Αυτή η ανάρτηση που διαβάζεται ήθελα να είναι η τελευταία αυτού του blog. Σκεπτόμενος ότι ολα τα πράγματα έχουν ένα τέλος, που δε σημαίνει και απόλυτα ότι είναι τερματισμός. Ίσως να είναι και μια νέα αρχή για όλα και για όλους. Άλλωστε όταν κλείνει μια πόρτα ο Θεός μας ανοίγει μια άλλη.
Το blogging ξεπήδησε μέσα από τις ανάγκες μου και συγκεκριμένα από την ανάγκη μου να εκφράζομαι και να διαλέγομαι δημόσια μέσα από τα κείμενα μου. Να προσπαθώ να βρω, να συναντήσω ανθρώπους που τους προβλημάτιζαν και τους ακουμπούσαν τα ίδια πράγματα, τα ίδια θέματα. Και συγχρόνως να πειραματιστώ γενικότερα πάνω στο γράψιμο και στις δυνατότητες μου.
Αυτό βέβαια για ενα κληρικό για πολλούς και διαφόρους λόγους, αλλά κυρίως γιατί η ανθρώπινη διάσταση του δεν ενδιαφέρει κανένα, είναι πάρα πολύ δύσκολο να γίνει επώνυμα. Από την στιγμή που γράφεις επώνυμα, η κοινωνία αλλά και τα υποσυνείδητα αντανακλαστικά σου, τα αρχετυπικά φαντάσματα, σε καλούν να παίξεις ένα ρόλο, πολύ συγκεκριμένο, αλλά και πολύ περιορισμένο. Που τις περισσότερες φορές δεν είναι η αλήθεια σου, αλλα η προβολή όλων εκείνων που ο κόσμος, οι άνθρωποι, θέλουν και επιθυμούν να βλέπουν στο πρόσωπο ενός κληρικού.
Έτσι δημιούργησα πολλά και διαφορετικά blog με τελευταίο, το παπά- Λίβυος. Εδω στο τελευταίο πλέον blog πάρα πολλοί φίλοι και αναγνώστες έμαθαν και το πραγματικό μου όνομα και τα στοιχεία μου. Δε με πείραξε, άλλωστε εγώ το προκάλεσα. Είχα φτάσει στο σημείο που πλέον δε με ένοιαζε και δεν με νοιάζει.
Όλα τα blogς που δημιούργησα με την παρότρυνση, ψυχολογική και ηθική στήριξη του φίλου π. Χαράλαμπου Κ. -ο οποίος δε σταμάτησε λεπτό να με ενθαρρύνει και να με παροτρύνει προς το γράψιμο- πήγαν πάρα πολύ καλά. Σημείωσαν επιτυχίες απρόβλεπτες και απρόσμενες. Κείμενα μου τιμήθηκαν σε blogs, σε περιοδικά και συλλογικότητες επώνυμες και ανώνυμες. Δόξα τω Θεώ. Δε το περίμενα. Τους ευχαριστώ όλους και ιδιαίτερα τον παπα-Χαράλαμπο που ίσως χωρίς την δική του παρότρυνση δεν θα είχα τολμήσει στην δημοσίευση κειμένων μου, λόγο χαμηλής αυτοεκτίμησης.
Έκανα πολλούς και καλούς φίλους. Καθημερινά λάμβανα πλήθος email απο νέους και μεγαλύτερους στην ηλικία που αναζητούσαν μια επικοινωνία μαζί μου. Επιθυμούσαν να έρθουν στην εκκλησία που ήμουν, να μιλήσουμε ή να εξομολογηθούν. Βέβαια τούτο ήταν αδύνατον, πρώτον λόγο της περιοχή που ζω και δεύτερον γιατί ποτέ δεν πίστεψα και συνεχίζω να το πιστεύω ότι μπορώ να βοηθήσω ουσιαστικά έναν άνθρωπο να βρει τον Θεό.
Αλλo πράγμα να είσαι κληρικός και άλλο Γέροντας, πνευματικός υπάρξεων. Ο Γέροντας, ο πνευματικός είναι εκείνος που με την χάρι Του Θεού μπορεί να βαστάξει πάνω του, μέσα του την κόλαση για να πάνε οι άλλοι στο παράδεισο. Να σηκώσει τον πόνο και την θλίψη, τους καημούς και τα βάσανα των ανθρώπων, χωρίς ο ίδιος να καταποντιστεί αλλά και συγχρόνως να ωφελήσει.
Εγώ τούτο δε μπορώ να το κάνω. Δε μπορώ να βαστάξω. Αντιθέτως έχω ακόμη την ανάγκη να με βαστάξουν. Εχω βεβαια όλη την αγάπη, την όρεξη και την επιθυμία να το κάνω. Αλλα όχι ακόμη. Δε μπορώ. Είμαι λίγος για αυτή την μεγάλη υπόθεση. Εχω πολύ δουλειά να κάνω ακόμη με τον εαυτό μου. Οι πληγές μου ακόμη αιμορραγούν και η θλίψη με την οδύνη φωλιάζουν ακόμη μέσα μου. Αυτό που μπορώ να κάνω αυτή την στιγμ, την συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μου, είναι να είμαι φίλος και αδελφός σε όποιον με ζητήσει . Είμαι παρόν. Αλλα ως ομοιοπαθής. Ως αδύναμος αδελφός που πάσχει και υποφέρει γι αυτό ίσως και να μπορεί να καταλάβει και να κοινωνήσει τον πόνο των ανθρώπων.
Ας έλθω όμως και πάλι στα του μπλοκ. Την μεγαλύτερη επιτυχία σημείωσε αυτό το blog, παπα-Λίβυος Ελεύθερες Σκέψεις, που πραγματικά ήρθα σε επαφή με πολλούς και αξιόλογους ανθρώπους. Και τους ευχαριστώ όλους ένα προς ένα για την αγάπη και την στήριξη τους.
Κάποια στιγμή όμως πέρασε έντονα από το μυαλό μου η σκέψη ότι είχε έρθει η ώρα να χωριστούμε απο αυτή την μορφή επικοινωνίας. Στο ποσοστό που είναι επικοινωνία βέβαια. Γιατί δε παύει να είναι μια εικονική και ψευδής σχέση του pc. Αλλα αυτό είναι ενα άλλο θέμα που σηκώνει μεγάλη κουβέντα. Δηλαδή να κλείσω αυτό το χώρο και να τερματίσω την λειτουργία του.
1. Όταν ξεκίνησα αυτή την προσπάθεια δεν περίμενα ποτέ οτι θα έβρισκα αυτή την ανταπόκριση. Οι επισκέψεις καθημερινά ξεπερνούσαν τις 350 και μέσα σε ενα χρόνο είχαν φτάσει τις65.οοο χιλιάδες. Γεγονός που με φόρτωσε ψυχολογικά και ηθικά. Είχα πλέον μεγάλη ευθύνη για πολλούς λόγους.
Για το τι θα γράφω και πόσο συχνά. Ενώ εγώ το είχα ξεκινήσει πολύ απλά και χαλαρά ως ένα ψηφιακό ημερολόγιο.
2. Διέκρινα ότι η όλη διαδικασία άρχισε να με κουράζει. Και τούτο γιατί δυστυχώς στα blogging υπάρχει μια αντανάκλαση του κοινωνικού μας βίου. Δηλαδή διέκρινα μια ιδιοτελής σχέση και επικοινωνία. Τι σημαίνει αυτό. Ότι θα πρέπει να απαντάς υποχρεωτικά στα σχόλια όλων. Υπήρξαν πολλές φορές διαμαρτυρίες από μερικούς ότι δεν απαντούσα ή δεν απαντούσα αμέσως. Επίσης θα πρέπει να κάνεις φιλοφρονήσεις και επισκέψεις και εσύ στα blogs που σε επισκέπτονται. Εκεί πέφτει το μέγα λιβάνισμα και γλείψιμο. Το οποίο ειναι κουραστικό και αναξιοπρεπές. Ο ένας λιβανίζει τον άλλο για να κερδίσει την επισκεψιμότητα του blog του. Βέβαια εγώ αυτό το πάλεψα, ωστόσο δεν ήταν και τόσο εύκολο.
