4 Απρ 2009

Μια Κουκούλα που κανείς δεν ήθελε να βγάλει…



του π. Χαράλαμπου Παπαδόπουλου

Δημοσιεύθηκε Εφημ. ΡΗΞΗ φύλλο 51


Από τον περασμένο Δεκέμβρη μέσα σε όλα τα γεγονότα που έζησε η νεοελληνική κοινωνία, δολοφονία του μικρού Αλέξη, ξέσπασμα της νεολαίας, αγροτικές και εργατικές κινητοποιήσεις, οικονομική κρίση, αύξηση της ανεργίας, άνθιση της “τρομοκρατίας” κ.α μέχρι και την πρόταση νόμου για την ποινικοποίηση της κουκούλας, σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι ότι κάποιος, κάποιοι δεν θέλουν με κανένα τρόπο να συλλάβουν ή να αφαιρέσουν την κουκούλα από τους επονομαζόμενους γνωστούς αγνώστους. Τι να θέλουν άραγε να κρύψουν; Όχι οι κουκουλοφόροι, αλλά όλοι αυτοί που μπορούν αλλά δεν θέλουν να τους βγάλουν την κουκούλα. Γιατί άραγε; Τι φοβούνται από την αποκάλυψη των προσώπων;

Ακούει κανείς τα Μ.Μ.Ε, τους πολιτικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς και άλλους παράγοντες της χώρας να αναφέρονται σε αυτούς λες και πρόκειται για εξωγήινους. Λες και έπεσαν από τον ουρανό. Σαν να μην είναι αυτοί πολίτες της χώρας. Μέλη μιας οικογένειας, μιας γειτονιάς, μιας πόλης ή ενός χωριού. Από πού ήρθαν; Δεν προϋπήρχαν. Δεν είναι παιδιά ή ενήλικες της κοινωνίας της δικιάς μας, της γειτονιά μας, του σχολείου μας, της πόλης και του χωριού μας;

Ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Και κυρίως ας μην πέφτουμε θύματα της επικοινωνιακής πολιτικής της εκάστοτε εξουσίας. Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι η έλλειψη νόμων. Από νόμους και διατάξεις μπουχτίσαμε. Τους οποίους όμως κανείς ποτέ δεν θέλησε να τους εφαρμόσει. Η μάλλον καλύτερα η εξουσία τους εφάρμοζε και συνεχίζει με τον ίδιο ζήλο να πράττει, με μοναδικό κριτήριο το συμφέρον της. Επιλεκτικά. Στοχευμένα με γνώμονα όχι την δικαιοσύνη ή την ισονομία των πολιτών, αλλά το πολιτικό και οικονομικό συμφέρον της. Τα θύματα της επιλεκτικής κρατικής δικαιοσύνης αναρίθμητα. Όλα στο βωμό του μηχανισμού κατασκευής ενόχων, αποδιοπομπαίων τράγων, φόβητρο και σκιάχτρων της κοινωνικής ηρεμίας, ώστε να δικαιώνεται το ‘’αγγελικό’’ σύνδρομο της σιωπηλής και αυτοδικαιομένης και απολύτως συμβιβασμένης κοινωνίας των «νομιμοφρόνων» και «ευυπολήπτων» πολιτών. «…..Αυτοί είναι που σκοτώνουν ασφαλέστερα χωρίς δισταγμό. Είναι φοβεροί οι άνθρωποι που δεν έχουν ποτέ αμαρτήσει, ή που νομίζουν πως ποτέ δεν αμάρτησαν. Ο ανεπίληπτος είναι ένα τέρας, έξω από το φυσικό νόμο. Εγώ αγαπώ τον αμαρτωλό……» 1

Άλλωστε για αισθάνεσαι δίκαιος πάντα πρέπει να υπάρχει ένας άδικος. Για να αισθάνεσαι ο καλός της ιστορίας πρέπει να υπάρχει ένας κακός, και αν δεν υπάρχει, πρέπει πάση θυσία να κατασκευάσουμε, «τι θα γίνουμε δίχως βαρβάρους»2 καθώς λέει και ο Αλεξανδρινός ποιητής.

Πολύ απλά λοιπόν η κρατική εξουσία δεν θέλει να συλλάβει τους εκάστοτε «κουκουλοφόρους» εδώ και δεκαετίες. Και περισσότερο δεν θέλει να τους βγάλει την κουκούλα. Γιατί; Μα γιατί η κουκούλα τους συμφέρει. Μας συμφέρει όλους. Ώστε κανείς να μην έρθει προ των ευθυνών του. Κανένας να μην αναλαμβάνει τις ευθύνες που το αναλογούν.

