30 Δεκ 2008

Σημειώσεις ενός Άδικου κόσμου...


Από μικρό παιδί βιώνω φρικτά συναισθήματα απέναντι στην αδικία. Η παρουσία της μέσα στην ζωή, τόσο σε επίπεδο φυσικό( π.χ ασθένειες, θάνατος) όσο και σε τεχνικό (κρατική εξουσία) είναι για μένα μια από τις μεγαλύτερες οδύνες στην ζωή μου.

Σήμερα και πάλι ένιωσα τα ίδια συναισθήματα. Έβλεπα τις ονομαζόμενες ειδήσεις που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια επανάληψη νέων μεθόδων του ''φθαρτού κόσμου'' να αναπαραγάγει το έργο της βίας και της αδικίας, και η ψυχή μου εστίασε πάνω σε απόλυτα αναμενόμενη, κατανοητή και επιβαλλόμενη «είδηση». Την διαδήλωση μεταναστών και Ελλήνων αγωνιστών για την άδικη, βάρβαρη και μισάνθρωπη ιμπεριαλιστική επίθεση του Σιωνισμού απέναντι στο πανανθρώπινο δικαίωμα για γη και πατρίδα των Παλαιστινίων. Και μάλιστα απέναντι σε παιδιά και γυναίκες, με στόχο την οργάνωση της Χαμάς.

Ένας λοιπόν νέος άνθρωπος Συριακής καταγωγής όπου η σύζυγος του είναι Παλαιστίνια, είχε την τόλμη και την εσωτερική ρώμη να κατεβάσει την Σιωνιστική σημαία του Ισραήλ από τον ιστό της Ισραηλινής πρεσβείας. Τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στο αυτόφωρο. Σήμερα ο άνθρωπος αυτός κινδυνεύει με φυλάκιση 18 μηνών εώς 2 ετών. Αυτή είναι η κρατική δικαιοσύνη. Αυτή είναι η δικαιοσύνη του κόσμου αυτού.


Οι πραγματικοί εγκληματίες, οι άμεσοι και έμμεσοι αυτουργοί χιλιάδων δολοφονιών είναι ελεύθεροι και πολλές φορές δαφνοστολισμένοι την ίδια ακριβώς στιγμή όπου ο απλός αγωνιζόμενος λαός, που υποφέρει, διαμαρτύρεται, αντιστέκεται και αγωνίζεται, συλλαμβάνεται και οδηγείται στις φυλακές.


Πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, δικαστές, διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες, βιομήχανοι, εφοπλιστές, μητροπολίτες κ. α . κυκλοφορούν ελεύθεροι την στιγμή που οι φυλακές έχουν γεμίσει από φτωχούς μετανάστες και Έλληνες . Όλους εκείνους που δεν είχαν χρήματα και γνωριμίες να μεσολαβήσουν στην "δικαιοσύνη'' ώστε να μην εγκλειστούν μέσα στα κολαστήρια του Κράτους. Μια επίσκεψη στις φυλακές της χώρας θα σας πείσει, ότι μόνιμοι κάτοικοι τους είναι στην πλειοψηφία τους τα φτωχόπαιδα της Ελλάδας.


Το ένα σκάνδαλο διαδέχεται το άλλο. Πίσω τους πρόσωπα της ''καλής'' και ''νομιμόφρονας'' πολιτείας. γραβαντωμένοι, ρασοφορεμένοι και ένστολοι απατεώνες κυκλοφορούν ελεύθεροι στήνοντας νέα οικονομικά και κυρίως ηθικά πλιάτσικα εξαπατώντας νέα θύματα. Γεμίζοντας τα σεντούκια της προσωπικής ιστορίας τους με σαπίλα και μπόχα. Ταυτόχρονα, απλοί ανώνυμοι άνθρωποι '' οι κολασμένοι της γης αυτής'' πεταμένοι στις φυλακές.


Αύριο πάλι θα πάω στις φυλακές. Θα δω πίσω από τα κάγκελα πρόσωπα που δεν θα έπρεπε να είναι εκεί και δεν θα δω όλους αυτούς που θα έπρεπε να είναι.