3. Μου έτρωγε πάρα πολύ χρόνο από άλλα σημαντικά πράγματα που θα μπορούσα και πολλές φορές «επιβαλλόταν» να πράξω.
4. Δε είχα πολλά περιθώρια να είμαι ο εαυτός μου, γιατί πλέον είχα αποκτήσει όνομα. Αλίμονο σε αυτό που το όνομα του θα φτάσει στην Αθήνα, έλεγε ο παπα-Εφραίμ ο Κατουνακιώτης. Και πιστέψτε με κατάλαβα καλά μα πάρα πολύ καλά τι σημαίνει αυτό. Η σιωπή και η ανωνυμία είναι ευλογία. Ελευθερία της ύπαρξης να αληθεύει μακριά από κοινωνικές συμβάσεις και συμβατικότητες, από ρόλους και προσδοκώμενα.
5. Μαζί με όλα τα παραπάνω και ενώ μετά την επίσκεψη μου στο Αγιον Ορος σκεπτόμουν σημαντικά για το κλείσιμο του blog, ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα. Η τελική αφορμή. Δέχθηκα ένα μήνυμα το οποίο αναίτια, μόνο και μόνο επειδή είμαι κληρικός και έχω φίλους παιδιά από τον αναρχικό και αντιεξουσιαστικό χώρο -που πιστέψτε με πρόκειται για υπέροχες ψυχές-, μου έριξε το βρίσιμο της αρκούδας χαχαχαχα. Βρίσιμο, απειλές, συκοφαντίες, και άλλα ωραία. Θα μπορούσα να δημοσιεύσω το όνομα του ή τα ονόματα τους, και τα μηνύματα τους για να θαυμάσετε τον άνθρωπο, άλλα και την καλλιτεχνική δομή της προσωπικότητας του, καθ ότι είναι και καλλιτέχνης. Ζωγραφίζει και γράψει όμορφα βρισιές, απειλές και ότι άλλο φανταστείτε. Βέβαια ο Γέροντας Πορφύριος λέει ότι για να σωθούμε πρέπει να γίνουμε όλοι ποιητές. Αλλά σαφέστατα και δεν εννοούσε την εξ επαγγέλματος ποίηση, τις πένες που μονότονα τσαλαβουτάνε στο χαλασμένο τους εγκέφαλο και οχι μονο, αλλα στην ομορφιά και την ευαισθησία της καρδιάς μας.
Αλλά δε θα το κάνω. Ούτε εδώ ούτε πουθενά. Δε πειράζει, να είναι καλά και αυτός και εκείνοι που τον έβαλαν να το κάνει. Διότι ο δεν είναι μόνος στο παιχνίδι της συκοφαντίας. Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος και δεν θα γίνω. Ρουφιάνος και καταδότης δεν θα γίνω.
Ο Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπεδινός, την εποχή που δεχόταν την μεγάλη λάσπη και τις συκοφαντίες από αδελφούς του χριστιανούς και όχι μόνο ερωτήθηκε: «Γέροντα δεν στενοχωριέσαι; Όχι απάντησε, γιατί άμα με ρωτούσαν εγώ θα έλεγα χειρότερα για τον εαυτό μου» Μεγάλη ελευθερία να μην εξαρτάσαι από την άποψη των άλλων, αλλά κυρίως από του εαυτού σου. Από την αυτοεικόνα σου, που είναι η μεγαλύτερη σκλαβιά που γνώρισα.
Βέβαια εγώ δεν είμαι Γέροντας Ιωσήφ και θα έλεγα ψέματα εάν ισχυριζόμουν ότι δεν με ένοιαξε ή δε με πλήγωσε αυτή η συμπεριφορά. Αλλά δε μπορώ να κάνω και κάτι. Ο καθένας λέει ότι θέλει και πιστεύει ότι θέλει. Είναι πάντως τρομερό και φρικτό για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, άνθρωποι που δεν σε γνωρίζουν, δεν ξερουν κάν το πρόσωπο σου, δεν ξέρουν πως ζεις, που ζεις, κάτω από ποιες συνθήκες, ποια είναι η ζωή σου ή καθημερινότητα σου, το είναι σου εν τέλει, να σε κατηγορούν, να σε συκοφαντούν, να πετάνε λάσπη στο πρόσωπο σου. Γιατί? Για ποιο λόγο? Ποια αιτία και αφορμή? Έτσι όμως είναι οι άνθρωποι του ψεύδους όπως λέει και ο Σκοτ Πέκ, είναι οι άνθρωποι της καλής κοινωνίας. Οι υπεράνω πάσης υποψίας. Άλλωστε όλα τα γιατί δεν έχουν απαντήσεις σε αυτό το σύμπαν που ζούμε. Το μυστήριο κατακλύζει τις υπάρξεις και όχι μόνο. Άβυσσος που λένε οι ψυχή του ανθρώπου.
Έτσι σκέφτηκα ότι με όλους τους παραπάνω σοβαρούς για εμένα λόγους, και με τον τελευταίο ασήμαντο αλλά ωστόσο αδικαιολόγητο, δεν έπρεπε άλλο να κάθομαι στο χώρο.
Βέβαια δεν έφευγα εντελώς. Θα επισκέπτομαι εκείνους που πραγματικά θαυμάζω και αγαπώ. Που εκτιμώ το γράψιμο τους και όποτε θα τους κάνω ένα σχόλιο δεν θα πρέπει να μου το ανταποδώσουν. Θα είναι ειλικρινές και τίμιο. Γιατί το αξίζουν και γιατί μου αρέσει η σκέψη και η γραφή τους. Θα παρακολουθώ λοιπόν όλα τα blogς που μου αρέσουν.
Επίσης όταν θα ένιωθα μεγάλη την ανάγκη για γράψιμο έχω φίλους και πραγματικούς συνοδοιπόρους που θα με φιλοξενούσαν μετά χαράς στους χώρους τους.
Τελειώνοντας αυτό το πόστ, είχα σκεφτεί να ευχαριστήσω όλους τους επισκέπτες του, για την όμορφη παρέα που κάναμε. Για τις σκέψεις και τους προβληματισμούς που μοιραστήκαμε. Επίσης δε, να σας ζητήσω ένα μεγάλο συγνώμη εάν άθελα μου και εξ απροσεξίας κάποιον στενοχώρησα και λύπησα.
Δε μπορώ όμως αφού πλέον το πόστ και η ανάρτηση αυτή πήρε ένα εξομολογητικό και απολογητικό χαρακτήρα να μην ευχαριστήσω και δημόσια κάποιους ανθρώπους που με τον ένα ή άλλο τρόπο μου έδειξαν αγάπη και συμπαράσταση.
Έτσι να ευχαριστήσω τα δεκάδες παιδιά αλλά και ενήλικες ή μεσήλικες, από τον Αναρχικό-Αντιεξουσιαστικό χ και γενικότερα αριστερό χώρο που επικοινώνησαν μαζί μου και ανταλλάξαμε απόψεις, σκέψεις αλλά και πολλές φορές προσευχές. Τους ευχαριστώ μέσα από τη καρδιά μου. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο με την τόση προκατάληψη και από την μια αλλά και από την άλλη πλευρά(εκκλησία-αναρχικός χώρος) να υπάρξει αυτή η συνάντηση. Όμως υπήρξε και ήταν ωφέλιμη και αρκετά παραγωγική.
Ευχαριστώ επίσης φίλους κληρικούς που δεν φοβήθηκαν την λογοκρισία της θεσμικής εκκλησίας και ήταν πάντα δίπλα μου.