Γιατί άμα κάποια μέρα τελικά πάρουμε την απόφαση να βγάλουμε τις κουκούλες, θα δούμε τα παιδιά μας. Τα δικά μας παιδία. Που είναι σάρκα από την σάρκα μας και αίμα από το αίμα της κοινωνίας μας. Αυτά τα παιδιά που αφήσαμε χωρίς αγάπη και ενδιαφέρον, χάρη της δουλειάς μας, του χρήματος και της καριέρας. Τα παιδία που μεγάλωσαν μέσα σε αποπνικτικές τσιμεντουπόλεις, σε διαμερίσματα όπου ο ήλιος και το φεγγάρι έχουν να ανταμώσουν δεκαετίες. Όπου το καυσαέριο και τα βιομηχανικά λύματα έχουν κλέψει την παιδαγωγία του κάλλους από την μάνα γη, από την δύναμη της ζωής.

Εκείνα τα παιδιά που άκουγαν νύχτα και μέρα τα απειλητικά τηλέφωνα των τραπεζικών τοκογλύφων, που είδαν την μάνα και τον πατέρα χωρίς γέλιο και κέφι για την ζωή, χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά, μα πιο πολύ με μια ζωή στα χέρια τους συντρίμμια.

Θα δουν οι δάσκαλοι τους μαθητές τους, που ουδέποτε αντιμετώπισαν ως ζωντανές υπάρξεις και ιδιαίτερες προσωπικότητες, αλλά ως αριθμούς και νούμερα μιας τάξης. Ως πειραματόζωα μιας γνωστικής ύλης(που διαρκώς επί δεκαετίες αλλάζει) που έπρεπε να έχει ξεφυλλιστεί μέχρι το τέλος του έτους, αδιαφορώντας για το αντίκρισμα αυτής στην δόμηση της παιδικής και εφηβικής προσωπικότητας.

Επίσης πίσω από τις κουκούλες θα έβλεπε και η εκκλησία τα παιδιά που απέρριψε ως «αμαρτωλά και άσωτα», που δεν τα αγάπησε και δεν τους έδωσε χώρο να αναπνεύσουν. Κοινότητα με πρόσωπο να υπάρξουν, όνομα, δικαίωμα, λόγο και παρουσία, αλλά τα περιθωριοποίησε προσφέροντας τους μια απρόσωπη λατρεία όπου ο Θεός απορροφούσε τον άνθρωπο, το πρόσωπο, την μοναδικότητα που εκείνος είχε δημιουργήσει και κάποιοι άλλοι στο όνομα του ήθελαν να καταργήσουν και να ποδηγετήσουν. Λησμονώντας ότι η ενανθρώπηση του Χριστού δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η κένωση του Θεού, η ταπείνωση και η συγκατάβαση προς το ανθρώπινο. Η ρήξη της εικόνας ενός Θεού εξουσιαστή που διατάζει και τιμωρεί, με έναν Θεό που πάσχει, υποφέρει και θυσιάζεται για τον άνθρωπο. Δεν υπάρχει στον Χριστό Θεός αφέντης αλλά δούλος, διάκονος, υπηρέτης του ανθρώπου, του πάσχοντος ανθρώπου. Κατάργηση της εξουσίας με την αγάπη και την διακονία μέχρι Σταυρού.

Και βέβαια πάνω από όλους πίσω από την κουκούλα που κανείς δεν θέλει να βγάλει θα έβλεπε το Κράτος τους ανέργους, τους κακοπληρωμένους εργάτες ή τα παιδία αυτών, τους ανασφάλιστους, τους εργαζομένους των 300, 400, 600 ή 700 ευρώ. Τους βασανισμένους εργάτες χωρίς επιδόματα, χωρίς αργίες και ρεπό, των εργοδοτικό μεσαίωνα που καθημερινά γιγαντώνεται και προβλέπεται ακόμη σκληρότερος και τρομακτικότερος σε Ελλάδα και Ευρώπη. Θα συναντούσε τα γκέτο των μεταναστών, τους απόκληρους και περιθωριοποιημένους που το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο εκμεταλλεύτηκε ως φτηνά εργατικά χέρια και μαύρη εργασία και τώρα πλέον εγκαταλείπει σε ξένη γη δίχως μέλλον.