π. Λίβυος





13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ξέρετε τι σκέφτομαι. Είδα την προηγούμενη φωτογραφία με το κοριτσάκι , βλέπω τώρα αυτή τη φωτογραφία με τον άντρα που κουβαλάει ένα παιδί, θέλω να φαντάζομαι, απλώς λαβωμένο... και δεν μου αρκεί να πω , πονάω, συμπονάω, κλαίω, θρηνώ, δεν μου αρκούν πια αυτά. Όλα έχουν φθαρεί πολύ έχουν χάσει την ένταση που είχαν κάποτε αυτά τα συναισθήματα. Από τότε που γίναμε καθημερινοί θεατές της φρίκης, της δυστυχίας, του παραλογισμού του ανθρώπου, χάσαμε την ικανότητα να πονάμε , να τρομάζουμε στο σωστό βαθμό . Όλα έχουν αμβλυνθεί, ο πόνος έχει χάσει τις οξείες γωνίες του, το μυαλό έχει καταργήσει τη δύναμη του "είναι απαράδεκτο" "δεν το δεχόμαστε"..Μα θα μου πεις πάντα ο κόσμος είχε πολέμους, "μαύρο θάνατο"...Ναι . Με τη διαφορά τότε προ τηλεόρασης οι άνθρωποι βίωναν τις συμφορές και σε μεγάλη πλειοψηφία γινόντουσαν πιο "σοφοί" τώρα οι θεατές των συμφορών αποδέχονται όλο και περισσότερα..Εκπαιδευόμαστε στην πολυμορφία της ανθρώπινης τραγωδίας..Θα ήθελα να μπορούσαμε να λειτουργήσουμε αλλιώς. Θα ήθελα να χάναμε τον ύπνο μας και να τριγυρνάγαμε για μέρες και νύχτες στους δρόμους όταν θα βλέπαμε τέτοιες εικόνες, θα ήθελα να ακούω στις πόλεις ψίθυρους και φωνές πανικού από όλους...Θα ήθελα οι ίδιοι οι εκφωνητές τέτοιων ειδήσεων να σηκώνονται ξαφνικά από τις θέσεις τους και να αποχωρούν...Θα ήθελα....Θα ήθελα εγώ να μην μπορώ να κοιμηθώ, να μην μπορώ να χαίρομαι, ναι είναι αλήθεια χαίρομαι τον αέρα που σφυρίζει γύρω από το σπίτι μου, θα ήθελα να μπορούσα να ξεκινήσω μέσα στη νύχτα και...Όμως δε θα το κάνω.Αλλά προσεύχομαι, προσεύχομαι σ' έναν θεό σ' αυτόν που θέλει την αρμονία και τη χαρά στον κόσμο, προσεύχομαι στους "φωτεινούς" ανθρώπους να ξημερώσουν μέρες καλύτερες.. Και είναι δυνατή παρηγοριά για σας που μπορείτε να επισκέπτεστε φυλακισμένους.Για ότιδήποτε φυλακισμένους.Είναι δυνατή παρηγοριά και χαρά να τους απλώνεται χέρι φιλικό και να τους χαμογελάτε.
Δεν μπορώ να πω τώρα Καλή χρονιά θα ακουστεί τρελό. Θα το πω μια άλλη φορά.
Αθηνά

Δημήτρης είπε...

Mε παρηγορεί η ευαισθησία σου, σ'αυτήν την τραγικά ατομοκεντρική εποχή. Αλλά ήθελα να μοιραστώ το ότι νομίζω ότι εξωραϊζεις τη Χαμάς. Δολοφόνους αθώων ανθρώπων δεν παράγει κι αυτή; Ανθρώπων που μπαίνουν στο λεωφορείο να πάνε στη δουλειά τους;..
Μόλις στα σχόλιά σου στην προηγούμενη δημοσίευση έλεγες στον ανώνυμο ότι η ζωή δεν είναι ασπρο-μαύρο. Αν το καλό και το κακό μπορούν να υπάρχουν ταυτόχρονα στον ίδιο άνθρωπο, πόσο μάλλον σε έναν λαό.
Η βία γεννάει βία και το μίσος γενάει μίσος που θολώνει το μυαλό.
Η μέση ανατολή δεν χρειάζεται τη Χαμάς, αλλά έναν Γκάντι. Όμως τέτοια αγία μορφή δύσκολα θα ξαναυπάρξει...

Ανώνυμος είπε...

Μα οι νόμοι π.Λίβυε φτιάχτηκαν για τους αδύνατους. Οι δυνατοί αυτού του κόσμου που μεθοδικά τον στραγγαλίζουν είναι πάνω από νόμους.
Κι αν όλοι αυτοί βρίσκονταν μέσα στα κελιά που θα επισκεφθείς αύριο, τι θα είχες να τους πεις άραγε;

A.F.Marx είπε...