Ευχαριστώ τους Αγιορείτες πατέρες που παρακολουθούσαν ανελλιπώς το blog και επικοινωνούσαν μαζί μου. Ήταν τεράστια η ωφέλεια μου απο την γνωριμία μαζί τους και την σχέση που αναπτύχθηκε μεταξύ μας. Η οποία εάν θέλει ο Θεός θα συνεχιστεί.
Τέλος δε μπορώ να μην ευχαριστήσω δημόσια τους bloggerς Αντιαιρετικό Εγκόλπιο, Μανιτάρι του Βουνού, το Περιοδικό και ιστολόγιο ΑΡΔΗΝ, τον Αρη Δαβαράκη, τα παιδία από το blog Ιχνηλασίες, Φώτης Θαλασσινός, Το Πορτατίφ, Το Παιδί της Πλατείας, Πρόβατος, Ολα θα πάνε καλά..., Οδεύοντας, Μια Καλύβα για τις Σκέψεις σας, Μέθεξη, Μαθαίνουμε,Συζητάμε, Επικοινωνούμε, Ηλιογράφος, Για την Απλή και Ήσυχη ζωή......, Περίπλους, Βασιλιάς της Μοναξιάς, Αστρια..., Αγιορείτικες Μνήμες, Virus for Media, roadartist, littlebeautifulthings, pandora' s box, GiaNt, exnegativo, cacofonix, afmarx, 46 Μέρες για 2 Παπούτσια Πράσινα, Επίκουρος, ζ έ λ ι γ κ, Λυγερή-Στο Πηγαιμό για την Ιθάκη ……. Αγαπώσα Καρδιά, ocean soul,Ολα θα πάνε καλά..., Φιλαλήθης κ.α που μου φέρθηκαν άψογα. Πολλοί δε από αυτούς αδελφικά και χριστιανικά. Εάν σας λύπησα εγώ άθελα μου ζητώ και πάλι συγνώμη. Είναι και πάρα πολύ άλλοι που ουσιαστικά με στήριξαν και συνεχίζουν να το πράττουν που όμως δεν θέλουν επώνυμα να τους ευχαριστήσω. Δεν θα το κάνω, μονάχα θα τους πω ένα τεράστιο ευχαριστώ και ειδικά στο φίλο τον καλό και γνήσιο Γ.Κ, εκείνος θα καταλάβει.
Το να είναι κανείς πιστός θρησκευόμενος δεν είναι τόσο δύσκολο αλλά το να είναι Χριστιανός είναι καθημερινό άθλημα και η αλήθεια είναι ότι τέτοιους συνάντησα λίγους. Ωστόσο σημαντικούς.
Συνεχίζεται………
παπα-Λίβυος
43 σχόλια:
Αυτοί δεν είναι οι τίτλοι του τέλους. Η γνωριμία μόλις άρχισε.
Αν το blog αυτό έπαιξε κάποιο ρόλο, ο ρόλος αυτός ήταν η κυρτότητα του. Οι εφαπτόμενες αχτίνες μεταξύ ετερόκλητων, μέχρι πριν, σκέψεων. Το ειλικρινές άπλωμα του χεριού στη γλυκιά αβεβαιότητα. Η ρευστότητα μας αποθεώνει.
Κάποιοι αναρχικοί πλησίασαν το άφωτο ενός κελιού σε μία αμελητέα κορυφή. Κάποιοι χριστιανοί αντιλήφθηκαν την αγριότητα του κράτους εκ της συστάσεως του. Μας είχαν ορίσει εχθρούς κι όμως εμείς ζυγώσαμε, μαλώσαμε, γελάσαμε, διαψεύδοντάς τους στη πράξη. Κι αυτό, ξέρεις καλά, δεν είναι καθόλου ψευδαίσθηση του διαδικτύου.
Kι η συμπεριφορά του καλλιτέχνη που σε προσέβαλλε προσωπικά, και μάλιστα για ένα κείμενο τόσο επίκαιρο κι ανθρώπινο, είναι δηλωτική τού πόσο ο προσωπικό σου αγώνας δικαιώνεται.
ΠΙΣΩ ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΟΙ
Σου λέω ειλικρινά πως στο θεό δε πίστεψα. Πίστεψα όμως την αγιότητα της αμφισβήτησης, την αλήθεια της εσωτερικής ερημιάς, την ανατροπή του 'πίστευε και μη ερεύνα'.
Έτσι το είδα εγώ και λέω πως η γνωριμία μόλις άρχισε.
Σε χαιρετώ προσωρινά με μία χειραψία.
πρτφ
Ωραίες σκέψεις samson και για τη συκοφαντία εξίσου ενδιαφέρουσες οι σκέψεις σου Λίβυε. Πολλοί ποντάρουν στη Χριστιανική εσωτερίκευση της πάλης και νομίζουν ότι τα χωράφια μας είναι ξέφραγα αμπέλια. Τούτη η προσωπική θρησκεία κάποια στιγμή σου δίνει τόσο πολλά που οι απώλειες λειτουργούν για την ενδυνάμωση του έρωτα προς το Θεό. Εύχομαι να τον έχετε κατακτήσει πατέρα Λίβυε κι αν όχι να τον κατακτήσετε. To blog σας ήταν παρέα γόνιμη και λύχνος για ένα "τυφλό" παιδί. Σας ευχαριστώ και ελπίζω σε επόμενη ανάρτηση...
Γιατί όλες αυτές οι σκέψεις, γιατί το "βάρος", η "ευθύνη"??
Το blogging δεν είναι ευθύνη, είναι αποφόρτιση..
Έτσι πρέπει να το βιώνουμε..
Ευχαριστώ για την αναφορά και τη τιμή να με συμπεριλάβεις στους φίλους σου. Δε νομίζω πως θα το κλείσεις, απλά θα πάρεις λίγο χρόνο για να ξεκουραστείς, να το δεις διαφορετικά μέσα σου..όπως πρέπει και να συνεχίσεις να είσαι η διαφορετική φωνή που ευτυχώς υπάρχει.. και πολύ σπανίζει..
Φιλιά καλό σου καλοκαίρι!
Συγχωρα με και εμενα αν σε στεναχωρησα με το σχολιο μου....δεν ειχα θαρρω προθεση τετοια.....μα πηρα το θαρρος βλεποντας τα κειμενα σου... καλο σου ταξιδι, καταλαβαινω πως θα ειναι συναρπαστικο....και καλη ανταμωση.....αν εχεις περασεις παρομοιους δρομους ετσι η αλλιως συμπαθεις τους επομενους ανιχνευτες... την ευχη σου
πάτερ την ευχή σας!!!
πρώτη φορά γράφω απλά, να σας πω ότι αυτό το blog αξίζει να μη κλείσει...
μη παίξετε το παιχνίδι αυτών που φοβούνται την αλήθεια , την αγάπη , την αποδοχή , το Χριστό.....συνεχίστε να απαλύνετε την καθημερινότητα με τα γραφόμενα σας οπόταν εσείς νομίζετε και έχετε έμπνευση......
νομίζω αξίζει το κόπο.....
αλλά....εσείς ξέρετε καλύτερα....
εύχομαι ότι καλύτερο!!
Λέσβιος
Φτωχαίνει η ιστολογιόσφαιρα, παπούλη μου...
Μπορεί και νάναι καλύτερα όμως.
Οι απειλές που δέχτηκες και η αιτία τους,μεγαλώνουν την την εκτίμηση μου προς τον λόγο σου και το πρόσωπο σου, ως φορέα αυτού του λόγου.
Το διαδικτυακό φτωχικό μου είναι διαθέσιμο να φιλοξενήσει όσα κείμενα θελήσεις να δημοσιεύσεις, όποτε εσύ θελήσεις.
Αλογόκριτα κι ελεύθερα.
