22 Σεπ 2011

Το κλειδί κρεμόταν στο στήθος σου...


Ίσως μια ανατολή, μια χαραυγή, ίσως και δειλινό, αλλά μπορεί και μια κατά κόσμο ασήμαντη στιγμή- λες κι’ υπάρχουν ασήμαντες- να νοιώσεις, να αισθανθείς ότι έζησες μέσα σε ένα τεράστιο ψέμα. Αποκοιμήθηκες στην αγκαλιά ενός ονείρου και ξύπνησες στην αγωνία και τον τρόμο ενός εφιάλτη.


Θα είναι εκείνη η στιγμή που ως «φώτιση» θα αισθανθείς ότι οι ιδεολογίες σου, οι ιδεοληψίες, τα σπουδαία και μεγάλα λόγια, το αλαζονικό κυνήγι της «αρετής», η νεύρωση του μεγάλου νοήματος, της τελειότητας κ.ο.κ δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια φυγή από την πραγματικότητα του εαυτού σου και της ζωής.
Ότι προγραμματίστηκες και εσύ το αποδέχθηκες, να δημιουργήσεις ένα απέραντο νεκροταφείο από σκοτωμένα όνειρα, χρόνια, μέρες, ώρες, στιγμές, την προίκα της ύπαρξης σου, το δώρο του Θεού.

Θα νοιώσεις ότι μάταια και άστοχα, πίστεψες στα υψηλά νοήματα. Ότι υπάρχει κάποιο μυστηριώδης βαθύ νόημα, που κρύβεται σε απρόσιτες περιοχές και ανέγγιχτες πραγματικότητες. Το παν ηταν δίπλα σου. Στο ξημέρωμα και το βράδιασμα σου. Το κλειδί κρεμόταν στο στήθος σου.

Κι όμως η αλήθεια της ζωής ήταν κρυμμένη στο πρωινή δροσιά. Στη νυχτερινή σιγαλιά. Στο φως και το σκοτάδι, στην ζέστη και στο κρύο, στο χειμώνα και το καλοκαίρι. Στου ήχους, τα χρώματα, τα αρώματα, τις γεύσεις, τα αγγίγματα, την αγκαλιά, το φιλί, το χάδι, τον περίπατο, στα παιδιά σου που μεγάλωσαν και δεν το κατάλαβες γιατί ήσουν απών από την ζωή τους στο κυνήγι του μεγάλου «νοήματος». Στην γυναίκα και τον άντρα σου, στο φίλο, στο συνοδοιπόρο της ψυχής και του κορμιού σου.

Όλα ήταν δίπλα σου, μέσα σου, γύρω σου. «Η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί…»

Τότε θα αναρωτηθείς γιατί δεν μπόρεσες να νοιώσεις όλες αυτές τις αλήθειες υπήρχαν παντού. Πως χάθηκες, εξαπατήθηκες και αρνήθηκες την αλήθεια που υπήρχε γύρω σου, μέσα σου. Νομίζω ότι δεν ένοιωσες γιατί ο πολιτισμός μας έχει προσάψει στην ύπαρξη μας νοητικά φίλτρα, αυτοματισμούς σκέψεως και πρωτίστως υποσυνείδητες ψυχικές υποθήκες που κοιτάζουν αλλά δεν βλέπουν, αναπνέουν αλλά δεν ζουν. Γελάνε αλλά χαρά δεν έχουν. Νοητικά μοντέλα σκέψης που αρνούνται την απτή άμεση εμπειρία του πραγματικού χάριν του εικονικού και φαντασιακού.

Ξέρεις τι αλαζονική γοητεία έχει το ψέμα; Ξέρεις πως αρέσκεται το «εγώ» να ζει μέσα στο παραμύθι;

Το νόημα, η αξία και η χαρά της ζωής είναι τα μικρά και τα καθημερινά. Σίγουρα χρειάζεται να απεκδυθούμε τα νοητικά φίλτρα που ο πολιτισμός έχει επιχωματώσει την αλήθεια της ψυχής. Να μάθουμε, να εκπαιδευτούμε εκ νέου ώστε να βρίσκουμε μέσα στην απλότητα και καθημερινότητα της ζωής, την ομορφιά και την χαρά που μπορούν να μας δώσουν τα απτά ανθρώπινα πράγματα, το καθένα με τον δικό του τρόπο.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι κάθε πραγματικά ανθρώπινο είναι βαθιά Θεϊκό.

π. Λίβυος

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

valsamo afto mono exo na po
aggeliki apo Patra
sas efxaristo

π. ΛίΒυος είπε...

@aggeliki
Σε ευχαριστώ Αγγελική μου. Να εύχεσαι!!!

Ανώνυμος είπε...

Όντως είναι Διδακτικό.

Ε.Δ. είπε...

ΥΠΕΡΟΧΑ ΛΟΓΙΑ...
ΕΥΧΕΣΤΕ Κ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ Κ ΑΝΑΞΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡ ΛΙΒΥΕ...
ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΣΑΣ...

π. ΛίΒυος είπε...

@Ανώνυμος
@Ε.Δ.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρουσία σας. Ο Θεός να σας ευλογεί.

Άστρια είπε...

Αγαπητέ π. Λίβυε,

Έχω διαβάσει όλες τις προηγούμενες αναρτήσεις σου που δεν σχολίασα, ακόμα και τα ποιήματά σου σε άλλη ιστοσελίδα.

Ερχόμουν κι έφευγα χωρίς σχόλιο. Ήταν η διάθεση, αλλά κυρίως το ότι ένοιωθα πως δεν ήμουν έτοιμη για να γράψω κάτι.

Η σημερινή σου ανάρτηση με ταρακούνησε για την αλήθειά της και για την υπενθύμιση της θεϊκά χαρισμένης στον άνθρωπο σοφίας της καθημερινότητας και της αξίας των μικρών πραγμάτων και στιγμών γύρω μας, που κατά βάσει, αν και φευγαλέα, είναι και της αιωνιότητας.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ!

υγ. Το κείμενο θα το αποθηκεύσω για να το έχω.

Καλό βραδάκι,
καλή δύναμη!

π. ΛίΒυος είπε...

@Astria
Η αλήθεια είναι οτι πολλές φορές σε σκέφτόμουν.
Ετσι μου δίνει χαρά οτι ήσουνν και είσαι εδω, είτε γραφεις είτε οχι.
Σε ευχαριστώ για ακόμη μια φορά για την παρουσία σου και την αγάπη με την οποία αγκαλιάζεις κείμενα μου.
Καλό ξημέρωμα να έχεις!!!!

Ανώνυμος είπε...

Αν και αθρησκος, μου αρεσε το κειμενο σας. Παντα πιστευα αυτο που εγραφε ο Σταινμπεκ στα Σταφυλια της Οργης: ο καθε ανθρωπος φτιαχνει τις δικες του αμαρτιες

π. ΛίΒυος είπε...

@Ανώνυμος
Γειά σου φίλε μου. Με τους άθρησκους τα καλύτερα απο τους θρήσκους. Κάποτε ανήκα και εγω στους πρώτους.
Σε ευχαριστώ για το πέρασμα σου και για την καλοσύνη να αφήσεις σχολιο.
Οσο για αυτο που λεει ο Σταινμπεκ, είναι μια μεγάλη αλήθεια. Να είσαι καλα!!!!