Δανείστηκα την φωτογραφία για το ποστ μου.
Σου αφήνω λίγους στίχους του Χικμέτ.
Δίκαιη ανταλλαγή;
-------
Κι όμως είναι να θαυμάζεις
κι όμως είναι να απορείς
πως αυτό το ωραίο τραγούδι
Ταράντα – Μπάμπου
Πως αυτή η ζωή η γεμάτη χαρά
έχει γίνει σκληρή και τραχιά
έχει γίνει στενή, στενεμένη
Κι αιματόβρεχτη τόσο, που να ναι σιχαμένη.

π. ΛίΒυος είπε...

@Αθηνά
Υποκλίνομαι στην ψυχή σου.


@Δημήτρης
Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου. Και δεν υποστηρίζω καμία Χαμάς.
Ωστόσο ξέρεις επειδή με έχουν κουράσει οι θεωρίες που εδράζονται στο εικονικό, δε ξέρω τι θα μπορούσα να προτείνω ως μορφή αγώνα σε ένα λαό που αναίτια του αφαιρούν το δικαίωμα να υπάρχει. Μιλάμε για μια Γενοκτονία.
Ένα λαό που με το έτσι θέλω του παίρνουν την πατρίδα του. Σκοτώνουν τα παιδιά και τις γυναίκες τους. Αποκλείουν την μόρφωση, την ανάπτυξη, την υγεία, ακόμη και το νερό στην Γάζα επί πόσους μήνες τώρα.
Η εκεχειρία έληξε γιατί ενώ η Χαμάς σταμάτησε να χτυπάει η Ισραηλινοί δεν έλυναν τον απάνθρωπο αποκλεισμό φαρμάκων και νερού.

Δε ξέρω..... Δεν μπορώ να κρίνω.
Μακάρι να βρισκόταν ένας Γκάντι να οδηγήσει τα πράγματα μέσα από άλλες μορφές αγώνα στην λύση.

Βέβαια εδώ μιλάμε για άλλους λαούς και πολιτισμούς.

Δεν μπορώ να τους κρίνω....Δεν επικροτώ το αίμα. Άλλα αντιλαμβάνομαι το δικαίωμα τους να υπερασπίσουν τις οικογένειες τους. Την πατρίδα. Το πολιτισμό τους. Την αξιοπρέπεια τους.

Την Καλημέρα και αγάπη μου!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@pandora
Έτσι είναι όπως τα λες. Οι νόμοι φτιάχνονται από την κρατική εξουσία για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα της.
Τώρα για αύριο τα πράγματα δεν είναι και τόσο εύκολα. Ποιο πολύ σιωπάς παρά μιλάς. Τι να πεις άλλωστε...

Την Καλημέρα μου !!!!




@A.F.Marx
Δικαιότατη ανταλλαγή αδελφέ μου χαχαχα
Σε ευχαριστώ για τους όμορφους στίχους που μας άφησες!
Τα λέμε........

Δημήτρης είπε...

"Ωστόσο ξέρεις επειδή με έχουν κουράσει οι θεωρίες που εδράζονται στο εικονικό, δε ξέρω τι θα μπορούσα να προτείνω ως μορφή αγώνα σε ένα λαό που αναίτια του αφαιρούν το δικαίωμα να υπάρχει."
- Π. Λίβυε μου, κι εγώ δεν μπορώ να φανταστώ μια λύση... Και καταλαβαίνω εύκολα τη φρίκη ενός καταδιωκώμενου Παλαιστηνίου να τον οδηγεί σε τυφλό απρόσωπο μίσος κατά των Ισραϊλινών...
Θυμάμαι τον άγιο Σιλουανό που αναρωτιόταν τι θα μπορούσε να υπάρχει ως απάντηση στο μίσος των παγκοσμίων πολέμων που έζησε. Πάντως δεν μπορούσε να δεχτεί ότι η λύση ήταν η βία.

π. ΛίΒυος είπε...

@Δημήτρης
Συμφωνώ μαζί σου Δημήτρη μου. Μακάρι να μπορούσε να βρεθεί μια λύση χωρίς να μυρίζει αίμα.......

Την Αγάπη μου Καλή Χρονιά!!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

Αθηνά!!!!!!!!
Σε παρακαλώ επικοινώνησε μαζί μου μέσω email. Ευχαριστώ!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Μουσική: Active Member
Πρώτη εκτέλεση: Active Member

Υπάρχει μέρος ν' ανασάνει η νιότη μας ζωή
Υπάρχει μέρος η ηθική τους να κρυφτεί
Υπάρχουν χρώματα να φαίνονται στο μαύρο
Κι αν ξέρεις πες μου που να τα βρω.
Τα 'χω χαμένα, στις τέσσερις γωνιές μοιρασμένα,
σ' αυτή τη γη ξεχασμένα με παρελθόν στοιβαγμένα
γερασμένα κι άλλα πεθαίνουν στη γέννα,
έχω και μέσα μου ένα, μαζί και σένα
όλα πνιγμένα στο αίμα και λυτρωμένα με ψέμα
με χίλιους κόμπους σε κουβάρι χρυσό τυλιγμένα,
δίχως μια στάλα πιωμένα μα μεθυσμένα,
γελούν και λένε τραγούδια σ' ένα σκοπό χρεωμένα.