Με όποιο παρωνύμιο θελήσεις.
Νομίζω πως και οι υπόλοιποι φίλοι είναι διαθέσιμοι να λειτουργήσουν ανάλογα.
Οι καιροί θα μάς εξαναγκάσουν συντομώτατα να λειτουργήσουμε σε αναρχορθόδοξες,αλληλέγγυες ελευθεριακές συλλογικότητες στην πραγματική ζωή.
Εκεί που οι απειλές των θεσμικών μυρμηκολεόντων-ιεροεξεταστών αντηχούν σαν στίχοι του ποιητή Φανφάρα.
Πρώτα ο Θεός, δε θα χαθούμε...Έτσι δεν είναι, πάτερ;
Καλέ μας παππούλη ,έτσι είναι αυτά τα πράγματα τα διαδικτυακά είναι ΑΠΑΝΘΡΩΠΑ
Μιλάω για την ψυχασθένεια των ευλαβών ;(Καλλιτεχνών) που οι απειλές ,το βρίσιμο ,το βγάλσιμο όλου του Άδη που έχουν στην καρδιά είναι ο συνήθεις τρόπος να απαντούν στην ελευθερία ,στην ομορφιά στο «θρησκευτικό» κατεστημένο που οι ίδιοι ζουν..
Κατά την γνώμη μου παρόλο που οι υπεύθυνοι λίγοι - κρατικοί γνωρίζουν (για όλους μας )..δεν έπρεπε να ανακαλύψεις την πραγματική ιδιότητα σου- στους πολλούς.
Έγινε όμως, και τώρα νοιώθεις κανείς το πνίξιμο της ευθύνης, την μοναξιά του να περιμένουν όλοι Λόγο.
Καλή συνέχεια πολύ-αγαπητέ μας πατέρα που θα είναι πιστεύω εξίσου γοητευτική ,έστω και χωρίς ένα ιστολόγιο γιατί πιστεύω η ζωή ευτυχώς δεν είναι το διαδίκτυο…
η καλύβα μας μέχρι να καεί παραμένει ανοιχτεί..
Την ευχή σου
Αγιογράφος είναι ο συκοφάντης?
Δες εδώ παππούλη τι έκανε ο misha, http://misha.pblogs.gr/2009/07/gia-ton-papa-libyo.html
Δεν είναι σχόλιο αποχαιρετισμού Πατέρα Λύβιε.
Είναι διαπίστευση αγάπης, σεβασμού και υπόσχεση εκ του μακρόθεν επικοινωνίας.
Άλλωστε οι ψυχές που έχουν βίωμά τους την αγάπη, έχουν τον δικό τους δίαυλο επικοινωνίας.
Πολύτιμη η ανακάλυψη του blog σου για την σκέψη μου.
Οι ορίζοντές μου διευρήνθηκαν.
Οι παρωπίδες μου μίκρηναν.
Και η καρδιά μου χτύπησε πιο δυνατά σε αρκετές σου θέσεις.
Ένα ευχαριστώ είναι τόσο λίγο, αλλά είναι το μόνο που μπορεί να εκφράσει με απόλυτο τρόπο την θετική μου σκέψη, που θα κρατώ κάθε που θα σκέφτομαι τ' όνομά σου.
Πατέρα Λύβιε Ευχαριστώ.
Μη φύγεις πάτερ. Μη το κλείσεις για όλους εμάς τους αναρχικούς, τους χαρακτηριζόμενους ως Αλήτες και σκουπίδια της κοινωνίας, που μας έμαθες ότι υπάρχει μια άλλη εκκλησία, εκτός την α.ε, που μας έδειξες ότι υπάρχουν παπάδες που νιώθουν, οπως αυτός στο Αγιο Παντελεήμονα με τους μετανάστες.
Κάτσε εδω να τα λέμε.
Δεν το περίμενα αυτό, π. Λίβυε, και λυπάμαι πολύ.
Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα, για τον αυθορμητισμό, την ευσυνειδησία, την ελευθερία και ευχέρεια στην έκφραση, την αγάπη σου για την αλήθεια και την απέχθεια για την υποκρισία.
Νομίζω πως δεν πρέπει να βάλεις ένα τέλος σ' αυτό το ιστολόγιο, αλλά ν' αφήσεις τον χρόνο να δράσει ιαματικά για το τραύμα που έγινε από το σχόλιο και να σκεφθείς τα πράγματα πιο νηφάλια.
Ας μην ξεραθεί κι αυτή η όαση στον αυχμηρό ελληνικό ιστοχώρο.
Εγώ ευτυχώς έχω την χαρά, η μάλλον καλύτερα το προνόμιο, να μπορώ να τα λέω μαζί σου από κοντά σχεδόν καθημερινά, οπότε δεν θα γράψω πολλά.
Η αγάπη και η εκτίμηση μου είναι δεδομένη και τώρα και πάντοτε και εις τους αιώνας των αιώνων.
Αυτός που σου έγραψε το υβριστικό σχόλιο δεν είναι σίγουρα ποιητής, η ακόμα και αν έχει τον τίτλο, δεν είναι κάτοχος της χάρης. Απλά στην Ελλάδα, ότι δηλώσεις είσαι. Προφανέστατε δεν μπορεί να αποδεχθεί ο άνθρωπος πως υπάρχουν και κληρικοί και μάλιστα νέοι στην ηλικία που είναι ευαίσθητοι και ευφυείς.
Ξέρω οτι αν κλείσεις το ιστολόγιο, δεν είναι για να του κάνεις την χάρη, αλλά για πολλούς άλλους λόγους.
Αλλοι να βάλουν ''τέλος '' στην κακοήθειά τους και στην μισαλλοδοξία τους Πάτερ .Η δική τους '' φωνή '' να σιγήσει, που λαλεί απο το περίσσευμα της καρδιάς τους , μ απειλές και ύβρεις .
Οχι εσείς Πατέρα Λίβυε .Ο δικός σας λόγος θα μας λείψει .βάλσαμο στην σκληρή και γεμάτη ψέμα καθημερινότητά μας .οδηγός σε μας που παλεύουμε, ψάχνοντας Εκείνον .
Φιλώ με σεβασμό το χέρι σας .
Εύχεσθε .
κατερίνα
@ παπα Λίβυε
κάθε τέλος και μια αρχή, συχνά πιο όμορφη. Το κείμενό σου με ακούμπησε.
Ιδιαίτερα ένοιωσα την ανθρώπινη χαρά και της ιδιαίτερης ευχαριστίας.
Και μια ερώτηση: Θα μπορούσα να αναδημοσιεύσω αυτό το πόστ στο ΜτΒ;
Θεωρώ ότι είμαι πολύ τυχερή για το ότι: σε γνώρισα, για την αγάπη σου που συνεχίζεις να μου δίνεις και μέσα από τα ιμέιλ σου, γι αυτά που μ’ έμαθες και μου μαθαίνεις...
Το ιστολόγιό μου στη διάθεσή σου για οποιαδήποτε εγγραφή...
σε παρακαλώ τουλάχιστον μην κλείσεις το δικό σου...
άφηνέ μας να περνάμε να μας δροσίζει τούτη η όαση...
Η καρδιά μου (δηλ. η επιθυμία μου) σου φωνάζει, (όπως ο φίλος πιο πάνω): «κάτσε εδώ που είσαι!»
Η αγάπη μου όμως, παρεμβάλλεται: «κάνε ο, τι σε αναπαύει καλύτερα τούτον τον καιρό, κι ό,τι θεωρείς πιο ωφέλιμο για τους περισσότερους»
Το ξέρουμε κι οι δυο μας πως η επικοινωνία μας
και το κολύμπι μες στην Αγάπη δε θα χαθεί,
κάτι που λείπει από τους όποιους κακότεχνους «καλλιτέχνες»,
και που αυτή εξάλλου είναι η κόλασή τους!