Το κράτος που δεν θέλει να βγάλει την κουκούλα γιατί ξέρει και γνωρίζει καλά ότι θα δει τους δικούς του ανθρώπους παρακρατικούς και πρακτορίσκους να εκτελούν σκοτεινές κρατικές εντολές, παίζοντας τα παιγνίδια του κεφαλαίου και της κρατικής καταστολής, που χρειάζεται και βολεύεται με τον φόβο της κουκούλας. Επιθυμεί και επιδιώκει όταν βρίσκεται σε δύσκολες ιστορικές συγκυρίες, μια κοινωνία κινδυνεύει από ταραχές, κουκούλες, πλιάτσικα, τρομοκρατίες κ.α που τρέχει πανικόβλητη και τρομαγμένη, φοβική και ανασφαλής να επιζητήσει από το κράτος προστασία, αστυνομοκρατία, περισσότερη καταστολή, νόμους και διατάξεις για το «καλό» της, για την «προστασία» της έτοιμη να ξεπουλήσει κοινωνικά κεκτημένα μεγάλων αγώνων. Το φοβικό σύνδρομο είναι μια γνωστή μέθοδος που χρησιμοποιεί η παγκόσμια μηχανή εξουσίας απέναντι στους πολίτες για να επιβάλει τους δικούς της ρυθμούς ζωής, τους δικούς της όρους «ελευθερίας» σε ένα παιγνίδι εξ αρχής στημένο.

Η κρατική μηχανή και το οικονομικό κεφάλαιο που την στηρίζει χρησιμοποιεί τον φόβο και την τρομοκρατία για να καταστρατηγήσει ελευθερίες και δικαιώματα του πολίτη. Αναδεικνύει ως άλλοθι, το αίτημα των «ευυπόληπτων» και «νομιμόφρων» πολιτών για περισσότερη καταστολή όχι βέβαια των κουκουλοφόρων και πλιατσικολόγων που δεν πρόκειται ποτέ να πιάσει γιατί όπως αναφέραμε τους χρειάζεται, αλλά για την περικοπή και περιστολή των ανθρώπινων δικαιωμάτων και πολιτικών κεκτημένων. Άλλωστε υπουργός ήταν αυτός που πριν λίγες μέρες ομιλώντας σε εμπόρους και καταστηματάρχες, δήλωσε χωρίς αιδώ ότι στην Ελλάδα το πρόβλημα είναι η ‘’υπερευαισθησία μας στα ανθρώπινα δικαιώματα και τα πολιτικά κεκτημένα’’. Δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι άλλο να σκεφτούμε ή να συμπεράνουμε για το ότι δεν υπάρχει πολιτική και ιδιαιτέρως κρατική βούληση, ώστε να βγουν οι κουκούλες. Και τούτο διότι είναι πασιφανές ότι πίσω από αυτές παίζονται τα παιγνίδια της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, άσε δε μόλις τραβήξουμε την πρώτη κουκούλα θα φανούν τα παιδία μας, μα κυρίως και πάνω από όλα οι ευθύνες μας, οι αξίες, τα ιδανικά, ο πολιτισμός μας, η ζωή που προδώσαμε και τώρα γυρνάει να πάρει την εκδίκηση της.



1.Αγγελου Τερζάκη, Δίχως Θεό, εκδ. Αετός Α.Ε., Αθήνα 1951 σ. 247

2.Κωνσταντίνος Καβάφης.

15 σχόλια:

manitari tou bounou είπε...

π. Χαράλαμπε (π. "Λίβυε")χαίρε. Ήδη γνώριζα την ταυτότητά σου εδώ και μήνες.

Αλλά είχε μια ομορφιά αυτό το "π. Λύβιε". Τώρα τι θα κάνουμε χωρίς αυτό;

ΥΓ. Περιμένω μια σοβαρή απάντηση σε μια σοβαρή πρόταση που σου έχω απευθύνει εδώ και μέρες σε e-mail, αλλά δεν έχω πάρει καμιά απάντηση... ακόμα... Λες να περίμενες πρώτα την ..αποκάλυψή σου;

Την κάνω, λοιπόν, ΠΑΛΙ τώρα εδώ, μετά την αποκάλυψή σου:

http://tomtb.com/ - Αποικία Ορεινών Μανιταριών

π. ΛίΒυος είπε...

Πρώτον μπορείς να με λες με το ψευδώνυμο ή καλλιτεχνικό π. Λίβυοςχχαχαχα δεν είναι άσχετο με το είναι μου καθ ότι έχει σχέση με το γεωγραφικό μου προσανατολισμό.

Δεύτερον, που με είχες ανακαλύψει?

