισμού σου,

τις άγνωστες χώρες που οι καρποί είναι πικροί

και το ψύχος σκοτώνει κάθε ανθοφορία.

Την ηχώ ακούς από τα βάθη της σπηλιάς

εντός σου,

κάποιος σε φωνάζει

με το όνομα που μονάχα εσύ γνωρίζεις,

στην απόκρυφη γλώσσα σου.

Κοίτα να δεις ….. έχει την ίδια χροιά της φωνή σου.

Λευτεριά ζητά 'κείνος που μιλά με την λαλιά σου.

Μα εσύ όλο και πιο βαθειά τον βυθίζεις.

Όλο και πιο γερά σφίγγεις τα δεσμά του.

Σήμερα σου λέει.

Αύριο του απαντάς.

Θα είναι αργά επιμένει.

Έχουμε ακόμη καιρό του αποκρίνεσαι.

Και ο διάλογος αυτός κρατάει χρόνια,

όλο αιτήματα και απαντήσεις,

μελλοντικές υποσχέσεις,

που ωστόσο δύσκολα θα σαρκωθούν.

Χρόνια ικανά για ν΄ ασπρίσουν τα λόγια μας

και να κυρτώσουν οι αντοχές μας.

Όσο αρνείσαι τόσο θα ταλαιπωρείσαι,

και όσο επενδύεις η απογοήτευση θα είναι πιο μεγάλη,

ολο και πιο μεγάλη,

μέχρι......Θεός φυλάξει

σε πνίξει στα κυματώδη δάκρυα της.

Άλλωστε οι πολλοί δεν τα κατάφεραν να λυτρωθούν από την μοίρα τους.

Οι αποσκευές που μας φόρτωσε ο χρόνος είναι βαριές,

μα πιο πολύ εκείνα τα πρώιμα τα παιδικά τα χρόνια.

Το μαύρο άσπρο δεν γίνεται είπε ο Αρσένιος.

Ίσως στην ζωή σου

καταφέρεις να το γκριζάρεις.

Οι αποχρώσεις του άσπρου και του μαύρου

θα σου δώσουν αναπνοές....

Είναι και αυτό μια μορφή αγιότητος.....

π. Λύβιος