παπα – Λίβυε,
Ευχαριστώ
Π. Λίβυε, σημασία δεν έχει τι θα πω εγώ ή τι θα πη οποιοσδήποτε άλλος. Σημασία έχει, ότι η "αγάπη ου ζητεί τα εαυτής". Άρα, να πράξης αυτό που επιθυμείς και αυτό που βιώνεις συνειδησιακά, υπαρξιακά ως επιταγή ή γνήσια έκφραση της προσωπικότητάς σου... :-)
Πάντως, ειλικρινά είναι λυπηρή η κατάστασι αυτή όπου ορισμένοι
φέρονται με τέτοιον τρόπο που μας θυμίζει την Ιεζάβελ και την Ηρωδιάδα, που έλεγε και ο Χρυσόστομος για την Ευδοξία, τάχα για το καλό του άλλου! Και τι να πούμε πια για τις προφάσεις που προφασίζονται εν αμαρτίαις;
Θυμάμαι τον γέροντα Πορφύριο να διηγήται την ιστορία βάσει της οποίας παιδιά αναρχικά(εννοείται όχι της δικής μας, θεοκεντρικής αναρχίας, αλλά μάλλον της δυτικής) ήλθαν με τις μηχανές τους να του ζητήσουν συμβουλή και αυτός είπε στους αενάως σκανδαλιζόμενους μετά και "ευπρεπείς", ότι "δεν έχω δη πιο αγνές ψυχές "... Και άλλη φορά που τον επισκέφτηκαν "χίππυδες" και μίλησαν Μ Ό Ν Ο για τα ζητήματα που τους απασχολούσαν. Και για τους χίππυδες στα Μάταλα που επειδή τους αγαπούσε με πόνο, ήθελε να πάη να ζήση μαζί τους, όπως έλεγε, ΧΩΡΊΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΡΊΝΕΙ, και χωρίς αμαρτίες.
Ενώ θυμάμαι και γνωστό μου ιερέα και "γέροντα" να μου διηγήται ιστορία βάσει της οποίας ένα παιδί που ήλθε να εξομολογηθή και του είπε "Πατερ, έχω αναρχικές ιδέες" κτλ., αυτός του αντέτεινε απλώς, "εντάξει. αυτά που λέει ο Χριστός θέλεις να τα κάνης;"!
Σημασία έχει, επαναλαμβάνω, το τάλαντο της ανεπανάληπτης προσωπικότητας που το σύστημα ψευτοδημοκρατικό-προαντιπροσωπευτικό και αστικοκαπιταλιστικό κάνει ό,τι μπορεί, για να συμπνίξη. Για αυτό, όταν ο επιστήθιος πράγματι φίλος του "πληγωμένου αετού", ποιητή επών κτλ. Γρηγόριου του Θεολόγου, ο Μέγας Βασίλειος τον κατηγόρησε για απραγμοσύνη κτλ., επειδή δεν ασχολείτο τόσο με τις διοικητικές ευθύνες κτλ., αυτός του αντιγύρισε "Εμοί μεγίστη πράξις απραξία εστί"!!!!
Αυτά και κλείνω χωρίς τις κοσμικές ευγένειες, ανεξαρτήτως αν τις εννοώ ή αισθάνομαι ή όχι, έτσι για ...αλλαγή.:-) Ας έχουμε την ευχή σου.....
π. Λίβυε θα μας λείψεις …καλή δύναμη και καλό κουράγιο, όπως και αν συνεχίσεις
Σε.Μ.
Ο άνθρωπος αυτός που σας επιτέθηκε και σας συκοφάντησε είναι, αν κατάλαβα σωστά, αγιογράφος?
όχι πάτερ μου, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα! Δεν μπορείς να κλείσεις το μπλόγκ. Θα έλεγα δεν εχεις αυτό το δικαίωμα πια, επειδή κάποιοι σε αγαπησαν πραγματικά και επειδή είσαι ανάγκη για κάποιους άλλους. Συνέχισε χαλαρά. Κράτα το σαν ένα προσωπικό ημερολόγιο. Μην μπαίνεις στο τριπ των χιτς και του ρανκ. Εσύ γράφεις...εσύ διαβάζεις και μαζί και κάποιοι φίλοι, αδελφοί...
Προσφέρεις! Αυτό δεν θες;
ευλόγησον.
@samson rakas
Σε ευχαριστώ για όλα. Ησουν πάντα κοντά μου και ας είμαστε απο άλλο μετερίζι. Κάπου όμως συναντιόμαστε δυνατά και αυτό είναι η αγάπη για τον πόνο των ανθρώπων.
Το μήνυμα σου με συγκίνησε να είσαι καλά.
@φώτης θαλασσινός
Ας ελπίζουμε λοιπόν Φώτη μου και θα δούμε. Ισως να υπάρξει....
@Roadartist
Σε ευχαριστώ για τις ωραίες σκέψεις σου. Απλά το να είσαι μπλόκερ κληρικός είναι λίγο αλλιώς. Με την έννοια οτι όλοι σε περιμένουν στην γωνία για το πρώτο λαθος.
Καλό Καλοκαίρι.....
@Iωάννης Φρουδαράκης
Να είσαι καλά φίλε μου. Κανένα πρόβλημα. Ολα καλά.
@ Λέσβιος
Σε ευχαριστώ για την εγκαρδιότητα σου. Και για τις σκέψεις σου. Τα λεμε.
@Misha
Ενα μεγάλο ευχαριστώ αδελφέ μέσα απο την ψυχή μου για όλα. Πάνω απο όλα για την άδολη σου αγάπη.
Δεν θα χαθούμε. Και αν τελικά φύγω να ξέρεις οτι θα είσαι απο τους πρώτους σταθμους μου στην καταφυγή των σκέψεων μου.
@ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ
Ωραίος, και έχεις αρκετό δίκιο. Ωστόσο έγινε. Να είσαι καλά αδελφέ για την συμπαράσταση.
@Ιωάννης
Εάν κυριολεκτείς, όχι φίλε μου. Αλλα δεν έχει σημασία, ας τον αφήσουμε εκεί μου είναι μέσα στο Αδη του μίσους του.
@epikuros
Εγω σε ευχαριστώ για την αγάπη σου και την γνωριμία που είχαμε έστω και μέσα απο τον χώρο αυτό.
Να περνάς καλά. Ο θεός μαζί σου.
@Ανώνυμος
Θα δούμε φίλε μου καλά. Θα δούμε. Οτι πει ο ουρανός.
@thiv
Αδελφέ μου, δε ξέρω τι θά κάνω πραγματικά. Είμαι μπερδεμένος και νιώθω πολύ παράξενα. Πάντως όπως και να έχει σε ευχαριστώ που μου έκανες την τιμή να σε γνωρίσω και εσἐνα και την όμορφη σου παρέα.
Την αγάπη μου σε όλους.
@π.χαράλαμπος
Σε εσένα δε έχω να πω κάτι, απλά ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατι χωρίς την βοήθεια σου δεν θα υπήρχε αυτός ο χώρος, το οποίο όπως βλέπεις τόσος κόσμος αγάπησε. Δοξα τω Θεώ.
Την αγάπη μου!!!!!
@manitari tou bounou
Για σενα δε θα πω τίποτε άλλο, μονάχα τιμή μου να βρίσκεσαι εδώ αυτή την δύσκολη στιγμή.
Εάν νομίζεις οτι θέλεις το κείμενο δικό σου.
Σε ευχαριστώ για όλα και πάνω απο όλα για την αποδοχή.
@Σοφία Κου
Δε έκανε τίποτε σημαντικό καλή μου, απλά εσύ έχεις την αγαθή διάθεση να τα μεταβάλεις όλα σε φως και πλημμυρίδα χαράς μέσα σου.