Γι' αυτό σου λεω πάρε τα όμορφα κι έλα.
Για να τη σπάσεις στους καιρούς, τραγούδα και γέλα.
Κοίτα στα μάτια και μίλησε στους φοβισμένους,
κλείσε τ' αυτιά και φύγε από τους στοιχειωμένους
κι αν μυρίζει πάλι αίμα από πολλά της γης μέρη,
κάν' το τραγούδι και πες το κι όποιος ξέρει,
θα το 'χει ταίρι κι απάγκιο μυστικό,
όταν φορτώνει η ψυχή του από κακό.
Το ριζικό μας δειλιάζει, όταν του λεμε τραγούδια
και πριν πεθάνουμε, αν αφήσουμε στο τάφο μας λουλούδια.
Χαζά αγγελούδια δε βουλώνω το στόμα,
μαύρα δαιμόνια μου σας έκλεψα το χρώμα.
Γυμνοί βασιλιάδες, γυμνοί προφήτες
με τις πλάτες του θεού ξαναβαφτίζονται θύτες
κι εμείς οι αλήτες παντού σ' αυτή την πλάση
φτιάχνουμε ξόρκι που δεν ξέρουμε αν θα πιάσει.
Μα δε μας νοιάζει, πες το βλακεία και τρέλα,
έλα κι εσύ, προλαβαίνεις, τραγούδα και γέλα
για τους περήφανους που άδικα φεύγουν?
εγώ είμαι πάντα μ' αυτούς που πεθαίνουν.

Για την Παλαιστίνη - τραγούδα και γέλα
Για την κοιλάδα - τραγούδα και γέλα
Για τα Βαλκάνια - τραγούδα και γέλα
Και για την Κύπρο - τραγούδα και γέλα
Για τη Γένοβα - τραγούδα και γέλα
Για το Σηάτλ - τραγούδα και γέλα
Για τ' άσπρα κελιά - τραγούδα και γέλα
Για τους νεκρούς - τραγούδα και γέλα
Για τον Μάρκος - τραγούδα και γέλα
Για τον Γκάντι - τραγούδα και γέλα
Για τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ - τραγούδα και γέλα
Για τον Αλλιέντε - τραγούδα και γέλα
Για τον Τσε Γκεβάρα - τραγούδα και γέλα
Για τον εχθρό μας - τραγούδα και γέλα
Για το φονιά μας - τραγούδα και γέλα
Για τ' όνειρό μας - τραγούδα και γέλα

Τραγούδα στα παιδιά με τα σταυρωμένα χέρια,
τραγούδα στις μανάδες με τα μαύρα τσεμπέρια,
τραγούδα για όσους σκάβουν μ' ίδρώτα τη γη,
τραγούδα σ' όσους με γέλιο ξεπλένουν την οργή.
Τραγούδα τα όνειρα που δε προλάβαν να στεριώσουν
και τους ήρωες που πεθάναν πριν να προδώσουν,
για όσα αρνιέται να χωρέσει ανθρώπου ο νους
τους συρματοπλεγμένους ουρανούς.
Τραγούδα όλα τ' αδύνατα να γίνουν δυνατά,
τραγούδα γη νερό αέρα και φωτιά,
αντί για δάκρυα γέλα, το θάνατο ξεγέλα,
για μένα και για σένα τραγούδα και γέλα.
Δεν έχω άλλα λόγια ...

Vlaxos (Σιάτρας Σπύρος) είπε...

Το 'πνιγα τοσες μερες, το 'πνιγα μεσα.
Χθες βραδυ μου βγηκε με μεγαλη πικρα
Σημερα μπηκα εδω και ειδα το δικό σου π.Λιβυε και ξαναδιαλυθηκα...

Ένα "Γειά" μοναχα, δεν εχω κουραγιο για κατι άλλο

Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης είπε...

Τι θέλεις τώρα και μας πικραίνεις; Άσε μας. Άσε μας στη μακάρια αποβλάκωσή μας.

π. ΛίΒυος είπε...

@Vlaxos & @ px

Την αγάπη μου ρε αδέλφια στην ευαισθησία σας. Στην τρυφερότητα της οργής σας. Στην ομορφιά της εσώτερης επανάστασης σας.

Τα λέμε.....