Τρίτον,θα σου απαντήσω, απλά είχα πολλά τελευταία.

Να είσαι καλά. Την αγάπη μου!!!!

katerina είπε...

π.Λίβυε χαίρομαι για την ανανέωση του ιστολογίου σας αλλά περισσότερο χαίρομαι που... παραμείνατε ίδιος ,όπως σας γνώρισα ,δυναμικός ,αληθινός και με τις ίδιες θέσεις !
Το άρθρο σας ειναι η απόδειξη πως δεν διαψευστηκα ...ειχα γνωρίσει ένα πρόσωπο ,τώρα απλα εμαθα το όνομά του.Καλη συνέχεια στον αγώνα σας π.Χαράλαμπε!

manitari tou bounou είπε...

π. "Λίβυε",

μια σειρά από συμπτώσεις με οδήγησαν να ταυτίσω δύο πρόσωπα. Όταν μάλιστα διάβασα και το άρθρο στην προηγούμενη Ρήξη, σιγουρεύτηκα... χεχεεχεχεχ

Τώρα που το λές, όντως είχες να λύσεις πρώτα το ζήτημα της .. ταυτότητας, και μετά να περάσεις στα ... δι-εθνή ύδατα της αποικίας χεχχεχεχεχ

Περιμ΄νω/ π[εριμένουμε

Καλή συνέχεια με το νέο λουκ...

Ανώνυμος είπε...

Εμένα μου έλυσες πάντως ένα πρόβλημα που είχα με την ανωνυμία σου. Για μνημόνευση έδινα π.Λίβυος και μάλλον θα απορούσαν οι ιερείς!
Υπερ Υγείας π.Χαράλαμπος λοιπόν!
Να εύχεσαι!

Κώστας

Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης είπε...

Καλώς όρισες. Πάντα φιλόξενο το ηλεκτρονικό σου σπίτι. Με ή χωρίς την απόκρυψη.

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Γεια σου λοιπον π. Χαράλαμπε . Την ευχη σου.
:)

π. ΛίΒυος είπε...

@katerina
Να είσαι καλά και σε ευχαριστώ για την όμορφη παρουσία σου. Εδω θα είμαστε και θα τα λέμε.


@manitari tou bounou
Οκ κατάλαβα. Αχχχ αυτη η ΡΗΞΗ με ρίμαξεχαχαχαχαχ.
Θα τα πουμε συντομα και για το θεμα το site.

@egolpio.wordpress.com
Τώρα εδώ αδελφέ μου ειχαμε αντίθετο σενάριο. Σε γνώριζα εγώ εδω και παρα πολύ καιρο χαχαχαχαχ
Να που έμαθες και εσύ τώρα τα στοιχεία μου και έλυσες και το θέμα της μνημόνευσης χαχαχαχα
Εγω πάντως σε είχα βέβαιο στην πρόσκομιδή χχαχαχαχα
Τα λέμε......

π. ΛίΒυος είπε...

@px
Την αγαπη μου αδελφέ μου. Σε ευχαριστώ για όλα.......

@π.Παντελεημων
Να είσαι καλά!!!!Τα λεμε......

thiv είπε...

Ωραίο το άρθρο σου, π. Χαράλαμπε!

Προσευχόμουν για σένα ως Λίβυο, μέχρι που πριν από ένα μήνα περίπου ανακάλυψα το όνομά σου (ξέρεις πώς).

π. ΛίΒυος είπε...

@thiv
Βεβαίως και ξέρω πως. Να προσεύχεσαι τώρα για τον π. Χαράλαμπο.
Χαίρομαι που υπάρχεις και εσύ και οι άλλοι φίλοι και αδελφοί τα λέμε, πάντα με αγάπη!!!!!
Χαιρετίσματα.... ξέρεις εσύ!!!!!

Misha είπε...

παπα Λίβυε
Ωραία τα κείμενα στη Ρήξη!
Απο εκεί σε «μυρίστηκα», όπως και ο ΜτΒ.
Καλή συνέχεια στην ωραία προσπάθεια!

π.Αντώνιος είπε...

Για μένα θα είσαι πάντα ο "ΧΑΡΗΣ" των παιδικών μας χρόνων........

π. ΛίΒυος είπε...

@Misha
Να είσαι καλά βρε αδελφέ μου. Και εσύ να συνεχίσεις δυναμικά και δημιουργικά!!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@π.Αντώνιος
Αχχχχ βρε Αντώνιε, να εισαι καλα Αδελφέ μου!!!!!