Εγω σε ευχαριστώ για την τιμή που μου έκανες και κάνεις. Ξερεις εσύ....Θα τα πούμε και πάλι στο συντομότερο.
Την εκτίμηση και αγάπη μου!
@επαίτης
Εγω σε ευχαριστώ και εσένα και όλους που υπάρχεται. Την αγάπη μου φίλε.
@φιλαλήθης/philalethe00
Ετσι είναι σε ευχαριστώ που μου θύμισες αυτές τις όμορφες και ουσιώδης ιστοριες.
Ο Χριστος είναι το Φως, η ζωή μας όλη, η ζωή όλων και ιδιαίτερα εκείνων που δε νιώθουν άξιοι να ειναι μαθητές του.
Σε ευχαριστώ φίλε για την στήριξη σου.
@VirusMedia
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ, μέσα απο την καρδιά μου για την στήριξη, αλλα κυρίως για την αποδοχή που έδειξες στο σχήμα και το πρόσωπο μου. Ηταν πολύ σημαντικό για μένα. Δε ξέρεις πόσο με βοήθησες.
Να είσαι καλα και παντα δυνατά και δυναμικά στο αγώνα.
@http://egolpio.wordpress.
Είναι εξαιρετικά σημαντική η παρουσία σου για μενα εδώ και να ξέρεις οτι τα λόγια σου θα παίξουν σημαντικό ρόλο στην απόφαση μου.
Την αγάπη και τον σεβασμό μου.
Ναι κυριολεκτουσα γιατί σκέφτηκα πως αφού είναι ζωγράφος ο εν λόγω και μαλιστα επαγγελματίας, ποιοι είναι επαγγελματίες ζωγράφοι σήμερα αν όχι οι αγιογράφοι? Κι αφού είναι και της εκκλησίας και τα βάζει με τους κληρικούς ένας λόγος περισσότερο. Και πήγε κάπου ο νους μου. Τέλος πάντων, αφού έπεσα έξω ζητώ συγγνώμη.
Πάντως, εντάξει, μη μασάτε. Αμα σας έρθει να ξαναγράψετε γιατι να μην ξαναγράψετε? Εγώ πάντως θα μπαίνω να κοιτάω.
Πολλές φορές οι αναρτήσεις σου μου έδωσαν τη δυνατότητα μπω σε σκέψεις επικοδομητικές,γνώρισα και πράγματα που τα αγνούσα και μπήκα σε συζητήσεις ωραίες.Δεν ΄εχει σημασία αν κάποιες φορές διαφωνούσα , άλλωστε η διαφωνία είναι ένας δρόμος να ανακαλύπτεις κρυφές πτυχές της ανθρώπινης ψυχής.Η επιθυμία μου όπως όλων μας είναι να συνεχίσεις. Γεγονός είναι πως ο κόσμος είναι δύσκολος, αλλά πιστεύω πως αυτό το γνωρίζεις καλά.Εύχομαι να ξεπεράσεις την κούρασή σου και τη στεναχώρια σου όσο γίνεται πιο γρήγορα και να μείνεις μαζί μας.
Π.Λίβυε,
Για κάποιους απο εμάς που δεν σε γνωρίζουμε προσωπικά κ βρήκαμε το μπλόγκ σου τυχαία οι σκέψεις και οι προβληματισμοί σου μας δίνουν την ελπίδα οτι και μέσα στην εκκλησία υπάρχει φως.
Αυτή την ελπίδα την έχουμε ανάγκη.
Τώρα γιατί υπάρχει και τόσο "καλλιτεχνικό" σκοτάδι γύρω; Ίσως είναι απαραίτητο για να λάμπουν κάποια αστέρια.
Ευχαριστώ για όσα έμαθα και εύχομαι να συνεχίσεις να εκφράζεις τη σκέψη σου και ελεύθερα να την μοιράζεις.Να είσαι πάντα καλά!
...ΜΕ ΣΤΕΝΟΧΩΡΕΙ Η ΑΠΟΦΑΣΗ...το αντιχριστιανικο θα ηταν να μην αγαπουσες τα παιδια αυτα ...που δεν πιστευω οτι ειναι αμαρτωλα...αμαρτωλοι ειναι αυτοι που σε κατηγορουν και δεν ειναι μελη της εκκλησιας μας γιατι ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ σκοπιμα καταλαβουν τον προορισμο της ...οσο για σενα σιγουρα προσπαθεις να βαδιζεις το δρομο που χαραξε ο ΧΡΙΣΤΟΣ και που σιγουρα δεν ειναι ευκολος...καποτε πρεπει να γινει μια συζητηση για την πραγματικη ανεξαρτησια του ΙΕΡΕΑ απο καθε ειδους δεσποτισμο...ειναι αναγκαιο οσο ποτε να επαναπροσδιοριστουν οι εννοιες ΔΙΑΚΟΝΟΣ και ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ στην ΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗ...πρεπει να παψουν τα παιχνιδια...
ευχαριστώ που αναφέρομαι ως φιλη και φυσικά ευχαριστώ για όλα. Μπαίνοντας κατα καιρους σε διάφορα φορουμ εβλεπα αποχαιρετισμούς μελών και απολογισμούς.
Εγώ θα εστιάσω στη πρωτη εντύπωση που ειχα διαβάζοντας το μπλοκ αυτό. Σε αντίθεση με το σύντροφό μου ουδεποτε είχα τη παραμικρή αμφιβολία ότι το γράφει ένας Ποιμένας της Ορθοδοξης Εκκλησίας.
Αδελφέ μου εν Χριστό καλησπέρα!
Μερικά πράγματα είναι να μην γνωρίζει η δεξιά τη ποιεί η αριστερά, μερικά να τα ξέρεις μοναχά εσύ και κάποια να τα μοιράζεσαι με τους αδελφούς σου!
Δεν σε γνωρίζω προσωπικά αδελφέ μου. Είναι κάποιοι μήνες μονάχα που σε διαβάζω μέσα από τα κείμενα σου και σαν αναγνώστης σου γράφω! Είσαι Ιερέας, οπότε για τα πράγματα τα οποία γράφεις έχεις μια ευθύνη, την ίδια που έχουμε όλοι σαν χριστιανοί. Το πρόβλημα μας δεν είναι αν κάποιος που έχει blog είναι ιερέας, ψάλτης, επίσκοπος, η αναγνώστης αλλά το ότι είναι Χριστιανός. Εδώ είναι που πρέπει να προβληματιστούμε όλοι όσοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μιλάμε για τα του Χριστού και της εκκλησίας και του κόσμου. Το κατά πόσο αυτά τα οποία γράφουμε επώνυμα πάντα μας βοηθάνε πρώτα εμάς στην πορεία μας προς το καθ’ ομοίωση. Δεύτερον το κατά πόσο μέσα από αυτά που γράφουμε δεν προβάλετε ο εαυτός μας αλλά ο Χριστός και η διδασκαλία Του. Τρίτο το γιατί γράφουμε;! Εδώ θέλει μεγάλη συζήτηση και μακάρι έστω αυτό, να μην είναι το blog ο χώρος στον οποίο αναμάρτητα νομίζω πως μπορώ να ξεσπαθώνω και να αφήνω αχαλίνωτα τα πάθη μου να χτυπάνε λυτούς και δεμένους. Το τέταρτο το οποίο μπορεί να φαίνεται κάπως ακραίο αλλά πρέπει να το γράψω είναι το κατά πόσο γνωρίζει ο επίσκοπος ή ο πνευματικός σου ότι γράφεις δημόσια . Αν το γνωρίζουν τότε να μην σε προβληματίζει τίποτα αδελφέ έχεις ευλογία να το κάνεις αρκεί μέσα από αυτό να διακονείς και να λειτουργείς το σώμα του Χριστού.
Τότε να μην σε προβληματίζει ούτε το επώνυμο ούτε το ανώνυμο!
Τον άλλον που δεν του αρέσουν αυτά που γράφεις αν είναι επώνυμος να σε προβληματίσουν οι αγωνίες του και οι προβληματισμοί του και να πράξεις αναλόγως. Αν είναι ανώνυμος όμως το πρόβλημα πρώτα είναι δικό του, μετά άκουσε τον και σίγουρα μπορείς να ωφεληθείς. Όταν αυτά που λες είναι ο Λόγος Του και οδηγούν όλους μας προς αυτόν τότε δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα. Όταν τα ίδια που γράφεις εδώ τα λες και στην ενορία σου, είσαι εστί όπως γράφεις η παλεύεις να είσαι έτσι όπως γράφεις μπροστά στον Ιησού αδελφέ μου, τότε δεν έχω να πω τίποτα να είσαι ο εαυτός σου αδελφέ ότι κόστος και αν έχει αυτό. Να αρέσεις σε Αυτόν με τα γραφόμενα, τα ποιούμενα και τα λεγόμενα σου .
Συγχώραμε για τον τρόπο με τον οποίο σου γράφω είναι μέρες που με προβληματίζει και εμένα η παρουσία μου σε αυτόν τον χώρο και αυτά τα οποία σου γράφω είναι λόγια τα οποία πρώτος είπα στον εαυτό μου!
Κανένας μας δεν είναι γέροντας ζώντας όμως κοντά σε πραγματικούς γεροντάδες ή διαβάζοντας τα λεγόμενα για αυτούς παίρνεις κάτι από το πνεύμα τους που δεν είναι δικό τους είναι το πνεύμα του Θεού μέσα τους.
Και κάτι άλλο γιατί όσο διαβάζω την ανάρτηση σου μου έρχονται και άλλα στο μυαλό! Αν είσαι πνευματικός στην ενορία σου, έχεις ασφαλώς μια ευθύνη για τον άνθρωπο που έρχεται να σε συμβουλευτεί προσωπικά και σε αυτό αν κάποια πράγματα σε προβληματίζουν ηθικά και ψυχολογικά θα πρέπει να ψάξεις να βρεις γέροντα να ακούσεις λόγο πνευματικό για αυτό σου τον προβληματισμό. Να μην ξεχνάς πως τότε όμως ανάμεσα σε εσένα και το πρόσωπο που έχεις δίπλα σου ανάμεσα σας είναι ο Χριστός.
Στα κείμενα που καταθέτεις στην αγάπη μας το πόσο βάζεις το Χριστό ανάμεσα μας είναι υπόθεση και τον δύο μας. και εσύ που γράφεις αν γράφεις εν Χριστό ή αναζητάς μέσα από αυτά τον Χριστό και εγώ που διαβάζω αν βάζω ανάμεσα σε εσένα και το κείμενο σου που διαβάζω τον Χριστό, αν τον αναζητώ τον ψάχνω ή τον βλασφημώ και μέσα από Αυτόν βλασφημώ και εσένα .
Σκέψεις είναι αυτές αδελφέ που μοιράζομαι μαζί σου σα να ήσουν δίπλα μου τώρα, θα βρεις και ορθογραφικά λάθη ανάμεσα τους ,δεν τα πήγα ποτέ καλά με τη γραμματική, κάνε ότι αναπαύει την καρδιά σου και σε βοηθάει στον πνευματικό σου αγώνα εμείς αν κάτι πήραμε από εσένα ή αν θα συνηχήσουμε να παίρνουμε σκοπός είναι να ανταμώσουμε σε μια Γιορτή και ανταμώνουμε είναι η αλήθεια σε κάθε θεία λειτουργία … είναι όμορφο όμως να βρεθούμε και από κοντά, ας είναι … ας πιαστούμε και στα χέρια … να δούμε το πρόσωπο του Άλλου δεν είναι πάντα μια εύκολη υπόθεση!
Αθανάσιος Παυλάκης
Πατέρα
εγώ σου εύχομαι φώτιση από τον καλό Θεό που τόσο μας αγαπάει.
Θα ήθελα κι εγώ να αγαπώ αυτούς που με βρίζουν, γιατί - όπως έχει πει κι ο γέροντας Παϊσιος - τουλάχιστον λένε την αλήθεια.
Το ξέρετε ότι δε θα ήθελα - ναι προσωπική παράκληση - να σταματήσετε να γράφετε εδώ. Όμως θα κάνετε όπως αγαπάτε.
Εμείς ευχαριστημένοι είμαστε και μ' αυτά που γράψατε, αλλά θα είμαστε ευχαριστημένοι αν γράψετε κι άλλα, ειδικά για γέροντες από το Αγιονόρος...
Ο Θεός να σας αναπαύει...
Πατέρα Λίβυε ,
Δάκρυσαν τα μάτια μου και πόνεσε η ψυχή μου διαβάζοντας αυτή σας την ανάρτηση .
Δεν μπορούμε να μην σεβαστούμε την όποια σας απόφαση , όμως θα μας δημιουργήσετε ένα πραγματικά μεγάλο κενό με την αποχώρησή σας .
Ήταν μια όμορφη διαδικτυακή πορεία , που μας ωφέλεσε πολύ , μας στήριξε , μας έδωσε δύναμη και κουράγιο σε πολλά .
Σας ευχαριστόύμε από καρδιάς .
Ο Θεός να σας δίνει δύναμη στην συνέχεια της πορείας σας .
Στην προσευχή μου , είστε αδιάλειπτα , μέσα στους πνευματικούς μου ευεργέτες , και δεν λέω πάτερ Χαράλαμπος , αλλά πάτερ Λίβυος , όπως σας έχω πρωτογνωρίσει .
Ο Θεός να σας ευλογεί , και να φωτίζει το μυαλό και την ψυχή σας παντοτεινά .
Από την μεγαλόνησο , ευλαβικά και ταπεινα σας φιλώ το χέρι .
Την ευχή σας .
Αργυρούλα ( Διβάτης )
Οδεύοντας Μπλογκ
http://odevontas.blogspot.com/
Τέλος, ποιό τελος; Οι θεατές στην αίθουσα παραμένουν καθηλωμένοι στα καθίσματα, παρά τον τίτλο της οθόνης. Και μια φωτογραφία δεν λέει ποτέ ψέμματα.
Περιμένουν όλοι τη δεύτερη παράσταση, τη συνέχεια, άλλοι από ενδιαφέρον, άλλοι από περιέργεια και άλλοι από ανάγκη. Αυτούς τους τελευταίους μη τους εγκαταλείπεις...
Με σεβαμό Γιάννης.
@ π. Λίβυε
Επειδή πολλά πράγματα έχουν πάρει γενικότερες διαστάσεις και όντως «η εξουσία των ιστολογίων» ενοχλεί σφόδρα τις παραδοσιακές … εξουσίες, ίσως να γίνεται και κατάχρηση, για αυτό θα αναδημοσιεύσω το τελευταίο (;) ποστ του παπα Λίβυου, που μου παραχώρησε ευγενικά για αναδημοσίευση από προχθές δημόσια σε απάντηση σε σχόλιό μου…
Να προσθέσω με λύπη μου ότι αυτό το ποστ από σήμερα αφορά έμμεσα και το Μανιτάρι του Βουνού….
Η αναδημοσίευση λοιπόν:
Αυτά π. Λίβυε συμβαίνουν και στις «καλύτερες» οικογένειες…
Posted on Ιουλίου 25, 2009 by manitaritoubounou
http://manitaritoubounou.wordpress.com/2009/07/25/p-libyos-telos-ananad-mtb/
Αγαπητέ μου π. Λίβυε,
Ήμουν σε διακοπές και αλήθεια πολύ στεναχωριέμαι που δεν είμαι στα πρώτα σχόλια αυτής της ανάρτησης, όμως πίστεψέ με, ο μικρός κόμπος στο λαιμό και το βούρκωμα με ακολουθεί στο γράψιμό μου.
Πόσες φορές δεν ήρθα και ξαπόστασα εδώ και πόσες φορές δεν ανακουφίστηκα που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι και ιδιαίτερα ιερείς, που σκέφτονται αλλά και πολεμούν και πάσχουν για τον συνάνθρωπό τους!
Και αυτό είναι το καλύτερο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΥΡΗΓΜΑ και το γράφω με κεφαλαία γράμματα.
Πάντα σου έλεγα την γνώμη μου, ακόμα και για το "επαναστατικό" σου avatar:)) Και ένα από τα ωραία αυτού του blog, είναι οπωσδήποτε η ενδιαφέρουσα πολυφωνία του. Πάντα σε διάβαζα κι ας μην άφηνα σε όλες τις αναρτήσεις σχόλιο. Και θα ήθελα να σ' ευχαριστήσω για τις με αγάπη απαντήσεις σου.
Όσο για το εικονικό, όλα τα άρθρα που διαβάζουμε και τα βιβλία, δεν γνωρίζουμε προσωπικά τους συγγραφείς τους, δεν επικοινωνούμε μαζί τους, αλλά υπάρχουν. Κι εμείς όλοι υπάρχουμε, έχουμε ψυχή, σκέψη και συναισθήματα, που τα ανταλλάσσουμε. Μπορεί ορισμένοι να διατηρούμε την ανωνυμία μας, δεν είμαστε όμως φανταστικοί χαρακτήρες ηλεκτρονικών παιχνιδιών.
Ίσως μάλιστα, μας δίνεται και η δυνατότητα να είμαστε πιο αυθόρμητοι και αληθινοί.
Όσο για τη "κατά συνθήκη" ανταλλαγή επισκέψεων και φιλοφρονήσεων, έχεις δίκηο ότι συμβαίνει, αλλά αυτές όταν γίνονται είναι εμφανείς!!! Καλύτερα πάντα μικρή επισκεψιμότητα αλλά αληθινή και ουσιαστική. Για τον λόγο αυτό, για παράδειγμα, ποτέ δεν έδωσα σημασία για την συχνότητα των επισκέψεών σου, αλλά ήμουν συστηματική αναγνώστρια και αρκετά συχνή σχολιάστριά σου, πάντα με εκτίμηση στα γραφόμενά σου αλλά και στην ίδια την γραφή σου.
Η όποια απόφασή σου είναι σεβαστή, εύχομαι να έχει Φως.
Σε κάθε περίπτωση όμως σου λέω ότι θα λυπηθώ πολύ αν δεν θα υπάρχει αυτό το blog, αλλά και ότι νοιώθω πως σίγουρα δεν θα χαθούμε!
Όπως πάντα κλείνω, λέγοντάς σου π. Λίβυε, καλή δύναμη:))
Πατέρα Λίβυε νομίζω ότι ποτέ δεν έχω σχολιάσει εδώ, πάντως έχω επισκεφτεί το μπλογκ κάποιες φορές και εκτιμώ πολύ το περιεχόμενό του. Θα σε παρακαλούσα να μη σταματήσεις ν' ασχολείσαι και πραγματικά θα στεναχωρηθώ αν το κλείσεις... Αλλά βέβαια θα επιλέξεις ό,τι είναι προς το συμφέρον της ψυχής σου, όποιο και να είναι αυτό.
Σε κάθε περίπτωση, σε ευχαριστώ για τα ωραία που έχεις δημοσιεύσει εδώ ως προσφρά σε όλους μας.
Να πω κι εγώ με τη σειρά μου,πατέρα Λίβυε,ένα μεγάλο ευχαριστώ για την τιμή να με συμπεριλάβετε σε αυτή τη λίστα των διαδικτυακών σας φίλων.
Δυστυχώς είναι ακόμη μακρύς ο δρόμος για την ευγένεια και την μεγαλοψυχία ανάμεσα στους ανθρώπους.Και πάντα θα υπάρχουν πολλοί να περιμένουν το πρώτο λάθος,μια λάθος κίνηση ή λέξη,για να αρχίσουν να πετροβολούν ή να κακολογούν.Δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβη και δε με αφορά κιόλας.Φαντάζομαι λασπολογίες και διάφορα άλλα παρόμοια.Σεις μόνο ξέρετε την αλήθεια και αυτό μου φτάνει.
Να είστε πάντα καλά,να έχετε υγεία πάνω απ όλα και χαρά στην καρδιά σας.Να σας έχει ο Θεός καλά και να βαδίζετε πάντοτε σε φωτεινούς δρόμους.
Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι να έχετε.Ευχαριστώ και πάλι και για τα λόγια σας και για την ύπαρξη αυτού του blog.
Με εκτίμηση,
Γ.
Γύρισα απο διακοπές,δύσκολες διακοπές...και ειπα να ξαποστάσω σε τούτο το blog οπως ειχα κάνει τόσες άλλες φορές στο παρελθον.Το διαβασα ξανά και ξανά...λυπήθηκα...αναρωτήθηκα...μα ξαπόστασα...στην ευθύτητα,στην αγάπη,στο θάρρος,στην αναζήτηση του ανθρωπινου προσώπου,στον παρηγορο λόγο σας π.Λίβυε!
Λυπαμαι για την απόφαση σας αλλά και χαιρομαι που κάνετε αυτο που νοιωθετε και θέλετε και που δεν υποκύψατε στον πειρασμό ναστε αλλος απ' αυτο που νοιωθετε πως είστε.Δεν ξερω αν ειναι σωστη η επιλογή σας ,δικός σας θέμα και ευθύνη.Σας εύχομαιόμως μές στη σιωπή και την ανωνυμία να βρεί η ψυχή σας ότι ποθεί.Χαίρομαι που σας συνάντησα σε δύσκολους καιρούς και σας ευχαριστώ που γίνατε κομμάτι της καρδιας μου!
@Ιωάννης
@Αθηνά
@Μαρία
@λοφανθρωπος
@ocean soul
@Αλντεμπαράν
@Cacofonix
@Διαβάτης
@Αγιορείτικες Μνήμες
@manitari tou bounou
@astria
@expaganus
@ολα θα πανε καλα...
@katerina
Ενα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας μέσα απο την καρδιά μου, για την αγάπη σας και την συμπαράσταση σας. Ειναι πολύτιμη για μένα έστω και μέσα απο αυτη την διαδικτυακή μορφή.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή σας την αγάπη.
Ο Θεός να ευλογεί την ζωή σας!!!!
Την εκτίμηση και αγάπη μου!!!!
Είστε όλοι πολύτιμοι μέσα στην μοναδικότητα σας.
Τήν ευχή σας Πάτερ..
Δέν πρόκειται νά σβήσω τό "π. Λιβυος" από τά αγαπημένα τού φυλλομετρητή..
Ελπίζω πώς ό διαδικτυακός αυτός φάρος θά συνεχίσει τήν λειτουργία του..
Άν πάλι δέν συμβεί κάτι τέτοιο, άς είναι γιά Καλό..
Μέ εκτίμηση
Λεωνίδας
@LEON
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Φίλε μου.
Καλά να περνάς!!!!
κράτα γερά π.Λίβυε
Αν θες με πιστεύεις, φίλε. Αλλά μόλις αντιλήφθηκα τι ακριβώς συνέβη. Βαρούσα, βλέπεις, όλο το καλοκαίρι υπερωρίες μπροστά στην οθόνη για να τελειώσω ένα μυθιστόρημα και δεν προλάβαινα να σηκώσω κεφάλι. Εν πάση περιπτώσει. Θεωρώ περιττό να εκφράσω την συμπαράστασή μου. Το ξέρεις, άλλωστε, όσο σεμνός κι αν είσαι, πως η παρουσία σου μας/μου είναι πολύτιμη.
Δημοσίευση σχολίου